Milenko Stojković (Serbian Cyrillic: Миленко Стојковић; 1769, Kličevac, Požarevac – 1831, Bakhchysarai, Crimea) was a Serbian revolutionary and bimbaša in the First Serbian Uprising early in the 19th century. He is most famous for executing four dahije (renegade janissaries) tyrants during the start of the First Serbian Uprising, in vengeance for the "Slaughter of the Knezes".
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Milenko Stojković (en)
- Μιλένκο Στοΐκοβιτς (el)
- Milenko Stojković (fr)
|
| rdfs:comment
| - Milenko Stojković (cyrillique serbe : Миленко Стојковић ; né en 1769 à Kličevac, mort en 1831 à Požarevac) était un (en) serbe et un (en) lors du premier soulèvement serbe au début du XIXe siècle. Il est surtout connu pour avoir exécuté quatre tyrans (en) (renégats janissaires) au début du premier soulèvement serbe, en vengeance du (en). Après avoir appréhendé et, en s'enfuyant, Milenko a exécuté les tyrans turcs Aganlija, Kucuk Alija, Mula Jusuf et Mehmed Focic, responsables du meurtre de princes serbes qui a déclenché le premier soulèvement serbe, sur l'île d'Ada Kaleh, sur le Danube. (fr)
- Ο Μιλένκο Στοΐκοβιτς (σερβικά : Миленко Стојковић) (Κλιτσέβκου 1769 - Κριμαία μετά το 1831 ) ήταν Σέρβος διοικητής, καπετάνιος και πολιτικός κατά τη διάρκεια της πρώτης σερβικής εξέγερσης. Γεννήθηκε στο χωριό Κλιτσέβκου το 1769 και ήταν γιος του Στόικα και της Μάικα Στεβάνε. Ο μεγαλύτερος από τα τρία παιδιά είχε άλλον έναν αδελφό και μία αδελφή. Όταν ήταν ακόμα μικρός έμαθε την τέχνη του Ράφτη κι έμαθε γράμματα πιθανώς στο κοντινό μοναστήρι Νιμνίκ. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Σμεντέρεβο όπου άνοιξε ραφτάδικο. Διατηρούσε σχέση με μία Τουρκάλα κι απέκτησε παιδί μαζί της και όταν αυτή πέθανε τον έδωσε στην αδελφή του και το γαμβρό του που δεν είχαν παιδιά να τον μεγαλώσουν. Ο γιος αυτός ήταν ο Κνεζ και αγωνιστής της δεύτερης Σερβικής εξέγερσης. Ο Μιλένκο είχε άλλους δύο γιους , τον Ιβάν και τ (el)
- Milenko Stojković (Serbian Cyrillic: Миленко Стојковић; 1769, Kličevac, Požarevac – 1831, Bakhchysarai, Crimea) was a Serbian revolutionary and bimbaša in the First Serbian Uprising early in the 19th century. He is most famous for executing four dahije (renegade janissaries) tyrants during the start of the First Serbian Uprising, in vengeance for the "Slaughter of the Knezes". (en)
|
| foaf:depiction
| |
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| Link from a Wikipage to an external page
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| thumbnail
| |
| has abstract
| - Ο Μιλένκο Στοΐκοβιτς (σερβικά : Миленко Стојковић) (Κλιτσέβκου 1769 - Κριμαία μετά το 1831 ) ήταν Σέρβος διοικητής, καπετάνιος και πολιτικός κατά τη διάρκεια της πρώτης σερβικής εξέγερσης. Γεννήθηκε στο χωριό Κλιτσέβκου το 1769 και ήταν γιος του Στόικα και της Μάικα Στεβάνε. Ο μεγαλύτερος από τα τρία παιδιά είχε άλλον έναν αδελφό και μία αδελφή. Όταν ήταν ακόμα μικρός έμαθε την τέχνη του Ράφτη κι έμαθε γράμματα πιθανώς στο κοντινό μοναστήρι Νιμνίκ. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Σμεντέρεβο όπου άνοιξε ραφτάδικο. Διατηρούσε σχέση με μία Τουρκάλα κι απέκτησε παιδί μαζί της και όταν αυτή πέθανε τον έδωσε στην αδελφή του και το γαμβρό του που δεν είχαν παιδιά να τον μεγαλώσουν. Ο γιος αυτός ήταν ο Κνεζ και αγωνιστής της δεύτερης Σερβικής εξέγερσης. Ο Μιλένκο είχε άλλους δύο γιους , τον Ιβάν και τον Μίλαν και μία κόρη την Ιβάνα. Αργότερα απέκτησε κι άλλον γιο, τον Ίλια, με την Βλάινα Κατίνκα που ήταν στο χαρέμι του. Το 1804 γλίτωσε την σφαγή των Κνέζων και προετοίμασε την γενέτηρά του για εξέγερση. Με την έναρξη της εξέγερσης οδήγησε τους αντάρτες στις πρώτες μάχες. Πήρε μέρος στην Μάχη του Ιβάνκοβατς, στην Πολιορκία του Βελιγραδίου (1806) στο Άντα Καλέχ κι άλλες. Ταυτόχρονα έγινε μέλος του Διοικητικού συμβουλίου των Σέρβων, της επαναστατικής κυβέρνησης, και του προτάθηκε η θέση του υπουργού αλλά αρνήθηκε. Όταν κατέκτησε το φρούριο Ράμ στις όχθες του Δούναβη οικειοποιήθηκε το χαρέμι του Οθωμανού διοικητή. Το 1807 μετά την πολιορκία του Βελιγραδίου απέκτησε κι άλλες οθωμανές γυναίκες για το χαρέμι του οι οποίες έμειναν χήρες και ζητιάνευαν. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο συνολικός αριθμός των γυναικών που είχε στο χαρέμι του ήταν 42. Μετά την μάχη στο Ντέλιγκραντ το 1809 ήρθε σε πολιτική σύγκρουση με τον Καραγιώργη. Η σύγκρουση αυτή έφερε και την άρνηση του να αναλάβει το υπουργείο εσωτερικών και αναγκάστηκε να φύγει στην Ρωσία όπου υπηρέτησε στον ρωσικό στρατό. Φεύγοντας διέλυσε και το χαρέμι του και αναφέρεται ότι τις προίκισε όλες με πολλά χρήματα κι ελευθερία να κάνουν ότι θέλουν. (el)
- Milenko Stojković (cyrillique serbe : Миленко Стојковић ; né en 1769 à Kličevac, mort en 1831 à Požarevac) était un (en) serbe et un (en) lors du premier soulèvement serbe au début du XIXe siècle. Il est surtout connu pour avoir exécuté quatre tyrans (en) (renégats janissaires) au début du premier soulèvement serbe, en vengeance du (en). Après avoir appréhendé et, en s'enfuyant, Milenko a exécuté les tyrans turcs Aganlija, Kucuk Alija, Mula Jusuf et Mehmed Focic, responsables du meurtre de princes serbes qui a déclenché le premier soulèvement serbe, sur l'île d'Ada Kaleh, sur le Danube. (fr)
- Milenko Stojković (Serbian Cyrillic: Миленко Стојковић; 1769, Kličevac, Požarevac – 1831, Bakhchysarai, Crimea) was a Serbian revolutionary and bimbaša in the First Serbian Uprising early in the 19th century. He is most famous for executing four dahije (renegade janissaries) tyrants during the start of the First Serbian Uprising, in vengeance for the "Slaughter of the Knezes". Having apprehended and, while running away, Milenko executed the Turkish tyrants Aganlija, Kučuk Alija, , and , responsible for the killing of Serbian Princes that triggered the First Serbian Uprising, on the island of Ada Kaleh on the River Danube. He later fell out with Karageorge because of his extreme whimsicality and pride (he kept a harem of Moslem women for his sexual use, among other, purportedly because they were widows of slain Ottoman Turks and had no place to return to, which was very much frowned upon the Serbian Orthodox Church and other Uprising leaders), and evacuated to Russia, where he received a modest pension and died in Crimea. (en)
|
| gold:hypernym
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
