| rdfs:comment
| - Tón je v akustice a v hudbě zvuk s periodickým nebo alespoň přibližně periodickým průběhem kmitů, který vzniká pravidelným chvěním (struny, vzduchového sloupce, ozvučné desky, hlasivek, membrány, apod.). Vlastnostmi tónu v hudbě jsou výška, délka, síla a barva. Druhým významem slova tón v hudbě je hudební interval velké sekundy (např. c–d); pro odlišení od prvního významu se obvykle používá spojení celý tón. Tento „celý tón“ se dělí na dva půltóny (c–cis, cis–d). Grafická značka pro tón je nota, zapisovaná do notové osnovy. (cs)
- في الموسيقى النغمة الموسيقية هي حادثة صوتية اهتزازية يمكن أن تنشأ من صوت الإنسان أو من الآلات الموسيقية، ولهذه النغمة خصائص تميزها مثل والحِدّة والشِدّة (أي الجهارة) والجرس (أي النوعية). تكون النغمة البسيطة أو النغمة النقية (أو المجردة) عبارة عن اهتزاز ولها شكل موجي جيبي. بالمقابل يطلق على النغمة أنها معقدة إذا كانت النغمة الموسيقية ليست جيبية، ولكنها دورية، بحيث يمكن وصفها على أنها مجموع نغمات نقية بسيطة بوجود ترددات متناسقة مع بعضها. (ar)
- Tono laŭ PIV estas 1.
* pura muzika sono kun difinita alto 2.
* diferenco de alto, egala al sesono de unuoktava gamo = plentono 3.
* tiu grado de la skalo, sur kiu estas bazita komponaĵo = toniko 4.
* nuanco de la voĉo, maniero paroli, per kiu oni esprimas siajn sentojn 5.
* en arto, la nuanco kaj brileco de koloro 6.
* en fonologio, la relativa tonalto de silaba vokalo (vidu pri tio la paĝon tonlingvo) (eo)
- 楽音（がくおん）とは、一般的には楽器や人の声によって奏でられる「音楽の音」あるいは「音楽に使われる音」という程度の意味であるが、より限定された用法として、音を振動の形態によって純音・楽音・噪音の3つに分類する場合に、規則的な振動が持続する音のうち、純音を除いたものを指す。 (ja)
- 고른음(Musical tone)이란 진동음중 하나로,탄력있는 물체의 규칙적이고 주기적인 진동으로 생기는 소리가 고른음이다.만약 1초간의 진동수가 440이라면, 이것이 매 초 주기적으로 반복되는 소리를 말한다.이에 따라서 일정한 음의 높이를 알 수 있으며, 이런 음들은 보통 몇 개의 배음을 포함하고 있다.타악기를 제외한(실로폰,팀파니는 음률이 일정 그외의 타악기는 일정하지가 않다) 대부분의 악기와 사람의 목소리가 여기에 속하며 음악에 주로 쓰이는 음이다. 출처-대학음악이론 (ko)
- In de Westerse muziekleer is een toon enerzijds een klank met een bepaalde toonhoogte, en anderzijds een van de onderdelen van een toonstelsel. In die tweede betekenis gaat het om de stamtonen en de daarvan afgeleide tonen. Van een dergelijke toon ligt de toonhoogte niet vast. Pas na de keuze van het toonstelsel, de toonaard en de te gebruiken stemming kan de toon tot klinken gebracht worden. De term toon wordt ook gebruikt als aanduiding van een interval, van toonafstand: de grote secunde wordt dan 'hele' toon, en de kleine secunde 'halve' toon genoemd. (nl)
- Звук музыка́льный (др.-греч. φθόγγος, лат. vox, sonus, нем. Ton, англ. musical tone, musical pitch) в специальном значении — звук определённой высоты, использующийся как материал для создания музыкальных сочинений, в широком смысле — «используемые в музыкальной практике звуки». (ru)
- En ton är ett ljud med hörbar frekvens, tonhöjd. Toner spelar en avgörande roll inom musiken. (sv)
- Звук музичний — основоположний елемент музичного мистецтва. (uk)
- 震动发音有明显规则的，能分辨出明显音高并能进行模仿的声音就是乐音。如乐器演奏的声音和广播中的音乐都是乐音。乐音的泛音列是有规律的。 某些噪音在通过采样和处理之后，也能成为乐音。 (zh)
- Ton bezeichnet in der Musik ein Schallereignis (sowie dessen Höreindruck und gedankliche Abstraktion), das von Musikinstrumenten, der menschlichen Stimme oder anderweitig mittels eines elastischen Körpers erzeugt wird und dem eine mehr oder weniger exakte Tonhöhe zugeordnet werden kann. Während die physikalischen Eigenschaften als Kombination von Sinustönen und Geräuschkomponenten bzw. (zur Grundschwingung der sinusförmigen Schwingung hinzukommenden) harmonischen Obertönen analysiert und beschrieben werden können, ist die subjektive Tonwahrnehmung von psychoakustischen Gegebenheiten, kulturellen Erfahrungen und ästhetischer Erwartung abhängig. (de)
- Traditionally in Western music, a musical tone is a steady periodic sound. A musical tone is characterized by its duration, pitch, intensity (or loudness), and timbre (or quality). The notes used in music can be more complex than musical tones, as they may include aperiodic aspects, such as attack transients, vibrato, and envelope modulation. A simple tone, or pure tone, has a sinusoidal waveform. A complex tone is a combination of two or more pure tones that have a periodic pattern of repetition, unless specified otherwise. (en)
- Nada adalah bunyi yang beraturan dan memiliki frekuensi tunggal tertentu. Dalam teori musik, setiap nada memiliki tinggi nada atau tala tertentu menurut frekuensinya ataupun jarak relatif tinggi nada tersebut terhadap tinggi nada patokan. Nada dasar suatu karya musik menentukan frekuensi tiap nada dalam karya tersebut. Nada dapat diatur dalam tangga nada yang berbeda-beda. Istilah "nada" sering dipertukarkan penggunaannya dengan "not", walaupun kedua istilah tersebut memiliki perbedaan arti. (in)
- Dźwięk muzyczny – dźwięk wytwarzany przez instrument muzyczny (albo głos ludzki). Najczęściej jest to dźwięk o określonej wysokości. Głównymi cechami dźwięku są:
* Wysokość dźwięku: zależna od wartości częstotliwości (a dokładnie częstotliwości podstawowej) drgań wyrażanej w hercach. Ucho ludzkie jest w stanie słyszeć dźwięki z zakresu od ok. 16 Hz do ok. 20 kHz. Tak szeroki zakres posiadają jedynie duże organy. Zakres wykorzystywany przez typowe dźwięki muzyczne jest zwykle mniejszy. Awangardowa muzyka współczesna i rockowa posługuje się niekiedy dźwiękami o częstotliwościach spoza tego zakresu, zwykle generowanych przez elektroniczne instrumenty muzyczne.
* Czas trwania: zależy od czasu, w jakim instrument produkuje dany dźwięk. Dla wielu instrumentów zależy tylko od grającego; w innyc (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)