| rdfs:comment
| - Der Klappzylinder oder Chapeau Claque (frz. chapeau = Hut, claque = Klaps; eigentlich Chapeau à claque; auch Klapphut oder Faltzylinder) ist ein klassischer zylinderförmiger Hut, der zusammengeklappt werden kann. (de)
- Un chapeau claque ou gibus est un haut-de-forme qui s'aplatit et se relève à l'aide de ressorts mécaniques. (fr)
- An opera hat also called a chapeau claque or gibus is a top hat variant that is collapsible through a spring system, originally intended for less spacious venues, such as the theatre and opera house. Typically made of black satin, it folds vertically through a push or a snap on the top of the hat for convenient storage in a wardrobe or under the seat. It opens with an easy push from underneath. (en)
- Шапокля́к (фр. chapeau claque, от chapeau [шапо] — шляпа и claque [кляк] — шлепок, удар ладонью) — мужской головной убор, разновидность цилиндра, отличающийся тем, что его можно было компактно складывать. (ru)
- Шапокля́к (фр. chapeau claque, буквально — «капелюх-ляпанець») — чоловічий головний убір, різновид циліндра, його особливістю є те, що його можна було складати. Перший шапокляк був виготовлений у Парижі в 1830-х роках. Розташований усередині циліндра механізм дозволяв складати його у вертикальному напрямку. У приміщенні шапокляк носили складеним, під пахвою. До 1914 цей капелюх був, в основному, приналежністю бального туалету. Після Першої світової війни шапокляк, так само як і циліндр, вийшов з ужитку. (uk)
- Clac (también conocido como chapeau claque, sombrero mecánico o gibus) es un tipo de sombrero de copa con un sistema de muelles que permite plegarlo y desplegarlo. Se atribuye su invención al francés Antoine Gibus, hacia 1812, aunque no sería patentado hasta 1823, como «un chapeau à forme pliante dans le sens perpendiculaire» (sombrero plegable perpendicularmente). Otras fuentes, como François Boucher, en su Historia del traje, consideran a Gibus "perfeccionador del sombrero de copa alta con muelles" que desde entonces tomó su nombre. (es)
- Il gibus (anche noto come chapeau claque) è un cappello a cilindro inventato dall'omonimo nella Francia del 1823. Questo tipo di cappello contiene sottilissime molle in acciaio che gli permettono di rimettersi in forma, con la sollecitazione della tesa, dopo essere stato compresso verticalmente. Ciò permette all'indossatore di appiattire il suo cilindro, e di portarlo sotto braccio o riporlo in ambienti minimi. Il soprannome chapeau claque deriva dal rumore prodotto dallo scatto delle molle. Contenitore per cappello Gibus (it)
- Szapoklak (od fr. chapeau claque) – cylinder o specjalnej konstrukcji, pozwalającej na złożenie go na płasko. Wygodniejszy od zwykłego cylindra, obciągnięty lśniącym jedwabiem, używany był przez mężczyzn na przełomie XIX i XX wieku jako element stroju wizytowego i balowego. We Francji, gdzie nazywano go też „kapeluszem mechanicznym”, stał się popularny w 1823. Składające się i rozkładające po naciśnięciu sprężyny szapoklaki przyjęły się od 1834 także w Polsce. Wprowadzony do uroczystego stroju kominiarza w XIX wieku, używany był do niedawna jako element uniformu mistrza kominiarskiego. (pl)
- O claque (também conhecido como chapéu de molas ou chapéu de pasta) foi um tipo de cartola com um sistema de molas que permitiam achatá-lo. Atribui-se a sua invenção ao francês Antoine Gibus, por volta de 1812, ainda que o chapéu não tenha sido patenteado senão em 1823, como «un chapeau à forme pliante dans lhe sens perpendiculaire» (um chapéu dobrável na perpendicular). Outras fontes, como François Boucher, na sua História do Traje, consideram que Gibus "aperfeiçoou o chapéu de copa alta com molas" que ficou conhecido com o seu nome. (pt)
|
| has abstract
| - Der Klappzylinder oder Chapeau Claque (frz. chapeau = Hut, claque = Klaps; eigentlich Chapeau à claque; auch Klapphut oder Faltzylinder) ist ein klassischer zylinderförmiger Hut, der zusammengeklappt werden kann. (de)
- Clac (también conocido como chapeau claque, sombrero mecánico o gibus) es un tipo de sombrero de copa con un sistema de muelles que permite plegarlo y desplegarlo. Se atribuye su invención al francés Antoine Gibus, hacia 1812, aunque no sería patentado hasta 1823, como «un chapeau à forme pliante dans le sens perpendiculaire» (sombrero plegable perpendicularmente). Otras fuentes, como François Boucher, en su Historia del traje, consideran a Gibus "perfeccionador del sombrero de copa alta con muelles" que desde entonces tomó su nombre. El plegado y desplegado de este sombrero es posible porque en su interior contiene un sistema de muelles y varas que facilitan su aplanamiento, sin que pierda la forma. Normalmente se abre con un golpe de muñeca o metiendo el puño en su base, y era muy útil en aquellas ceremonias o actos donde se vestía de etiqueta y en los que el sombrero de copa podía ser un estorbo -o un disgusto, si por descuido se sentaban encima de él- como, por ejemplo, en la ópera. Boucher menciona otro sombrero con sistema plegable, el «chapeau bras» (o 'sombrero roto'), que es un bicornio o sombrero de tres picos que estaba diseñado para llevar debajo del brazo, también llamado clac según el DRAE. (es)
- Un chapeau claque ou gibus est un haut-de-forme qui s'aplatit et se relève à l'aide de ressorts mécaniques. (fr)
- An opera hat also called a chapeau claque or gibus is a top hat variant that is collapsible through a spring system, originally intended for less spacious venues, such as the theatre and opera house. Typically made of black satin, it folds vertically through a push or a snap on the top of the hat for convenient storage in a wardrobe or under the seat. It opens with an easy push from underneath. (en)
- Il gibus (anche noto come chapeau claque) è un cappello a cilindro inventato dall'omonimo nella Francia del 1823. Questo tipo di cappello contiene sottilissime molle in acciaio che gli permettono di rimettersi in forma, con la sollecitazione della tesa, dopo essere stato compresso verticalmente. Ciò permette all'indossatore di appiattire il suo cilindro, e di portarlo sotto braccio o riporlo in ambienti minimi. Il soprannome chapeau claque deriva dal rumore prodotto dallo scatto delle molle. Contenitore per cappello Gibus Il gibus è citato da Julian Barnes nel libro Il pappagallo di Flaubert come curiosità relativa allo strano comportamento dell'autore di Madame Bovary, che si portò un gibus in Egitto per visitare le piramidi. Episodio confermato dalle lettere di Flaubert. Anche il celebre ladro letterario Arsenio Lupin sotto le mentite spoglie di Horace Velmont indossa un gibus in L'anello muziale, storia breve scritta da Maurice Leblanc e contenuta nell'antologia Le confidenze di Arsenio Lupin. Viene citato anche da Edmondo De Amicis in L'idioma gentile, nel capitolo "Chi dice la peggio", da Luigi Pirandello in Il fu Mattia Pascal, da Giuseppe Tomasi di Lampedusa nel suo Gattopardo, parte VI e inoltre nel romanzo Il piacere di Gabriele D'Annunzio, precisamente nel capitolo II, e vari altri. (it)
- Szapoklak (od fr. chapeau claque) – cylinder o specjalnej konstrukcji, pozwalającej na złożenie go na płasko. Wygodniejszy od zwykłego cylindra, obciągnięty lśniącym jedwabiem, używany był przez mężczyzn na przełomie XIX i XX wieku jako element stroju wizytowego i balowego. We Francji, gdzie nazywano go też „kapeluszem mechanicznym”, stał się popularny w 1823. Składające się i rozkładające po naciśnięciu sprężyny szapoklaki przyjęły się od 1834 także w Polsce. Wprowadzony do uroczystego stroju kominiarza w XIX wieku, używany był do niedawna jako element uniformu mistrza kominiarskiego. Szapoklak w przeszłości i obecnie bywa często charakterystycznym atrybutem scenicznym – m.in. Krzysztofa „Grabaża” Grabowskiego oraz nakryciem głowy Staruszki Szapoklak, bohaterki serii radzieckich filmów lalkowych o Kiwaczku. (pl)
- O claque (também conhecido como chapéu de molas ou chapéu de pasta) foi um tipo de cartola com um sistema de molas que permitiam achatá-lo. Atribui-se a sua invenção ao francês Antoine Gibus, por volta de 1812, ainda que o chapéu não tenha sido patenteado senão em 1823, como «un chapeau à forme pliante dans lhe sens perpendiculaire» (um chapéu dobrável na perpendicular). Outras fontes, como François Boucher, na sua História do Traje, consideram que Gibus "aperfeiçoou o chapéu de copa alta com molas" que ficou conhecido com o seu nome. Era possível dobrar e desdobrar o chapéu porque, no seu interior, tinha um sistema de molas e varas que permitiam achatá-lo sem que perdesse a forma. Abria-se com um golpe de pulso ou metendo a mão pela base, e era muito útil em eventos ou atos solenes que obrigassem a traje de cerimónia e em que a cartola se tornava um estorvo, ou um aborrecimento, se por distração se sentavam em cima dela, na ópera, por exemplo. Boucher menciona outro chapéu com sistema de dobragem, o "chapeau bras", que era um bicornio ou chapéu de três bicos , concebido para levar debaixo do braço. (pt)
- Шапокля́к (фр. chapeau claque, от chapeau [шапо] — шляпа и claque [кляк] — шлепок, удар ладонью) — мужской головной убор, разновидность цилиндра, отличающийся тем, что его можно было компактно складывать. (ru)
- Шапокля́к (фр. chapeau claque, буквально — «капелюх-ляпанець») — чоловічий головний убір, різновид циліндра, його особливістю є те, що його можна було складати. Перший шапокляк був виготовлений у Парижі в 1830-х роках. Розташований усередині циліндра механізм дозволяв складати його у вертикальному напрямку. У приміщенні шапокляк носили складеним, під пахвою. До 1914 цей капелюх був, в основному, приналежністю бального туалету. Після Першої світової війни шапокляк, так само як і циліндр, вийшов з ужитку. (uk)
|
_L'Homme_au_gibus_-_Edgar_Degas_-_Musée_Toulouse-Lautrec.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
