| rdfs:comment
| - Als Überblasen eines Blasinstruments bezeichnet man die Ausnutzung der Naturtöne außer dem tiefsten, dem Grundton. (de)
- Met overblazen wordt de techniek bedoeld die bespelers van een blaasinstrument gebruiken om boventonen te produceren, door de lucht in een meervoudige trillingstoestand te brengen. Door overblazen kunnen tonen gespeeld worden die middels normale grepen niet in het instrument gerealiseerd worden. Het overblazen wordt gebruikt om altissimo passages te kunnen spelen, maar ook om multiphonics te spelen. Op een posthoorn, natuurhoorn of natuurtrompet zonder ventielen kunnen enkel verschillende tonen worden gespeeld door de overblaastechniek. (nl)
- Överblåsning är ett spelsätt vid blåsinstrument där tonläget med bibehållet grepp kan hoppa upp ett antal noter – ofta en oktav eller i något fall en kvint eller drygt en oktav. Spelsättet nås genom att man blåser mer intensivt och då får luftpelaren i instrumentet att vibrera ett antal gånger snabbare. Ofta medför överblåsning en annan klangfärg, än det som erhålles vid normalgreppet för toner i övre tonläget. För en klarinett kan detta ibland inträffa oavsiktligt (särskilt för en mindre skicklig spelare), vilket kallas att "tuppa" eller "kixa". (sv)
- Preterblovado estas tekniko de ludi blovinstrumentojn en kiu la ludisto ŝanĝas la forton de la aerkolumno por ŝanĝi la tonalton de la noto. Ĝi ankaŭ povas signifi la ŝanĝon senintencan de tonalto kiun ludistoj mallertaj faras per tro forte blovi. La plej ofta uzo estas ebligi al la muzikisto ludi notojn en la dua, tria, ktp. oktavoj, per eksciti la duan, trian, ktp. harmonojn. Do, ekz., kun nur unu fingrado, ludisto de stanfajfilo povas leĝere blovi kaj soni noton, blovi pli forte kaj soni la noton unu oktavo super per eksciti la duan harmonon, kaj tre forte blovi por eksciti la trian harmonon kaj soni la noton unu oktavo kaj kvinto super. Iuj flutoj, ekz, la fujaro, havas mallarĝan boraĵon, kiu permesas multajn da harmonoj per preterblovado. Do, kun nur tri fingrotruojn, tiaj flutoj povas (eo)
- El tránsito de armónico (del inglés overblowing) es una técnica usada al tocar un instrumento de viento para producir un tono cambiando la dirección y/o la fuerza de la columna de aire. Puede hacerse deliberadamente para conseguir un tono más agudo, o inadvertidamente, cuyo resultado es el de producir una nota diferente de la que se pretendía. En instrumentos de viento simples, esta técnica puede hacer cambiar a otro registro. Por ejemplo, en la tin whistle irlandesa o en la flauta dulce, el intérprete puede tocar una octava alta usando la misma digitación, pero soplando más fuerte. (es)
- L'over-blowing — littéralement sur-souffle — est une technique concernant l'harmonica et la flûte traversière, popularisée par le flûtiste de Jethro Tull, Ian Anderson. Sur la flûte, elle consiste à forcer le souffle pour obtenir une note plus haute sans la former par le doigté. Par exemple, le ré donne un la intense, de la même octave, et peut même donner un fa dièse de l'octave au-dessus si le souffle est encore plus forcé. Bien entendu, en pratiquant cette technique, on obtient aussi la note jouée au départ mais sur différentes octaves. Les sons produits par l’over-blowing sont communément appelés des harmoniques. (fr)
- Overblowing is the manipulation of supplied air through a wind instrument that causes the sounded pitch to jump to a higher one without a fingering change or the operation of a slide. Overblowing may involve a change in the air pressure, in the point at which the air is directed, or in the resonance characteristics of the chamber formed by the mouth and throat of the player. (The latter is a feature of embouchure.) (en)
- Przedęcie – sposób wydobywania dźwięku przez mocniejsze naprężenie warg muzyka, a przez to szybsze wdmuchiwanie powietrza do ustnika instrumentu dętego, niż ma to miejsce przy uzyskiwaniu dźwięku podstawowego (najniższego). Konkretnie chodzi o spowodowanie większej częstotliwości drgań stroika, którym w przypadku instrumentów dętych drewnianych jest płytka ustnika, a w przypadku instrumentów blaszanych – same wargi osoby grającej. Jest to podstawowa technika gry na instrumentach dętych, pozwalająca na rozszerzenie skali instrumentu w górę. (pl)
- Передувание — извлечение звуков натурального звукоряда на духовых музыкальных инструментах, достигаемое изменением амбушюра и скорости подачи воздушной струи. Натуральный звукоряд состоит из гармоник. Основной извлекаемый тон называется первой гармоникой. Передуванием получают гармоники выше основного тона. Вторая и последующие гармоники образуются делением воздушного столба на равные части (2, 3, 4 и т. д.). Возможность извлечения и количество получаемых гармоник зависит от формы и размеров канала инструмента, и от мастерства исполнителя. (ru)
|
| has abstract
| - Als Überblasen eines Blasinstruments bezeichnet man die Ausnutzung der Naturtöne außer dem tiefsten, dem Grundton. (de)
- Preterblovado estas tekniko de ludi blovinstrumentojn en kiu la ludisto ŝanĝas la forton de la aerkolumno por ŝanĝi la tonalton de la noto. Ĝi ankaŭ povas signifi la ŝanĝon senintencan de tonalto kiun ludistoj mallertaj faras per tro forte blovi. La plej ofta uzo estas ebligi al la muzikisto ludi notojn en la dua, tria, ktp. oktavoj, per eksciti la duan, trian, ktp. harmonojn. Do, ekz., kun nur unu fingrado, ludisto de stanfajfilo povas leĝere blovi kaj soni noton, blovi pli forte kaj soni la noton unu oktavo super per eksciti la duan harmonon, kaj tre forte blovi por eksciti la trian harmonon kaj soni la noton unu oktavo kaj kvinto super. Iuj flutoj, ekz, la fujaro, havas mallarĝan boraĵon, kiu permesas multajn da harmonoj per preterblovado. Do, kun nur tri fingrotruojn, tiaj flutoj povas ludi kompletan gamon diatonan trans du oktavojn. Simile, la mallarĝaj boraĵoj de iuj muzikiloj latunaj, ekz. trumpetoj permesas ludadon de multajn harmonojn, kaj oni povas ludi gamon kompletan trans multajn oktavojn kun nur tri valvoj. (eo)
- El tránsito de armónico (del inglés overblowing) es una técnica usada al tocar un instrumento de viento para producir un tono cambiando la dirección y/o la fuerza de la columna de aire. Puede hacerse deliberadamente para conseguir un tono más agudo, o inadvertidamente, cuyo resultado es el de producir una nota diferente de la que se pretendía. En instrumentos de viento simples, esta técnica puede hacer cambiar a otro registro. Por ejemplo, en la tin whistle irlandesa o en la flauta dulce, el intérprete puede tocar una octava alta usando la misma digitación, pero soplando más fuerte. En instrumentos de viento metal, el tránsito de armónico (a veces combinado con más presión en la embocadura) produce un armónico diferente. En instrumentos tales como el saxofón, el clarinete, el oboe o el fagot, la transición de registros graves a agudos es posible gracias a una llave de registro o una llave de octava que hace que, en un punto determinado del tubo, el patrón vibratorio cambie, por ello el tránsito de armónico no es tan importante. Otro tipo de tránsito de armónico es el que se emplea en instrumentos como la flauta, donde la dirección de la columna de aire se altera para hacer sonar notas agudas. Esta técnica se manifiesta cuando se sopla a través de la obertura de una botella de vidrio para producir un tono. El tránsito de armónico se puede hacer más fácilmente usando una llave de octava que abre un agujero adicional. (es)
- L'over-blowing — littéralement sur-souffle — est une technique concernant l'harmonica et la flûte traversière, popularisée par le flûtiste de Jethro Tull, Ian Anderson. Sur la flûte, elle consiste à forcer le souffle pour obtenir une note plus haute sans la former par le doigté. Par exemple, le ré donne un la intense, de la même octave, et peut même donner un fa dièse de l'octave au-dessus si le souffle est encore plus forcé. Bien entendu, en pratiquant cette technique, on obtient aussi la note jouée au départ mais sur différentes octaves. Les sons produits par l’over-blowing sont communément appelés des harmoniques. Cette technique procure une richesse de son et une étendue de jeu particulière et appréciée par plusieurs musiciens. Certains écrivent même des partitions entières pour over-blowing. Deux notes différentes y sont alors écrites; celle du doigté, et celle du son désiré en utilisant cette technique. Sur l'harmonica diatonique, il ne s'agit nullement des harmoniques mais d'une technique qui, en soufflant très faiblement mais avec beaucoup de pression, permet de bloquer une anche de l'harmonica et de faire vibrer l'anche opposée au-delà de sa note naturelle. Ainsi, en soufflant dans la 4e ouverture d'un harmonica en do, on obtient un do et en aspirant, on obtient un ré ; si l'on joue un overblow en 4, on fait se rapprocher la lamelle soufflée de la plaque sur laquelle elle est fixée, ce qui a pour effet de libérer par pression la lamelle aspirée qui vibre au-delà (over signifie au-delà en anglais) de sa note naturelle. Ainsi, en jouant un overblow en 4, on obtient un mib, c'est-à-dire une note située à un demi-ton au-dessus de la note obtenue en aspirant (ré). Contrairement aux idées reçues, il n'est pas difficile d'obtenir des overblows. Bien sûr, cette technique est encore peu employée car peu connue et ce sont surtout des harmonicistes comme Howard Levy -inventeur de cette technique-, Jason Ricci, Carlos del Junco, Fred Yonnet, Sébastien Charlier ou Adam Gussow qui l'utilisent souvent mais Jean-Jacques Milteau et Greg Zlap l'utilisent aussi.
* Portail de la musique (fr)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)