| rdfs:comment
| - Paraboláni (starořecky Παράβολοι, Paráboloi, nebo Παραβολᾶνοι, Parabolánoi, znamená „ti, kteří riskují svůj život“) bylo první křesťanské bratrstvo, které se podílelo na provozu špitálů, pomoci potřebným a pohřbívání mrtvých. (cs)
- Die Parabolani bzw. Parabalani (altgriechisch παράβολοι paráboloi oder παραβολᾶνοι parabalánoi) waren eine teils militante und gewalttätige christliche Laienbruderschaft zur Zeit der Alten Kirche. Sie werden im Zeitraum vom 3. bis zum 6. Jahrhundert erwähnt und agierten in den größeren Städten des Ostens des Römischen Imperiums, sicher in Karthago, Ephesus, Alexandrien und Konstantinopel. (de)
- Parabolano (en griego antiguo Παράβολοι - Paráboloi, Παραβολᾶνοι - Parabalânoi) era la denominación de los miembros de una hermandad cristiana que en los primeros siglos de la Iglesia se hacían cargo, de forma voluntaria, del cuidado de los enfermos y de enterrar a los muertos. (es)
- The Parabalani (Late Latin parabalānī "persons who risk their lives as nurses", from Ancient Greek: παραβαλανεῖς) or Parabolani (from παραβολᾶνοι or παράβολοι) were the members of a brotherhood, who in early Christianity voluntarily undertook the care of the sick and the burial of the dead, knowing that they themselves could die. Generally drawn from the lower strata of society, they also functioned as attendants to local bishops and were sometimes used by them as bodyguards and in violent clashes with their opponents. (en)
- Parabalani (Bahasa Latin Akhir parabalānī "orang-orang yang mencurahkan hidup mereka sebagai perawat", dari kata bahasa Yunani Kuno: παραβαλανεῖς) atau Parabolani (dari παραβολᾶνοι atau παράβολοι) adalah para anggota persaudaraan yang dalam gereja perdana secara sukarela mengayomi orang sakit dan mengubur orang mati. Umumnya digambarkan dari strata rendah dari masyarakat, mereka juga berfungsi sebagai hadirin untuk uskup lokal dan terkadang dipakai oleh mereka sebagai penjaga keamanan dan dalam pertikaian kekerasan dengan para lawan mereka. (in)
- I Parabolani, o meglio Parabalani (greco Παράβολοι, Paráboloi, o Παραβολᾶνοι, Parabolánoi, che deriva da παραβάλλεσθαι τὴν ζωήν parabállesthai tēn zōèn "rischiare la vita"; i parabolani sono quindi "coloro che rischiano la vita"), furono i membri di una setta che nella Chiesa delle origini si dedicavano sotto giuramento alla cura dei malati, specie degli appestati, e alla sepoltura dei morti, sperando così di morire per Cristo. (it)
- De Parabalani (Oudgrieks παραβαλανεῖς, 'bad verzorgers') of Parabolani (Laat-Latijn uit het Oudgrieks: παράβολοι of παραβολᾶνοι) of parabolanen waren een christelijke broederschap die in het vroege christendom de zieken en begrafenissen verzorgden. Meestal waren de leden van de broederschap afkomstig uit de onderste lagen van de samenleving. Tevens fungeerden zij als lijfwachten van bisschoppen bij gewelddadige confrontaties. (nl)
- Parabolanos ( Grego antigo Παράβολοι - Paráboloi, Παραβολᾶνοι - Parabalânoi) era a denominação dos membros de uma irmandade cristã que, nos primeiros séculos da Igreja, se encarregavam, de forma voluntária, a cuidar dos enfermos e de enterrar os mortos. Geralmente extraídos dos estratos mais baixos da sociedade, eles também funcionavam como assistentes de bispos locais e às vezes eram usados por eles como guarda-costas e em violentos confrontos com seus oponentes. (pt)
- Παραβαλανείς ή Παραβαλάνοι (αρχαία ελληνικά: παραβαλανεῖς) καλούνταν μία ομάδα των πρώτων χριστιανικών χρόνων στην περιοχή της Αλεξάνδρειας την περίοδο του Πάπα Διονυσίου το 3ο αιώνα μ.Χ., οι οποίοι χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά και την καύση των νεκρών (κυρίως από αρρώστιες), από όπου πήραν και το όνομά τους. Ελέγχεται, άν και θεωρείται το πιο πιθανό, οι Παραβαλάνοι να είναι οι αυτουργοί της δολοφονίας (μέσω λιθοβολισμού) της νεοπλατωνικής φιλοσόφου και αστρονόμου Υπατίας με ηθικό αυτουργό τον τότε αρχιεπίσκοπο Αλέξανδρείας Κύριλλο Α', το Μάρτιο του 415 μ.Χ. (el)
- Les parabalanis (du grec ancien : παραβαλανεῖς), ou parabolanes (forme latine du grec ancien παράβολοι ou παραβολᾶνοι), ont été les membres d'une confrérie chrétienne qui, dans l'Église primitive, s'est spécialisée dans les soins aux malades et l'enterrement des morts. L'historien A. Philipsborn voit en cette confrérie une compagnie d'ambulanciers ; il semble qu'ils ne constituaient pas à proprement parler un personnel médical, mais plutôt un groupe qui transportait les malades, présents dans les rues de la ville (comme les lépreux), dans les institutions spécialisées dans les soins (comme les léproseries). (fr)
- Parabolani (parabolanie) – w chrześcijaństwie starożytnym najniższa klasa duchownych, której zadaniem była opieka nad chorymi, zwłaszcza nad chorymi zakaźnie, a także ich grzebanie. W większości wywodzili się z niewykształconych warstw społeczeństwa, toteż często byli wykorzystywani jako polityczne bojówki biskupów aleksandryjskich. W 412 roku parabolanie stali na czele tłumu niszczącego dzielnicę żydowską w Aleksandrii. Jako duchowni podlegali patriarchom, dla których stanowili również straż przyboczną. (pl)
- Парабала́ны или паравала́ны (от др.-греч. παραβαλανεῖς — «банщики» (?)), паравола́ны или парабола́ны (от латинского, образованного от древнегреческого: παράβολοι или παραβολᾶνοι) — христианская община, члены которой в эпоху раннего христианства добровольно ухаживали за больными и хоронили умерших от болезней, в надежде таким образом принять смерть во имя Христа. (ru)
|
| has abstract
| - Paraboláni (starořecky Παράβολοι, Paráboloi, nebo Παραβολᾶνοι, Parabolánoi, znamená „ti, kteří riskují svůj život“) bylo první křesťanské bratrstvo, které se podílelo na provozu špitálů, pomoci potřebným a pohřbívání mrtvých. (cs)
- Παραβαλανείς ή Παραβαλάνοι (αρχαία ελληνικά: παραβαλανεῖς) καλούνταν μία ομάδα των πρώτων χριστιανικών χρόνων στην περιοχή της Αλεξάνδρειας την περίοδο του Πάπα Διονυσίου το 3ο αιώνα μ.Χ., οι οποίοι χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά και την καύση των νεκρών (κυρίως από αρρώστιες), από όπου πήραν και το όνομά τους. Προέρχονταν από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα και μέσω αυτού του τρόπου πίστευαν ότι προσφέρουν μια υπηρεσία στο Χριστό. Η αφοσίωση τους έγινε γρήγορα αναγκαία στον εκάστοτε Επίσκοπο, μιας και η χριστιανική θρησκεία βρισκόταν ακόμη υπό απαγόρευση και η ομάδα άρχιζε να χρησιμοποιείται ως προστασία σε δημόσιες εμφανίσεις και λειτουργίες. Αν και η παρουσία τους δεν ήταν έννομη, άρχισαν να απολαμβάνουν προνόμια ιερατικού τύπου με αποκορύφωμα τη Σύνοδο της Εφέσου, όπου πήραν ενεργά μέρος. Ήταν πλέον υπό την προστασία του Επισκόπου και μέσω του Θεοδοσιανού Κώδικα (Codex Theodosianus), τοποθετήθηκαν επίσημα στις διαταγές του εκάστοτε κυβερνήτη της Αιγύπτου, μιας και με την τοποθέτηση του Θεοδοσίου στην κεφαλή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο χριστιανισμός γίνεται πλέον η επίσημη θρησκεία. Ελέγχεται, άν και θεωρείται το πιο πιθανό, οι Παραβαλάνοι να είναι οι αυτουργοί της δολοφονίας (μέσω λιθοβολισμού) της νεοπλατωνικής φιλοσόφου και αστρονόμου Υπατίας με ηθικό αυτουργό τον τότε αρχιεπίσκοπο Αλέξανδρείας Κύριλλο Α', το Μάρτιο του 415 μ.Χ. (el)
- Die Parabolani bzw. Parabalani (altgriechisch παράβολοι paráboloi oder παραβολᾶνοι parabalánoi) waren eine teils militante und gewalttätige christliche Laienbruderschaft zur Zeit der Alten Kirche. Sie werden im Zeitraum vom 3. bis zum 6. Jahrhundert erwähnt und agierten in den größeren Städten des Ostens des Römischen Imperiums, sicher in Karthago, Ephesus, Alexandrien und Konstantinopel. (de)
- Parabolano (en griego antiguo Παράβολοι - Paráboloi, Παραβολᾶνοι - Parabalânoi) era la denominación de los miembros de una hermandad cristiana que en los primeros siglos de la Iglesia se hacían cargo, de forma voluntaria, del cuidado de los enfermos y de enterrar a los muertos. (es)
- Les parabalanis (du grec ancien : παραβαλανεῖς), ou parabolanes (forme latine du grec ancien παράβολοι ou παραβολᾶνοι), ont été les membres d'une confrérie chrétienne qui, dans l'Église primitive, s'est spécialisée dans les soins aux malades et l'enterrement des morts. L'historien A. Philipsborn voit en cette confrérie une compagnie d'ambulanciers ; il semble qu'ils ne constituaient pas à proprement parler un personnel médical, mais plutôt un groupe qui transportait les malades, présents dans les rues de la ville (comme les lépreux), dans les institutions spécialisées dans les soins (comme les léproseries). Deux lois de 416 et 418, présentes dans le Code de Théodose, stipulent que seuls les pauvres des corporations peuvent accéder à cette confrérie. Il n'est pour autant pas possible d'affirmer que seul des pauvres y étaient présents avant 416. Ils ont aussi fonctionné comme préposés aux évêques locaux et sont parfois utilisés comme gardes du corps ou hommes de main lors des affrontements violents avec leurs adversaires. Deux lois du Code théodosien de 416 et 418 montrent que ce groupe devint l'objet d'un enjeu politique en raison de la « terreur » qu'ils semèrent dans la ville d'Alexandrie, notamment contre les Juifs. Ils furent par ailleurs impliqués dans la mise à mort de la philosophe Hypatie d'Alexandrie en 415 ainsi que dans la tentative d'assassinat d'Oreste, préfet romain d'Alexandrie. Ce dernier avait envoyé un rapport cinglant à propos de leurs agissements à l'empereur Théodose II qui décida alors de réduire le nombre des parabolanes à 500 en 416, et à 600 en 418. De plus, les riches et membres des curiales avaient interdiction d'entrer dans ce groupe, probablement pour qu'il ne se forme pas d'alliance entre les membres de l'élite politique de la ville et l'évêque Cyrille, lié aux parabolanes. L'ordre public était un enjeu majeur pour le pouvoir impérial tout au long de l'Empire. Un débat historiographique analyse le rôle des parabolanes et de l'évêque d'Alexandrie, Cyrille, dans la mort d'Hypatie. Il est possible que les parabolanes furent envoyés à l'instigation de l'évêque pour éliminer la philosophe, amie du préfet Oreste récemment converti au christianisme mais choqué et opposé au fanatisme de l'évêque et de ses partisans. Cependant, la source principale nous rapportant ces évènements, la Vie de Sévère par Zacharie le Scholastique, ne permet pas d'affirmer avec certitude que Cyrille fut à l'origine de cette décision, les parabolanes ayant pu agir de leur propre initiative. (fr)
- The Parabalani (Late Latin parabalānī "persons who risk their lives as nurses", from Ancient Greek: παραβαλανεῖς) or Parabolani (from παραβολᾶνοι or παράβολοι) were the members of a brotherhood, who in early Christianity voluntarily undertook the care of the sick and the burial of the dead, knowing that they themselves could die. Generally drawn from the lower strata of society, they also functioned as attendants to local bishops and were sometimes used by them as bodyguards and in violent clashes with their opponents. (en)
- Parabalani (Bahasa Latin Akhir parabalānī "orang-orang yang mencurahkan hidup mereka sebagai perawat", dari kata bahasa Yunani Kuno: παραβαλανεῖς) atau Parabolani (dari παραβολᾶνοι atau παράβολοι) adalah para anggota persaudaraan yang dalam gereja perdana secara sukarela mengayomi orang sakit dan mengubur orang mati. Umumnya digambarkan dari strata rendah dari masyarakat, mereka juga berfungsi sebagai hadirin untuk uskup lokal dan terkadang dipakai oleh mereka sebagai penjaga keamanan dan dalam pertikaian kekerasan dengan para lawan mereka. (in)
- I Parabolani, o meglio Parabalani (greco Παράβολοι, Paráboloi, o Παραβολᾶνοι, Parabolánoi, che deriva da παραβάλλεσθαι τὴν ζωήν parabállesthai tēn zōèn "rischiare la vita"; i parabolani sono quindi "coloro che rischiano la vita"), furono i membri di una setta che nella Chiesa delle origini si dedicavano sotto giuramento alla cura dei malati, specie degli appestati, e alla sepoltura dei morti, sperando così di morire per Cristo. (it)
- De Parabalani (Oudgrieks παραβαλανεῖς, 'bad verzorgers') of Parabolani (Laat-Latijn uit het Oudgrieks: παράβολοι of παραβολᾶνοι) of parabolanen waren een christelijke broederschap die in het vroege christendom de zieken en begrafenissen verzorgden. Meestal waren de leden van de broederschap afkomstig uit de onderste lagen van de samenleving. Tevens fungeerden zij als lijfwachten van bisschoppen bij gewelddadige confrontaties. (nl)
- Parabolani (parabolanie) – w chrześcijaństwie starożytnym najniższa klasa duchownych, której zadaniem była opieka nad chorymi, zwłaszcza nad chorymi zakaźnie, a także ich grzebanie. W większości wywodzili się z niewykształconych warstw społeczeństwa, toteż często byli wykorzystywani jako polityczne bojówki biskupów aleksandryjskich. W 412 roku parabolanie stali na czele tłumu niszczącego dzielnicę żydowską w Aleksandrii. Swoją nazwę zawdzięczają zajęciu, którym się trudnili (gr. παραβάλλεσθαι τὴν ζωήν – ryzykujący życie, zajmujący się niebezpiecznymi czynnościami). Pierwotnie termin παράβολοι (łac. paraboli, parabolarii) oznaczał gladiatorów walczących na arenach z dzikimi zwierzętami. W związku z tym, że w czasie prześladowań chrześcijanie byli często skazywani na pożarcie, nazwę tę zaczęto stosować do chrześcijan w ogólności. Tertulian uzasadniał nazywanie chrześcijan parabolani również faktem, że przyjęcie chrześcijaństwa samo w sobie było w ówczesnych czasach ryzykowne. Parabolani jako opiekujący się chorymi, zostali ustanowieni stanem duchownym najprawdopodobniej w czasach Konstantyna Wielkiego, chociaż w rzeczywistości mogli być po raz pierwszy zorganizowani jako wspólnota w drugiej połowie III wieku przez patriarchę Dionizego Wielkiego w czasie panującej w Aleksandrii epidemii. Jako duchowni podlegali patriarchom, dla których stanowili również straż przyboczną. Z powodu ich odwagi i lekceważącego stosunku do śmierci, obawiając się jednocześnie powstania stronnictwa opozycyjnego, które mogłoby zaistnieć przy patriarchach, cesarz Teodozjusz II w swoim kodeksie ograniczył prawa parabolan. Bractwa, które tworzyli, miały określoną liczbę członków, a w mieście mogło istnieć tylko jedno bractwo tego typu. Z powodu, że parabolanie byli często wykorzystywani przez biskupów aleksandryjskich do likwidacji przeciwników politycznych i niewygodnych osób, na podstawie prawa cesarskiego z 416 roku nie wolno im było uczestniczyć w publicznych zgromadzeniach i w widowiskach, a nadzór nad nimi powierzony został prefektom miast. Za czasów Teodozjusza bractwo liczyło w Aleksandrii ok. 600 osób, jednak w związku z wielokrotnym udziałem parabolan w rozgrywkach politycznych ich liczbę w roku 416, zmniejszono do 500 osób. Również cesarz Justynian I Wielki w swoim kodeksie ograniczył liczebność bractwa w Konstantynopolu z 1100 do 950 osób. Kodeks Justyniana jest poza tym ostatnim dokumentem historycznym, który wspomina bractwo. Parabolani zostali wykorzystani przez patriarchę Dioskura do rozgromienia przeciwników w czasie tzw. synodu zbójeckiego. Są odpowiedzialni również za akty gwałtu i przemocy podczas Soboru efeskiego. Byli zaangażowani w kampanię oszczerstw prowadzoną przeciw aleksandryjskiej matematyczce Hypatii oraz w jej zabójstwo. (pl)
- Парабала́ны или паравала́ны (от др.-греч. παραβαλανεῖς — «банщики» (?)), паравола́ны или парабола́ны (от латинского, образованного от древнегреческого: παράβολοι или παραβολᾶνοι) — христианская община, члены которой в эпоху раннего христианства добровольно ухаживали за больными и хоронили умерших от болезней, в надежде таким образом принять смерть во имя Христа. Термин парабаланы происходит от основного занятия — прислуживания в больницах, хотя наименование параболаны также стало общеупотребимым, поскольку члены общины постоянно подвергали свою жизнь опасности (παραβάλλεσθαι τὴν ζωήν, «parabállesthai tēn zōēn»), имея дело с заразными больными и умершими. Происходя, как правило, из низших слоёв населения, они также прислуживали епископам, и иногда использовались последними в качестве телохранителей и как боевые отряды в жестоких столкновениях с оппонентами. Известны только александрийские параваланы. (ru)
- Parabolanos ( Grego antigo Παράβολοι - Paráboloi, Παραβολᾶνοι - Parabalânoi) era a denominação dos membros de uma irmandade cristã que, nos primeiros séculos da Igreja, se encarregavam, de forma voluntária, a cuidar dos enfermos e de enterrar os mortos. Geralmente extraídos dos estratos mais baixos da sociedade, eles também funcionavam como assistentes de bispos locais e às vezes eram usados por eles como guarda-costas e em violentos confrontos com seus oponentes. (pt)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)