| rdfs:comment
| - تطورت أفكار عصر التنوير في بولندا في وقت متأخر عن أوروبا الغربية، إذ كانت البرجوازية البولندية أضعف، وكانت ثقافة الشلختا (النبلاء) (السارماتية) جنبًا إلى جنب مع النظام السياسي للكومنولث البولندي الليتواني (التحرر الذهبي) في أزمة عميقة. بدأت فترة التنوير البولندي في ثلاثينيات وأربعينيات القرن الثامن عشر، وبلغت ذروتها في عهد ملك بولندا، ستانيسواف أغسطس بونياتوفسكي (النصف الثاني من القرن الثامن عشر)، وتراجعت مع التقسيم الثالث لبولندا (1795)، وهي مأساة وطنية ألهمت فترة قصيرة من الكتابة العاطفية، وانتهت عام 1822، واستبدلت بالرومانسية. (ar)
- Las ideas de la Ilustración en Polonia se desarrollaron más tarde que en Europa Occidental, puesto que la burguesía polaca era más débil, y la cultura (Sarmatismo) de la szlachta (nobleza) junto con el sistema político de la Mancomunidad polaco-lituana (La Libertad Dorada) estaban en una crisis profunda. El periodo de la Ilustración polaca comenzó entre 1730 y 1740, llegando a su pico máximo durante el reinado del rey polaco, Estanislao Augusto Poniatowski (en la segunda mitad del siglo XVIII), comenzó su declive con la Tercera partición de Polonia (1795) - una tragedia nacional que inspiró un período breve de escritura sentimental - y finalizó en 1822, reemplazado por el Romanticismo. (es)
- The ideas of the Age of Enlightenment in Poland were developed later than in Western Europe, as the Polish bourgeoisie was weaker, and szlachta (nobility) culture (Sarmatism) together with the Polish–Lithuanian Commonwealth political system (Golden Liberty) were in deep crisis. The period of Polish Enlightenment began in the 1730s–40s, peaked in the reign of Poland's king, Stanisław August Poniatowski (second half of the 18th century), went into decline with the Third Partition of Poland (1795) – a national tragedy inspiring a short period of sentimental writing – and ended in 1822, replaced by Romanticism. (en)
- Abad Pencerahan di Polandia merupakan suatu masa yang berkembang lebih lambat daripada di Eropa Barat, disebabkan oleh borjuis Polandia yang lemah, dan budaya szlachta (bangsawan) bersama dengan sistem politik Persemakmuran Polandia-Lituania (Kebebasan emas) berada dalam krisis yang parah. Abad pencerahan ini dimulai pada tahun 1730-an–40-an, yang memuncak pada masa pemerintahan raja Polandia, Stanisław August Poniatowski (pertengahan kedua abad ke-18), mengalami kemerosotan dengan Pemisahan Polandia Ketiga (1795) – sebuah tragedi nasional yang menginspirasi masa singkat penulisan sentimental – dan berakhir pada tahun 1822, yang digantikan oleh . (in)
- Die polnische Aufklärung ist eine Epoche in der Geschichtsschreibung Polens und zugleich die polnische Variante der zu Beginn des 18. Jahrhunderts in Europa entstandenen Aufklärungsbewegung. Die polnische Aufklärung entfaltete sich zwischen 1730 sowie 1795. Ihre wesentlichen Merkmale sind ihre lange Koexistenz neben der alten sarmatischen Weltanschauung sowie die Bedeutung innerer wie äußerer politischer Entwicklungen in allen Gesellschaftsbereichen Polens vor seinen Teilungen. Die Eigenheit der polnischen Aufklärung ist auf die eigentümliche Regierungsform zurückzuführen: Umgeben von absolutistischen Monarchien, bildete Polen als aristokratische Republik auf Basis eines dualistisch-feudalen Föderalstaates eine demokratische Insel innerhalb Europas. Ihren politischen Höhepunkt bildet die V (de)
- Le idee dell'età dell'Illuminismo in Polonia furono sviluppate più tardi rispetto agli stati dell'Europa occidentale, in quanto la borghesia polacca era più debole e la cultura della szlachta (nobiltà), insieme al sistema politico della Confederazione Polacco-Lituana (libertà dorata) erano in grave crisi. Il periodo dell'illuminismo polacco iniziò negli anni trenta e quaranta del XVIII secolo, raggiunse il picco durante il regno dell'ultimo Re di Polonia, Stanisław August Poniatowski (seconda metà del XVIII secolo), ed iniziò il suo declino con la terza spartizione della Polonia del 1795; ebbe termine nel 1822, quando fu sostituito dal Romanticismo. (it)
- W Polsce idee oświecenia, którego przedstawiciele domagali się między innymi: przejęcia przez państwo dóbr biskupich, kasaty apelacji do Rzymu, likwidacji znacznej części świąt i bractw dewocyjnych, przyjęły się później niż w krajach Europy Zachodniej, co było związane z tym, że mieszczaństwo zyskało większe znaczenie dopiero w II poł. XVIII w. Przyjmuje się, że ramy czasowe polskiego oświecenia obejmują okres od lat 40. XVIII wieku do roku 1822, z zastrzeżeniem, iż niektóre przejawy klasycyzmu przetrwały do połowy XIX w. Specyfiką polskiego oświecenia był niespotykany gdzie indziej udział kleru katolickiego w tym ruchu. Pierwsze pokolenie ludzi oświecenia stanowili głównie duchowni, zaś w całokształcie epoki księża stanowili aż 40% spośród czołowych postaci oświecenia w Polsce. Zjawisko t (pl)
|
.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)