| rdfs:comment
| - Szkoła komentatorów – zwana też dawniej szkołą postglosatorów czyli następców glosatorów. Działała od schyłku XIII wieku do końca XIV, pojawiła się w Italii, skąd promieniowała na inne kraje, ciesząc się wielką powagą. Do największych przedstawicieli zaliczani są Bartolus de Saxoferrato i Baldus de Ubaldis. Formą ich wypowiedzi były obszerne commentarii komentarze (zamiast krótkich glos) w których poddawano teksty źródłowe pomysłowej i czasem swobodnej interpretacji ścieśniającej lub rozszerzającej (z zastosowaniem analogii i uogólnień) oraz porady dotyczące rozwiązań konkretnych przypadków. Oprócz tekstów justyniańskich wykorzystywano dzieła glosatorów. Efekty prac komentatorów miały twórczy charakter. (pl)
- 后注释法学派（Postglossator）是兴起于14世纪法国和意大利的欧洲法学学派，是在注释法学派之后欧洲中世纪罗马法发展的最高阶段，最初源自法国奥尔良。知名人物有巴托鲁斯和巴尔杜斯。后来受到的批判。 (zh)
- Постглоссаторы (позднелат. postglossatores) или комментаторы — итальянская правовая школа, пришедшая с середины XIV века на смену глоссаторам. Наиболее известные представители течения — Бартоло, Бальд, Майнус и др. (ru)
- Με τον χαρακτηρισμό μεταγλωσσογράφοι χαρακτηρίστηκαν οι νομικοί εκείνοι ερευνητές και σχολιαστές του Ρωμαϊκού Δικαίου κατά τον 13ο αιώνα. Ουσιαστικά οι μεταγλωσσογράφοι φέρονται να διαδέχθηκαν τους γλωσσογράφους στη σπουδή του Ρωμαϊκού Δικαίου δημιουργώντας νομικό κίνημα στην εποχή τους, καλούμενο και "Σχολή των ματαγλωσσογράφων", ή "σχολή σχολιαστών". Οι νομικοί του κινήματος αυτού δεν ασχολήθηκαν απ΄ ευθείας με την ερμηνεία της ρωμαϊκής νομοθεσίας, που θεωρούσαν ότι αυτή είχε ήδη εξαντληθεί, όσο κυρίως στο μακροσκελή σχολιασμό των "γλωσσών" που είχαν εισάγει στο κυρίως κείμενο οι γλωσσογράφοι στο Corpus Juris Civilis.Συγκεκριμένα οι μεταγλωσσογράφοι ακολουθώντας μια σχολαστική μέθοδο προχώρησαν στην ερμηνεία αποβλέποντας κυρίως στη συναγωγή γενικών κανόνων δικαίου κατά περιπτώσεις - θέμα (el)
- The postglossators or commentators formed a European legal school which arose in Italy and France in the fourteenth century. They form the highest point of development of medieval Roman law. The school of the glossators in Bologna lost its vitality, resulting in the rise of a new school of legal thought in the 14th century, centred on Orléans in France. Bartolus and Baldus were the most famous of the commentators. Rather than simply seeking to explain the law, the commentators were more concerned with the potential for practical application of the law. Politically at this time, the idea of the – one church and one empire, was popular in Europe. Roman law thus appealed as bringing the potential for one law in addition. Roman law was written and certain as well as being generally consistent (en)
- Le terme de postglossateurs recouvre l’ensemble des juristes qui, dès le XIIIe siècle, ont renouvelé l’étude du droit, en faisant largement évoluer l’analyse des textes du Corpus Juris Civilis. S’il fallait préférer le qualificatif de commentateurs, qui illustre bien mieux la spécificité de ces juristes, celui de postglossateurs est généralement réservé aux docteurs de l’École d’Orléans (puisque c’est à Orléans qu’ont enseigné la plupart de ces docteurs), pour marquer le caractère transitoire de cette méthode. Le terme de commentateurs s’applique alors exclusivement aux bartolistes. (fr)
- 後期註釈学派（こうきちゅうしゃくがくは、Postglossatoren）は、註釈学派の集大成と呼べる『』をさらに発展させた法学派で註解学派ともいう。オルレアン学派、助言学派、バルトールス学派ともいう。 学派の起源は13世紀のフランスオルレアンから始まった。きっかけとなったのはイタリア人のが当時註釈学派の集大成である『標準註釈』を著したと面会した際、その解釈の一つに疑問を呈したことがきっかけでイタリアからオルレアンに逃れたことである。そのためオルレアン学派ともいう。 このような経緯で、一時オルレアンは、北のボローニャと呼ばれたが、ダンテの友人で詩人のによって、オルレアン学派の学風はイタリアに里帰りすることになる。 特に有名な法学者は、チーヌスの弟子であるバルトールス・デ・サクソフェラート（Bartolus de Saxoferrato 、1314-57）とバルトールスの弟子のバルドゥス・デー・ウバルディス（Baldus de Ubaldis、1327-1406) がいる。そのためバルトールス学派ともいう。 註釈学派の（Accursius）が編纂した『標準注釈』(Glossa Ordinaria)に対して、さらに註釈を加えて解釈した。そのため註解学派（Kommentatoren）ともいう。 16世紀になると、人文主義法学からローマ法大全の原義からほど遠いとして批判を受けるようになった。 (ja)
|
| has abstract
| - Με τον χαρακτηρισμό μεταγλωσσογράφοι χαρακτηρίστηκαν οι νομικοί εκείνοι ερευνητές και σχολιαστές του Ρωμαϊκού Δικαίου κατά τον 13ο αιώνα. Ουσιαστικά οι μεταγλωσσογράφοι φέρονται να διαδέχθηκαν τους γλωσσογράφους στη σπουδή του Ρωμαϊκού Δικαίου δημιουργώντας νομικό κίνημα στην εποχή τους, καλούμενο και "Σχολή των ματαγλωσσογράφων", ή "σχολή σχολιαστών". Οι νομικοί του κινήματος αυτού δεν ασχολήθηκαν απ΄ ευθείας με την ερμηνεία της ρωμαϊκής νομοθεσίας, που θεωρούσαν ότι αυτή είχε ήδη εξαντληθεί, όσο κυρίως στο μακροσκελή σχολιασμό των "γλωσσών" που είχαν εισάγει στο κυρίως κείμενο οι γλωσσογράφοι στο Corpus Juris Civilis.Συγκεκριμένα οι μεταγλωσσογράφοι ακολουθώντας μια σχολαστική μέθοδο προχώρησαν στην ερμηνεία αποβλέποντας κυρίως στη συναγωγή γενικών κανόνων δικαίου κατά περιπτώσεις - θέματα αντικειμένου. Η τεχνική της μεθοδολογίας των μεταγλωσσογράφων βασίστηκε κυρίως στην αυστηρή μελέτη των πηγών με στόχο τον προσδιορισμό της έκτασης των νόμων, της αναζήτησης των ουσιωδών στοιχείων τους, καθώς και τις αναλογίες αυτών από τη θεωρία στη πράξη. Η μέθοδος αυτή χαρακτηρίστηκε ως "italicus mos" που βεβαίως διαφέρει εκείνης της γαλλικής, φιλοπαπικής σχολής, περισσότερο γνωστής ως "mos gallicus". Η Σχολή των μεταγλωσσογράφων άκμασε κυρίως στις ιταλικές πόλεις Πάδουα, Πίζα και . Κυριότερος εκπρόσωπος αυτής της σχολής ήταν ο Ιταλός νομικός και κληρικός, επίσκοπος, (Bartolo da Sassoferrato) (1314-1357) καθώς και ο πανεπιστημιακός καθηγητής της νομικής (Baldo degli Ubaldi) (1327-1400). (el)
- The postglossators or commentators formed a European legal school which arose in Italy and France in the fourteenth century. They form the highest point of development of medieval Roman law. The school of the glossators in Bologna lost its vitality, resulting in the rise of a new school of legal thought in the 14th century, centred on Orléans in France. Bartolus and Baldus were the most famous of the commentators. Rather than simply seeking to explain the law, the commentators were more concerned with the potential for practical application of the law. Politically at this time, the idea of the – one church and one empire, was popular in Europe. Roman law thus appealed as bringing the potential for one law in addition. Roman law was written and certain as well as being generally consistent and complete. The educated liked its roots and saw the potential for application. The commentators faced head on the conflict of law with custom as they saw the potential for practical application of the Roman law. They were opportunistic and as medieval Italy flourished, there were many opportunities to be the mediator between the developing political, scientific and economic spheres. Thus many of their ideas were based on practical morality, bold construction of the law and clever interpretations. For example, feudal law, which violated the absoluteness of dominium, was harmonised with Roman law by drawing links with the long lease, which gave rise to a vindicatio directa. The commentators argued that the vindicata directa was evidence of another type of ownership and that feudal ownership could fall within this category. This made Roman law more flexible, although was clearly a move away from the texts, and thus made it of greater practical use to rulers who were seeking a rational and coherent law. The Commentators went beyond the glossators, who had treated each text separately. The commentators instead wrote prose commentaries on the texts (rather like lectures,) working through, book by book, through the Digest. Rather than simply taking individual Roman law texts at face value, making it useful for practical application involved considering the rationale and principles behind the law. Certain areas were thus not considered at all, for example, Bartolus makes no attempt to consider culpa. However, this general approach produced a far more sophisticated law and enabled harmonisation between Roman law and local law. For example, Roman law said that a will was valid if you had 5 witnesses and that Roman law superseded customary law, whilst Venice law only required 3 witnesses. Bartolus’ approach was to consider why Roman law superseded custom. He concluded that this was because custom was presumed bad. However, in certain circumstances, custom would be allowed by the Emperor, where the law was considered good. Since the Venice law had come into practice after the Emperor, the Emperor had not considered if it were good law. However, it clearly was and therefore it should be allowed to continue. The Commentators also harmonised canon law with Roman law to some extent. Canonists argued that bare agreement could give rise to an action (but they only had jurisdiction where that agreement was made by oath.) The Commentators said that the canon law was simply a form of clothing which could make a bare pact enforceable. The extraction of general principles allowed Roman law to be used in situations which were unfamiliar to the Romans, it provided a coherent and convenient set of rules, which could then be used to interpret local customs, which were given primacy but very narrowly interpreted. The impact of the commentators was thus substantial. Their commentaries were found throughout Europe, in fact it was said that if one was not a Bartolist (a commentator), one could not be a lawyer at all. (en)
- Le terme de postglossateurs recouvre l’ensemble des juristes qui, dès le XIIIe siècle, ont renouvelé l’étude du droit, en faisant largement évoluer l’analyse des textes du Corpus Juris Civilis. S’il fallait préférer le qualificatif de commentateurs, qui illustre bien mieux la spécificité de ces juristes, celui de postglossateurs est généralement réservé aux docteurs de l’École d’Orléans (puisque c’est à Orléans qu’ont enseigné la plupart de ces docteurs), pour marquer le caractère transitoire de cette méthode. Le terme de commentateurs s’applique alors exclusivement aux bartolistes. Les compilations justiniennes retrouvées à la fin du XIe siècle, leur enseignement s’est développé à Bologne au siècle suivant à travers la technique de la glose. À l’époque, à Orléans, n’existe encore qu’une simple école cathédrale essentiellement destinée à former les clercs. Seuls les artes y sont enseignés et ce n’est qu’au début du XIIIe siècle que les études juridiques commencent à y prendre de l’importance. Souhaitant protéger l’enseignement de la théologie à Paris, capitale européenne de cette science, le pape Honorius III rédige en 1219 la décrétale Super Speculam, par laquelle le pontife romain interdit tout enseignement du droit romain à Paris et dans ses alentours. Dès lors, maîtres et élèves se tournent vers Orléans, école la plus proche de Paris où le droit civil (c'est-à-dire le droit romain des compilations de Justinien) est déjà enseigné. Ainsi, dès 1235, une bulle de Grégoire IX déclare que l’interdiction d’enseigner les leges (le droit romain) n’est pas valable pour Orléans. L’expansion de l’école est alors très rapide tant par l’intérêt croissant que suscitent les études juridiques que par les qualités exceptionnelles des premiers professeurs. Les premiers maîtres sont tous des clercs formés à Bologne tels , ou . Mais c’est surtout la seconde génération d’enseignants (en particulier Jacques de Révigny et Pierre de Belleperche), eux-mêmes anciens élèves d’Orléans, qui a illustré cette université. De fait, ces derniers, qui vont éclipser les docteurs bolonais, reçoivent une charte d’Innocent IV vers 1250, puis cinq bulles de Clément V en 1306 organisent réellement le studium generale, permettant ainsi de parler d’Université. L’ordonnance de Philippe le Bel de juillet 1312 achève l’évolution en reconnaissant définitivement les privilèges de l’institution. L’Université d'Orléans est alors à son apogée, du milieu du XIIIe au début du XIVe siècle. C’est en effet dans la seconde moitié du XIIIe siècle que se succèdent à Orléans les plus grands maîtres du droit civil de l’époque (notamment Jacques de Révigny et Pierre de Belleperche). Des élèves de toute l’Europe, délaissant Bologne, se forment à la nouvelle méthode d’analyse du Corpus juris civilis : rompant avec la glose italienne, elle cherche à développer une approche plus pratique du droit romain. Cependant, rapidement, la place d’Orléans décline et l’étoile de Bologne n’aura pâli que quelques décennies pour connaître une nouvelle splendeur – plus éclatante encore que la précédente – avec les travaux de Bartole puis de Balde, son élève. (fr)
- 後期註釈学派（こうきちゅうしゃくがくは、Postglossatoren）は、註釈学派の集大成と呼べる『』をさらに発展させた法学派で註解学派ともいう。オルレアン学派、助言学派、バルトールス学派ともいう。 学派の起源は13世紀のフランスオルレアンから始まった。きっかけとなったのはイタリア人のが当時註釈学派の集大成である『標準註釈』を著したと面会した際、その解釈の一つに疑問を呈したことがきっかけでイタリアからオルレアンに逃れたことである。そのためオルレアン学派ともいう。 このような経緯で、一時オルレアンは、北のボローニャと呼ばれたが、ダンテの友人で詩人のによって、オルレアン学派の学風はイタリアに里帰りすることになる。 特に有名な法学者は、チーヌスの弟子であるバルトールス・デ・サクソフェラート（Bartolus de Saxoferrato 、1314-57）とバルトールスの弟子のバルドゥス・デー・ウバルディス（Baldus de Ubaldis、1327-1406) がいる。そのためバルトールス学派ともいう。 註釈学派の（Accursius）が編纂した『標準注釈』(Glossa Ordinaria)に対して、さらに註釈を加えて解釈した。そのため註解学派（Kommentatoren）ともいう。 イタリアのを始めとする都市国家が発展した当時の社会情勢に合わせて、ローマ大全の背後にある法原理を推論するという自由な解釈を行なった実務重視の学風で実利的観点から様々な助言を行なった。そのため助言学派という。 14世紀中頃から全盛を極め、大陸法系の基となったが西欧社会で定着するきっかけをつくり、「バルトールスの徒にあらざる者は法律家にあらず」とまで言われた。 16世紀になると、人文主義法学からローマ法大全の原義からほど遠いとして批判を受けるようになった。 (ja)
- Szkoła komentatorów – zwana też dawniej szkołą postglosatorów czyli następców glosatorów. Działała od schyłku XIII wieku do końca XIV, pojawiła się w Italii, skąd promieniowała na inne kraje, ciesząc się wielką powagą. Do największych przedstawicieli zaliczani są Bartolus de Saxoferrato i Baldus de Ubaldis. Formą ich wypowiedzi były obszerne commentarii komentarze (zamiast krótkich glos) w których poddawano teksty źródłowe pomysłowej i czasem swobodnej interpretacji ścieśniającej lub rozszerzającej (z zastosowaniem analogii i uogólnień) oraz porady dotyczące rozwiązań konkretnych przypadków. Oprócz tekstów justyniańskich wykorzystywano dzieła glosatorów. Efekty prac komentatorów miały twórczy charakter. (pl)
- 后注释法学派（Postglossator）是兴起于14世纪法国和意大利的欧洲法学学派，是在注释法学派之后欧洲中世纪罗马法发展的最高阶段，最初源自法国奥尔良。知名人物有巴托鲁斯和巴尔杜斯。后来受到的批判。 (zh)
- Постглоссаторы (позднелат. postglossatores) или комментаторы — итальянская правовая школа, пришедшая с середины XIV века на смену глоссаторам. Наиболее известные представители течения — Бартоло, Бальд, Майнус и др. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)