| rdfs:comment
| - Publius Vatinius (* um 95 v. Chr.; † nach 42 v. Chr.) war ein römischer Politiker in den letzten Jahrzehnten der römischen Republik. (de)
- Publio Vatinio (en latín, Publius Vatinius) fue un político y militar de la época final de la República romana. En su discurso contra Vatinio, Cicerón lo describe como uno de los más grandes bribones y villanos que han existido, y señala que su aspecto personal era poco atractivo, con su rostro y el cuello cubiertos con hinchazones, a los que Cicerón alude más de una vez, llamándolo struma civitatis. (es)
- Publius Vatinius was a Roman politician during the last decades of the Republic. He served as a Caesarian-allied plebeian tribune in the year 59 – he was the tribune that proposed the law giving Caesar his Gallic command – and later fought on that side of the civil war. Caesar made him consul in 47 BC; he later fought in Illyricum for the Caesarians and celebrated a triumph for his victories there in 42 BC. (en)
- Publius Vatinius est un homme d'État du dernier siècle de la République romaine. Il est principalement connu grâce à Cicéron, qui plaida contre lui et le dépeint donc de façon négative. (fr)
- Publio Vatinio (93 a.C. circa – post 42 a.C.) è stato un politico romano dell'ultimo periodo della Roma repubblicana. (it)
- プブリウス・ウァティニウス（ラテン語: Publius Vatinius、紀元前95年頃 - 紀元前42年頃）はプレブス（平民）出身の共和政ローマの政治家・軍人。紀元前47年に執政官（コンスル）を務めた。紀元前59年の護民官時代に、ガイウス・ユリウス・カエサルを5年間属州総督とする特権を与える法律を制定し、ガリア戦争でのカエサルの勝利のきっかけを作った。 (ja)
- Publius Vatinius was een tribunus plebis die later het ambt van praetor, legatus en consul zal bekleden. Door zijn verregaande nepotisme was hij een ideale partner voor de ambitieuze Gaius Julius Caesar. (nl)
- Públio Vatínio (m. 41 a.C.; em latim: Publius Vatinius) foi um político da gente da República Romana eleito cônsul em 47 a.C. com Quinto Fúfio Caleno. Cícero, em seu discurso contra Vacínio, o descreve como um dos maiores vilões da história romana e relata que seu aspecto pessoal era desagradável por que ele tinha o rosto e o colo cobertos por inchaços. Numa alusão a eles, Cícero o chama de "struma civitatis". (pt)
- Публій Ватіній (лат. Publius Vatinius; ? — після 43 до н. е.) — політичний та військовий діяч пізньої Римської республіки, консул 47 року до н. е. (uk)
- Publi Vatini (en llatí Publius Vatinius) va ser un magistrat romà del segle i aC. Era net de l'il·luminat o endeví Publi Vatini. Vatini va tenir un paper important durant l'última època de la República. Ciceró, en el seu discurs In Vatinium, que es conserva, el descriu com un dels pitjors estafadors i corruptes que han viscut mai. Tot i que les afirmacions de Ciceró segurament són exagerades, és cert que Vatini, com altres joves de la seva generació, tenia pocs escrúpols i estava disposat a vendre's al millor postor. La seva aparença personal era repulsiva. Ciceró diu diverses vegades que tenia el coll i la cara coberts d'escròfules. (ca)
- Publiusz Watyniusz (Publius Vatinius) – polityk rzymski ostatnich dekad republiki. Karierę publiczną rozpoczął od kwestury w 63 p.n.e. w roku konsulatu Cycerona. Według tego ostatniego wybór zawdzięczał wpływom jednego z konsulów roku poprzedniego i został wybrany jako ostatni na liście. Wysłany przez konsula Cycerona do Puteoli dla zabezpieczenia złota i srebra przed wywiezieniem prowadził swą misję w tak opresyjny sposób, że mieszkańcy zanosili skargi do konsula. Po kwesturze został wysłany do prowincji Hiszpania, jako legat prokonsula Gajusza Koskoniusza. Również tam dopuszczał się grabieży i zdzierstw. W 59 p.n.e. został trybunem ludu, i w czasie urzędowania był w rzeczywistości narzędziem w ręku ówczesnego konsula Cezara. Cyceron oskarża go, że całe jego urzędowanie było nieprzerwanym (pl)
- Пу́блий Вати́ний (лат. Publius Vatinius; умер вскоре после 42 года до н. э.) — римский военачальник и политический деятель, консул 47 года до н. э. По рождению он не принадлежал к аристократии, начал свою карьеру как судебный оратор. С 59 года до н. э. Ватиний был последовательным сторонником Гая Юлия Цезаря: как народный трибун поддерживал его против сената, добился принятия закона, по которому Цезарь получил в управление Цизальпийскую Галлию и Иллирик. Не позже, чем в 51 году до н. э., Публий стал легатом в армии Цезаря. Сражался на его стороне в гражданской войне, действуя из Брундизия, разбил вражеский флот и установил контроль над Иллириком. За военные заслуги получил от Цезаря консулат. В 45 году до н. э. стал проконсулом Иллирика, но действовал на этот раз менее удачно. После гибели (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)