| rdfs:comment
| - La ripieno (itale: plena) estas nomo devena el la 18-a jarcento por la tuteco en granda konĉerto, kiu estas muzikata de la tuta orkestro male al la solistaj partoj (konĉerteno). Nuntempe oni ankaŭ uzas la vorton por la latunblovinstrumentoj en la orkestro. La basso ripieno postulas la plifortigon de la tutti-partoj resp. ritorneloj. Senza ripieno signifas, ke nur la solistoj ludu. Ofte la vorto estas fuŝita kiel repiano. En la orgenkonstruo ripieno estas la itala nomo por pleno de orgeno. (eo)
- Ripieno (mot italien prononcé : [riˈpjɛːno] : plein, rempli) est un terme musical italien. Il s'emploie dans la musique, pour exprimer le fait qu'un passage doit être chanté en chœur ou exécuté par tous les instruments. Les ripieni se taisent pendant les soli. C'est aussi l'orchestre dialoguant avec un groupe d'instruments (concertino) dans le concerto grosso. (fr)
- リピエーノ（イタリア語：ripieno, 「詰め物・埋め草」）とは、合奏協奏曲においてトゥッティから大小に別れたアンサンブルのうち、より大きな集団を指す音楽用語である。リピエーノの反対語が、複数の独奏者からなるコンチェルティーノ（concertino）である。リピエーノとコンチェルティーノの関係は、バロック音楽特有の対比の原理に基づいており、主題の性格や、テクスチュアに相違が見られる。また音量の面から、リピエーノとコンチェルティーノの対比を、ジョヴァンニ・ガブリエーリ以来のフォルテとピアノの対比になぞらえることも可能であり、バッハが《イタリア協奏曲》において、フォルテをリピエーノ、ピアノをコンチェルティーノの意味で用いたこともそこから理解される。 なお、数字付き通奏低音を演奏する際に付け足される音のこともリピエーノという。 (ja)
- El ripieno és un grup nombrós d'instruments dintre del concerto grosso propi dels segles XVII i XVIII. Aquest grup dialoga amb el concertino (conjunt d'instruments solistes). El ripieno és també anomenat tutti. L'alternança entre els solistes i tot el grup crea contrastos de plans sonors propis del barroc. A l'època barroca els esdeveniments històrics fan exaltar la vida i reflexionar sobre la mort; això en pintura es manifesta amb el clar-obscur, com a contrast i testimoni de la lluita entre la vida i la mort. En la música aquest efecte s'obté amb el concertino i el ripieno, com és també una forma de jugar amb la intensitat sonora i els blocs temàtics per fer més atractiva l'obra. (ca)
- Das Ripieno (ital. ‚voll' oder ,die Füllung‘), abgekürzt: R, rip., ist eine aus dem 18. Jahrhundert stammende Bezeichnung für das volle Orchester (Tutti) im Concerto grosso, die volle Orgel sowie im Allgemeinen für alle mehrfach besetzten Stimmen, die im Gegensatz zu den solistisch konzertierenden Stimmen stehen; auch im Chor. Als Ripienisten oder Tuttisten werden dementsprechend Orchestermusiker oder Sänger ohne solistische Aufgaben bezeichnet. Carl Friedrich Zelter gründete beispielsweise am 10. April 1807 mit zehn Instrumentalisten in der Sing-Akademie zu Berlin die Ripienschule für Instrumentalmusik. (de)
- Ripieno (del italiano: relleno) es una indicación que se utilizaba principalmente en las composiciones musicales de los siglos XVII y XVIII para distinguir al grupo grande de instrumentos (también llamado tutti) del grupo de solistas. El término ripieno también se utiliza para indicar el registro del coro principal del órgano o el órgano pleno. Por su parte, mezzo ripieno implica el uso de sólo una parte del coro principal, generalmente incluye un registro de flauta de 8'. Curiosamente, el jazz emplea muy comúnmente la estructura del concerto grosso con concertino y el ripieno. (es)
- The ripieno (Italian pronunciation: [riˈpjɛːno], Italian for "stuffing" or "padding") is the bulk of instrumental parts of a musical ensemble who do not play as soloists, especially in Baroque music. These are the players who would play in sections marked tutti, as opposed to soloist sections. It is most commonly used in reference to instrumental music, although it can also be used in choral music. An individual member of the ripieno is called a ripienista. The expression senza ripieni is an instruction to play without the ripienistas; this instruction is frequently found in works by Handel. (en)
- In musica, il ripieno è il tutti orchestrale di strumentisti in un concerto grosso, ovvero tolti i solisti del concertino, a cui esso è opposto. Il ripieno sostiene anche il basso continuo quando questo fa parte dell'opera da eseguire ed è il maggior complesso utilizzabile nell'esecuzione del concerto grosso dell'epoca barocca. Il termine è usato soprattutto nella musica strumentale, e raramente anche in quella corale. Possiede anche l'accezione riferita al corpo principale di un'orchestra nella prima musica sinfonica, oggi in disuso. (it)
- Ripieno (Italiaans: volledig), afgekort: R, rip., is een uit de 18e eeuw daterende aanduiding voor het volledige orkest (tutti) in een concerto grosso, het volledige orgel ('organo pleno'), alsook in het algemeen voor alle meervoudig bezette stemmen die in tegenstelling tot de solistenstemmen staan; ook als aanduiding binnen de koorwereld. Onder ripiënisten worden verstaan dienovereenkomstige orkestmusici of zangers zonder solistische taak. Binnen de orgelbouw is ripieno sinds ca. 1900 de Italiaanse betekenis voor het plenum van een orgel. (nl)
- Ripieno («рипье́но», или «рипие́но», итал. букв. «наполненный», «набитый до отказа»), в нотных партитурах западноевропейского барокко и классицизма, обычно в форме con ripieno или in ripieno — ремарка, указывающая на совместное звучание всего инструментального ансамбля или (редко) всего хора или хоровой группы (например, всех сопрано) — без участия музыкантов-солистов. Термин ripieno используется также как синоним «полнозвучного» органа (итал. organo pleno). (ru)
|
| has abstract
| - El ripieno és un grup nombrós d'instruments dintre del concerto grosso propi dels segles XVII i XVIII. Aquest grup dialoga amb el concertino (conjunt d'instruments solistes). El ripieno és també anomenat tutti. L'alternança entre els solistes i tot el grup crea contrastos de plans sonors propis del barroc. A l'època barroca els esdeveniments històrics fan exaltar la vida i reflexionar sobre la mort; això en pintura es manifesta amb el clar-obscur, com a contrast i testimoni de la lluita entre la vida i la mort. En la música aquest efecte s'obté amb el concertino i el ripieno, com és també una forma de jugar amb la intensitat sonora i els blocs temàtics per fer més atractiva l'obra. A la banda de música, el terme (o les seves variants ortogràfiques repiano i ripiano) s'utilitza de manera similar per designar els intèrprets que no estan a la taula principal, especialment els clarinets i cornetistes de les bandes militars. L'expressió senza rimieni és una instrucció per jugar sense els ripienistes; aquesta instrucció es troba sovint a les obres de Händel. (ca)
- La ripieno (itale: plena) estas nomo devena el la 18-a jarcento por la tuteco en granda konĉerto, kiu estas muzikata de la tuta orkestro male al la solistaj partoj (konĉerteno). Nuntempe oni ankaŭ uzas la vorton por la latunblovinstrumentoj en la orkestro. La basso ripieno postulas la plifortigon de la tutti-partoj resp. ritorneloj. Senza ripieno signifas, ke nur la solistoj ludu. Ofte la vorto estas fuŝita kiel repiano. En la orgenkonstruo ripieno estas la itala nomo por pleno de orgeno. (eo)
- Ripieno (del italiano: relleno) es una indicación que se utilizaba principalmente en las composiciones musicales de los siglos XVII y XVIII para distinguir al grupo grande de instrumentos (también llamado tutti) del grupo de solistas. Su uso se relaciona sobre todo con el concerto grosso, en donde se diferenciaba entre el concertino (los solistas) y el ripieno (el grupo que lo reforzaba y daba la base rítmica, llevaba generalmente el bajo continuo). Este término, sin embargo, también aparece en otras composiciones para indicar una voz que debe ser interpretada por más de una persona, ya sea vocal o instrumentalmente, o para referirse a voces que refuerzan a los solistas en los pasajes más sonoros. La participación del ripieno se marca en la partitura con las palabras ripieno, con ripieno o in ripieno (eventualmente también con tutti) y su ausencia con senza ripieno (o solo). El término ripieno también se utiliza para indicar el registro del coro principal del órgano o el órgano pleno. Por su parte, mezzo ripieno implica el uso de sólo una parte del coro principal, generalmente incluye un registro de flauta de 8'. Curiosamente, el jazz emplea muy comúnmente la estructura del concerto grosso con concertino y el ripieno.
* Datos: Q1052100 (es)
- Das Ripieno (ital. ‚voll' oder ,die Füllung‘), abgekürzt: R, rip., ist eine aus dem 18. Jahrhundert stammende Bezeichnung für das volle Orchester (Tutti) im Concerto grosso, die volle Orgel sowie im Allgemeinen für alle mehrfach besetzten Stimmen, die im Gegensatz zu den solistisch konzertierenden Stimmen stehen; auch im Chor. Als Ripienisten oder Tuttisten werden dementsprechend Orchestermusiker oder Sänger ohne solistische Aufgaben bezeichnet. Carl Friedrich Zelter gründete beispielsweise am 10. April 1807 mit zehn Instrumentalisten in der Sing-Akademie zu Berlin die Ripienschule für Instrumentalmusik. Heute wird das Wort auch noch für die Blechbläser im Orchester benutzt. Der basso ripieno verlangt die Verstärkung der Tutti-Teile bzw. Ritornelle. Senza ripieno (auch senza ripieni) heißt, dass nur die Solisten bzw. ersten Pulte eines Orchesters spielen sollen. In der Spielpraxis des barocken Concerto grosso bedeutet dies jedoch nicht, dass das begleitende Ripieno zu schweigen hat, vielmehr wird das ohnedies solistische Concertino dann nur von einer kleinen Gruppe des Ripieno begleitet. In der Besetzungsliste englischer Brass Bands findet sich innerhalb der Cornet Section immer auch ein Repiano Cornet. Dieses hat zur Hauptaufgabe, Melodien oder andere Passagen im Solo- und Soprano Cornet entweder in derselben oder in der unteren Oktave zu verstärken. Die Lautverschiebung von ripieno zu repiano ist wahrscheinlich durch die englische Aussprache des Ersteren und daraus resultierende fehlerhafte Schreibung zurückzuführen. Im Orgelbau ist Ripieno seit etwa 1900 die italienische Bezeichnung für das Plenum einer Orgel. (de)
- The ripieno (Italian pronunciation: [riˈpjɛːno], Italian for "stuffing" or "padding") is the bulk of instrumental parts of a musical ensemble who do not play as soloists, especially in Baroque music. These are the players who would play in sections marked tutti, as opposed to soloist sections. It is most commonly used in reference to instrumental music, although it can also be used in choral music. An individual member of the ripieno is called a ripienista. In the concerto grosso, it refers to the larger of the two ensembles as opposed to the group of soloists called the concertino. In a ripieno concerto, there is no dominant soloist, so it resembles an early symphony. It can also refer to the main body of orchestra in early orchestral music, although this use is today often disregarded. In band music, the term (or its variant spellings repiano and ripiano) is used similarly to designate the players not at the leading desk, especially the clarinet and cornet players in military bands. The expression senza ripieni is an instruction to play without the ripienistas; this instruction is frequently found in works by Handel. The term can also be used to designate a pipe organ mixture stop. (en)
- Ripieno (mot italien prononcé : [riˈpjɛːno] : plein, rempli) est un terme musical italien. Il s'emploie dans la musique, pour exprimer le fait qu'un passage doit être chanté en chœur ou exécuté par tous les instruments. Les ripieni se taisent pendant les soli. C'est aussi l'orchestre dialoguant avec un groupe d'instruments (concertino) dans le concerto grosso. (fr)
- In musica, il ripieno è il tutti orchestrale di strumentisti in un concerto grosso, ovvero tolti i solisti del concertino, a cui esso è opposto. Il ripieno sostiene anche il basso continuo quando questo fa parte dell'opera da eseguire ed è il maggior complesso utilizzabile nell'esecuzione del concerto grosso dell'epoca barocca. Il termine è usato soprattutto nella musica strumentale, e raramente anche in quella corale. Possiede anche l'accezione riferita al corpo principale di un'orchestra nella prima musica sinfonica, oggi in disuso. Un membro del ripieno è detto ripienista. L'espressione senza ripieni indica di suonare senza ripienisti ed è frequente nelle opere di Georg Friedrich Händel. Nella musica bandistica il ripieno, repiano o ripiano è parallelamente un gruppo di suonatori delle bande militari, spesso clarinetti e cornette. (it)
- リピエーノ（イタリア語：ripieno, 「詰め物・埋め草」）とは、合奏協奏曲においてトゥッティから大小に別れたアンサンブルのうち、より大きな集団を指す音楽用語である。リピエーノの反対語が、複数の独奏者からなるコンチェルティーノ（concertino）である。リピエーノとコンチェルティーノの関係は、バロック音楽特有の対比の原理に基づいており、主題の性格や、テクスチュアに相違が見られる。また音量の面から、リピエーノとコンチェルティーノの対比を、ジョヴァンニ・ガブリエーリ以来のフォルテとピアノの対比になぞらえることも可能であり、バッハが《イタリア協奏曲》において、フォルテをリピエーノ、ピアノをコンチェルティーノの意味で用いたこともそこから理解される。 なお、数字付き通奏低音を演奏する際に付け足される音のこともリピエーノという。 (ja)
- Ripieno (Italiaans: volledig), afgekort: R, rip., is een uit de 18e eeuw daterende aanduiding voor het volledige orkest (tutti) in een concerto grosso, het volledige orgel ('organo pleno'), alsook in het algemeen voor alle meervoudig bezette stemmen die in tegenstelling tot de solistenstemmen staan; ook als aanduiding binnen de koorwereld. Onder ripiënisten worden verstaan dienovereenkomstige orkestmusici of zangers zonder solistische taak. Tegenwoordig wordt het woord ook nog bij de koperblazers in het orkest gebruikt. De 'basso ripieno' verlangt de versterking van het tutti-gedeelte bijvoorbeeld . 'Senza ripieno' betekent dat alleen de solisten spelen. Dikwijls wordt het woord tot "repiano" verhaspeld. In 1807 richtte muziekleraar, dirigent en componist Carl Friedrich Zelter samen met tien instrumentalisten de Ripienschool voor instrumentale muziek op binnen de Zangacademie van Berlin. Binnen de orgelbouw is ripieno sinds ca. 1900 de Italiaanse betekenis voor het plenum van een orgel. (nl)
- Ripieno («рипье́но», или «рипие́но», итал. букв. «наполненный», «набитый до отказа»), в нотных партитурах западноевропейского барокко и классицизма, обычно в форме con ripieno или in ripieno — ремарка, указывающая на совместное звучание всего инструментального ансамбля или (редко) всего хора или хоровой группы (например, всех сопрано) — без участия музыкантов-солистов. Музыкант, не выполнявший в коллективном исполнении каких-либо сольных функций, именовался рипиени́стом (итал. ripienista). В практике concerto grosso ремарка senza ripieno (или senza ripieni) означала резкое уменьшение аккомпанирующих инструментов (но не полное их молчание, особенно группы basso continuo, обеспечивавшей гармонический фундамент целого) на всём протяжении действия ремарки, что делало звучание солирующих инструментов (так называемой группы ) динамически более рельефным. Термин ripieno используется также как синоним «полнозвучного» органа (итал. organo pleno). (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)