Roberto Felice Ardigò (28 January 1828 – 15 September 1920) was an Italian philosopher. He was an influential leader of Italian positivism and a former Roman Catholic priest. Ardigò was born in Casteldidone, in what is now the province of Cremona, in Lombardy, and trained for the priesthood. He resigned from the Church in 1871 after abandoning theology and faith in 1869. He was appointed as a professor of theology at the University of Padua in 1881, at a time when a reaction to idealism had taken place in philosophical circles. He died by suicide at Mantua in 1920, at the age of 92.
Attributes | Values |
---|
rdf:type
| |
rdfs:label
| - Roberto Ardigò (ca)
- Roberto Ardigò (de)
- Roberto Ardigò (eo)
- Roberto Ardigò (es)
- Roberto Ardigò (it)
- Roberto Ardigò (en)
- Ардиго, Роберто (ru)
- Roberto Ardigò (sv)
|
rdfs:comment
| - Roberto Ardigò (Casteldidone (Llombardia), 28 de juny, 1828 - Roma (Lacy), 15 de setembre, 1920) Durant prop de quaranta anys va regentar a la Universitat de Pàdua la càtedra d'Història de la Filosofia; en aquest llarg període va poder veure la florida i la decadència dels seus ideals filosòfic, pels quals va treballar amb un entusiasme i una tenacitat mai desmentits. A la llarga sèrie d'escrits indicats al text de l'Enciclopèdia cal afegir encara la seva tasca (ca)
- Roberto Ardigò (* 28. Januar 1828 in Casteldidone (Provinz Cremona); † 15. September 1920 in Mantua) war ein führender Philosoph des italienischen Positivismus, Pädagoge und Professor für Philosophiegeschichte in Padua. (de)
- Roberto Felice Ardigò (Casteldidone, 28 gennaio 1828 – Mantova, 15 settembre 1920) è stato un filosofo, psicologo e pedagogista italiano. (it)
- Roberto Ardigò, född 28 januari 1828, död 15 september 1920, var en italiensk filosof. Ardigò ingick först på den prästerliga banan men övergav vid 40 års ålder sin religiösa ståndpunkt och ägnade sig uteslutande åt undervisningsverksamhet, samt blev 1881 professor vid universitetet i Padua. Ardigò är stiftare av den italienska positivismen, hans system framlagt i Opere filosofiche (11 band, 1882-1918), skiljer sig från de andra positivistiska strömningarna genom en mera vaken kritik och genom att starkt framhäva kunskapteorin. Ardigò utesluter strängt varje element och erkänner ingen annan verklighet än den oändliga, universella naturen, behärskad av en utvecklingslag, som förverkligas genom en diffrentieringsprocess (han tänker sig en slags övergång från det obestämda till det bestämda). (sv)
- Робе́рто Ардиго́ (итал. Roberto Ardigò; 28 января 1828, Кастельдидоне — 15 сентября 1920, Мантуя) — итальянский философ-позитивист, психолог. (ru)
- ARDIGÒ (naskiĝis la 28-an de januaro 1828 en Casteldidone, mortis la 15-an de septembro 1920 en Mantova) estis itala psikologo, filozofo kaj pedagogo. Li estis la plej grava reprezentanto de la itala pozitivismo. Li reprenis en siaj verkoj, almenaŭ parte, la ideojn de Auguste Comte kaj konstruis sistemon koresponda al la ideoj de la eŭropa pozitivismo, tamen - laŭ la kritikoj - sen subteni ĝin per aŭtenta scienca kulturo. Komence sacerdoto kaj katolika teologo, li forlasis religion, kaj iĝis ateisto kaj pozitivisto. Instruisto de historio de la filozofio dum 28 jaroj ĉe la Universitato de Padovo, kontribuis al la konatigo de la teorioj de Darwin en la italaj lernejoj kaj ankaŭ al la tiam naskiĝanta moderna psikologio kaj al la nova pedagogio. Mortis, memmortige, je 92 jaroj, post longa per (eo)
- Roberto Felice Ardigò (28 de enero de 1828 – 15 de septiembre de 1920) fue un filósofo italiano. Llegó a ser un dirigente muy influyente del positivismo italiano y un ex sacerdote católico. Ardigò Nació en Casteldidone, qué es ahora la provincia de Cremona, en Lombardia, se formó para el sacerdocio. Renunció a la Iglesia en 1871 después de abandonar la teología y la fe en 1869. Es nombrado como profesor de Teología en la Universidad de Padua, en un momento en que había tenido lugar una reacción al idealismo en los círculos filosóficos. Muere por suicidio en Mantua en 1920, a la edad de 92 años. (es)
- Roberto Felice Ardigò (28 January 1828 – 15 September 1920) was an Italian philosopher. He was an influential leader of Italian positivism and a former Roman Catholic priest. Ardigò was born in Casteldidone, in what is now the province of Cremona, in Lombardy, and trained for the priesthood. He resigned from the Church in 1871 after abandoning theology and faith in 1869. He was appointed as a professor of theology at the University of Padua in 1881, at a time when a reaction to idealism had taken place in philosophical circles. He died by suicide at Mantua in 1920, at the age of 92. (en)
|
foaf:depiction
| |
dcterms:subject
| |
Wikipage page ID
| |
Wikipage revision ID
| |
Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
Link from a Wikipage to an external page
| |
sameAs
| |
dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
thumbnail
| |
has abstract
| - Roberto Ardigò (Casteldidone (Llombardia), 28 de juny, 1828 - Roma (Lacy), 15 de setembre, 1920) Durant prop de quaranta anys va regentar a la Universitat de Pàdua la càtedra d'Història de la Filosofia; en aquest llarg període va poder veure la florida i la decadència dels seus ideals filosòfic, pels quals va treballar amb un entusiasme i una tenacitat mai desmentits. A la llarga sèrie d'escrits indicats al text de l'Enciclopèdia cal afegir encara la seva tasca (ca)
- Roberto Ardigò (* 28. Januar 1828 in Casteldidone (Provinz Cremona); † 15. September 1920 in Mantua) war ein führender Philosoph des italienischen Positivismus, Pädagoge und Professor für Philosophiegeschichte in Padua. (de)
- ARDIGÒ (naskiĝis la 28-an de januaro 1828 en Casteldidone, mortis la 15-an de septembro 1920 en Mantova) estis itala psikologo, filozofo kaj pedagogo. Li estis la plej grava reprezentanto de la itala pozitivismo. Li reprenis en siaj verkoj, almenaŭ parte, la ideojn de Auguste Comte kaj konstruis sistemon koresponda al la ideoj de la eŭropa pozitivismo, tamen - laŭ la kritikoj - sen subteni ĝin per aŭtenta scienca kulturo. Komence sacerdoto kaj katolika teologo, li forlasis religion, kaj iĝis ateisto kaj pozitivisto. Instruisto de historio de la filozofio dum 28 jaroj ĉe la Universitato de Padovo, kontribuis al la konatigo de la teorioj de Darwin en la italaj lernejoj kaj ankaŭ al la tiam naskiĝanta moderna psikologio kaj al la nova pedagogio. Mortis, memmortige, je 92 jaroj, post longa periodo de fizika malboniĝado. (eo)
- Roberto Felice Ardigò (28 de enero de 1828 – 15 de septiembre de 1920) fue un filósofo italiano. Llegó a ser un dirigente muy influyente del positivismo italiano y un ex sacerdote católico. Ardigò Nació en Casteldidone, qué es ahora la provincia de Cremona, en Lombardia, se formó para el sacerdocio. Renunció a la Iglesia en 1871 después de abandonar la teología y la fe en 1869. Es nombrado como profesor de Teología en la Universidad de Padua, en un momento en que había tenido lugar una reacción al idealismo en los círculos filosóficos. Inspirado por Auguste Comte, Ardigò se diferenciaba de Comte en que consideraba el pensamiento más importante que la materia e insistía en la disquisición psicológica. Él creía que el pensamiento era dominante en cada acción y el resultado de cada acción, y que solo desaparece en un estado de corrupción general. Muere por suicidio en Mantua en 1920, a la edad de 92 años. (es)
- Roberto Felice Ardigò (28 January 1828 – 15 September 1920) was an Italian philosopher. He was an influential leader of Italian positivism and a former Roman Catholic priest. Ardigò was born in Casteldidone, in what is now the province of Cremona, in Lombardy, and trained for the priesthood. He resigned from the Church in 1871 after abandoning theology and faith in 1869. He was appointed as a professor of theology at the University of Padua in 1881, at a time when a reaction to idealism had taken place in philosophical circles. Inspired by Auguste Comte, Ardigò differed from Comte in that he considered thought more important than matter and insisted on psychological disquisition. He believed thought was dominant in every action and the result of every action, and that it disappears only in a state of general corruption. He died by suicide at Mantua in 1920, at the age of 92. (en)
|