| rdfs:comment
| - Rosa Giacinta Badalla (Milano ?, 1660 circa – 1710 circa) è stata una compositrice italiana del XVII secolo, monaca benedettina, attiva a Milano. (it)
- Rosa Giacinta BADALLA (ĉ. 1660 - ĉ. 1710) estis baroka komponistino el norda Italio de la milana regiono, probable el la ĉirkaŭaĵoj de la urbo Bergamo. Ŝia nomo aperas unue en 1678 en la listo de la benediktina monaĥejo Santa Radegonda en Milano, plej fama pro sia muzika verko. Malgraŭ la klopodoj de la eklezia hierarkio por limigi la muzikan vivon en konventoj, muziko ĉiam estis granda parto de la virina monaĥeja vivo. Fakte, muzike talentaj virinoj estis tre serĉataj. Ne malofte iu konvento iom faciligis la eniron de talenta novulino: (eo)
- Rosa Giacinta Badalla (ca. 1660 – ca. 1710) was an Italian composer from the Milan area and Benedictine nun. The first record of her is in the lists of the monastery of Saint Radegonda in Milan from 1678. Claudia Sessa, Claudia Rusca, and Chiara Margarita Cozzolani were also active at Milanese convents during the same period. She had only one printed collection, Motetti a voce sola (1684, Venice), a book of solo motets. Kendrick identifies it as "remarkable among Milanese solo motet books…for its patent vocal viruosity, motivic originality and self-assured compositional technique". (en)
- Rosa Giacinta Badalla, née vers 1660 et morte vers 1710, est une religieuse bénédictine et compositrice italienne. La première mention de son existence se trouve dans les listes du monastère de Sainte Radegonde à Milan vers 1678. Claudia Sessa, Claudia Rusca et Chiara Margarita Cozzolani ont également été actives dans les couvents milanais durant cette période. Il y a également deux cantates qui nous sont parvenues, Vuò cercando et O fronde care, pour lesquels Rosa Giacinta Badalla est également l'auteur des textes. (fr)
|
| has abstract
| - Rosa Giacinta BADALLA (ĉ. 1660 - ĉ. 1710) estis baroka komponistino el norda Italio de la milana regiono, probable el la ĉirkaŭaĵoj de la urbo Bergamo. Ŝia nomo aperas unue en 1678 en la listo de la benediktina monaĥejo Santa Radegonda en Milano, plej fama pro sia muzika verko. Malgraŭ la klopodoj de la eklezia hierarkio por limigi la muzikan vivon en konventoj, muziko ĉiam estis granda parto de la virina monaĥeja vivo. Fakte, muzike talentaj virinoj estis tre serĉataj. Ne malofte iu konvento iom faciligis la eniron de talenta novulino: "Muzikaj kapabloj kaj belaj kantvoĉoj estis tiel valoraj, ke monaĥejoj eĉ povis oferti rabatojn pri dotoj de talentaj monaĥinoj, kaj decaj religiaj domoj akceptis knabinojn de modesta origino," diras Silvia Evanegisti en sia libro ‘Monaĥinoj: Historio de la vivo de la virinaj konventoj’. La plej famaj muzikistinoj de tiu epoko estis izolitaj monaĥinoj kiel Rosa Giacinta Badalla, Claudia Sessa, , Chiara Margarita Cozzolani kaj multaj aliaj. La demando estus kiamaniere ilia virgeco, ilia klostro estis, aŭ ne, fundamenta por la muzika esprimo de ilia religia pieco kaj ilia muzika stilo. La virina konvento Santa Radegonda estis tre konata kaj floris muzike, parte por ke ĝi situis en diocezo regata de la ĉefepiskopo Borromeo, kies kredo estis ke "kanti sanktajn kaj tute spiritajn aferojn ... estas dia laŭdo." Rosa Giacinta Badalla havis nur unu presitan kolekton, Motetti a voce sola (1684, Venecio), libro de solmotetoj, eldonita kiam ŝi estis iom pli ol 20 jaraĝa. Ŝia kompona tekniko estis unika por ŝia tempo; kaj ŝia stilo elstaris kiel "rimarkinda inter milanaj solmotetaj libroj pro ŝia evidenta voĉa virtuozeco, inspira originaleco kaj pruvita teknika konsisto." diras Robert Kendrick pri Badalla en sia eniro de Grove Music. Krome tiuj motetoj elstaras pro la ofta uzo de ostinataj figuroj kaj iuj surprizaj moduladoj. Ekzistas ankaŭ du pluvivaj sekularaj kantatoj, kiel atesto al la praktikado de sekulara muziko ene de la muroj de Sankta Radegonda. Ili estas ‘Vuò cercando’ (ĉ. 1680) kiu estas sinsekvo de mallongaj arioj da capo intermetitaj kun recitativo, kaj ‘O fronde care’ (ĉ. 1695), por kiu ankaŭ Badalla skribis la tekston, estas pli vasta peco kun mallongaj melismoj, ripetantaj basaj ŝablonoj kaj instrumenta simfonio. Ĉirkaŭ 1700 la franca benediktina vojaĝanto (1675-1718) aŭdis muzikan prezentaĵon de la monaĥeja ensemblo kaj kunprenis manuskripton de unu el Badallaj kantatoj en sia vojaĝo. La kolekto de motetoj de Rosa Giacinta estas plia atesto pri la muzika reputacio kaj surpriza kompona fantazio de klostritaj fratulinoj de tiu monaĥejo. Oni povas kompreni la altajn famon kaj potencon de la Monaĥejo Sankta Radegonda, konsiderante, ke tiuj komponistinoj komponis en tempo, kiam monaĥejoj ankoraŭ estis submetitaj al la malpermeso de polifonio. Ni bonŝancas, ke ĉi tiuj verkoj de Badalla kaj aliaj monaĥinoj restas ĉe ni hodiaŭ, kaj espereble pli el ili iam troviĝos en la keloj de virinaj konventoj. La verko de tiaj talentaj komponistinoj meritas pli vastan spektantaron. Fonto de tiu teksto estas artikolo numero 48 en la artikolserio Virinoj en muziko en la Esperanta Retradio, verkita de Sonia Risso el Urugvajo. (eo)
- Rosa Giacinta Badalla (ca. 1660 – ca. 1710) was an Italian composer from the Milan area and Benedictine nun. The first record of her is in the lists of the monastery of Saint Radegonda in Milan from 1678. Claudia Sessa, Claudia Rusca, and Chiara Margarita Cozzolani were also active at Milanese convents during the same period. She had only one printed collection, Motetti a voce sola (1684, Venice), a book of solo motets. Kendrick identifies it as "remarkable among Milanese solo motet books…for its patent vocal viruosity, motivic originality and self-assured compositional technique". There are also two surviving secular cantatas, Vuò cercando (ca. 1680) and O fronde care (ca 1695), to which Badalla also wrote the text. (en)
- Rosa Giacinta Badalla, née vers 1660 et morte vers 1710, est une religieuse bénédictine et compositrice italienne. La première mention de son existence se trouve dans les listes du monastère de Sainte Radegonde à Milan vers 1678. Claudia Sessa, Claudia Rusca et Chiara Margarita Cozzolani ont également été actives dans les couvents milanais durant cette période. Elle a laissé seulement un recueil imprimé, Motetti a voce sola (Venise, 1684), un livre de motets pour soliste. Kendrick l'identifie comme un « remarquable livre de motets solo milanais marquant par la virtuosité vocale, l'originalité des motifs et une composition technique éprouvée ». Il y a également deux cantates qui nous sont parvenues, Vuò cercando et O fronde care, pour lesquels Rosa Giacinta Badalla est également l'auteur des textes. (fr)
- Rosa Giacinta Badalla (Milano ?, 1660 circa – 1710 circa) è stata una compositrice italiana del XVII secolo, monaca benedettina, attiva a Milano. (it)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)