About: Senatus consultum ultimum     Goto   Sponge   NotDistinct   Permalink

An Entity of Type : yago:WikicatEmergencyLaws, within Data Space : dbpedia.demo.openlinksw.com associated with source document(s)
QRcode icon
http://dbpedia.demo.openlinksw.com/describe/?url=http%3A%2F%2Fdbpedia.org%2Fresource%2FSenatus_consultum_ultimum&invfp=IFP_OFF&sas=SAME_AS_OFF

The senatus consultum ultimum ("final decree of the Senate", often abbreviated to SCU) is the modern term given to resolutions of the Roman Senate lending its moral support for magistrates to use the full extent of their powers and ignore the laws to safeguard the state.

AttributesValues
rdf:type
rdfs:label
  • مرسوم مجلس الشيوخ الروماني الأخير (ar)
  • Senatus consultum ultimum (de)
  • Senatus consultum ultimum (es)
  • Senatus consultum ultimum (fr)
  • Senatus consultum ultimum (it)
  • 원로원 비상 결의 (ko)
  • セナトゥス・コンスルトゥム・ウルティムム (ja)
  • Senatus consultum ultimum (pl)
  • Senatus consultum de re publica defendenda (nl)
  • Senatus consultum ultimum (en)
  • Senatus consultum ultimum (pt)
  • Senatus consultum ultimum (sv)
  • Senatus consultum ultimum (ru)
  • 元老院紧急决定 (zh)
rdfs:comment
  • 원로원 비상 결의(senatus consultum ultimum)가 가결되면, 의결에 따라 생성된 권한은 그야말로 초법적인 권한이 되어 이제까지 존재해 있던 모든 법을 무시할 수 있고, 모든 권한을 집정관(또는 독재관)에게 양도할 수 있었던 로마 원로원의 최고 권위의 상징이며 최후의 무기였다. 현대에도 간혹 발동되는 ‘계엄령’의 시초로 여겨지기도 한다. (ko)
  • セナトゥス・コンスルトゥム・ウルティムム(ラテン語: Senātūs cōnsultum ultimum、元老院最終決議もしくは勧告)またはセナトゥス・コンスルトゥム・デ・レ・プブリカ・デフェンデンダ(ラテン語: Senātūs cōnsultum dē rē pūblicā dēfendendā、共和国防衛に関する元老院決議)は、共和政ローマの元老院が布告した緊急の宣言である。定型文の一つは、ラテン語: videant consules ne res publica detrimenti capiat (両執政官は国家に害が及ばぬよう対処せよ)。 日本語の訳語にあるように、共和政を脅かす者に対して元老院が執政官に発令するものであり、非常事態宣言である。内乱の一世紀にたびたび発令された。 (ja)
  • Il Senatus consultum ultimum (cioè "Ultima decisione del Senato"), o anche Senatus consultum de re publica defendenda (cioè "Decisione del Senato per la difesa della repubblica") è un termine utilizzato per descrivere un decreto senatorio (il Senatus consultum) emesso come extrema ratio in caso di emergenza che fu tipico dell'ultima fase della Repubblica. Si trattava di una delibera del senato della antica Roma repubblicana con cui, dai tempi dei Gracchi, la fazione aristocratica aveva di fatto emendato la costituzione romana, introducendovi una clausola di stato di emergenza («videant consules ne quid res publica detrimenti capiat»). (it)
  • Senatus consultum ultimum kan översättas med "senatens yttersta beslut" och motsvarade under den romerska republikens tid vad vi i dag kallar undantagstillstånd. I en krissituation kunde konsulerna (de högsta ämbetsmännen i republiken) då vidta extraordinära åtgärder för att skydda statens säkerhet, till exempel att låta avrätta medborgare utan rättegång. Sådana undantagstillstånd utlystes till exempel år 121 f.Kr., 63 f.Kr. och 49 f.Kr. Uttrycket senatus consultum ultimum härstammar från ett citat av Julius Caesar vad det egentligen kallades är okänt. (sv)
  • 元老院終極議決(拉丁語:Senatus consultum ultimum),簡稱終極議決,是羅馬元老院在羅馬共和国晚期的一種緊急決議。在某種層面上,這還有更為精確的解釋:Senatus consultum de res publica defendenda,意為「元老院為捍衛共和的決議」。這種議決對於凱撒攀上權力高峰起了莫大的作用。 決議的目的表面上是為了讓執政官可以專注政治使國家政體不受損害(consules darent operam ne quid detrimenti respublica caperet),但本質上則是給予長官半獨裁官的權力,去維持國家。 在歷史紀錄中,这种此決議總共被通過了至少7次。第一次通過是在前121年,大西庇阿的孫子蓋烏斯·格拉古專權的時候。第三次通過是在前133年針對薩圖爾尼努斯。還有前63年喀提林發動喀提林陰謀而獲通過。最後一次被通過是在前49年,凱撒越過卢比孔河時,這成為了凱撒日後攀上權力高峰的踏腳石。 (zh)
  • مرسوم مجلس الشيوخ الروماني الأخير (باللاتينية: Senatus consultum ultimum) أو بدقّة أكبر مرسوم مجلس الشيوخ الأخير للدفاع عن الجمهورية (باللاتينية: senatus consultum de re publica defendenda) هو مصطلح حديث - مبنيٌّ على كلمات قالها يوليوس قيصر - يُطلَق على مرسومٍ كان يعلنه مجلس الشيوخ الروماني في الفترة المتأخرة من عصر الجمهورية الرومانية عندما تمر الدولة بحالة طوارئ. في العادة، كان يَصدر المرسوم بالصيغة الآتية: consules darent operam ne quid detrimenti res publica caperet or videant consules ne res publica detrimenti capiat (فليعمل القناصل على أن لا يصيب الدولة أي أذى). أصدر هذا المرسوم للمرَّة الأولى أثناء انهيار سلطة السياسي سنة 121 ق م، ثم أعيد استعماله مرَّات عدة، أثناء مسيرة ماركوس لوبيديوس على روما سنة 77 ق م، سنة 63 ق م، وعبور يوليوس قيصر نهر روبيكوني سنة 49 ق م. تمكَّن هذا المرسوم (ar)
  • Der lateinische Begriff senatus consultum ultimum (äußerster Beschluss des Senats, kurz SCU) bezeichnet den Staatsnotstand in der späten römischen Republik, verhängt durch den Senat. Der Beschluss bevollmächtigte die beiden Konsuln, alles zu unternehmen, um Schaden vom Staat abzuwenden („videant consules, ne quid res publica detrimenti capiat“; deutsch „Mögen die Konsuln zusehen, dass der Staat keinen Schaden nehme“). Die Vollmachten werden bei Sallust in De coniuratione Catilinae beschrieben. Mittels des senatus consultum ultimum konnte der Senat den Ausnahmezustand ausrufen und den Konsuln diktatorische Vollmachten übertragen. Das senatus consultum ultimum war vornehmlich als senatorische Waffe in Reaktion auf die Folgen der revolutionären Phase des Volkstribunats geschaffen worden. (de)
  • Senatus consultum ultimum («Decreto último del Senado»), o más comúnmente conocido como, senatus consultum de re publica defendenda («Decreto del Senado en Defensa de la República») es un término latino arcaico​ que empleaba el Senado Romano en tiempos de la República cuando ésta estaba amenazada. La forma más usual era consules darent operam ne quid detrimenti res publica caperet o bien videant consules ne res publica detrimenti capiat («hagan los cónsules que no haya perjuicio a la República» o bien, «vean los cónsules que la República no sufra perjuicio» es decir que los cónsules deben hacer lo que sea en defensa de la República). Fue utilizado en varias ocasiones: tras el ascenso al poder de Cayo Sempronio Graco (121 a. C.), cuando Marco Emilio Lépido marchó sobre Roma (77 a. C.), tras (es)
  • The senatus consultum ultimum ("final decree of the Senate", often abbreviated to SCU) is the modern term given to resolutions of the Roman Senate lending its moral support for magistrates to use the full extent of their powers and ignore the laws to safeguard the state. (en)
  • Le senatus consultum ultimum (« décret ultime du Sénat »), plus exactement senatus consultum de re publica defendenda (« décret du Sénat pour la défense de la République »), est un terme moderne basé sur la formulation utilisée par Jules César : « Decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum, quo nisi paene in ipso urbis incendio atque in desperatione omnium salutis sceleratorum audacia numquam ante descensum est: dent operam consules, praetores, tribuni plebis, quique pro consulibus sint ad urbem, ne quid res publica detrimenti capiat. » (fr)
  • Senatus consultum ultimum (łac. ostateczna uchwała Senatu) – uchwała Senatu rzymskiego podejmowana w momentach nadzwyczajnego zagrożenia wewnętrznego. Nazwa powstała w oparciu o pisma Juliusza Cezara (Wojny domowe I 5,3). Stosowana jedynie w przypadku zaburzeń wewnętrznych w okresie późnej republiki. Wydając taką uchwałę Senat informował magistrat, że uważa sytuację za krytyczną. Według Cycerona nakładało to na konsulów obowiązek „dopilnowania, aby republika nie poniosła jakiejś szkody” (łac. ut (consul) videret, ne quid res publica detrimenti caperet; In Catilinam 1,4; Pro Milone 26,70). (pl)
  • Het Senatus consultum de re publica defendenda (Nederlands: Senaatsbesluit over het verdedigen van de republiek), ook wel het senatus consultum ultimum (Uiterste Senaatsbesluit) genoemd, was een noodverordening die vooral in de latere periode van de Romeinse Republiek door de Senaat in werking werd gesteld. (nl)
  • Senatus consultum ultimum (em português: "Decreto final do Senado"), amplamente abreviado como SCU, conhecido também como Senatus consultum de re publica defendenda (em português: "Decreto do Senado defendendo a República"), é um termo moderno (baseado na escolha de palavras de Júlio César em "Guerras Civis" 1.5) utilizado para descrever um tipo específico de decreto (senatus consultum) do Senado Romano nos anos finais da República Romana utilizado apenas em emergências. A primeira vez que ele foi oficialmente utilizado foi logo antes da queda de Caio Graco, em 121 a.C., e depois muitas outras vezes, incluindo durante a Revolta de Lépido (77 a.C.), a Conspiração Catilina (63 a.C.) e antes da travessia do Rubicão por Júlio César (49 a.C.). O senatus consultum ultimum substituiu na prática (pt)
  • Senatus consultum ultimum, или senatus consultum extremum, также senatus consultum de re publica defendenda (декрет сената о защите республики) — в эпоху гражданских войн в Древнем Риме (133—30 до н. э.) — специальное постановление сената (сенатусконсульт), наделявшее магистратов чрезвычайными полномочиями. Саллюстий формулирует эти полномочия следующим образом: — Саллюстий. О заговоре Катилины. 29, 3. Известно не менее десяти случаев принятия чрезвычайных сенатских постановлений. (ru)
foaf:depiction
  • http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/Cicerón_denuncia_a_Catilina,_por_Cesare_Maccari.jpg
  • http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/Death_of_Gaius_Gracchus.jpg
  • http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/Augustus_Bevilacqua_Glyptothek_Munich_317.jpg
dcterms:subject
Wikipage page ID
Wikipage revision ID
Link from a Wikipage to another Wikipage
Faceted Search & Find service v1.17_git139 as of Feb 29 2024


Alternative Linked Data Documents: ODE     Content Formats:   [cxml] [csv]     RDF   [text] [turtle] [ld+json] [rdf+json] [rdf+xml]     ODATA   [atom+xml] [odata+json]     Microdata   [microdata+json] [html]    About   
This material is Open Knowledge   W3C Semantic Web Technology [RDF Data] Valid XHTML + RDFa
OpenLink Virtuoso version 08.03.3330 as of Mar 19 2024, on Linux (x86_64-generic-linux-glibc212), Single-Server Edition (378 GB total memory, 59 GB memory in use)
Data on this page belongs to its respective rights holders.
Virtuoso Faceted Browser Copyright © 2009-2024 OpenLink Software