| rdfs:comment
| - The Stauropegion Institute was one of the most important cultural and educational institutions in Galicia (today western Ukraine) from the end of the 18th century until World War II. For much of its history it was controlled by Galician Russophiles. (en)
- Ставропиги́йский институ́т — галицко-русское культурно-образовательное учреждение в Галиции (единственное до середины XIX века), созданное в 1788 на базе Львовского Успенского братства декретом императора Иосифа ІІ. Название ставропигиальный — греческое по происхождению (от слов σταυρος — крест и πήγνυμι или πήγνύω — утверждаю, ставлю, забиваю). Устанавливал крест храмового комплекса или церкви высший иерарх братства собственноручно. Этим же подтверждалась традиция учения и формирования элиты общества. Возрождён в форме университета "Львовский ставропигион". (ru)
- Ставропігі́йський Інститу́т у Льво́ві — культурно-освітня установа в Галичині (єдина до середини XIX ст.), створена 1788 на базі Львівського Успенського (Ставропігійського) Братства декретом цісаря Йосифа II. (uk)
- Instytut Stauropigijny we Lwowie (d. Instytut Stauropigiański) – galicyjska organizacja kulturalno-oświatowa i naukowo-wydawnicza, utworzona w 1788 na bazie Bractwa Uspieńskiego, dekretem cesarza Józefa II. Instytut posiadał własne muzeum i archiwum, prowadził również odnowioną w 1788 szkołę bracką, która jednak działała niezbyt długo, i bursę dla uczniów szkół ludowych i średnich. W I połowie XIX wieku wydawał podręczniki do szkół ludowych i średnich w języku ukraińskim (między innymi elementarz z 1807 i pierwszą ukraińską gramatykę), oraz podręczniki dla Studium ruthenum. (pl)
|
| has abstract
| - The Stauropegion Institute was one of the most important cultural and educational institutions in Galicia (today western Ukraine) from the end of the 18th century until World War II. For much of its history it was controlled by Galician Russophiles. (en)
- Instytut Stauropigijny we Lwowie (d. Instytut Stauropigiański) – galicyjska organizacja kulturalno-oświatowa i naukowo-wydawnicza, utworzona w 1788 na bazie Bractwa Uspieńskiego, dekretem cesarza Józefa II. Instytut posiadał własne muzeum i archiwum, prowadził również odnowioną w 1788 szkołę bracką, która jednak działała niezbyt długo, i bursę dla uczniów szkół ludowych i średnich. W I połowie XIX wieku wydawał podręczniki do szkół ludowych i średnich w języku ukraińskim (między innymi elementarz z 1807 i pierwszą ukraińską gramatykę), oraz podręczniki dla Studium ruthenum. Bazę założonego w 1899 dzięki zabiegom A. Petruszewicza i Izydora Szaraniewicza muzeum stanowiły pamiątki, materiały i dokumenty cerkwi Uspieńskiej, archiwum brackiego lwowskiego i archiwów monastyrów Galicji. Największą wartość posiadały rękopisy (Apostoł krystynopolski z XII wieku, Buczacka i Przemyska Ewangelia, obie z XIII wieku, Nomokanon z XV wieku, utwór Petra Mohyły “Knyha duszy, narycaemaja złoto”, utwór “Perestroha”, Lwowski Litopys i inne), oryginały dokumentów Władysława Opolczyka z 1375, przywileje, hramoty, zarządzenia polskich królów z lat 1522–1767, dokumenty i listy hospodarów wołoskich w sprawie Cerkwi Wołoskiej, szkoły brackiej i drukarni z lat 1558–1694, hramoty patriarchów Konstantynopola z lat 1586–1670 i inne, akty Bractwa Lwowskiego; starodruki (gramatyka “Adelfotes” z 1591), a także zabytki sztuki cerkiewnej. Opis muzeum Instytutu opublikowali: w 1908 i Isydor Szaranewycz (“Ruskie Muzeum Instytutu Stawropigijskiego we Lwowie”) w 1937. W drugiej połowie XIX wieku Instytut został opanowany przez opcję moskalofilską (tak, jak i inne ukraińskie instytucje – Narodnyj Dim i Matyca Hałycko-Ruska, która nie dopuszczała nowych członków, należących do ukraińskiego ruchu narodowego). W swojej działalności i publikacjach, pisanych początkowo jazyczjem, a w XX wieku w języku rosyjskim, Instytut Stauropigijny lansował ideę jedności kulturowej Rusinów i Rosjan. Finansową podstawę działalności Instytutu stanowiły: duży areał gruntów rolnych pod Lwowem, zespół budynków we Lwowie, drukarnia, introligatornia, księgarnia. Część dokumentów archiwum Instytutu wydał Izydor Szaranewycz “Jubilejne izdanje w pamjat 300-letniago osnowanija Lwowskoho Stawropidijnoho Bratstwa” (1886), W. Mylkowycz — "Monumenta Confraternitatis Stauropigianae Leopoliensis", tom І (1895–1898) i inni. Historię Bractwa Lwowskiego i Cerkwi Uspieńskiej opisał Denys Zubryćkyj “Die Griechisch-katholische Stavropigialkirche in Lemberg und das mit ihr vereinigte Institut” (1830); poświęcony Instytutowi “Jubileknyj sbornik w pamjat 350-letja Lwowskogo Stawropygiona” (pod redakcją W.Wawryka, 1936). Cennym źródłem informacji na temat Instytutu były kalendarze “Wremennyk Stawropigijnego Instytuta (wydawane w latachза 1864–1915 і 1923–1939) і “Zbirnyk Lwiwskoji Stawropigiji” (1921). W wydawnictwie instytutu wydano “Istoriję galicko-ruskawogo kniażestwa Denysa Zubryćkiego (1852–1955, 3 tomy, Instytut finansował również w latach 1850–1854 wydawanie Zorii Hałyćkiej.. Instytutem kierowała rada z seniorem na czele. Najbardziej znanymi seniorami Instytutu byli: I. Baczynśkyj (1801–1816), Joachim Chomiński (1861–1866), (1885–1901), Wasyl Kowalśkyj. Ogólna liczba członków Bractwa Lwowskiego i Instytutu Stauropigijnego za cały czas działalności wyniosła 726 osób. W czasie pierwszej radzieckiej okupacji w 1940 zabytki Instytutu przejęło Lwowskie Państwowe Muzeum Historyczne, a archiwum – Centralne Państwowe Archiwum Historyczne USRR we Lwowie. (pl)
- Ставропиги́йский институ́т — галицко-русское культурно-образовательное учреждение в Галиции (единственное до середины XIX века), созданное в 1788 на базе Львовского Успенского братства декретом императора Иосифа ІІ. Название ставропигиальный — греческое по происхождению (от слов σταυρος — крест и πήγνυμι или πήγνύω — утверждаю, ставлю, забиваю). Устанавливал крест храмового комплекса или церкви высший иерарх братства собственноручно. Этим же подтверждалась традиция учения и формирования элиты общества. Возрождён в форме университета "Львовский ставропигион". (ru)
- Ставропігі́йський Інститу́т у Льво́ві — культурно-освітня установа в Галичині (єдина до середини XIX ст.), створена 1788 на базі Львівського Успенського (Ставропігійського) Братства декретом цісаря Йосифа II. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
