| rdfs:comment
| - Ämterkauf ist das Erlangen eines Amtes sowie die damit verbundenen Rechte und Einkünfte durch Kauf oder durch eine andere finanzielle Zuwendung. (de)
- 売官（ばいかん）とは、官職を売ること。 (ja)
- 官職買賣是指政府機關或人員出售官職以賺取收入，又稱賣官鬻爵，有些是制度化的賣官，如中國、越南古代的捐納（通常只給予虛銜），也有些是個人或政府機關貪污，接受未經考核或未能通過考核者的賄賂後授予官職。 (zh)
- La venalidad era un sistema de adjudicación de ciertos cargos públicos a cambio de un precio tasado. Procedente de la antigua Roma, fue ampliamente utilizado en Francia durante la Edad Media y la Moderna, la práctica también se dio en menor grado en varios países de Europa, en distintos ámbitos y formas: Hine rapti fasces pretio sectorque favoris ipse sui populus, letalisque ambitus urbi annua venali referens certamina campo. Lucano, De bello civili, libro 1. (es)
- La vénalité des offices, ou vénalité des charges, désigne un système dans lequel des fonctions (charges, offices) de l'administration publique d'un pays sont attribuées comme un bien monnayable : la personne désirant occuper une charge doit s'acquitter pour cela d'une certaine somme d'argent. Ce système s'oppose à d'autres systèmes d'attribution des charges, notamment au mérite (diplôme, expérience, formations reconnues), à l'ancienneté, etc. Article détaillé : Vénalité des offices en France. (fr)
- In the context of the French Ancien Régime, a venal office refers to an office sold by the state to raise money. These offices, which were mostly in areas of the judicial system, were retained in exchange for an annual tax of one-sixtieth of the value known as the paulette. These offices provided access to power and opportunities for profit for those who bought them. The more important offices, which were more expensive, also conferred on their holders personal noble status that became hereditary, generally after three generations. Venal offices were abolished and reimbursed in 1789. (en)
- La venalità delle cariche è una modalità di assegnazione delle cariche pubbliche fondato sulla compravendita delle medesime. È un fenomeno storico che si sviluppa nei secoli XIV-XVIII, soprattutto in Francia e Spagna, ma con qualche riflesso, magari tardivo e, anche negli antichi stati italiani del Rinascimento e dell'età moderna. (it)
- Ambtenverkoop is het vergeven van openbare functies door ze te verhandelen. Dit fenomeen was ruim verspreid in onder meer China, het Ottomaanse Rijk en ook in het Europa van het ancien régime, met inbegrip van de Lage Landen. Ook in andere landen doofde de ambtenverkoop uit. Wel deed zich in de 19e eeuw het fenomeen voor dat bepaalde beroepen, zoals notarissen en gerechtsdeurwaarders, het recht kregen hun opvolgers voor te dragen. (nl)
|
| has abstract
| - Ämterkauf ist das Erlangen eines Amtes sowie die damit verbundenen Rechte und Einkünfte durch Kauf oder durch eine andere finanzielle Zuwendung. (de)
- La venalidad era un sistema de adjudicación de ciertos cargos públicos a cambio de un precio tasado. Procedente de la antigua Roma, fue ampliamente utilizado en Francia durante la Edad Media y la Moderna, la práctica también se dio en menor grado en varios países de Europa, en distintos ámbitos y formas: Hine rapti fasces pretio sectorque favoris ipse sui populus, letalisque ambitus urbi annua venali referens certamina campo. Lucano, De bello civili, libro 1. Los hombres encargados de administrar justicia y de la gestión financiera eran, hasta el siglo XVI, en Francia lo mismo que en todos los demás países, servidores del rey, elegidos o aprobados por él, y a los cuales podía destituir. Pero, ya en la Edad Media, los reyes empezaron a considerar ciertos cargos como un medio para proporcionar dinero a los erarios. Vendieron primeramente los cargos de tabelión o notario, es decir, el derecho a redactar los documentos de los particulares, y los cargos de escribano, que daban el derecho de hacer copias de las sentencias. En el siglo XV se vendieron también las funciones de algunos tipos de juez. (es)
- La vénalité des offices, ou vénalité des charges, désigne un système dans lequel des fonctions (charges, offices) de l'administration publique d'un pays sont attribuées comme un bien monnayable : la personne désirant occuper une charge doit s'acquitter pour cela d'une certaine somme d'argent. Ce système s'oppose à d'autres systèmes d'attribution des charges, notamment au mérite (diplôme, expérience, formations reconnues), à l'ancienneté, etc. La vénalité des offices a existé dans de nombreuses sociétés incluant par exemple la Chine, l'Empire ottoman et l'Europe occidentale. Elle fut notamment généralisée en France sous l’Ancien Régime où elle était complétée par l’hérédité de ces mêmes charges. Elle est peu répandue dans les sociétés contemporaines. Article détaillé : Vénalité des offices en France. (fr)
- In the context of the French Ancien Régime, a venal office refers to an office sold by the state to raise money. These offices, which were mostly in areas of the judicial system, were retained in exchange for an annual tax of one-sixtieth of the value known as the paulette. These offices provided access to power and opportunities for profit for those who bought them. The more important offices, which were more expensive, also conferred on their holders personal noble status that became hereditary, generally after three generations. Through venality of office, many bourgeoisie could hope for eventual noble status, and this provided an important avenue of social mobility for the expanding middle class. Prior to the French Revolution the bourgeoisie occupied 47,000 of the 51,000 venal offices, though this accounted for less than half of the total amount invested in venality. Louis XIV replenished his treasury by proliferating the amount of offices, as did his successors. In the 17th century, the office of councillor in the Parlement sold for 100,000 livres. By the mid-18th century, its value was reduced to half. The office of maître des requetes only lost 33 per cent of its value. Venal offices were abolished and reimbursed in 1789. (en)
- 売官（ばいかん）とは、官職を売ること。 (ja)
- Ambtenverkoop is het vergeven van openbare functies door ze te verhandelen. Dit fenomeen was ruim verspreid in onder meer China, het Ottomaanse Rijk en ook in het Europa van het ancien régime, met inbegrip van de Lage Landen. Voor de meer aanzienlijke (en duurdere) functies ging deze venale praktijk gepaard met het verlenen van persoonlijke adel aan de ambtsdrager, die typisch erfelijk werd na een drietal generaties. Deze personen vormden de kern van de ambtsadel. Wie een venaal ambt van de overheid had gekocht, al dan niet op een veiling, kon dat dikwijls op zijn beurt doorverkopen, verhuren of laten toevallen aan een erfgenaam. Diverse oorzaken gaven aanleiding tot het ontstaan van ambtenverkoop: de gewoonte om openbare bezoldigingen rechtstreeks te laten betalen door de bevolking, de feodale opvatting van het ambt als privébezit, en ook de fiscale noden van de staat. De middeleeuwse praktijk van de ambtenverkoop nam een hoge vlucht tijdens het absolutisme, in het bijzonder in Frankrijk. Louvois, minister onder koning Lodewijk XIV, meende dat het goedkoop geld in de schatkist bracht en de kopers ook politiek aan de koning bond. Men moest immers een kapitaal storten en daarna doorgaans een jaarlijkse taks betalen ter waarde van een zesde daarvan (de genaamd). Venale ambten lagen vaak in de gerechtelijke sfeer, maar ook militaire functies werden zo toebedeeld. Waarschijnlijk heeft de ambtenverkoop bijgedragen aan het politieke verval van de regimes die dit op grote schaal toepasten. In het 18e-eeuwse Frankrijk deed zich overigens een afname van de verkoopprijzen voor. Tijdens de Franse Revolutie werd de venaliteit der officiën afgeschaft door de . Voor de koninklijke ambten werd een schadeloosstelling voorzien, maar niet voor lokale functies. In 1790 werd meer dan 800 miljoen livres aan compensatie uitbetaald, een enorm bedrag dat de overheidsfinanciën verder kelderde. Niettemin lag de uitbetaalde som fors onder de geraamde marktwaarde van 1,5 miljard livres. Voor de begunstigden kwamen deze inkomsten mooi op tijd om genationaliseerde kerkgoederen mee te kopen. Ook in andere landen doofde de ambtenverkoop uit. Wel deed zich in de 19e eeuw het fenomeen voor dat bepaalde beroepen, zoals notarissen en gerechtsdeurwaarders, het recht kregen hun opvolgers voor te dragen. (nl)
- La venalità delle cariche è una modalità di assegnazione delle cariche pubbliche fondato sulla compravendita delle medesime. È un fenomeno storico che si sviluppa nei secoli XIV-XVIII, soprattutto in Francia e Spagna, ma con qualche riflesso, magari tardivo e, anche negli antichi stati italiani del Rinascimento e dell'età moderna. Alternativamente, ed in via estensiva, è qualsiasi pratica non meritocratica di assegnazione delle cariche, degli uffici o di ogni altro incarico, pubblico o privato, civile o ecclesiastico, basata sulla vendita e sull'acquisto delle medesime, sia in forma di transazione legale e autorizzata, sia nel caso la compravendita abbia luogo illegalmente. (it)
- 官職買賣是指政府機關或人員出售官職以賺取收入，又稱賣官鬻爵，有些是制度化的賣官，如中國、越南古代的捐納（通常只給予虛銜），也有些是個人或政府機關貪污，接受未經考核或未能通過考核者的賄賂後授予官職。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)