| rdfs:comment
| - La Ligue de la Jeune République était un parti politique français créé en 1912 par Marc Sangnier, dans le prolongement du Sillon après que ce dernier fut désavoué par le pape Pie X. La Jeune République représentait un courant catholique social opposé, avant guerre, à celui du Parti démocrate populaire orienté au centre-droit. Elle s'est ralliée au socialisme « personnaliste » prôné par Emmanuel Mounier. La Jeune République ne dépassa jamais 2 à 3 % des voix lors des élections législatives. En 1936, elle soutint le Front populaire, et après un court regain à la Libération de la France, déclina jusqu'aux années 1980, après avoir refusé de fusionner avec le Parti socialiste. (fr)
- The Young Republic League (French: Ligue de la jeune république, LJR) was a French political party created in 1912 by Marc Sangnier, in continuation of Le Sillon, Sangnier's Christian social movement which was disavowed by the Pope Pius X (1835–1914). The LJR supported "personalist" Socialism, on the model of Emmanuel Mounier's theory of personalism. The Abbé Pierre was member of the party for a short time after leaving the MRP. Members of the LJR later joined the Union of the Socialist Left, the first movement including both Marxists and Social Christians. (en)
- De Ligue de la Jeune République JR, Nederlands: Liga van de Jonge Republiek, ook alleen de Ligue, was een politieke beweging in Frankrijk, die rooms-katholiek was georiënteerd. De beweging werd in 1912 door Marc Sangnier (1873-1950) opgericht. De Ligue was de opvolger van Le Sillon, die in 1905 eveneens door Sangier was opgericht. De beweging werd aan het begin van 1936 een politieke partij en noemde zich voortaan Parti de la Jeune République. (nl)
- A "Ligue de la Jeune République" (Liga da Jovem República) foi um partido político francês, fundado no dia 1º de julho de 1912, por Marc Sangnier. Surgiu depois que "Le Sillon" foi condenado pelo Papa Pio X, em janeiro de 1910, por meio da "Acta Apostolicae Sedis". O primeiro círculo dirigente também contava com: Henry du Roure, Léonard Constant, Georges Hoog e Germaine Malaterre-Sellier. Era favorável à representação proporcional e à extinção do Senado, que seria substituído por uma Câmara de interesses econômicos e sociais. Apoiava o socialismo "personalista" defendido por Emmanuel Mounier. (pt)
|
| has abstract
| - La Ligue de la Jeune République était un parti politique français créé en 1912 par Marc Sangnier, dans le prolongement du Sillon après que ce dernier fut désavoué par le pape Pie X. La Jeune République représentait un courant catholique social opposé, avant guerre, à celui du Parti démocrate populaire orienté au centre-droit. Elle s'est ralliée au socialisme « personnaliste » prôné par Emmanuel Mounier. La Jeune République ne dépassa jamais 2 à 3 % des voix lors des élections législatives. En 1936, elle soutint le Front populaire, et après un court regain à la Libération de la France, déclina jusqu'aux années 1980, après avoir refusé de fusionner avec le Parti socialiste. (fr)
- The Young Republic League (French: Ligue de la jeune république, LJR) was a French political party created in 1912 by Marc Sangnier, in continuation of Le Sillon, Sangnier's Christian social movement which was disavowed by the Pope Pius X (1835–1914). The LJR supported "personalist" Socialism, on the model of Emmanuel Mounier's theory of personalism. The Abbé Pierre was member of the party for a short time after leaving the MRP. Members of the LJR later joined the Union of the Socialist Left, the first movement including both Marxists and Social Christians. (en)
- De Ligue de la Jeune République JR, Nederlands: Liga van de Jonge Republiek, ook alleen de Ligue, was een politieke beweging in Frankrijk, die rooms-katholiek was georiënteerd. De beweging werd in 1912 door Marc Sangnier (1873-1950) opgericht. De Ligue was de opvolger van Le Sillon, die in 1905 eveneens door Sangier was opgericht. De scheiding van kerk en staat in Frankrijk werd in 1905 met een wet geregeld. Eerst Le Sillon en daarna de Ligue waren er voorstander van de Rooms-Katholieke Kerk en de Franse overheid dichter tot elkaar te brengen. Het was de bedoeling de progressieve en republikeinse Katholieken een politiek thuis te bieden. Paus Pius X veroordeelde in 1910 Le Sillon, waarna Sangnier haar ontbond, maar de in 1912 opgerichte Ligue trad in de voetsporen van Le Sillon. Progressieve Katholieken traden tot deze beweging toe, die zich links van het centrum opstelde. De Ligue was voorstander van sociale hervormingen en stond een personalistisch socialisme voor en liet zich leiden door de sociale leer van de Rooms-Katholieke Kerk. Paus Leo XIII had die leer in 1891 in een encycliek uitgelegd, in de Rerum Novarum. De beweging werd aan het begin van 1936 een politieke partij en noemde zich voortaan Parti de la Jeune République. Voor de parlementsverkiezingen van mei 1936 sloot de Ligue zich bij de groep Gauche Indépendante GI aan, dat op haar beurt was aangesloten bij het linkse Volksfront. In de kabinetten-Chautemps voor het Volksfront en Blum was Philippe Serre namens GI/JR staatssecretaris van Arbeid (22 juni 1937 - 18 januari 1938 en 13 maart - 10 april 1938) en van Immigratie (10 januari - 13 maart 1938). Charles de Gaulle was in de jaren 30 met leden van de Jeune République bevriend. De vier leden van de Jeune République spraken zich in juli 1944 tegen het regime van maarschalk Pétain uit. Na de Tweede Wereldoorlog ging de Parti de la Jeune République in de christendemocratische Mouvement Républicain Populaire MRP op, maar sommige leden volgden deze verandering niet, bijvoorbeeld Serre werd lid van de socialistische SFIO en er waren er die zich later van de MRP af keerden. Abbé Pierre, die wel lid van de MRP was geweest, werd daarna nog wel lid van de Parti de la Jeune République. De meeste leden, waaronder Jacques Delors, gingen in 1957 naar de Union de la Gauche Socialiste. De Ligue de la Jeune République verdween daarna stilaan uit de Franse politiek om er in de jaren 80 mee op te houden. (nl)
- A "Ligue de la Jeune République" (Liga da Jovem República) foi um partido político francês, fundado no dia 1º de julho de 1912, por Marc Sangnier. Surgiu depois que "Le Sillon" foi condenado pelo Papa Pio X, em janeiro de 1910, por meio da "Acta Apostolicae Sedis". O primeiro círculo dirigente também contava com: Henry du Roure, Léonard Constant, Georges Hoog e Germaine Malaterre-Sellier. Era uma expressão do catolicismo social, que defendia a melhoria das condições de moradia nos bairros populares, era contrária ao trabalho noturno feminino, fazia campanhas contra alcoolismo, defendia a educação igual para todos, o cooperativismo, sindicalização, jornada de oito horas, o descanso semanal remunerado, o direito à aposentadoria e um conjunto de leis trabalhistas denominado como "Carta do Empregado". Era favorável à representação proporcional e à extinção do Senado, que seria substituído por uma Câmara de interesses econômicos e sociais. Lutava contra todas as formas de racismo, incluindo o antissemitismo, que ainda prevalecia nos círculos católicos, além de apoiar os movimentos de protesto nas colônias. Apoiava o socialismo "personalista" defendido por Emmanuel Mounier. Nas eleições de novembro de 1919, elegeu os seguintes deputados: Marc Sangnier, Édouard Soulier, Marcel Leger, Joseph Pouzin e Joseph Defos du Rau. Nas eleições de 1924, não elegeu nenhum deputado. Nas eleições de 1928, elegeu apenas Louis Rolland. Nas eleições de 1932, elegeu apenas Guy Menant. Em 1936, passou a se denominar como "Parti de la Jeune République" (Partido da Jovem República) e apoiou a Frente Popular. Nas eleições de 1936, elegeu Paul Boulet, Jean Leroy, Philippe Serre e Albert Blanchoin. Durante a legislatura, dois outros deputados se juntaram ao partido: Maurice Montel e Maurice Delom-Sorbé Em 10 de julho de 1940, quatro de seus deputados votaram contra a concessão de plenos poderes ao Marechal Pétain: Philippe Serre, André Leconte, Maurice Delom-Sorbé, Maurice Montel e Paul Boulet. Na ocasião, Jean Leroy e Albert Blanchoin, que havia se desligado do partido e se juntado ao "Parti démocrate populaire (France)" (Partido Democrático Popular), não puderam votar pois encontravam-se presos pelos alemães. Durante a ocupação da França pela Alemanha Nazista (1940-1944), muitos de seus integrantes se juntaram à Resistência Francesa. Após a Libertação da França (1944), começou a publicar um jornal semanal, denominado como: "La Jeune République" (A Jovem República). Nas eleições de outubro de 1945, elegeu Maurice Lacroix, Lucien Rose, Antoine Avinin, Maurice Delom-Sorbé e Eugène Claudius-Petit . Em maio de 1946, o deputado Pierre Bourdan juntou-se à agremiação. Depois da perda de vários militantes para a "Union démocratique et socialiste de la Résistance" (União Democrática e Socialista da Resistência), elegeu apenas Pierre Bourdan na eleição de 1946. Entre de 1944 e 1960, foi presidida por Maurice Lacroix. Entre 1945 e 1949, teve Lucien Rose como Secretário Geral. Em 1950, juntaram-se à agremiação dissidentes do "Mouvement républicain populaire" (Movimento Republicano Popular), como os deputados: Léo Hamon, Charles d'Aragon e Abbé Pierre. Durante a Guerra de Independência Argelina (1954-1962), se posicionou favorável à retirada das tropas francesas e favorável à descolonização. Em 1957, uniu-se com o "Mouvement de libération du peuple" (Movimento de Libertação do Povo) e com o "Mouvement Uni de la Nouvelle Gauche" (Movimento Unido da Nova Esquerda) para formar a "Union de la gauche socialiste" (União da Esquerda Socialista) . Entre 1960 e 1985, teve Claude-Roland Souchet como Secretário Geral. Em 1981, se recusou a se fundir com o Partido Socialista (França). Em 1985, encerrou suas atividades, sem se extinguir formalmente . (pt)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)