| rdfs:comment
| - Ilhuicatl-Omeyocan est le plus élevé des treize cieux de la mythologie aztèque, la demeure d'Ometeotl, entité suprême unique qui se révèle dans la dualité des divinités Ometecuhtli, d'essence masculine et Omecihuatl, d'essence féminine, qui en sont des aspects. (fr)
- Omeyocan is the highest of thirteen heavens in Aztec mythology, the dwelling place of Ometeotl, the dual god comprising Ometecuhtli and Omecihuatl. (en)
- Ilhuícatl-Omeyocán (del náhuatl: Ilwikatl Omeyokan ‘el cielo donde (está) la dualidad’‘ilwikatl, cielo; ome 'dos' -yotl; omeyotl, dualidad; -kan, locativo’) en la mitología mexica es el punto más alto compuesto tras trece niveles, el décimo tercer estrato celeste según la Cosmogonía mexica, es el cielo donde mora la dualidad creadora compuesta por Ometecuhtli y Omecíhuatl, la doble pupila radiante que es la entidad creadora de todo cuanto existe. (es)
- Omeyocan („Miejsce Dwoistości”) – w mitologii azteckiej i innych ludów Nahua najwyższe niebo (trzynaste lub dziewiąte). Omeyocan było siedzibą wielkiej pary bóstw stwórczych Ometecuhtliego i Omecihuatl, które były uważane za hipostazy Ometeotla. Bernardino de Sahagún w swoich opisach obrzędów narodzin dziecka tę część nieba nazywa „Miejsce Bardzo Wysokie”. Znane jest też określenie „Dom z Piór Ptaka Quetzal”. Różne wersje na temat podziału nieba mówią o różnej liczbie poziomów, ale zawsze na samej górze znajduje się Omeyocan. Niezależnie od liczby poziomów, to w Omeyocan tworzeni byli bogowie i dusze ludzkie, które tam z powrotem wracały, po całkowitym oczyszczeniu się z ziemskości, czyli jako „Bezcieleśni”. Z tego nieba wyruszały w swoją daleką podróż dusze do noworodków. Ich daleka droga (pl)
|
| has abstract
| - Ilhuícatl-Omeyocán (del náhuatl: Ilwikatl Omeyokan ‘el cielo donde (está) la dualidad’‘ilwikatl, cielo; ome 'dos' -yotl; omeyotl, dualidad; -kan, locativo’) en la mitología mexica es el punto más alto compuesto tras trece niveles, el décimo tercer estrato celeste según la Cosmogonía mexica, es el cielo donde mora la dualidad creadora compuesta por Ometecuhtli y Omecíhuatl, la doble pupila radiante que es la entidad creadora de todo cuanto existe. Para ello es imprescindible comprender que el Universo es dual, por lo que es arriba y es abajo, como existe la luz existe la oscuridad, como existe la vida existe la muerte, como es femenino es masculino, así la humanidad es el producto de esa entidad dual, surgiendo de un origen, el vientre de la madre tierra, de ella somos y a ella se vuelve porque el cuerpo está elaborado de los mismos elementos que conforman el Tlacapillachihualoyan, el vientre de la vida, de la tierra fecundada. Omeyocan es también la residencia de la pareja creadora, origen de toda la generación de dioses y de la creación del universo, lugar donde se concibe el principio generador de todo lo existente, Ometecuhtli y Omecíhuatl, dioses protógonos del sustento, de la furtividad, de lo inerte e inherente, patrones del mantenimiento y regidores del ciclo de la vida. (es)
- Ilhuicatl-Omeyocan est le plus élevé des treize cieux de la mythologie aztèque, la demeure d'Ometeotl, entité suprême unique qui se révèle dans la dualité des divinités Ometecuhtli, d'essence masculine et Omecihuatl, d'essence féminine, qui en sont des aspects. (fr)
- Omeyocan is the highest of thirteen heavens in Aztec mythology, the dwelling place of Ometeotl, the dual god comprising Ometecuhtli and Omecihuatl. (en)
- Omeyocan („Miejsce Dwoistości”) – w mitologii azteckiej i innych ludów Nahua najwyższe niebo (trzynaste lub dziewiąte). Omeyocan było siedzibą wielkiej pary bóstw stwórczych Ometecuhtliego i Omecihuatl, które były uważane za hipostazy Ometeotla. Bernardino de Sahagún w swoich opisach obrzędów narodzin dziecka tę część nieba nazywa „Miejsce Bardzo Wysokie”. Znane jest też określenie „Dom z Piór Ptaka Quetzal”. Różne wersje na temat podziału nieba mówią o różnej liczbie poziomów, ale zawsze na samej górze znajduje się Omeyocan. Niezależnie od liczby poziomów, to w Omeyocan tworzeni byli bogowie i dusze ludzkie, które tam z powrotem wracały, po całkowitym oczyszczeniu się z ziemskości, czyli jako „Bezcieleśni”. Z tego nieba wyruszały w swoją daleką podróż dusze do noworodków. Ich daleka droga pozwalała na ucieleśnienie się w łonie matki. W Omeyocan wyznaczały się losy ludzi i wszystkich rzeczy. Przez podwójną naturę Ometeotla najwyższe niebo nazywane było „miejscem gdzie przebywa Wielki Bóg i Wielka Bogini, Niebiański Mężczyzna i Niebiańska Kobieta”. O najwyższym niebie i o wędrówce zmarłych do Ometeotla napisano bardzo wiele poematów i pieśni. Jedna z nich pochodzi z : Dokąd przyjdzie nam iść?Jest urwista droga, stroma droga Ometeotla.Czyż przypadkiem my wszyscyNie zostaniemy pozbawieni ciała we wnętrzu nieba,Gdzie znajduje się Kraina Bezcielesnych?Tam wszyscy pójdziemy, pójdziemy tam razem.Tam, do Jego Domu (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)