The Alexandrists were a school of Renaissance philosophers who, in the great controversy on the subject of personal immortality, adopted the explanation of the De Anima given by Alexander of Aphrodisias.
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Alexandrists (en)
- Alejandristas (es)
- Aleksandryzm (pl)
- Alexandristas (pt)
- Александристы (ru)
|
| rdfs:comment
| - Aleksandryzm – kierunek arystotelizmu. Powstał w końcu XV wieku w Padwie i powoływał się na greckiego komentatora Arystotelesa z III wieku — Aleksandra z Afrodyzji. Aleksandryzm przejawiał konsekwentniejszą niż awerroizm tendencję ateistyczną. Awerroiści, negując nieśmiertelność osobniczą duszy, uznawali za nieśmiertelnego jedynie gatunkowego, wspólnego wszystkim ludziom ducha. Aleksandryzm wręcz, bez osłonek, przeczył nieśmiertelności duszy, uznając ten pogląd za wymysł prawodawców; w sposób przyrodniczy wyjaśniano również w tej szkole genezę człowieka. Najwybitniejszym przedstawicielem aleksandrystów był Pietro Pomponazzi. Sobór laterański V w 1512 roku potępił aleksandryzm. (pl)
- Александри́сты (фр. ἀκρόλιθος) — последователи Александра Афродисийского; философская школа XV—XVI веков, преимущественно в Италии. Учили о полном уничтожении души после смерти и о двойной истине: философской и теологической. Противопоставляла авторитету Аверро́эса авторитет более древнего комментатора Аристотеля — Александра Афродисийского. Среди них особо выделялся Пьетро Помопонацци. (ru)
- The Alexandrists were a school of Renaissance philosophers who, in the great controversy on the subject of personal immortality, adopted the explanation of the De Anima given by Alexander of Aphrodisias. (en)
- Los Alejandristas fueron un grupo de filósofos del Renacimiento italiano liderados por Pietro Pomponazzi (1462–1525), cuyos seguidores se sujetaban a la explicación aristotélica impartida por Alejandro de Afrodisias (siglos II y III). (es)
- Os Alejandristas eram um grupo de filósofos do Renascimento italiano liderados por Pietro Pomponazzi (1462–1525), cujos seguidores se sujeitavam à explicação aristotélica da Alma (De anima) a qual fora compartilhada por Alexandre de Afrodísias (séculos II e III). (pt)
|
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| page
| |
| volume
| |
| wstitle
| |
| has abstract
| - The Alexandrists were a school of Renaissance philosophers who, in the great controversy on the subject of personal immortality, adopted the explanation of the De Anima given by Alexander of Aphrodisias. According to the orthodox Thomism of the Catholic Church, Aristotle rightly regarded reason as a facility of the individual soul. Against this, the Averroists, led by Agostino Nifo, introduced the modifying theory that universal reason in a sense individualizes itself in each soul and then absorbs the active reason into itself again. These two theories respectively evolved the doctrine of individual and universal immortality, or the absorption of the individual into the eternal One. The Alexandrists, led by Pietro Pomponazzi, assailed these beliefs and denied that either was rightly attributed to Aristotle. They held that Aristotle considered the soul as a material and therefore a mortal entity which operates during life only under the authority of universal reason. Hence the Alexandrists denied that Aristotle viewed the soul as immortal, because in their view, since they believed that Aristotle viewed the soul as organically connected with the body, the dissolution of the latter involves the extinction of the former. (en)
- Los Alejandristas fueron un grupo de filósofos del Renacimiento italiano liderados por Pietro Pomponazzi (1462–1525), cuyos seguidores se sujetaban a la explicación aristotélica impartida por Alejandro de Afrodisias (siglos II y III). Alejandro sostenía que el De anima negaba la inmortalidad individual, considerando al alma como una entidad mortal debido a su esencia material, conectada orgánicamente con el cuerpo. Los Alejandristas discrepaban con Tomás de Aquino y sus adeptos, por interpretar lo de Aristóteles como una parábola, aseverando que el alma individual es inmortal. Disentían también con los Averroistas latinos, quienes afirmaban que el intelecto individual es reabsorbido después de la muerte dentro del intelecto eterno.los alejandristas decían que las cosas pueden ser dicho como propio e impropio mortal o inmortal (es)
- Os Alejandristas eram um grupo de filósofos do Renascimento italiano liderados por Pietro Pomponazzi (1462–1525), cujos seguidores se sujeitavam à explicação aristotélica da Alma (De anima) a qual fora compartilhada por Alexandre de Afrodísias (séculos II e III). Alexandre sustentava que o De anima negava a imortalidade individual, considerando à alma como uma entidade mortal devido à sua essência material, conectada organicamente com o corpo. Os Alexandristas encontraram forte oposição em Tomás de Aquino e seus adeptos, por interpretarem que o dito por Aristóteles tinha uma conotação comparativa, uma espécie de parábola, asseverando que a alma individual é imortal. Dissentiam também com os Averroistas latinos, quem afirmavam que o intelecto individual é reabsorvido depois da morte dentro do intelecto eterno. (pt)
- Aleksandryzm – kierunek arystotelizmu. Powstał w końcu XV wieku w Padwie i powoływał się na greckiego komentatora Arystotelesa z III wieku — Aleksandra z Afrodyzji. Aleksandryzm przejawiał konsekwentniejszą niż awerroizm tendencję ateistyczną. Awerroiści, negując nieśmiertelność osobniczą duszy, uznawali za nieśmiertelnego jedynie gatunkowego, wspólnego wszystkim ludziom ducha. Aleksandryzm wręcz, bez osłonek, przeczył nieśmiertelności duszy, uznając ten pogląd za wymysł prawodawców; w sposób przyrodniczy wyjaśniano również w tej szkole genezę człowieka. Najwybitniejszym przedstawicielem aleksandrystów był Pietro Pomponazzi. Sobór laterański V w 1512 roku potępił aleksandryzm. (pl)
- Александри́сты (фр. ἀκρόλιθος) — последователи Александра Афродисийского; философская школа XV—XVI веков, преимущественно в Италии. Учили о полном уничтожении души после смерти и о двойной истине: философской и теологической. Противопоставляла авторитету Аверро́эса авторитет более древнего комментатора Аристотеля — Александра Афродисийского. Среди них особо выделялся Пьетро Помопонацци. (ru)
|
| gold:hypernym
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
| is Wikipage redirect
of | |
| is school tradition
of | |
| is philosophicalSchool
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)