rdfs:comment
| - In Western music and music theory, augmentation (from Late Latin augmentare, to increase) is the lengthening of a note or the widening of an interval. Augmentation is a compositional device where a melody, theme or motif is presented in longer note-values than were previously used. Augmentation is also the term for the proportional lengthening of the value of individual note-shapes in older notation by coloration, by use of a sign of proportion, or by a notational symbol such as the modern dot. A major or perfect interval that is widened by a chromatic semitone is an augmented interval, and the process may be called augmentation. (en)
- Le mot augmentation (du latin : augmentare, « augmenter ») a trois significations distinctes dans la musique occidentale et la théorie de la musique. L'augmentation est premièrement, un procédé de composition où une mélodie, un thème ou un motif est représenté avec des valeurs rythmiques plus longues que celles déjà utilisées. L'augmentation est aussi le terme proportionnel à l'allongement de la valeur de la note individuelle-formes dans les anciennes notations par une coloration, par l'utilisation d'un signe de proportion, ou par un symbole de notation telles que le moderne point, placé à droite de la note. Le troisième cas désigne un intervalle majeur ou parfait qui est élargi par un demi-ton chromatique qui augmente l'intervalle : ce processus peut être appelé augmentation. (fr)
- Met augmentatie of vergroting wordt in de muziektheorie aangegeven dat een thema of melodie in 'de vergroting' voorkomt, d.w.z. dat de nootwaarden ervan met een vaste factor verlengd zijn. De tegenhanger van augmentatie is diminutie ('verkleining'). De techniek van augmentatie en diminutie komt frequent voor in barokmuziek, maar ook in latere stijlen komt het verschijnsel voor. (nl)
- Augmentacja – technika imitacyjna polegająca na wydłużeniu, najczęściej dwukrotnym, wszystkich wartości rytmicznych tematu. Szeroko wykorzystywana w barokowej polifonii i przekształceniach wariacyjnych. Techniką odwrotną do augmentacji jest dyminucja. (pl)
- Аугмента́ция (позднелат. augmentatio — увеличение, расширение) — техника ритмической композиции в старинной музыке. (ru)
- Sub aŭgmentado oni komprenas en la muziko la pligrandigon de tempovaloroj de la notoj de metita temo aŭ motivo. Se oni aŭgmentas temon, oni plilongigas la notojn ekz. per iliaj propraj valoroj; tiel el kvarona iĝas duona noto. Se oni male plimalgrandigas la notvalorojn, tiam temas pri diminuado. Aŭgmentado ankaŭ povas koncerni la intervalstrukturon de muzikaĵo; tiam oni pligrandigas tonsaltojn en melodio. Ankaŭ jen la mala metodo estas diminuado. (eo)
- Unter Augmentation versteht man in der Musik die Vergrößerung des Zeitwertes einer Notenfolge in Bezug auf eine motivisch verwandte. Wird ein Thema augmentiert, wird die Note um ihren eigenen Wert verlängert; so wird aus einer Viertel- eine halbe Note oder aus einer halben eine ganze Note. Wird der Wert der Noten jedoch verkleinert, spricht man von Diminution. Dieses Verfahren wird häufig bei der Komposition einer Fuge angewandt. (de)
- Aumento, em música e em teoria musical, é o crescimento ou alargamento dos ritmos, melodias, intervalos, acordes. O oposto é a diminuição (como num "trítono diminuído") Uma melodia, ou série de notas, é aumentada se os comprimentos (valores) das notas são prolongados. Por exemplo, uma melodia com quatro colcheias é aumentada se, mais tarde, ela reaparecer com quatro semínimas. Esta técnica é freqüentemente utilizada na música contrapontística . Dá origem ao cânone aumentado, no qual as notas na voz conseqüente têm mais duração do que as notas na voz antecedente. Exemplos desta utilização podem ser encontrados na música de Johann Sebastian Bach. (pt)
|