| rdfs:comment
| - Die Barcarolle Fis-Dur op. 60 ist eine Komposition für Klavier solo von Frédéric Chopin. (de)
- La Barcarola in Fa diesis maggiore op. 60 è una composizione di Fryderyk Chopin scritta fra il 1845 e il 1846. (it)
- 《뱃노래 올림 바장조 작품번호 60》은 쇼팽이 죽기 3년 전인 1845년 가을과 1846년 여름 사이에 작곡된 프레데리크 쇼팽의 피아노 독주곡이다. 뱃노래의 리듬과 무드를 베이스로 하여 전체적으로 낭만적이다.오른손에 대한 기술적인 수치의 대부분은 1/3 및 6분의 1인 반면 왼쪽 기능은 한 옥타브를 넘는 매우 긴 범위입니다. 그 중간 부분은 A 장조이고, 이 부분의 두 번째 주제는 F-sharp로 작품의 끝 부분에 있다. 이것은 그의 환상 폴로네즈 Op. 61과 함께 쇼팽의 마지막 주요 작품 중 하나이다. 그것은 종종 그의 더 까다로운 작품 중 하나로 간주된다. 공연 시간은 평균 7-9분이다. (ko)
- 『舟歌』（Barcarole）嬰ヘ長調 作品60は、フレデリック・ショパンが1846年に作曲・出版したピアノ独奏曲。シュトックハウゼン男爵夫人に献呈。 (ja)
- Barkarola Fis-dur op. 60 – barkarola na fortepian skomponowana przez Fryderyka Chopina w latach 1845–1846. Barkarola dedykowana została baronowej de Stockhausen. Kompozycja utrzymana jest w tempie allegretto. Arthur Hedley porównał ją do nokturnu. Czas trwania utworu wynosi ok. 9 minut (pl)
- Баркарола Fis-dur op. 60 Ф. Шопена — фортепіанний твір, написаний у 1845–1846 роках, того ж року й виданий. В цьому творі Шопен звертається до жанру баркароли — пісні венеційських гондольєрів, що в XIX столітті надихнула багатьох видних композиторів, зокрема Ф. Мендельсона, Ф. Ліста чи Г. Форе. Часто звертається увага на спорідненість Баркароли з ноктюрнами, a також Колисковою op. 57. (uk)
- Баркарола фа-диез мажор, опус 60 — пьеса Фридерика Шопена для фортепиано соло, написанная в период с осени 1845 по лето 1846 года, за три года до смерти композитора. Была впервые опубликована в 1846 году в Лейпциге. «Баркаролу» Шопена часто сравнивают с его ноктюрнами. Помимо Шопена, к жанру баркаролы обращались такие композиторы XIX века, как Ференц Лист и Габриэль Форе. (ru)
- Barcarola en fa sostingut major, Op. 60 és una peça per a piano sol de Frédéric Chopin, composta entre la tardor de 1845 i l'estiu de 1846. Va ser publicada el 1846 a Leipzig. Està en la tonalitat de fa sostingut major, i és una obra d'absoluta maduresa tant en el concepte com en la realització. Chopin va treballar en ella amb dificultats i va haver d'abandonar-la en diverses ocasions abans d'acabar-la, però malgrat això és una obra fluida, gràcil i d'extraordinària bellesa. (ca)
- The Barcarolle in F-sharp major, Op. 60, is a piece for solo piano by Frédéric Chopin, composed between autumn of 1845 and summer 1846, three years before his death. Based on the barcarolle rhythm and mood, it features a sweepingly romantic and slightly wistful tone. Many of the technical figures for the right hand are thirds and sixths, while the left features very long reaches over an octave. Its middle section is in A major, and this section's second theme is recapitulated near the piece's end in F-sharp. It is also one of the pieces where Chopin's affinity to the bel canto operatic style is most apparent, as the double notes in the right hand along with spare arpeggiated accompaniment in the left hand explicitly imitates the style of the great arias and scenas from the bel canto operat (en)
- La Barcarola en fa sostenido mayor, Op. 60 es una pieza para piano solo de Frédéric Chopin, compuesta del otoño de 1845 al verano de 1846. Fue publicada en 1846 en Leipzig. Está en la tonalidad de fa sostenido mayor, siendo una obra de absoluta madurez tanto en el concepto como en la realización. Chopin trabajó en ella con dificultades y tuvo que abandonarla en varias ocasiones antes de acabarla, pero pese a ello es una obra fluida, grácil y de extraordinaria belleza. (es)
- La Barcarolle en fa dièse majeur, opus 60 est une œuvre pour piano seul de Frédéric Chopin, composée entre l'automne 1845 et l'été 1846 ; elle fut publiée à la fin de cette même année. Chopin dédia ce morceau à la baronne de Stockhausen, épouse du dédicataire de la Ballade opus 23 et le joua lors du concert qu'il donna chez Pleyel le 16 février 1848. (fr)
- De Barcarolle in Fis majeur op. 60 van Frédéric Chopin is een compositie geschreven in de periode van najaar 1845 tot voorjaar 1846, en opgedragen aan de barones Von Stockhausen. Deze barcarolle (een gestileerd 'gondellied') is een typische salonesque genre-compositie geschreven in een meeslepende romantische en zangerige stijl. Het werk staat in een rustige 12/8 maatsoort. Technisch bestaat het stuk uit een constant doorlopende begeleiding in de linkerhand, waarbij de grote sprongen vanaf de basnoot soms opvallend zijn, een begeleiding die het wiegen van de gondel verbeeldt, waarbij de rechterhand de melodie speelt, met technisch veeleisende variaties als sexten, tertsen en figuraties. (nl)
|
| has abstract
| - Barcarola en fa sostingut major, Op. 60 és una peça per a piano sol de Frédéric Chopin, composta entre la tardor de 1845 i l'estiu de 1846. Va ser publicada el 1846 a Leipzig. Està en la tonalitat de fa sostingut major, i és una obra d'absoluta maduresa tant en el concepte com en la realització. Chopin va treballar en ella amb dificultats i va haver d'abandonar-la en diverses ocasions abans d'acabar-la, però malgrat això és una obra fluida, gràcil i d'extraordinària bellesa. Escrit en forma de barcarola, es caracteritza per un to radicalment romàntic i lleugerament nostàlgic. La major part de la tècnica de la mà dreta són terceres i sisenes, mentre que la mà esquerra es caracteritza per intervals de, sovint, més d'una octava. Sobre el seu característic ritme de 12/8 l'autor construeix una música que recrea el solcar d'una góndola veneciana, atès que «barcarola» literalment significa «cançó de vaixell». El seu origen prové de les cançons típiques venecianes de les góndoles (ca)
- The Barcarolle in F-sharp major, Op. 60, is a piece for solo piano by Frédéric Chopin, composed between autumn of 1845 and summer 1846, three years before his death. Based on the barcarolle rhythm and mood, it features a sweepingly romantic and slightly wistful tone. Many of the technical figures for the right hand are thirds and sixths, while the left features very long reaches over an octave. Its middle section is in A major, and this section's second theme is recapitulated near the piece's end in F-sharp. It is also one of the pieces where Chopin's affinity to the bel canto operatic style is most apparent, as the double notes in the right hand along with spare arpeggiated accompaniment in the left hand explicitly imitates the style of the great arias and scenas from the bel canto operatic repertoire. The writing for the right hand becomes increasingly florid as multiple lines spin filigree and ornamentation around each other. This is one of Chopin's last major compositions, along with his Polonaise-Fantasie, Op. 61. It is often considered to be one of his more demanding compositions, both in execution and interpretation, and recordings exist by virtually all the greatest pianists. Performance times average 7–9 minutes. (en)
- Die Barcarolle Fis-Dur op. 60 ist eine Komposition für Klavier solo von Frédéric Chopin. (de)
- La Barcarola en fa sostenido mayor, Op. 60 es una pieza para piano solo de Frédéric Chopin, compuesta del otoño de 1845 al verano de 1846. Fue publicada en 1846 en Leipzig. Está en la tonalidad de fa sostenido mayor, siendo una obra de absoluta madurez tanto en el concepto como en la realización. Chopin trabajó en ella con dificultades y tuvo que abandonarla en varias ocasiones antes de acabarla, pero pese a ello es una obra fluida, grácil y de extraordinaria belleza. Escrito en forma de barcarola, se caracteriza por un tono radicalmente romántico y ligeramente nostálgico. La mayor parte de la técnica de la mano derecha son terceras y sextas, mientas que la mano izquierda se caracteriza por intervalos de en ocasiones más de una octava. Sobre su característico ritmo de 12/8 su autor construye una música que recrea el surcar de una góndola veneciana, dado que barcarola literalmente significa canción de barco. Su origen proviene de las canciones típicas venecianas de las góndolas (es)
- La Barcarolle en fa dièse majeur, opus 60 est une œuvre pour piano seul de Frédéric Chopin, composée entre l'automne 1845 et l'été 1846 ; elle fut publiée à la fin de cette même année. Chopin dédia ce morceau à la baronne de Stockhausen, épouse du dédicataire de la Ballade opus 23 et le joua lors du concert qu'il donna chez Pleyel le 16 février 1848. Le mot barcarolle signifie littéralement « chanson de bateau » et tire son nom du chant des gondoliers vénitiens. La Barcarolle de Chopin est écrite dans le même rythme et dans le ton romantique mais la structure est analogue à la plupart de ses Nocturnes — c'est-à-dire en trois parties, la troisième étant une reprise modifiée de la première. La plupart des motifs techniques de la main droite sont des tierces et des sixtes alors que la main gauche joue sur plus d'une octave. Maurice Ravel, qui aimait particulièrement cette pièce, écrivait: « … ce thème en tierces, souple et délicat, est constamment vêtu d'harmonies éblouissantes. La ligne mélodique est continue. Un moment, une mélopée s'échappe, reste suspendue et retombe mollement, attirée par des accords magnifiques. L'intensité augmente. Un nouveau thème éclate, d'un lyrisme magnifique, tout italien. Tout s'apaise. Du grave s'élève un trait rapide, frissonnant, qui plane sur des harmonies précieuses et tendres. On songe à une mystérieuse apothéose. » (fr)
- La Barcarola in Fa diesis maggiore op. 60 è una composizione di Fryderyk Chopin scritta fra il 1845 e il 1846. (it)
- 《뱃노래 올림 바장조 작품번호 60》은 쇼팽이 죽기 3년 전인 1845년 가을과 1846년 여름 사이에 작곡된 프레데리크 쇼팽의 피아노 독주곡이다. 뱃노래의 리듬과 무드를 베이스로 하여 전체적으로 낭만적이다.오른손에 대한 기술적인 수치의 대부분은 1/3 및 6분의 1인 반면 왼쪽 기능은 한 옥타브를 넘는 매우 긴 범위입니다. 그 중간 부분은 A 장조이고, 이 부분의 두 번째 주제는 F-sharp로 작품의 끝 부분에 있다. 이것은 그의 환상 폴로네즈 Op. 61과 함께 쇼팽의 마지막 주요 작품 중 하나이다. 그것은 종종 그의 더 까다로운 작품 중 하나로 간주된다. 공연 시간은 평균 7-9분이다. (ko)
- 『舟歌』（Barcarole）嬰ヘ長調 作品60は、フレデリック・ショパンが1846年に作曲・出版したピアノ独奏曲。シュトックハウゼン男爵夫人に献呈。 (ja)
- De Barcarolle in Fis majeur op. 60 van Frédéric Chopin is een compositie geschreven in de periode van najaar 1845 tot voorjaar 1846, en opgedragen aan de barones Von Stockhausen. Deze barcarolle (een gestileerd 'gondellied') is een typische salonesque genre-compositie geschreven in een meeslepende romantische en zangerige stijl. Het werk staat in een rustige 12/8 maatsoort. Technisch bestaat het stuk uit een constant doorlopende begeleiding in de linkerhand, waarbij de grote sprongen vanaf de basnoot soms opvallend zijn, een begeleiding die het wiegen van de gondel verbeeldt, waarbij de rechterhand de melodie speelt, met technisch veeleisende variaties als sexten, tertsen en figuraties. Chopin speelde het werk tijdens zijn allerlaatste recital in Parijs in 1848, (het jaar voor zijn overlijden in 1849). Charles Halle hoorde deze uitvoering van de toen al door ziekte verzwakte pianist, die volgens hem nu ... het stuk speelde vanaf het moment waar het de meeste energie vergt, maar in tegengestelde wijze: pianissimo, maar met zulke prachtige nuances dat men in twijfel blijft of deze nieuwe uitvoering niet te prefereren is boven de gewoonlijke. In de Barcarolle wordt het genie van Chopin getoond op het vlak van ornamentiek in volle glorie. Maurice Ravel schreef Chopin was niet slechts tevreden met een revolutie in de pianotechniek. Zijn figuraties zijn geïnspireerd. Door zijn briljante passages die men als diep kan ervaren, de betoverende harmonieën. Er is immer de verborgen betekenis die vertaald wordt in de poëzie van de wanhoop ... De Barcarolle is de synthese van de expressieve en weelderige rijke kunst van deze grote Slavische man. (nl)
- Barkarola Fis-dur op. 60 – barkarola na fortepian skomponowana przez Fryderyka Chopina w latach 1845–1846. Barkarola dedykowana została baronowej de Stockhausen. Kompozycja utrzymana jest w tempie allegretto. Arthur Hedley porównał ją do nokturnu. Czas trwania utworu wynosi ok. 9 minut (pl)
- Баркарола Fis-dur op. 60 Ф. Шопена — фортепіанний твір, написаний у 1845–1846 роках, того ж року й виданий. В цьому творі Шопен звертається до жанру баркароли — пісні венеційських гондольєрів, що в XIX столітті надихнула багатьох видних композиторів, зокрема Ф. Мендельсона, Ф. Ліста чи Г. Форе. Часто звертається увага на спорідненість Баркароли з ноктюрнами, a також Колисковою op. 57. (uk)
- Баркарола фа-диез мажор, опус 60 — пьеса Фридерика Шопена для фортепиано соло, написанная в период с осени 1845 по лето 1846 года, за три года до смерти композитора. Была впервые опубликована в 1846 году в Лейпциге. «Баркаролу» Шопена часто сравнивают с его ноктюрнами. Помимо Шопена, к жанру баркаролы обращались такие композиторы XIX века, как Ференц Лист и Габриэль Форе. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
