| rdfs:comment
| - Cao Zhi (pr. Cao Ĝi), ĉine: 曹植, 192-232, estis tria filo de la fama historia persono (kaj mem poeto) Cao Cao. Ankaŭ li estis poeto kaj ŝtatulo kaj longe batalis kontraŭ lia frato , batalado iĝinta beletre fama per romano: Romanco de la Tri Reĝlandoj. (eo)
- 진사왕 조식(陳思王 曹植, 192년~232년 12월 27일(음력 11월 28일))은 후한 말기 ~ 조위의 시인이자 제후왕으로, 자는 자건(子建)이며 패국 초현(譙縣) 사람이다. 아버지 조조, 형 조비와 함께 시에 능통하여 삼조라 일컬어졌다. (ko)
- Cao Zhi (192 – 232) is vooral bekend geworden als een grote Chinese dichter, al streefde hij er tevergeefs soms naar opvolger van zijn vader te worden, als bestuurder of krijgsheer. Hij leefde tijdens de late Han-dynastie en de periode van de Drie Koninkrijken. Cao Zhi was de derde zoon van krijgsheer Cao Cao. Zijn moeder, , was diens tweede echtgenote. (nl)
- 曹植（そう ち/そう しょく、192年 - 232年）は、中国後漢末期から三国時代にかけての人物。字は子建（しけん）。豫州沛国譙県（現在の安徽省亳州市譙城区）の出身。陳王に封じられ、諡が思であったことから陳思王とも呼ばれる。魏の皇族である一方で唐の李白・杜甫以前における中国を代表する文学者として、「詩聖」の評価を受けた。才高八斗（八斗の才）・七歩の才の語源。建安文学における三曹の一人。 (ja)
- Cao Zhi (ur. 192, zm. 232) – poeta chiński, uznany za jednego z najwybitniejszych twórców swej epoki. Syn Cao Cao i brat Cao Pi. Cao Zhi pisał poezje wzorowane na pieśniach ludowych (yuefu, 樂府), przepojone głębokim liryzmem i humanizmem, będące ideologicznym odbiciem konfucjanizmu i taoizmu. Jego teksty odznaczają się bogactwem języka i doskonałą stylistyką. Za najwybitniejszy jego utwór uchodzi poemat Bogini rzeki Luo (洛神赋). Po przejęciu w roku 220 władzy przez jego brata, pierwszego cesarza państwa Wei, był prześladowany. Został odsunięty od życia politycznego i dworskiego. (pl)
- 曹植（192年－232年12月27日），字子建，沛国谯县（今安徽亳州）人，曹操與卞氏嫡出之第三子，三国时期曹魏的著名诗人和文學家。「才高八斗」（「八斗之才」）、「七步成诗」等词之语源。 其诗歌对后世有很大影响，才华也颇受后世诗人推崇；与父亲曹操、兄长曹丕并称“三曹”。不过与其父兄不同的是，曹植一生并未担任重要军政职务。 因封陈王，且諡號思，后世文章中常稱陈思王、陈王。今中国北部山东省东阿县城南20公里处的鱼山西麓有曹植墓。 (zh)
- Цао Чжи (* 192 — †232) — китайський аристократ, політик та поет часів Трицарства. (uk)
- Cao Zhi (192 – 232) fou un poeta xinès durant la tardana dinastia Han de l'Est i el període dels Tres Regnes de l'antiga Xina. El seu estil de poesia fou molt venerat durant la dinastia Jin i, durant les dinasties del Sud i del Nord, vingué a ser conegut com l'estil jian'an. (ca)
- Cchao Č' (192 - 27. prosince 232) byl princ říše Wei v období tří království v Číně a uznávaný básník. Jeho styl poezie, vysoce hodnocený během dynastie Ťin a jižní a severní dynastie, se stal známým jako styl ťien-an. (cs)
- Cao Zhi , courtesy name Zijian (Chinese: 子建), posthumously known as Prince Si of Chen (陈思王), was a prince of the state of Cao Wei in the Three Kingdoms period of China, and an accomplished poet in his time. His style of poetry, greatly revered during the Jin dynasty and Southern and Northern Dynasties, came to be known as the Jian'an style. (en)
- Cao Zhi (曹植) (192 – 232), qui avait pour prénom de lettré Zijian (子建), était un poète chinois de l’époque des Trois Royaumes. Il est avec son père, le seigneur de guerre Cao Cao, et son frère aîné, l’empereur Cao Pi, la figure de proue du style poétique antique dit Ji’an. Il est passé maître dans les poèmes pentasyllabiques (5 caractères par vers) et fut considéré comme le plus grand poète de son époque. Son œuvre la plus connue aujourd'hui est sans doute le fu d'amour intitulé La Déesse de la rivière Luo (洛神賦), qui fut repris de Song Yu. (fr)
- Cāo Zhi (192 – 232) è stato un poeta cinese vissuto nell'ultima parte della dinastia Han, nel periodo dei Tre Regni dell'antica storia della Cina. Cao Zhi era il terzo figlio del signore della guerra Cáo Cāo e della sua seconda moglie, la principessa Bian. Assieme al fratello più vecchio Cao Pi aspirava alla successione del padre che aveva gettato le basi del Regno Wei. Nel 220, alla morte del padre Cao Cao, il potere passò al fratello Cao Pi che poco dopo si proclamò Imperatore del regno di Wei, ponendo fine alla dinastia Han. (it)
- Ца́о Чжи (кит. 曹植; 192—232) — древнекитайский поэт, один из наиболее известных поэтов своего времени. Второе имя — Цзы-цзянь, известен также как чэньский князь Сы. Сын Цао Цао и брат императора Цао Пэйя. Автор знаменитой оды «Фея реки Ло» («Ло шэнь фу»). Поэма посвящена неожиданной встрече поэта с прекрасной нимфой, вспыхнувшему в поэте сильному чувству, и печали расставания с призрачной женщиной-мечтой. Поэт описывает облик нимфы такими словами: (ru)
|
.svg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)