De Divinatione (Latin, "Concerning Divination") is a philosophical dialogue about ancient Roman divination written in 44 BC by Marcus Tullius Cicero.
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - De divinatione (ca)
- De divinatione (de)
- Περι Μαντικής (el)
- De Divinatione (en)
- De divinatione (es)
- De divinatione (fr)
- De divinatione (it)
- De divinatione (nl)
- De Divinatione (pt)
|
| rdfs:comment
| - De divinatione és un tractat filosòfic de Marc Tul·li Ciceró redactada en dos llibres i escrita als primers mesos de l'any 44 aC, període en què l'última dictadura de Cèsar va comportar l'allunyament de l'autor de l'activitat política. (ca)
- De divinatione ist ein um 44 v. Chr. verfasster Dialog des Marcus Tullius Cicero. Er behandelt darin die Frage, ob es eine „echte“, in der Wirklichkeit begründete Wahrsagung oder Prophetie (divinatio) gibt oder nicht. Cicero definiert mit Chrysipp divinatio als die Fähigkeit, welche die Zeichen erkenne, sehe und erkläre, die von den Göttern den Menschen dargeboten würden. (de)
- De Divinatione (Latin, "Concerning Divination") is a philosophical dialogue about ancient Roman divination written in 44 BC by Marcus Tullius Cicero. (en)
- El De divinatione es una obra filosófica de Marco Tulio Cicerón redactada en dos libros y escrita en los primeros meses del 44 a. C., período en que la última dictadura de César conllevó el alejamiento del autor de la actividad política. La obra es notable como una de las principales fuentes de la posteridad sobre el funcionamiento de la religión romana. De divinatione es también una rica fuente histórica acerca de la concepción de la cientificidad en la antigüedad romana clásica. También incluye un fragmento del poema de Cicerón sobre su propio consulado. (es)
- De divinatione (Over waarzeggerij) is een dialoog in twee boeken van Marcus Tullius Cicero uit 44 v.Chr. Het is een werk over religie dat in thema en in tijd hoort bij zijn De natura deorum (over de goden) en De fato (over het lot). In het eerste boek laat Cicero zijn broer Quintus de praktijk van de divinatio verdedigen met tal van Etruskische, Griekse en Romeinse voorbeelden. Hij neemt zelf het woord in het tweede boek om deze voorbeelden te ontkrachten vanuit een academisch scepticisme. (nl)
- De Divinatione (latim para Sobre a adivinhação) é um tratado filosófico em dois livros escritos em 45–44 a.C. por Marco Túlio Cícero, após o assassinato de Júlio César. A obra tem a forma de um diálogo cujos interlocutores são Cicero (falando principalmente no Livro II) e seu irmão Quinto Túlio Cícero. (pt)
- Το De Divinatione ("Περι μαντικής") είναι φιλοσοφική γραμματεία σε δύο βιβλία, γραμμένα από τον Μάρκο Τύλλιο Κικέρωνα. Έχει τη μορφή διαλόγου, του οποίου oι συνομιλητές είναι ο Μάρκος (μιλάει περισσότερο στο δεύτερο βιβλίο) και ο αδελφός του Κουίντος. Το πρώτο βιβλίο ασχολείται με την απολογία του Κουίντου σχετικά με τη μαντική ( που συμβαδίζει τα στωικά πιστεύω του), ενώ το δεύτερο συμπεριλανβάνει τη διάψευση του Μάρκου για εκείνα, από την Aκαδημεική φιλοσοφική του οπτική γωνία. Ο Κικέρων ανησυχεί σε κάποιο βαθμό σχετικά με τους τύπους της μαντικής, διαχωρίζοντάς τες σε άμεση "θεόπνευστη" (furor, mania), ιδιαίτερα μέσω των ονείρων, και σε έμμεση, δηλαδή εκείνη που πραγματοποιείται μέσω κάποιας μορφής ερμηνευτικής ικανότητας (π.χ. ηπατοσκοπία, οιωνοσκοπία, αστρολογία και άλλα). (el)
- De divinatione est un dialogue philosophique de Cicéron, publié en 44 av. J.-C. qui traite des divers procédés de divination connus et pratiqués à son époque. Cet ouvrage constitue avec De natura deorum (Sur la nature des dieux) et De fato (Sur le destin) une trilogie d’ouvrages traitant du sacré et des pratiques et phénomènes qui lui sont liés. Cicéron y analyse avec scepticisme les diverses formes de la divination et critique les théories des stoïciens qui la défendent. (fr)
- De divinatione (in italiano "La divinazione") è la seconda delle tre opere teologiche di Marco Tullio Cicerone, redatta in due libri e risalente ai primi mesi del 44 a.C., periodo in cui l'ultima dittatura di Cesare comportò l'allontanamento dell'autore dall'attività politica. «Si può leggere quest'opera in due prospettive: come "fonte" per ricostruire la storia politico-religiosa e dell'arte di Cicerone, in uno dei periodi della sua vita più fecondi di opere e insieme più travagliati biograficamente e politicamente. Cicerone smaschera l'ipocrisia degli indovini, sostenendo che è meglio ammettere la propria ignoranza piuttosto che, per non volerla riconoscere, tentare l'ignoto e postulare la presenza del divino quando è proprio questo misterioso divino che inquina con dubbie pratiche la sc (it)
|
| foaf:depiction
| |
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| Link from a Wikipage to an external page
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| thumbnail
| |
| has abstract
| - De divinatione és un tractat filosòfic de Marc Tul·li Ciceró redactada en dos llibres i escrita als primers mesos de l'any 44 aC, període en què l'última dictadura de Cèsar va comportar l'allunyament de l'autor de l'activitat política. (ca)
- De divinatione ist ein um 44 v. Chr. verfasster Dialog des Marcus Tullius Cicero. Er behandelt darin die Frage, ob es eine „echte“, in der Wirklichkeit begründete Wahrsagung oder Prophetie (divinatio) gibt oder nicht. Cicero definiert mit Chrysipp divinatio als die Fähigkeit, welche die Zeichen erkenne, sehe und erkläre, die von den Göttern den Menschen dargeboten würden. (de)
- Το De Divinatione ("Περι μαντικής") είναι φιλοσοφική γραμματεία σε δύο βιβλία, γραμμένα από τον Μάρκο Τύλλιο Κικέρωνα. Έχει τη μορφή διαλόγου, του οποίου oι συνομιλητές είναι ο Μάρκος (μιλάει περισσότερο στο δεύτερο βιβλίο) και ο αδελφός του Κουίντος. Το πρώτο βιβλίο ασχολείται με την απολογία του Κουίντου σχετικά με τη μαντική ( που συμβαδίζει τα στωικά πιστεύω του), ενώ το δεύτερο συμπεριλανβάνει τη διάψευση του Μάρκου για εκείνα, από την Aκαδημεική φιλοσοφική του οπτική γωνία. Ο Κικέρων ανησυχεί σε κάποιο βαθμό σχετικά με τους τύπους της μαντικής, διαχωρίζοντάς τες σε άμεση "θεόπνευστη" (furor, mania), ιδιαίτερα μέσω των ονείρων, και σε έμμεση, δηλαδή εκείνη που πραγματοποιείται μέσω κάποιας μορφής ερμηνευτικής ικανότητας (π.χ. ηπατοσκοπία, οιωνοσκοπία, αστρολογία και άλλα). Είναι αξιόλογο αυτό το έργο, καθώς θεωρείται ως μία από τις κύριες πηγές σχετικά τη ρωμαϊκή θρησκεία. Περιλαμβάνει επίσης ένα απόσπασμα από ένα ποίημα του Κικέρωνα στη διάρκεια της υπατείας του. (el)
- De Divinatione (Latin, "Concerning Divination") is a philosophical dialogue about ancient Roman divination written in 44 BC by Marcus Tullius Cicero. (en)
- El De divinatione es una obra filosófica de Marco Tulio Cicerón redactada en dos libros y escrita en los primeros meses del 44 a. C., período en que la última dictadura de César conllevó el alejamiento del autor de la actividad política. La obra es notable como una de las principales fuentes de la posteridad sobre el funcionamiento de la religión romana. De divinatione es también una rica fuente histórica acerca de la concepción de la cientificidad en la antigüedad romana clásica. También incluye un fragmento del poema de Cicerón sobre su propio consulado. (es)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
