rdfs:comment
| - ايمانويل نونيز (بالبرتغالية: Emmanuel Nunes) هو ملحن برتغالي، ولد في 31 أغسطس 1941 في لشبونة في البرتغال، وتوفي في 2 سبتمبر 2012 في باريس في فرنسا. (ar)
- Emmanuel Nunes (31 August 1941 – 2 September 2012) was a Portuguese composer who lived and worked in Paris from 1964. (en)
- Emmanuel Nunes (* 31. August 1941 in Lissabon; † 2. September 2012 in Paris, Frankreich) war ein portugiesischer Komponist und Mitglied der Gruppe l’Itinéraire (die Route). (de)
- Emmanuel Nunes (31 de agosto de 1941 - 2 de septiembre de 2012) fue un compositor portugués que vivió en París. (es)
- Emmanuel Nunes, né le 31 août 1941 à Lisbonne et mort le 2 septembre 2012 à Paris, est un compositeur portugais, installé en France depuis 1964. Il fut professeur de composition musicale au Conservatoire national supérieur de musique de Paris de 1992 à 2006. (fr)
- エマヌエル・ヌネス(Emmanuel Nunes, 1941年8月31日 - 2012年9月2日)は、ポルトガル出身の現代音楽の作曲家。 (ja)
- Emmanuel Tito Ricoca Nunes (ur. 31 sierpnia 1941 w Lizbonie, zm. 2 września 2012 w Paryżu) – portugalski kompozytor i pedagog. (pl)
- Emmanuel Nunes (Lisbona, 31 agosto 1941 – Parigi, 2 settembre 2012) è stato un compositore portoghese. (it)
- Эммануэл Нуниш (порт. Emmanuel Nunes; 31 августа 1941, Лиссабон — 2 сентября 2012, Париж) — португальский композитор. (ru)
- Emmanuel Nunes ComSE (Lisboa, 31 de agosto de 1941 - Paris, 2 de setembro de 2012) foi um compositor português radicado em Paris. Foi galardoado com o Prémio Pessoa em 2000. (pt)
- Emmanuel Nunes (Lisboa, 1941eko abuztuaren 31 - Paris, 2012ko irailaren 2a) 1964tik aurrera Parisen bizi izandako portugaldar musikagilea izan zen. Musika-ikasketak Lisboako Kontserbatorioan egin zituen lehenbizi, eta Parisen eta Darmstadten aritu zen gero. Karlheinz Stockhausen eta Henri Pousseurrekin egin zuen lan Kolonian. Nunesen lehenengo lanetan, idazketa konplexua nabarmentzen da, gerra ondoko Europako abangoardiako estetikari asko zor diona: Graduak (1965), harizko hirukoterako; Purlieu (1970), harizko orkestrarako; Suaren eta itsasoaren letaniak II (1971). Nunesek adierazkortasun zakarra landu zuen, kontraste gogorrak eginez. Gertaera akustiko finenak kontuan hartzen dituzten partiturak landu zituen, eta maiz jatorri elektroakustikora jotzen dutenak, besteak beste, hauek: Ruf (19 (eu)
|