rdfs:comment
| - Emir Fachr ad-Dīn II. (arabisch فخر الدين بن معن, DMG Faḫr ad-Dīn b. Maʿn oder فخر الدين المعني الثاني, DMG Faḫr ad-Dīn al-Maʿnī aṯ-ṯānī, englisch Fakhr al-Din oder französisch Fakhreddine; geb. 6. August 1572; gest. 13. April 1635) war ein drusischer Fürst. Er entstammte der Familie Maʿan und war Herrscher des Emirats des Chouf. Wiederholt strebte er größere Unabhängigkeit seines Herrschaftsbereiches gegenüber den Osmanen an und wird daher gelegentlich als der „Erste Mann des Libanon“ bezeichnet. (de)
- Fakhr al-Din II ou Fakhreddine II (anciennement traduit par : Facardin ; en arabe: فخر الدين الثاني بن قرقماز : « fierté de la religion») (6 août 1572 à Baakline – 13 avril 1635), émir, prince des Druzes de la (en) et fils de l’émir Korkmaz (« sans crainte » en turc). Il fut maître de l'émirat du Mont-Liban qui englobait le mont Liban et ses périphéries littorales et intérieures. (fr)
- Fakhr al-Din ibn Maan (6 Agustus 1572 – 13 April 1635) (bahasa Arab: الامير فخر الدين بن معن), juga dikenal sebagai Fakhreddine dan Fakhr ad-Din II, adalah seorang Amir Druze dan pemimpin awal , sebuah wilayah pemerintahan mandiri dari Kekaisaran Utsmaniyah. Pemerintahannya diwarnai dengan kemakmuran ekonomi dan budaya, dan ia berjuang dengan keluarga Lebanon lainnya untuk menyatukan rakyat Lebanon dan meraih kemerdekaan dari Kekaisaran Utsmaniyah. (in)
- Fakhr al-Dīn II (in arabo: فخر الدين الثاني بن قرقماز, Fakhr al-Dīn al-thānī b. Qorqmāz, italianizzato in Faccardino; , 1572 – 13 aprile 1635) è stato un principe libanese. (it)
- Фахр-ад-Дин II (6 августа 1572 — 13 апреля 1635) — ливанский друзский феодал, эмир Ливана из династии Маанидов, правивший в 1584/1590/1593—1633/1635 годы. При нем власть Маанов распространялась на весь Ливан, а также прилегающие к нему районы Сирии и северной Палестины. Его правление стало временем экономического процветания. (ru)
- الأمير فخر الدين المعني الثاني الكبير (980 - 1044 هـ / 1572 - 1635 م) هو أحد أمراء لبنان من آل معن الدروز الذين حكموا إمارة الشوف من حوالي عام 1120 حتى عام 1623 عندما وحّد فخر الدين جميع إمارات الساحل الشامي. يُعتبر فخر الدين الثاني أعظم وأشهر أمراء بلاد الشام عموماً ولبنان خصوصاً، إذ حكم المناطق الممتدة بين يافا وطرابلس باعتراف ورضا الدولة العثمانية، وينظر إليه العديد من المؤرخين على أنه أعظم شخصية وطنية عرفها لبنان في ذلك العهد وأكبر ولاة الشرق العربي في القرنين السادس عشر والسابع عشر. يُعتبر فخر الدين الثاني الأمير الفعلي الأول للبنان، إذ سيطر على جميع الأراضي التي تضم مناطق لبنان المعاصر بحدوده الحالية، بعد أن كان يحكمها قبل عهده أمراء متعددون، وبهذا، فإنه يُعتبر «مؤسس لبنان الحديث». (ar)
- Fakhr-ad-Din II (1572-1635) fou emir drus de la dinastia mànida al Xuf (Líban). El 1584 es va produir un atac (prop de Trípoli del Líban) d'una caravana amb els tributs egipcis pel sultà que es van perdre, i l'emir Kurkumaz en fou acusat. Les tropes otomanes van entrar al Xuf i el van assolar i Korkmaz va morir durant la seva fugida (1585). El seu fill Fakhr al-Din era encara molt jove (uns 13 anys) i tenia molts rivals; va esclatar la guerra civil al Xuf entre els partits anomenats iemenites dirigits per Alam al-Din i els kaysites (que donaven suport als mànides). Finalment, després d'uns cinc anys de guerra, els kaysites van aconseguir la victòria i Fakhr al-Din va recuperar plenament el poder amb uns 18 anys. (ca)
- Fakhr al-Din ibn Qurqumaz Ma'n (Arabic: فَخْر ٱلدِّين بِن قُرْقُمَاز مَعْن, romanized: Fakhr al-Dīn ibn Qurqumaz Maʿn; c. 1572 – March or April 1635), commonly known as Fakhr al-Din II or Fakhreddine II (Arabic: فخر الدين الثاني, romanized: Fakhr al-Dīn al-Thānī), was the paramount Druze emir of Mount Lebanon from the Ma'n dynasty, an Ottoman governor of Sidon-Beirut and Safed, and the strongman over much of the Levant from the 1620s to 1633. For uniting modern Lebanon's constituent parts and communities, especially the Druze and the Maronites, under a single authority for the first time in history, he is generally regarded as the country's founder. Although he ruled in the name of the Ottomans, he acted with considerable autonomy and developed close ties with European powers in defiance o (en)
- Fakardin of Fakhr ed-Dîne II was een Libanese emir (1572-1635) uit een Druzische dynastie, de Banoû Ma'an, een grote familie van landeigenaren in het Choufgebergte. Hij maakte van Deir el-Qamar zijn hoofdstad. Zijn militaire, politieke en handelssuccessen stoorden evenwel de sultan en een gedwongen ballingschap van vijf jaar in Italië was hiervan het gevolg. Daarna hernam hij zijn veroveringstochten maar werd uiteindelijk gevangengezet.In 1635 werd hij naar Constantinopel gevoerd en terechtgesteld. (nl)
- Fachr ad-Din II (1572-1635) – libański emir panujący w latach 1590-1635. Fachr ad-Din II pochodził ze znaczącego rodu arabskiego Maanów wywodzących się z Iraku, którzy chroniąc się przed prześladowaniami krzyżowców przybyli do Libanu w 1120 r. i osiedlili się w regionie Szuf (Shouf), a następnie przyjęli wyznanie druzyjskie. Należeli do klanu druzyjskiego o orientacji kajsyckiej, czyli do Arabów północnych w odróżnieniu do południowych – Jemenitów, pomiędzy którymi istniał głęboki antagonizm. Pochodzenie Maanów nie jest całkowicie znane. Założyciel rodu, legendarny Maan al-Ajjubi był na służbie burydzkiego władcy Damaszku, , i wsławił się w walce z krzyżowcami. (pl)
- Fakhr-al-Din II även Fachr ad-din, av europeiska författare kallad Facardin eller Fekkardin, född 1572, död 13 april 1635, var en druserfurste av släkten Man. Fakhr-al-Din II efterträdde 1585 sin far Korkmas som emir i Libanon. Han fick flera europeiska köpmän att slå sig ned i Beirut och sökte genom dem att komma i förbindelse med kristna furstar, som kunde bli hans bundsförvanter mot turkarna. 1608 lyckades Fakhr-al-Din II sluta ett förbund med storhertig med syfte att bilda ett av turkarna oberoende rike i Syrien. Den turkiske ståthållaren i Damaskus kunde ej besegra Fakhr-al-Din II, men en turkisk flotta tvingade honom 1613 att fly till Italien. Här försökte han samla kristna hjälptrupper men misslyckades. I sina försök att vinna stöd för sin sak försökte han hävda att druserna härsta (sv)
|