Fanaa (Arabic: فناء fanāʾ ) in Sufism is the "passing away" or "annihilation" (of the self). Fana means "to die before one dies", a concept highlighted by famous notable Persian mystics such as Rumi and later by Sultan Bahoo. There is controversy around what Fana exactly is, with some Sufis defining it as the annihilation of the human ego before God, whereby the self becomes an instrument of God's plan in the world (Baqaa). Other Sufis interpret it as breaking down of the individual ego and a recognition of the fundamental unity of God, creation, and the individual self. Persons having entered this enlightened state are said to obtain awareness of an intrinsic unity (Tawhid) between Allah and all that exists, including the individual's mind. This second interpretation is condemned as heret
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - فناء (تصوف) (ar)
- Fanā' (de)
- Fana (Sufism) (en)
- Fana (in)
- Fana (sufismo) (it)
- Fana (islam) (fr)
- Фана (ru)
|
| rdfs:comment
| - الفناء لغة : الفناء نقيض البقاء، والعقل فنى يفنى. يقال فنى الشئ فناء وتفانوا أي: أفنى بعضهم بعضا في الحرب، وتفانى القوم مثلا أفنى بعضهم بعضا، وفنى يفنى فناء ً هرم وأشرف على الموت هرما. الفناء كمصطلح تصوفسقوط الأوصاف المذمومة، كما أن البقاء وجود الأوصاف المحمودة أقسام الفناء
* أحدهما ما ذكر، وهو بكثرة الرياضة،
* والثاني عدم الإحساس بعالم الملك والملكوت، وهو بالاستغراق في عظمة الباري ومشاهدة الحق، وإليه أشار المشايخ بقولهم: الفقر سواد الوجه في الدارين، يعني الفناء في العالمين. (ar)
- Le fanâ’ (arabe :فَناء [fanā'], littéralement anéantissement ; évanouissement) est un terme soufi du vocabulaire de l’islam. Il désigne l'élévation de l'esprit dans la contemplation des choses divines, qui détache une personne des objets sensibles jusqu’à ce que s’anéantissent ses attributs humains au profit des attributs divins.Le fanâ' est un concept élaboré par les théologiens soufis pour échapper à toute idée de fusion mystique entre l'homme et Dieu qui serait condamnée par les ulémas sunnites. Cet état est généralement suivi par celui du baqa’ (« existence », « subsistance ») qui permet au disciple d’intégrer son état d'éveil tout en l’harmonisant avec les contingences spatio-temporelles, les affaires du « bas-monde ». (fr)
- Fanāʾ (in arabo: فناء, ovvero estinzione) è un termine usato nell'ambito del sufismo per indicare uno dei molteplici stati dell'essere. (it)
- Фана́ (араб. فناء — умирание, небытие) — в суфизме — концепция растворения мистика в Боге. Концепция зиждется на комментариях аятов Корана, где говорится о возвращении к Аллаху. Возвращение трактуется как фана — растворение и осознание единства с Абсолютом. Автором концепции является суфий, живший в десятом веке, Джунайд. (ru)
- Fanā' (arabisch فناء, DMG fanāʾ ‚Entwerdung, Erlöschen, Schwinden des Ich-Bewusstseins‘) ist der islamische Ausdruck zur „Entwerdung der physischen Existenz“ oder dem „Verschwinden des Selbst“. Fanā’ bedeutet „zu sterben, bevor man stirbt“ und steht für die Auslöschung des niederen Egos und die Wiederkehr zur Einheit Gottes. Wer diesen Zustand der Erleuchtung erreicht, wird sich über die Einheit (tawhid) Gottes und allem was existiert, inklusive der Seele jedes Individuums, bewusst. Die Illusion des Dualismus wird dabei vollständig ausgelöscht, womit der Sufi ein monistisches Weltbild vertritt. Muhammad Iqbal erklärt, dass das Konzept von Fanā u. a. durch den Einfluss der Idee des Nirvana entstanden ist, ohne dabei jedoch den Bezug zum Islam zu verlieren. Während die buddhistische Vorstel (de)
- Fanaa (Arabic: فناء fanāʾ ) in Sufism is the "passing away" or "annihilation" (of the self). Fana means "to die before one dies", a concept highlighted by famous notable Persian mystics such as Rumi and later by Sultan Bahoo. There is controversy around what Fana exactly is, with some Sufis defining it as the annihilation of the human ego before God, whereby the self becomes an instrument of God's plan in the world (Baqaa). Other Sufis interpret it as breaking down of the individual ego and a recognition of the fundamental unity of God, creation, and the individual self. Persons having entered this enlightened state are said to obtain awareness of an intrinsic unity (Tawhid) between Allah and all that exists, including the individual's mind. This second interpretation is condemned as heret (en)
- Fana’ menurut disiplin ilmu tasawuf adalah lenyap dari sifat manusiawi yang terbelenggu dengan berbagai tuntutan syahwat dan hawa nafsu, hal keadaan tumpuan ingatan hati hanya tenggelam dalam menghayati sifat kesempurnaan dan keagungan Allah SWT. Hal demikian adalah karena fana merupakan kesadaran tingkat tinggi dan tumpuan ingatan yang jitu yang hanya tertuju kepada Allah SWT hingga ingatan dan perasaan terhadap perkara lain menjadi tumpul seolah-olah lenyap dari ingatan. (in)
|
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| has abstract
| - الفناء لغة : الفناء نقيض البقاء، والعقل فنى يفنى. يقال فنى الشئ فناء وتفانوا أي: أفنى بعضهم بعضا في الحرب، وتفانى القوم مثلا أفنى بعضهم بعضا، وفنى يفنى فناء ً هرم وأشرف على الموت هرما. الفناء كمصطلح تصوفسقوط الأوصاف المذمومة، كما أن البقاء وجود الأوصاف المحمودة أقسام الفناء
* أحدهما ما ذكر، وهو بكثرة الرياضة،
* والثاني عدم الإحساس بعالم الملك والملكوت، وهو بالاستغراق في عظمة الباري ومشاهدة الحق، وإليه أشار المشايخ بقولهم: الفقر سواد الوجه في الدارين، يعني الفناء في العالمين. (ar)
- Fanā' (arabisch فناء, DMG fanāʾ ‚Entwerdung, Erlöschen, Schwinden des Ich-Bewusstseins‘) ist der islamische Ausdruck zur „Entwerdung der physischen Existenz“ oder dem „Verschwinden des Selbst“. Fanā’ bedeutet „zu sterben, bevor man stirbt“ und steht für die Auslöschung des niederen Egos und die Wiederkehr zur Einheit Gottes. Wer diesen Zustand der Erleuchtung erreicht, wird sich über die Einheit (tawhid) Gottes und allem was existiert, inklusive der Seele jedes Individuums, bewusst. Die Illusion des Dualismus wird dabei vollständig ausgelöscht, womit der Sufi ein monistisches Weltbild vertritt. Muhammad Iqbal erklärt, dass das Konzept von Fanā u. a. durch den Einfluss der Idee des Nirvana entstanden ist, ohne dabei jedoch den Bezug zum Islam zu verlieren. Während die buddhistische Vorstellung der Sunyata von der Leerheit und gegenseitiger Abhängigkeit aller Dinge ausgeht, ist die Realität für den Sufismus weder Illusion noch Leere, sondern Gott. Trotz der Ähnlichkeit zum hinduistischen Konzept von Samadhi, gilt das Konzept der Fana als Lehre islamischen Ursprungs. (de)
- Fanaa (Arabic: فناء fanāʾ ) in Sufism is the "passing away" or "annihilation" (of the self). Fana means "to die before one dies", a concept highlighted by famous notable Persian mystics such as Rumi and later by Sultan Bahoo. There is controversy around what Fana exactly is, with some Sufis defining it as the annihilation of the human ego before God, whereby the self becomes an instrument of God's plan in the world (Baqaa). Other Sufis interpret it as breaking down of the individual ego and a recognition of the fundamental unity of God, creation, and the individual self. Persons having entered this enlightened state are said to obtain awareness of an intrinsic unity (Tawhid) between Allah and all that exists, including the individual's mind. This second interpretation is condemned as heretical by orthodox Islam. (en)
- Fana’ menurut disiplin ilmu tasawuf adalah lenyap dari sifat manusiawi yang terbelenggu dengan berbagai tuntutan syahwat dan hawa nafsu, hal keadaan tumpuan ingatan hati hanya tenggelam dalam menghayati sifat kesempurnaan dan keagungan Allah SWT. Hal demikian adalah karena fana merupakan kesadaran tingkat tinggi dan tumpuan ingatan yang jitu yang hanya tertuju kepada Allah SWT hingga ingatan dan perasaan terhadap perkara lain menjadi tumpul seolah-olah lenyap dari ingatan. Walaupun begitu, dalam wacana pemikiran akidah, banyak ditimbulkan isu-isu yang berkaitan dengan kesalahpahaman dan penyelewengan terhadap institusi tarekat, khususnya yang berkaitan dengan konsep fana’. Konsep kefanaan adalah salah satu konsep yang terkandung dalam disiplin ilmu tasawuf. Dorongan melalui proses ini bukanlah hal asing di mata tokoh-tokoh sufi Nusantara seperti Syekh Hamzah Fansuri. Ini karena konsep kefanaan dianggap sebagai aspek penting untuk mencapai kesempurnaan ma’rifah Allah SWT. Istilah fana’ dapat dirumuskan sebagai suatu kesadaran memori yang tinggi dan kuat yang hanya berfokus kepada Allah SWT sampai ingatannya terhadap selain Allah SWT menjadi tumpul, seolah-olah tidak dalam memori. Dengan kata lain, kehilangan kesad’aran makhluk adalah karena seluruh fokus hanya kepada Allah SWT. Sudah menjadi kebiasaan dalam disiplin ilmu tasawuf, konsep fana’ selalu terhubung dengan istilah baqa’. Menurut al-Qushayri (w. 465H), fana’ adalah hilang sifat-sifat tercela (negatif), sementara kata baqa’ berarti muncul sifat-sifat terpuji (positif) dalam diri seorang sufi. Adapun menurut al-Kalabazi (w. 380H) dari titik penerapan, baqa’ selalu menyertai kefanaan. Ini karena ketika dalam kefanaan, setiap tindakan sufi diatur dan ada dalam pengawasan Allah SWT. Dalam kasus ini, al-Junayd (w. 279H), menggambarkan mereka yang telah mencapai maqam fana’ tidak akan dikembalikan ke sifat mazmumahnya. Ini disebabkan oleh fokus kesadaran ingatan kepada Allah SWT menjadikan berbagai sifat tercela terkikis dari hati seorang sufi. Adapun maksud maqam baqa’ yang mengiringi fana’ adalah kondisi sufi yang berada dalam keridhaan Allah SWT dan setiap perbuatan sufi bukan lagi untuk kepentingan dirinya semata-mata malah mengutamakan Allah SWT dalam setiap tingkah dan perbuatannya. (in)
- Le fanâ’ (arabe :فَناء [fanā'], littéralement anéantissement ; évanouissement) est un terme soufi du vocabulaire de l’islam. Il désigne l'élévation de l'esprit dans la contemplation des choses divines, qui détache une personne des objets sensibles jusqu’à ce que s’anéantissent ses attributs humains au profit des attributs divins.Le fanâ' est un concept élaboré par les théologiens soufis pour échapper à toute idée de fusion mystique entre l'homme et Dieu qui serait condamnée par les ulémas sunnites. Cet état est généralement suivi par celui du baqa’ (« existence », « subsistance ») qui permet au disciple d’intégrer son état d'éveil tout en l’harmonisant avec les contingences spatio-temporelles, les affaires du « bas-monde ». (fr)
- Fanāʾ (in arabo: فناء, ovvero estinzione) è un termine usato nell'ambito del sufismo per indicare uno dei molteplici stati dell'essere. (it)
- Фана́ (араб. فناء — умирание, небытие) — в суфизме — концепция растворения мистика в Боге. Концепция зиждется на комментариях аятов Корана, где говорится о возвращении к Аллаху. Возвращение трактуется как фана — растворение и осознание единства с Абсолютом. Автором концепции является суфий, живший в десятом веке, Джунайд. (ru)
|
| gold:hypernym
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)