rdfs:comment
| - Francesco Borgongini Duca (* 26. Februar 1884 in Rom, Italien; † 4. Oktober 1954 ebenda) war ein Kardinal der römisch-katholischen Kirche. (de)
- Francesco Borgongini Duca (26 February 1884 – 4 October 1954) was an Italian cardinal of the Catholic Church who served as Apostolic Nuncio to Italy from 1929 to 1953 and was made a cardinal in 1953 by Pope Pius XII. (en)
- Francesco Borgongini Duca (Roma, 26 de febrero de 1884 - ibid., 4 de octubre de 1954) fue un cardenal italiano de la Iglesia católica, primer Nuncio Apostólico ante el Reino de Italia entre los años 1929 y 1953. Fue elevado al cardenalato en 1953 por el papa Pío XII. (es)
- Francesco Borgongini-Duca (né le 26 février 1884 à Rome, capitale de l'Italie, et mort le 4 octobre 1954 à Rome) est un cardinal italien de l'Église catholique du XXe siècle, nommé par le pape Pie XII. (fr)
- Francesco Borgongini Duca (26 Februari 1884 – 4 Oktober 1954) adalah seorang kardinal Gereja Katolik Italia. Ia menjabat sebagai dari 1929 sampai 1953 dan diangkat menjadi kardinal pada 1953 oleh Paus Pius XII. (in)
- Francesco Borgongini Duca (Roma, 26 febbraio 1884 – Roma, 4 ottobre 1954) è stato un cardinale italiano. (it)
- Francesco Borgongini Duca (26 de fevereiro de 1884 - 4 de outubro de 1954) foi um cardeal italiano da Igreja Católica que serviu como núncio apostólico na Itália de 1929 a 1953, e foi elevado ao cardeal em 1953 pelo papa Pio XII . (pt)
- Франческо Боргоньини Дука (итал. Francesco Borgongini Duca; 26 февраля 1884, Рим, королевство Италия — 4 октября 1954, там же) — итальянский куриальный кардинал и ватиканский дипломат. Титулярный архиепископ Эраклеи Европейской с 7 июня 1929 по 12 января 1953. Апостольский нунций в Италии с 30 июня 1929 по 12 января 1953. Кардинал-священник с 12 января 1953, с титулом церкви Санта-Мария-ин-Валичелла с 15 января 1953. (ru)
- Francesco Borgongini Duca (ur. 26 lutego 1884 w Rzymie, zm. 4 października 1954 tamże) – włoski duchowny katolicki, kardynał. Kształcił się w Pontyfikalnym Seminarium Rzymskim, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i prawa kanonicznego. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 grudnia 1906 roku. W latach 1907-1909 wykładał na swej alma mater, a także w Ateneum "De Propaganda Fide". Od 1909 był oficjałem w Penitencjarii Apostolskiej. Od 1917 sekretarz tej dykasterii. Prosekretarz w Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła od roku 1921, rok później został tam sekretarzem. Od roku 1927 posiadał godność infułata. Był członkiem komisji ds. negocjacji w sprawie traktatów laterańskich. (pl)
|