rdfs:comment
| - Fritz Löhner, geboren als Bedřich [tschechisch für Friedrich] Löwy; auch Fritz Lohner, Pseudonym Beda, nannte sich mitunter Löhner-Beda (* 24. Juni 1883 in Wildenschwert, Böhmen; † 4. Dezember 1942 im KZ Auschwitz III Monowitz), war ein österreichischer Librettist, Schlagertexter und Schriftsteller. Viele seiner Werke sind noch heute ungleich bekannter als Löhner-Beda selbst. (de)
- Fritz Löhner-Beda (24 June 1883 – 4 December 1942), born Bedřich Löwy, was an Austrian librettist, lyricist and writer. Once nearly forgotten, many of his songs and tunes remain popular today. He was murdered in Auschwitz III Monowitz concentration camp. (en)
- Fritz Löhner-Beda, de son vrai nom Bedřich Löwy (né le 24 juin 1883 à Ústí nad Orlicí, mort le 4 décembre 1942 à Monowitz-Buna) est un écrivain, parolier et librettiste autrichien. (fr)
- Fritz Löhner-Beda, nome d'arte di Bedřich Löwy (Ústí nad Orlicí, 24 giugno 1883 – Auschwitz, 4 dicembre 1942), è stato un librettista, scrittore e autore musicale austriaco di origine ebraica, vittima dell'Olocausto. È stato uno degli autori del libretto dell'operetta Ballo al Savoy. (it)
- Фриц Лёнер-Бе́да (нем. Fritz Löhner-Beda, 1883—1942) — австрийский либреттист, поэт и писатель. Погиб в нацистском концлагере Освенцим III Моновиц. Автор либретто ряда оперетт, в том числе на музыку Франца Легара и Пала Абрахама. Некоторые его песни (например, классическое танго «О донна Клара» на музыку Ежи Петерсбурского) остаются популярными до сегодняшнего дня. В 1934 году был избран вице-президентом Австрийского общества авторов, композиторов и издателей музыки. В честь писателя в 1960 году была названа венская улица Лёнергассе (район Майдлинг). (ru)
- Fritz Löhner-Beda (ur. 24 czerwca 1883 w Uściu nad Orlicą, zm. 4 grudnia 1942 w Auschwitz-Birkenau, podobóz Monowitz, pol. Monowice) – austriacki librecista operetkowy. Fritz Löhner-Beda urodził się w 1883 roku w Kraju Sudetów. Ukończył studia germanistyczne i prawnicze. Zasłynął w Wiedniu dzięki publikowanym w prasie ciętym wierszom satyrycznym. Pisał też liryki i dramaty. Jego dramat o Oskarze Wildzie Król życia zwrócił na niego uwagę publiczności i krytyków. Zdobył duże powodzenie dzięki pisanym dla kabaretów szlagierom. Z czasem przeszedł do operetki pisząc dla Eyslera, Aschera i Stolza. Jednak prawdziwe sukcesy przyniosła mu współpraca z Lehárem pod koniec lat 20. (pl)
|