| rdfs:comment
| - La frotolo(itale frottola, kiu signifas "mensogeto")estas la superreganta specode itala populara, sekulara kantoel la 15-a kaj frua 16-a jarcentoj.Ĝi estas la plej grava kaj disvastigitaantaŭaĵo de la madrigalo.La apogeo de komponado de frotolojestis la periodo de 1470 ĝis 1530,kaj tuj poste la formo estis anstataŭigitade la madrigalo. La centro de la frotolo-verkistoj estis en norda Italio Mantova, sude Napolo. En Napolo evoluis ties specifa formo, la villanella alla napoletana. (eo)
- フロットラ（イタリア語：frottola）とは、15世紀から16世紀にかけてイタリアで人気のあった世俗歌曲の一種。マドリガーレの前身のうち、最も重要で、広く普及した楽種である。フロットラ作曲の頂点は1470年から1530年までであり、1530年代にマドリガーレに取って代わられた。 (ja)
- In campo musicale, la frottola è il genere predominante di canzone popolare italiana nel corso di tutto il XV secolo e degli inizi del XVI secolo. Il maggior numero di frottole fu composto dal 1470 al 1530. (it)
- Een frottola is een seculiere overwegend vocale muziekvorm Het is een Italiaanse aristocratische muziek die bijzonder populair was aan de Noord-Italiaanse vorstenhoven van Mantua, Ferrara en Urbino. Het werd gecomponeerd van 1470 tot 1530. (nl)
- Frottola é um estilo musical de peças de um repertório de música secular do Norte da Itália que floresceu no final do século XV e início do século XVI. Era considerada música das cortes, em detrimento do povo. Composta por canções estróficas, solísticas, seculares, com ritmo bem marcado, diatônicas, com acompanhamento musical instrumental. o estilo é precursor do madrigal. (pt)
- Фро́ттола (итал. frottola, точная этимология неизвестна), в итальянской музыке конца XV — начала XVI веков — песня на 3-4 голоса лирического характера, большей частью в моноритмической фактуре, слегка украшенной имитационной полифонией, с ярко выраженными метрическими акцентами. (ru)
- La frottola fou el tipus de música vocal italiana principal de finals del segle XV i principis del segle xvi. Fou l'antecedent més difós i més important del madrigal. El punt culminant de la producció de frottole fou el període comprès entre 1470 i 1530, transcorregut el qual aquest gènere fou desplaçat en la seva funció pel madrigal. Els compositors de frottole més famosos foren Bartolomeo Tromboncino i Marchetto Cara, deixant a banda el fet que algunes composicions profanes de Josquin des Prez (per exemple "Scaramella" i "El Grillo") són frottole encara que no ho diguin sengles títols. (ca)
- Výraz frottola pochází z italštiny a představuje v italské renesanční hudbě čtyřhlasou, prostou , která se vyskytovala v období let přibližně 1430 až 1530. Tento písňový útvar se vyvinul na dvorech v Mantově a Ferraře. Název této formy se odvozuje z latinského „frocta“ a označuje spojení nejroztodivnějších myšlenek (houf podivností). Jako hudebněskladebný výraz se uplatňoval v nejrozličnější hudební literatuře. (cs)
- Unter Frottola (italienisch; Plural Frottole) versteht man in der italienischen Renaissancemusik eine vierstimmige homophone, schlichte Liedform aus dem Zeitraum von etwa 1430 bis 1530. Dieser Liedstil wurde an den Höfen von Mantua und Ferrara entwickelt. Das volkstümliche, balladenhafte Elemente enthaltende Lied ist vom italienischen „frotta“ (Schwarm) abgeleitet und bezeichnet dort ein Konglomerat willkürlicher Gedanken. Als kompositorischer Begriff wurde es für die verschiedensten Werke verwendet. Eine Frottola im engeren Sinne wird auch Barzelletta genannt.(Siehe auch: Rossino Mantovano)
(de)
- The frottola (pronounced [ˈfrɔttola]; plural frottole) was the predominant type of Italian popular secular song of the late fifteenth and early sixteenth century. It was the most important and widespread predecessor to the madrigal. The peak of activity in composition of frottole was the period from 1470 to 1530, after which time the form was replaced by the madrigal. (en)
- La frottola fue el tipo de música popular predominante en Italia como canción profana durante el siglo XV y principios del XVI. Fue el más importante y difundido predecesor del madrigal. La cumbre de composición de las frottolas fue el período entre 1470 y 1530, a cuyo término la forma musical fue reemplazada por el madrigal. (es)
- La frottole, ou frottola en italien (du latin médiéval « frocta », amas d'éléments divers), est une forme poético-musicale florissante en Italie au début de la Renaissance. C'était le style prédominant des chansons populaires italiennes au cours de tout le XVe et au début du XVIe siècle. Ce fut le style le plus important avant l'apparition du madrigal de la Renaissance. Le plus grand nombre de frottoles furent composées entre 1470 et 1530. Une variété, mélancolique, de la frottole est apparue au XVIe siècle, le strombotto. (fr)
- Frottola – pieśń strofkowa o treści miłosnej lub satyrycznej, popularna we Włoszech w XV i XVI wieku. Najczęściej była 3- lub 4-głosowa, z linią melodyczną umieszczoną w najwyższym głosie. Śpiewano ją z towarzyszeniem 2 lub 3 instrumentów, stanowiących jej harmoniczne dopełnienie. Zasadniczo frottola jest zbiorczym określeniem różnych form poetyckich, w związku z tym można mówić o rozmaitych podgatunkach słowno-muzycznych jak barzeletta, canzona, strambotto, oda, capitolo, sonet, villota, canto carnascialesco, giustiniana i innych. (pl)
- Frottola var en sorts populär italiensk sekulär sånggenre som skrevs under sent 1400-tal och tidigt 1500-tal. Det var den viktigaste och mest utbredda föregångaren till madrigalen. Höjdpunkten i komponerandet av frottola skedde under perioden 1470-1530, efter vilket madrigalen ersatte genren. De mest berömda kompositörerna av frottola var och , men några av de folkliga sekulära sångerna av Josquin (till exempel Scaramella och El Grillo) är frottola stilistiskt sett fastän de inte betecknats så av kompositören. (sv)
- Фро́тола (італ. frottola, точна етимологія невідома) — в італійській музиці кінця XV—XVI початку століть (спочатку вокальна) п'єса на 3-4 голоси ліричного характеру, більшою частиною в фактурі, злегка прикрашеній імітаційною поліфонією з яскраво вираженими метричними акцентами. Жанр фротоли — найважливіший попередник мадригалу. Як правило, фротоли писалися в строфічній формі (одна і та ж музика для кожної строфи тексту) іноді з рефренами. Поетичну основу фротоли становили вірші (переважно любовна лірика) у різноманітних формах, серед яких були особливо популярні barzeletta і strambotto, capitolo, і навіть canzona сонет. Верхній голос фротоли, як правило, виконував соліст. Партію інших голосів могли виконувати на музичних інструментах (ансамбль віол, лютня, клавішний інструмент). Найвідомі (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)