| rdfs:comment
| - Haibun (俳文, literally, haikai writings) is a prosimetric literary form originating in Japan, combining prose and haiku. The range of haibun is broad and frequently includes autobiography, diary, essay, prose poem, short story and travel journal. (en)
- Le haïbun est une composition littéraire mêlant prose et haïku. La Sente étroite du Bout-du-Monde de Bashō est l'un des exemples les plus célèbres du genre. (fr)
- 俳文（はいぶん）は、江戸時代に書かれた俳意（和歌の優雅に対する滑稽の意）をもって記述された文章、またはその作品。松尾芭蕉が『猿蓑』編纂の際、句集と文集を集めることを企図したが実現せず、『猿蓑』に芭蕉自身が記した『幻住庵記』が収められた。この『幻住庵記』が俳文として公開された最初の作品とされる。 (ja)
- Haibun (俳文) je japonský literární útvar ve formě cestovního deníku, ve kterém jsou kombinovány úseky krátké prózy s haiku, případně doplněné kresbami. Jedná se o postřehy a popisy krajiny často včetně odkazů na historické události, nikoli o povídky ani eseje. Próza je výrazově úsporná. Próza a haiku se nemusí přímo týkat předmětného tématu. Je na čtenáři objevovat významové vztahy mezi těmito dvěma výrazovými prostředky. (cs)
- Hajbuno (japana 俳文 haibun, trad. komika priskribo) estas japandevena formo de literaturo, kombinanta prozon kun hajko. Hajbuno estas simpla, subjektiva, impresionista skizo, en kiu la enhavitaj hajko aŭ hajkoj ĝenerale ne simple daŭrigas nek rediras la enhavon de la prozo, sed ligiĝas kun ĝi pli subtile, plimalpli kiel ligiĝas strofoj de renko. Kun la rilataj formoj hajko, renko, hajgao kaj senrjuo, hajbuno estas parto de la japandevena literatura ĝenro hajkajo. Hajbuno fariĝas populara ankaŭ en okcidentaj landoj, precipe en la anglalingva literaturo, kie ĝi eldoniĝas kiel memstara formo. (eo)
- Haibun (jap. 俳文 für possenhafte Schilderung) ist eine lyrische Mischform der japanischen Literatur. Das Haibun ist eine knappe, von subjektiven Eindrücken durchzogene Skizze, in der meist gen Ende ein Haiku eingebettet ist, das pointierenden Charakter besitzt, wodurch die Beschreibung lebendig und unterhaltsam wird. Laut Bashōs Literaturtheorie muss ein gelungenes Haibun folgende Kriterien erfüllen: In neuerer Zeit treten Haibun häufig als eigenständige Form auf, so v. a. im anglophonen Raum. (de)
- Haibun: (en japonés: 俳文 escrituras haikai) es una composición literaria que combina la prosa y el haiku. Es un estilo muy abierto e incluye, sin limitarse a ello exclusivamente: la autobiografía, la biografía, el diario, el ensayo, la historiografía, la prosa poética, la y la literatura de viajes. (es)
- In haibun (俳文) is een vorm van Japanse dichtkunst waarin proza en poëzie met elkaar vermengd zijn. Een haibun is vaak autobiografisch, en dan vooral naar inhoud een reisdagboek. De haibun haalt zijn inspiratie uit de haiku; de aandacht gaat naar dagelijkse dingen uit het leven van de auteur en zijn omgeving, daardoor genieten de dagboekvorm en de ik-vorm veel bijval. Het puur beschrijvende proza van reizen, feesten, ontmoetingen vraagt soberheid en vergt een zekere lichtvoetigheid om bepaalde anekdotes en gebeurtenissen te belichten. De haibun hanteert beknopt maar beeldrijk proza waarin enkele haiku zijn verwerkt. Op zich vormen die een aanvulling maar geen herhaling van de tekst, de relatie tussen beiden is vaak subtiel. Kenmerkend zijn de verfijnde landschapsbeschrijvingen, de verrassen (nl)
|
| has abstract
| - Haibun (俳文) je japonský literární útvar ve formě cestovního deníku, ve kterém jsou kombinovány úseky krátké prózy s haiku, případně doplněné kresbami. Jedná se o postřehy a popisy krajiny často včetně odkazů na historické události, nikoli o povídky ani eseje. Próza je výrazově úsporná. Próza a haiku se nemusí přímo týkat předmětného tématu. Je na čtenáři objevovat významové vztahy mezi těmito dvěma výrazovými prostředky. Cestovní deníky psal formou haibunu Macuo Bašó (1644–94) ze svých cest po Japonsku za období Tokugawského šógunátu (Tokugawa Bakufu). Často se z důvodu bezpečnosti na cestách vydával za zenového mnicha. (cs)
- Haibun (jap. 俳文 für possenhafte Schilderung) ist eine lyrische Mischform der japanischen Literatur. Das Haibun ist eine knappe, von subjektiven Eindrücken durchzogene Skizze, in der meist gen Ende ein Haiku eingebettet ist, das pointierenden Charakter besitzt, wodurch die Beschreibung lebendig und unterhaltsam wird. Das Haibun ist traditionell ein Kapitel eines literarischen Reisetagebuches, wie Matsuo Bashōs Oku no Hosomichi (Auf schmalen Pfaden in Oku) aus dem Jahre 1689. Hierin bilden 43 Haibun einen kompletten Erzählstrang und verwirklichen folglich 43 Illustrationen seiner Reise von Yedo in die Nordwestprovinzen und zurück nach Ise. Laut Bashōs Literaturtheorie muss ein gelungenes Haibun folgende Kriterien erfüllen:
* Es darf kein vom Verstand her konstruiertes Machwerk sein, sondern muss aus dem spontanen Erlebnis heraus entstehen;
* es muss eine geschlossene Gesamtkonzeption besitzen und darf dennoch nicht abschließend sein;
* es muss einen prägnanten und schlichten Stil aufweisen können;
* Verwendung von Anspielungen auf Gedankenbilder berühmter Dichter, Gelehrter, Mönche usw. aus vergangener Zeit gelten als ein wesentliches Stilmittel;
* alle den Gehalt eines Haiku bestimmenden kunsttheoretischen Forderungen wie Nachhall, Realismus, Sein und Vergänglichkeit, „Einsamkeit“ usf. In neuerer Zeit treten Haibun häufig als eigenständige Form auf, so v. a. im anglophonen Raum. (de)
- Hajbuno (japana 俳文 haibun, trad. komika priskribo) estas japandevena formo de literaturo, kombinanta prozon kun hajko. Hajbuno estas simpla, subjektiva, impresionista skizo, en kiu la enhavitaj hajko aŭ hajkoj ĝenerale ne simple daŭrigas nek rediras la enhavon de la prozo, sed ligiĝas kun ĝi pli subtile, plimalpli kiel ligiĝas strofoj de renko. Hajbuno estas tradicie ĉapitro de literatura taglibro. Tia pli konata ekzemplo estas Oku no Hosomichi (Mallarĝa Vojo al la Interno) de Matsuo Bashō. En tiu kompilado de vojaĝimpresoj, formigas 43 hajbunoj kompletan sinsekvon, ilustrante 43 staciojn de la vojaĝo de la poeto en 1689. Kelkaj pritraktas la vojaĝon, aliaj skizas homojn, gravajn lokojn, kaj pejzaĝojn konatajn al literatura homo. Kun la rilataj formoj hajko, renko, hajgao kaj senrjuo, hajbuno estas parto de la japandevena literatura ĝenro hajkajo. Hajbuno fariĝas populara ankaŭ en okcidentaj landoj, precipe en la anglalingva literaturo, kie ĝi eldoniĝas kiel memstara formo. (eo)
- Haibun (俳文, literally, haikai writings) is a prosimetric literary form originating in Japan, combining prose and haiku. The range of haibun is broad and frequently includes autobiography, diary, essay, prose poem, short story and travel journal. (en)
- Haibun: (en japonés: 俳文 escrituras haikai) es una composición literaria que combina la prosa y el haiku. Es un estilo muy abierto e incluye, sin limitarse a ello exclusivamente: la autobiografía, la biografía, el diario, el ensayo, la historiografía, la prosa poética, la y la literatura de viajes. El poeta japonés del s. XVII, Matsuo Bashō, fue uno de los pioneros en el cultivo de este género literario. Escribió haibun de gran calidad como reportajes durante sus numerosos viajes, uno de los más conocidos es el llamado Oku no Hosomichi (literalmente El Angosto Camino al Interior, también conocido como Sendas de Oku, en la traducción de Octavio Paz, publicada por primera vez en 1957). Los Haibun de Bashō se basan sobre todo en composiciones inspiradas en los viajes, bosquejos costumbristas, descripciones de paisajes,anécdotas y algunas composiciones escritas para algún mecenas o con ocasión de algún acontecimiento señalado. Su Choza del Fantasma puede ser clasificada como un ensayo, mientras que en (El Diario de Saga) retrata las actividades cotidianas de sus discípulos y de él mismo durante un retiro veraniego. El Haibun puede retratar una escena, un momento especial, de una forma objetiva y descriptiva o bien representar un tema de ficción o una escena totalmente onírica. El Haiku que se incluye puede tener una relación directa con la prosa o, simplemente, apuntar o sugerir una idea o sensación relacionada con la esencia de lo que está recogido en ella. Normalmente el escritor de haibun trata de no manifestar los temas abiertamente, sino pintar un bosquejo empleando alusiones y metáforas, con lo que busca en la escritura una manifiesta ambigüedad y obligar al lector a tomar parte activa del proceso literario completándolo con su imaginación y fantasía. (es)
- Le haïbun est une composition littéraire mêlant prose et haïku. La Sente étroite du Bout-du-Monde de Bashō est l'un des exemples les plus célèbres du genre. (fr)
- 俳文（はいぶん）は、江戸時代に書かれた俳意（和歌の優雅に対する滑稽の意）をもって記述された文章、またはその作品。松尾芭蕉が『猿蓑』編纂の際、句集と文集を集めることを企図したが実現せず、『猿蓑』に芭蕉自身が記した『幻住庵記』が収められた。この『幻住庵記』が俳文として公開された最初の作品とされる。 (ja)
- In haibun (俳文) is een vorm van Japanse dichtkunst waarin proza en poëzie met elkaar vermengd zijn. Een haibun is vaak autobiografisch, en dan vooral naar inhoud een reisdagboek. De haibun haalt zijn inspiratie uit de haiku; de aandacht gaat naar dagelijkse dingen uit het leven van de auteur en zijn omgeving, daardoor genieten de dagboekvorm en de ik-vorm veel bijval. Het puur beschrijvende proza van reizen, feesten, ontmoetingen vraagt soberheid en vergt een zekere lichtvoetigheid om bepaalde anekdotes en gebeurtenissen te belichten. De haibun hanteert beknopt maar beeldrijk proza waarin enkele haiku zijn verwerkt. Op zich vormen die een aanvulling maar geen herhaling van de tekst, de relatie tussen beiden is vaak subtiel. Kenmerkend zijn de verfijnde landschapsbeschrijvingen, de verrassende overgangen, het associatief denken en de milde ironie. De benadering van het 'verschijnsel mens' met een vraagteken zorgt voor indringende poëtische zegging. Als genre is de haibun zelden beoefend, ook al is er een directe link met de haiku. De Japanse dichter Matsuo Basho beschreef zijn reizen in haibun; het bekendste hiervan is het meesterlijke:
* Oku no Hosomichi, 1689 (De smalle weg naar het Hoge Noorden) Een hedendaagse haibun van de dichter Stig Hansen: Brug Jaren lang reeds draagt ze hem in haar armen. Of op haar schouders. Al naargelang. Met de jaren is ze brozer en hij zwaarder geworden. Maar aan opgeven denkt ze niet. Hij is het die haar de kracht geeft door te zetten. Pas getrouwd is hij het geweest die haar in zijn armen over de drempel heeft gebracht. Ze zijn goed geweest voor elkaar. Ze hebben kinderen gehad die nu niet meer naar haar omzien. Zijn tastbare herinnering maakt het haar mogelijk er niet aan ten onder te gaan. Uiteindelijk leeft ze voor hem zoals hij altijd voor haar geleefd heeft. En ze is van plan er nog jaren aan toe te voegen. Dat is ze hem verplicht. de verroeste brug over steeds minder water houdt al jaren stand (nl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)