rdfs:comment
| - Isicathamiya (avec un c à prononcer comme un clic dental) est un style de chant a cappella, provenant des Zoulous d’Afrique du Sud. (fr)
- イシカタミア(英:Isicathamiya)は、南アフリカのズールー人の伝統文化を起源とした歌のスタイルである。ア・カペラのスタイルだとヨーロッパでは理解されている。 (ja)
- Isicathamiya (uitspraak met de "c" als een dentale klik) is een zangstijl die onder de Zoeloes en Swazis (in Zuid-Afrika) is ontstaan. Johannesburg en Durban zijn regionale hotspots voor de Isicathamiya. Deze stijl kreeg bekendheid in het westen door het album Graceland van Paul Simon dat in 1986 uitkwam. Bekende bands zijn Ladysmith Black Mambazo (Zoeloe), (Zoeloe) en (Swazi). (nl)
- Isicathamiya – styl wokalny wywodzący się z tradycji muzycznych Zulusów. Nazwa pochodzi od czasownika -cathama w języku zulu (z "c" wymawianym jako mlask zębowy), w znaczeniu "stąpać delikatnie", dla odróżnienia od podobnego, ale bardziej dynamicznego rodzaju śpiewu określanego mianem . Sama nazwa nawiązuje do związanego z tą muzyką tańca, wykonywanego w dużej części na palcach stóp. (pl)
- Ісікатамія — співочий стиль родом із Південної Африки. В європейському розумінні акапельний спів. (uk)
- Isicathamiya ist eine Gesangstradition der südafrikanischen Zulu und wird ausschließlich von Männerchören praktiziert. Der Name bedeutet übersetzt „auf Zehenspitzen“ oder „beim Anschleichen“. Isicathamiya unterscheidet sich vom traditionellen -Gesang („Löwe“), der lauter und kraftvoller gesungen wird. Beim Isicathamiya wird hingegen mehr Wert auf das harmonische Zusammenspiel der verschiedenen Stimmen gelegt. Der Name bezieht sich außerdem auf den speziellen Tanzstil der Sänger, wie er zum Beispiel von der international bekannten Gruppe Ladysmith Black Mambazo demonstriert wird. Bei diesem Tanz bewegen sich die Tänzer häufig auf den Fußspitzen. (de)
- Isicathamiya (with the "c" pronounced as a dental click) is a singing style that originated from the South African Zulus. In European understanding, a cappella is also used to describe this form of singing. South African singing groups such as Ladysmith Black Mambazo demonstrate this style. Isicathamiya choirs are traditionally all male. Its roots reach back before the turn of the 20th century, when numerous men left the homelands in order to search for work in the cities. As many of the tribesmen became urbanized, the style was forgotten through much of the 20th century. (en)
|