rdfs:comment
| - Jimmie (Jimmy) Noone (* 23. April 1895 in Cut Off bei New Orleans; † 19. April 1944 in Los Angeles) war US-amerikanischer Klarinettist des traditionellen Jazz. Noone, dessen Ton als weich und romantisch beschrieben wird, galt neben Johnny Dodds und Sidney Bechet als einer der besten Klarinettisten der 1920er Jahre. (de)
- Jimmie Noone (April 23, 1895 – April 19, 1944) was an American jazz clarinetist and bandleader. After beginning his career in New Orleans, he led Jimmie Noone's Apex Club Orchestra, a Chicago band that recorded for Vocalion and Decca. Classical composer Maurice Ravel acknowledged basing his Boléro on an improvisation by Noone. At the time of his death Noone was leading a quartet in Los Angeles and was part of an all-star band that was reviving interest in traditional New Orleans jazz in the 1940s. (en)
- Jimmie Noone (23 de abril de 1895 – 19 de abril de 1944) fue un clarinetista estadounidense de Jazz. (es)
- Jimmie Noone (ou Jimmy Noone; né le 23 avril 1895 à Cut Off en Louisiane – mort le 19 avril 1944 à Los Angeles en Californie) était un clarinettiste de jazz. (fr)
- ジミー・ヌーン(Jimmie Noone または Jimmy Noone、1895年4月23日、ルイジアナ州 - 1944年4月19日、カリフォルニア州ロサンゼルス )は、アメリカのジャズ・クラリネット奏者である。 (ja)
- James „Jimmie” Noone (ur. 23 kwietnia 1895 w Cut Off w stanie Luizjana, zm. 19 kwietnia 1944 w Los Angeles) – amerykański klarnecista jazzowy, reprezentant stylów: nowoorleańskiego i chicagowskiego. Mistrz improwizacji granych w kontrapunkcie do zespołu, wirtuoz, który inspirował klarnecistów mu współczesnych oraz następców, m.in. takich jak , Benny Goodman, i Artie Shaw. Hughues Panassie: Jimmie Noone sprawia, że klarnet śpiewa. (pl)
- Джи́мми Нун (англ. Jimmie Noone; 23 апреля 1895, Кат Офф, близ Нового Орлеана — 19 апреля 1944, Лос-Анджелес) — американский джазовый кларнетист и дирижёр. Первым инструментом Нуна была гитара, играть на кларнете он начал в пятнадцать лет. Уже в 1913—1914 он играл в оркестре Фредди Кеппарда, заменяя Сиднея Беше, а после ухода того занял его место. В 1917 Нун покинул Новый Орлеан и перебрался в Чикаго, где вместе с Креольским оркестром Кеппарда выступал до распада этого коллектива весной 1918. После возвращения на несколько месяцев в Новый Орлеан Нун навсегда покинул этот город осенью 1918 вместе с Кингом Оливером. Вновь прибыв в Чикаго, музыканты попали в оркестр Билла Джонсона, где Нун работал до 1920. В течение следующих шести лет он сотрудничал с Доком Куком и его оркестром «Дримлэнд» ( (ru)
|