| rdfs:comment
| - Lieve Joris (born 1953) is a Belgian non-fiction writer on the Middle East, Eastern Europe, Africa and China. (en)
- Lieve Joris née le (14 juin 1953 à Neerpelt, Belgique) est un écrivain belge de langue néerlandaise qui vit aux Pays-Bas depuis les années 1970. Elle s'est spécialisée dans les récits de voyage, surtout en Afrique et au Moyen-Orient. Ses récits décrivent avec compassion mais sans complaisance la vie souvent difficile au Congo, au Mali ou en Syrie, etc. Chaque ouvrage nous fait partager ses impressions et ses observations avec un ton lucide et engagé. Dans Mon oncle du Congo, Lieve Joris part sur les traces de son grand-oncle qui fut missionnaire au Zaïre. (fr)
- Godelieve "Lieve" Elisabeth Achiel Micheline Joris (Neerpelt, 14 juni 1953) is een Vlaams schrijfster van reisverhalen. Lieve Joris werd geboren als vijfde in een gezin van negen. Haar vader werkte bij de belastingdienst en bracht het door middel van avondstudie tot belastingontvanger, haar moeder was een molenaarsdochter. Sinds 1978 is Lieve Joris samen met haar Poolse man, de fotograaf Marek Stawski. (nl)
|
| has abstract
| - Lieve Joris (born 1953) is a Belgian non-fiction writer on the Middle East, Eastern Europe, Africa and China. (en)
- Lieve Joris née le (14 juin 1953 à Neerpelt, Belgique) est un écrivain belge de langue néerlandaise qui vit aux Pays-Bas depuis les années 1970. Elle s'est spécialisée dans les récits de voyage, surtout en Afrique et au Moyen-Orient. Ses récits décrivent avec compassion mais sans complaisance la vie souvent difficile au Congo, au Mali ou en Syrie, etc. Chaque ouvrage nous fait partager ses impressions et ses observations avec un ton lucide et engagé. Dans Mon oncle du Congo, Lieve Joris part sur les traces de son grand-oncle qui fut missionnaire au Zaïre. Les Portes de Damas est le résultat d'un long séjour de Lieve Joris à Damas chez une amie syrienne dont le mari est prisonnier politique; c'est un journal sur la vie ordinaire à Damas dans un environnement oppressant. Mali blues est un carnet de route à travers l'Afrique de l'Ouest avec toute une galerie de personnages émouvants, d'où émerge le chanteur de blues malien Boubacar Traoré. Dix ans après sa première visite, elle retourne au Congo juste après la chute de Mobutu et l'arrivée au pouvoir de Kabila. Dans Danse du léopard, Lieve Joris raconte un pays ou règne le chaos, la peur, la misère et aussi la volonté de survivre malgré tout. (fr)
- Godelieve "Lieve" Elisabeth Achiel Micheline Joris (Neerpelt, 14 juni 1953) is een Vlaams schrijfster van reisverhalen. Lieve Joris werd geboren als vijfde in een gezin van negen. Haar vader werkte bij de belastingdienst en bracht het door middel van avondstudie tot belastingontvanger, haar moeder was een molenaarsdochter. Na de kostschool studeerde Joris een jaar psychologie in Leuven en vertrok daarna naar Amerika om als au pair te werken en rond te reizen. In 1975 ging ze naar Nederland, waar ze de School voor de Journalistiek in Utrecht volgde. Ze vestigde zich in Amsterdam en ging na haar studie schrijven voor de Haagse Post, NRC en het maandblad Avenue. Nadat ze tien jaar voor de Haagse Post had gewerkt, begon ze naast artikelen ook boeken te schrijven. In 1986 debuteerde ze met De Golf. Haar werk is journalistiek en literair. Joris heeft veel gereisd door landen waar de situatie vaak niet ongevaarlijk was en heeft haar belevenissen beschreven, waarbij ze een link legt tussen de gebeurtenissen in de levens van de mensen die ze heeft ontmoet en de politiek-sociale en culturele context. Vooral het Midden-Oosten (De Golf, Een kamer in Cairo, De poorten van Damascus) en Afrika (Terug naar Congo, Mali blues, Dans van de luipaard, Het uur van de rebellen, De hoogvlaktes) hebben haar belangstelling, maar ze was ook in Hongarije (De melancholieke revolutie) en interviewde V.S. Naipaul op Trinidad (Zangeres op Zanzibar). Na de uitgave van De hoogvlaktes besloot Joris zich op Azië te oriënteren : Vietnam, Dubai, China. Ze reist de Afrikanen achterna die sinds enige jaren die kant opgaan. Lieve Joris logeert tijdens haar reizen veelal bij mensen thuis en legt gemakkelijk contact, waardoor ze in staat is samenlevingen vanuit een relatief persoonlijke invalshoek te beschrijven. Veel van het werk van Joris is in het Engels, het Frans en het Duits vertaald. Haar eind 2006 gepubliceerde boek Het uur van de rebellen werd in Nederland wat stil ontvangen, maar in Frankrijk viel het in zeer goede aarde. In mei 2007 werd ze in de boekenbijlage van de krant Libération "een van de beste journalisten ter wereld" genoemd en op gelijke voet behandeld met een van haar grote voorbeelden, V.S. Naipaul. Hij en Ryszard Kapuściński zijn belangrijk geweest voor haar ontwikkeling als schrijver. Sinds 1978 is Lieve Joris samen met haar Poolse man, de fotograaf Marek Stawski. (nl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
