| rdfs:comment
| - Mancipace (latinsky mancipatio) byla stará forma derivativního nabytí vlastnictví v antickém Římě. Původně se jednalo o skutečný prodej věci potřebné pro zemědělskou domácnost, tzv. věci mancipační (res mancipi). Postupným vývojem se z reálného trhu „z ruky do ruky“ stal trh obrazný či imaginární (imaginaria venditio) a mancipace sloužila k převodům vlastnického práva obecně (a nejen u věcí mancipačních). Stala se tak abstraktním jednáním, u něhož význam přestal být připisován kauze, pro kterou se mancipace uskutečňovala (zda se jedná o prodej, darování či zřízení věna), důležité bylo jen to, že se vůbec uskutečnila. (cs)
- Die mancipatio (eingedeutscht Manzipation) war ein bedeutendes Rechtsgeschäft des ius civile im antiken römischen Rechtsverkehr. Der bereits in der Zeit des Zwölftafelgesetzes etablierte Rechtsakt diente der Übertragung von Eigentum und anderen Herrschaftsrechten. Vermutet wird, dass er auf die Zeit der ältesten Pontifikaljurisprudenz der frühen Königszeit zurückgeht. Begrifflich leitet sich die mancipatio aus den lateinischen Worten manus (Hand) und capere (ergreifen) ab. Gefolgt wird einem festgelegten Ritual, das der legis actio sacramento in rem nachgebildet ist. (de)
- 握取行為（あくしゅこうい、ラテン語: mancipatio）とは、ローマ法に由来する用語で、重要な財産に関する物権変動の要件として要求される行為をいう。 (ja)
- Mancipatio was in het Romeins recht een eigendomsoverdracht door middel van een formele en rituele handeling. Het werd gebruikt voor de overdracht van zogenaamde res mancipi. De mancipatio werd afgeschaft door keizer Justinianus I. (nl)
- Nel diritto romano, la mancipatio era un negozio solenne, di origini molto antiche, traslativo dello ius Quiritium (il nucleo più antico del diritto romano) e poi dello ius civile, su persone o cose che proprio in quanto scambiabili necessariamente tramite questo atto vennero definiti res mancipi. La capacità di porre in essere una mancipatio dapprima apparteneva ai soli cittadini romani sui iuris, gli unici ad esercitare lo ius commercii, presto riconosciuto anche ai Latini. (it)
- Манципа́ция (лат. mancipatio, от лат. manus — «рука» и лат. capio — «беру») — в римском праве акт фиксации перехода права собственности (приобретения manus) от одного лица к другому, при котором отчуждаемая вещь в присутствии пяти свидетелей и весовщика передавалась приобретателю при произнесении строго определённых словесных форм и выполнении обряда с весами с медным слитком. (ru)
- Mancipatio, en derecho romano, es un contrato verbal formal y solemne (sacramental) con el que se transmitía la propiedad de las cosas mancipables: los fundos rústicos y urbanos, los esclavos, los animales de tiro y carga y las servidumbres rústicas. Fue una de las instituciones más importantes y de mayor duración que tuvieron los romanos, aunque es también una de las que menos se conocen debido a la desaparición realizada por la comisión compiladora. Fue el jurista romano Gayo quien consiguió recuperar gran parte de esta institución en su obra Institutas. (es)
- In Roman law, mancipatio (f. Latin manus "hand" and capere "to take hold of") was a solemn verbal contract by which the ownership of certain types of goods, called res mancipi, was transferred. Mancipatio was also the legal procedure for drawing up wills, emancipating children from their parents, and adoption. Res mancipi were goods important in an early agrarian society, like land, rights over land, horses, cattle and slaves. The right of ownership (dominium) for such goods was reserved to Roman citizens (Quirites) and therefore called a "quiritian" or a "quiritary" right. (en)
- La mancipatio, en droit romain, est un contrat verbal par lequel est transférée la propriété de certains biens, appelés res mancipi (ceux-ci sont les biens de productions majeurs tels les esclaves, les biens immobiliers et les animaux de traits). L’étymologie du mot, où figurent le latin manus, la main, et capio, prendre, indique qu’il s’agit de prendre avec la main la chose dont on se rend acquéreur, cette formalité étant accompagnée de certaines solennités. Cicéron utilise le terme Mancipium comme synonyme de Mancipatio. — Festus, De la signification des mots, Livre XVII, sanates (fr)
- Mancypacja (łac. mancipatio, od manus – ręka, capere – chwytać, czyli "obrzęd uchwycenia ręką") – w prawie rzymskim uroczysta czynność prawna z grupy czynności dokonywanych przy użyciu spiżu i wagi (per aes et libram). Istniała już przed kodyfikacją prawa rzymskiego w Ustawie dwunastu tablic. Pierwotnie, w prawie rzymskim okresu archaicznego i przedklasycznego, była ściśle sformalizowaną transakcją kupna-sprzedaży (emptio-venditio), umożliwiającą pochodne nabycie własności kwirytarnej (dominium ex iure Quiritium – "własności z prawa Kwirytów", tj. własności przysługującej tylko obywatelom rzymskim) oraz ustanowienie służebności gruntowej wiejskiej. W prawie okresu klasycznego stała się abstrakcyjnym sposobem nabycia własności kwirytarnej na res mancipi, a także stwierdzenia przejścia władz (pl)
|
| has abstract
| - Mancipace (latinsky mancipatio) byla stará forma derivativního nabytí vlastnictví v antickém Římě. Původně se jednalo o skutečný prodej věci potřebné pro zemědělskou domácnost, tzv. věci mancipační (res mancipi). Postupným vývojem se z reálného trhu „z ruky do ruky“ stal trh obrazný či imaginární (imaginaria venditio) a mancipace sloužila k převodům vlastnického práva obecně (a nejen u věcí mancipačních). Stala se tak abstraktním jednáním, u něhož význam přestal být připisován kauze, pro kterou se mancipace uskutečňovala (zda se jedná o prodej, darování či zřízení věna), důležité bylo jen to, že se vůbec uskutečnila. (cs)
- Die mancipatio (eingedeutscht Manzipation) war ein bedeutendes Rechtsgeschäft des ius civile im antiken römischen Rechtsverkehr. Der bereits in der Zeit des Zwölftafelgesetzes etablierte Rechtsakt diente der Übertragung von Eigentum und anderen Herrschaftsrechten. Vermutet wird, dass er auf die Zeit der ältesten Pontifikaljurisprudenz der frühen Königszeit zurückgeht. Begrifflich leitet sich die mancipatio aus den lateinischen Worten manus (Hand) und capere (ergreifen) ab. Gefolgt wird einem festgelegten Ritual, das der legis actio sacramento in rem nachgebildet ist. (de)
- Mancipatio, en derecho romano, es un contrato verbal formal y solemne (sacramental) con el que se transmitía la propiedad de las cosas mancipables: los fundos rústicos y urbanos, los esclavos, los animales de tiro y carga y las servidumbres rústicas. Fue una de las instituciones más importantes y de mayor duración que tuvieron los romanos, aunque es también una de las que menos se conocen debido a la desaparición realizada por la comisión compiladora. Fue el jurista romano Gayo quien consiguió recuperar gran parte de esta institución en su obra Institutas. El carácter de la mancipatio es arcaico, siendo este uno de los factores que han fomentado diferentes teorías que explican esta institución. Algunas de estas teorías la relacionan con la agricultura primitiva o con un primer concepto de dominio, con un poder soberano o con un acto unilateral de adquisición. Esta institución se conservó durante mucho tiempo. Aunque se sigue mencionando en el Código Teodosiano del año 355, a partir de esta fecha entra en decadencia, hasta que el emperador Justiniano la suprimió en su compilación de leyes, el Corpus iuris civilis. (es)
- In Roman law, mancipatio (f. Latin manus "hand" and capere "to take hold of") was a solemn verbal contract by which the ownership of certain types of goods, called res mancipi, was transferred. Mancipatio was also the legal procedure for drawing up wills, emancipating children from their parents, and adoption. Res mancipi were goods important in an early agrarian society, like land, rights over land, horses, cattle and slaves. The right of ownership (dominium) for such goods was reserved to Roman citizens (Quirites) and therefore called a "quiritian" or a "quiritary" right. The procedure of acquisition of property by scales and bronze (per aes et libram) is described as follows by Gaius: "Mancipatio is effected in the presence of not less than five witnesses, who must be Roman citizens and of the age of puberty, and also in the presence of another person of the same condition, who holds a pair of brazen scales and hence is called Libripens. The purchaser, taking hold of the thing, says: HUNC EGO HOMINEM EX IURE QUIRITIUM MEUM ESSE AIO ISQUE MIHI EMPTUS ESTO HOC AERE AENEAQUE LIBRA (I affirm that this slave is mine according to quiritary right, and he is purchased by me with this piece of bronze and scales). He then strikes the scales with the piece of bronze, and gives it to the seller as a symbol of the price" (Gaius, Institutes, I.119). Mancipatio existed even before the Twelve Tables. It fell into disuse during the Empire and was finally abolished by the code of Justinian. (en)
- La mancipatio, en droit romain, est un contrat verbal par lequel est transférée la propriété de certains biens, appelés res mancipi (ceux-ci sont les biens de productions majeurs tels les esclaves, les biens immobiliers et les animaux de traits). L’étymologie du mot, où figurent le latin manus, la main, et capio, prendre, indique qu’il s’agit de prendre avec la main la chose dont on se rend acquéreur, cette formalité étant accompagnée de certaines solennités. Cicéron utilise le terme Mancipium comme synonyme de Mancipatio. Selon Gaius, « la Mancipatio est effectuée en présence de pas moins de cinq témoins, qui doivent être des citoyens romains et de l'âge de la puberté, et également en présence d'une autre personne de la même condition, qui tient une balance et un lingot d'airain et par conséquent s'appelle Libripens. Il faut en outre préciser que le porteur de balance avait une utilité avant l'apparition de la monnaie à Rome, ensuite, son rôle est devenu purement protocolaire.L'acheteur, s'emparant du bien, dit : « Par le droit des Quirites, j'affirme que cet esclave est le mien, et il est acheté par moi avec cette pièce de monnaie et cette balance de bronze ». Il frappe alors la balance avec la pièce de monnaie et la donne au vendeur comme symbole du prix. Cette courte formalité est une vente simulée, préliminaire à l'acte de vente proprement dit. Ce mode de transfert s'applique aussi bien aux esclaves, qu'au cheptel ou aux terres. La présence des deux parties est obligatoire. L'acquisition du bien ne se fait pas lors de la mancipatio, mais ensuite, lors d'un acte séparé. L'acte de vendre, de la part de celui qui transfère la propriété d'un bien, s'appelle mancipio dare, tandis que l'acte d'acheter pour celui qui acquiert la propriété, est appelé mancipio accipere. Ce type de contrat existe dans la Rome antique avant la Loi des Douze Tables, et celle-ci y fait référence : « nex ... forti sanati ... — nexo solutoque, forti sanatique idem jus estoQue ceux qui sont engagés (par nexum ou mancipium) et ceux qui sont dégagés aient le même droit. » — Festus, De la signification des mots, Livre XVII, sanates « cum nexum faciet mancipiumque, uti lingua nuncupassit, ita ius esto.Lorsqu'on fait nexum ou mancipium, et qu'on le déclare oralement, le droit est donné. » — Festus, De la signification des mots, Livre XII, nuncupata pecunia Ce transfert de propriété était également utilisé par les pères de familles (paterfamilias), seuls à pouvoir poser des actes juridiques, pour émanciper leur fils. En effet, une règle de la Loi des Douze Tables prévoyait qu'un père qui vendait son fils trois fois perdait son autorité paternelle; il suffisait donc pour un père de vendre 3 fois son fils à un ami qui l'affranchissait systématiquement pour que le fils soit libéré de l'autorité du père et puisse poser lui-même des actes juridiques. (fr)
- 握取行為（あくしゅこうい、ラテン語: mancipatio）とは、ローマ法に由来する用語で、重要な財産に関する物権変動の要件として要求される行為をいう。 (ja)
- Mancypacja (łac. mancipatio, od manus – ręka, capere – chwytać, czyli "obrzęd uchwycenia ręką") – w prawie rzymskim uroczysta czynność prawna z grupy czynności dokonywanych przy użyciu spiżu i wagi (per aes et libram). Istniała już przed kodyfikacją prawa rzymskiego w Ustawie dwunastu tablic. Pierwotnie, w prawie rzymskim okresu archaicznego i przedklasycznego, była ściśle sformalizowaną transakcją kupna-sprzedaży (emptio-venditio), umożliwiającą pochodne nabycie własności kwirytarnej (dominium ex iure Quiritium – "własności z prawa Kwirytów", tj. własności przysługującej tylko obywatelom rzymskim) oraz ustanowienie służebności gruntowej wiejskiej. W prawie okresu klasycznego stała się abstrakcyjnym sposobem nabycia własności kwirytarnej na res mancipi, a także stwierdzenia przejścia władzy nad osobą z jednej osoby na drugą. Stosowano ją w celu osiągania różnych skutków prawnych (np. emancypacja, coemptio, adopcja, testament i inne). Zanikająca w okresie poklasycznym definitywnie zniknęła w Kodyfikacji Justyniana, który zniósł podział rzeczy na res mancipi i res nec mancipi. (pl)
- Mancipatio was in het Romeins recht een eigendomsoverdracht door middel van een formele en rituele handeling. Het werd gebruikt voor de overdracht van zogenaamde res mancipi. De mancipatio werd afgeschaft door keizer Justinianus I. (nl)
- Nel diritto romano, la mancipatio era un negozio solenne, di origini molto antiche, traslativo dello ius Quiritium (il nucleo più antico del diritto romano) e poi dello ius civile, su persone o cose che proprio in quanto scambiabili necessariamente tramite questo atto vennero definiti res mancipi. La capacità di porre in essere una mancipatio dapprima apparteneva ai soli cittadini romani sui iuris, gli unici ad esercitare lo ius commercii, presto riconosciuto anche ai Latini. (it)
- Манципа́ция (лат. mancipatio, от лат. manus — «рука» и лат. capio — «беру») — в римском праве акт фиксации перехода права собственности (приобретения manus) от одного лица к другому, при котором отчуждаемая вещь в присутствии пяти свидетелей и весовщика передавалась приобретателю при произнесении строго определённых словесных форм и выполнении обряда с весами с медным слитком. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)