| rdfs:comment
| - Menandre de Laodicea (en llatí Menander, en grec antic Μένανδρος) potser va viure al segle III. Era un retòric nascut a Laodicea del Licos. Va escriure un comentari sobre l'obra titulada τεχνη d'Hermògenes, i també sobre l'obra προγυμνάσματα de Minucià d'Atenes, així com alguns altres llibres que menciona la Suïda. (ca)
- Ménandre le Rhéteur ou Ménandre de Laodicée est un rhéteur grec de l'Antiquité tardive (fin du IIIe siècle) sous le nom duquel nous sont parvenus deux traités intitulés (c'est-à-dire le genre de l'éloge et du compliment). Il avait ainsi édicté des règles pour l’éloge d’un souverain.
* Portail de la linguistique
* Portail de la Grèce antique (fr)
- Menandro Retore (in greco antico: Μένανδρος Ῥήτωρ, Ménandros Rhétōr; ... – IV secolo) è stato un retore greco antico. (it)
- Мена́ндр (греч. Μένανδρος, лат. Menander) — греческий ритор второй половины III столетия н. э., из Лаодикеи, предполагаемый составитель двух важных для софистического красноречия сочинений «De encomiis» (лучшее изд. — Конрада Бурсиана), из которых в настоящее время ему принадлежащим считают только одно. Некоторые учёные считают арабского софиста Генетлия автором одной из частей сочинения «De encomiis» Менандра. Составил комментарий к «Προγυμνάσματα» Минукиана. Разбор его речей Демосфена положил основание всем схолиям к произведениям этого оратора. (ru)
- Ο Μένανδρος ο Ρήτορας ήταν Έλληνας ρήτορας και σχολιαστής. Δύο ανολοκλήρωτες πραγματείες σε επιδεικτικούς λόγους έχουν διασωθεί με το όνομά του, αλλά κατά γενική ομολογία δεν ανήκουν στον ίδιο συγγραφέα. Ο Conrad Bursian αποδίδει τον πρώτο στο Μένανδρο, τον οποίο χρονολογεί στον 4ο αι. μ.Χ., και το δεύτερο σε ανώνυμο ρήτορα της Αλεξάνδρειας Τρωάδος, ο οποίος πιθανολογείται ότι έζησε στην εποχή του Διοκλητιανού. Άλλοι, λόγω επιγραφής σε χειρόγραφο των Παρισίων, αποδίδουν το πρώτο στο της Πέτρας στην Παλαιστίνη. (el)
- Menandro el Rétor (Μένανδρος Ῥήτωρ), más conocido como Menandro de Laodicea (Μένανδρος ὁ Λαοδικεύς), fue un maestro de retórica griego de fines del siglo III d. C. Es autor de escolios a Demóstenes y Arístides, y se han transmitido atribuidos a él dos tratados (I y II), titulados Sobre discursos demostrativos (Περὶ Ἐπιδεικτικῶν: Perì epideiktikón). El primero se ocupa de la división de la retórica, la distinción entre elogio y encomio y las clases de himnos. Acaba de forma abrupta y puede ser obra de , aunque es cuestión no resuelta. El segundo es mucho más práctico, pues consiste en normas detalladas acerca de la composición de discursos privados y públicos según las distintas ocasiones lo requieren. Parece claro que I y II son de autores distintos, ya que mientras que en el primero se e (es)
- Menander Rhetor (griechisch Μένανδρος Ménandros, genannt „der Redner“ zur Unterscheidung vom gleichnamigen Komödienautor, auch Menander von Laodikeia, lateinisch Menander Laodicensis) war ein spätantiker Redner und Rhetoriktheoretiker. Er stammte aus Laodikeia am Lykos und lebte im späten 3. Jahrhundert in Kleinasien. Seine Werke sind der zuzurechnen. (de)
- Menander Rhetor (Greek: Μένανδρος Ῥήτωρ), also known as Menander of Laodicea (Greek: Μένανδρος ὁ Λαοδικεύς), was a Greek rhetorician and commentator of the 3rd or 4th century AD. Two incomplete treatises on epideictic speeches have been preserved under his name, but it is generally considered that they cannot be by the same author. Bursian attributes the first to Menander, whom he placed in the 4th century, and the second to an anonymous rhetorician of Alexandria Troas, who possibly lived in the time of Diocletian. Others, from the superscription of the Paris manuscript, assign the first to Genethlius of Petra in Palestine. (en)
|
| has abstract
| - Menandre de Laodicea (en llatí Menander, en grec antic Μένανδρος) potser va viure al segle III. Era un retòric nascut a Laodicea del Licos. Va escriure un comentari sobre l'obra titulada τεχνη d'Hermògenes, i també sobre l'obra προγυμνάσματα de Minucià d'Atenes, així com alguns altres llibres que menciona la Suïda. (ca)
- Ο Μένανδρος ο Ρήτορας ήταν Έλληνας ρήτορας και σχολιαστής. Δύο ανολοκλήρωτες πραγματείες σε επιδεικτικούς λόγους έχουν διασωθεί με το όνομά του, αλλά κατά γενική ομολογία δεν ανήκουν στον ίδιο συγγραφέα. Ο Conrad Bursian αποδίδει τον πρώτο στο Μένανδρο, τον οποίο χρονολογεί στον 4ο αι. μ.Χ., και το δεύτερο σε ανώνυμο ρήτορα της Αλεξάνδρειας Τρωάδος, ο οποίος πιθανολογείται ότι έζησε στην εποχή του Διοκλητιανού. Άλλοι, λόγω επιγραφής σε χειρόγραφο των Παρισίων, αποδίδουν το πρώτο στο της Πέτρας στην Παλαιστίνη. Λαμβανομένης της γενικής παράδοσης κατά την αρχαιότητα υπόψη, ότι και οι δύο πραγματείες ήταν έργο του Μενάνδρου, είναι πιθανόν ο συγγραφέας της δεύτερης να μην ταυτιζόταν με το Μένανδρο που αναφέρεται στο λεξικό της Σούδας, εφόσον μάλιστα το όνομα αυτό απαντάται συχνά στη μεταγενέστερη . Η πρώτη πραγματεία, με τον τίτλο χψω, αναφέρεται σε διαφόρων ειδών επιδεικτικούς λόγους· η δεύτερη, αβγ, έχει ειδικούς τίτλους για κάθε κεφάλαιο. Text in L Spengel's Rhetores graeci, iii. 329-446, and in C Bursian's "Der Rhetor Menandros und seine Schriften" in Abhandl. der bayer. Akad. der Wissenschaften, xvi. (1882); see also , Der Rhetor M. und die Scholien zu Demosthenes; , Hist. of Classical Scholarship (1906), i. 338; , Gesch. der griechischen Litteratur (1898), 550. (el)
- Menander Rhetor (griechisch Μένανδρος Ménandros, genannt „der Redner“ zur Unterscheidung vom gleichnamigen Komödienautor, auch Menander von Laodikeia, lateinisch Menander Laodicensis) war ein spätantiker Redner und Rhetoriktheoretiker. Er stammte aus Laodikeia am Lykos und lebte im späten 3. Jahrhundert in Kleinasien. Seine Werke sind der zuzurechnen. Über Menanders Leben ist nur wenig bekannt. Es gibt ein entsprechendes Stichwort in der Suda-Enzyklopädie. Unter seinem Namen sind zwei Theorieschriften zur Epideiktik überliefert. Die tatsächliche Autorschaft ist jedoch bis heute in der Forschung umstritten. Andere Werke sind nicht mehr bekannt, werden aber zunehmend rekonstruiert (insbesondere Werke zur rhetorischen Statuslehre). Die erste Theorieschrift zur Epideiktik (Aufgliederung der Epideiktik) bietet ein präzises Recherchewerkzeug für die Abfassung epideiktischer Reden. Sie beschäftigt sich mit den ersten rhetorischen Produktionsstadien, der und der vorgeschalteten . Die zweite Epideiktikschrift (Über epideiktische Reden) ist hingegen ein Praxishandbuch im modernen Sinne, das seine detaillierten Anweisungen zu inventio, und elocutio nach Redeanlässen sortiert gibt. Beide Rhetorikschriften bieten wenig Innovatives und bewegen sich inhaltlich im Rahmen klassisch-antiker Rhetorik. Gleichzeitig spiegeln sie jedoch die rhetorische Praxis der Zeit wider. Neu in die Rhetoriktheorie führt Menander die so genannte Lalia als rhetorische Formbezeichnung ein. (de)
- Menandro el Rétor (Μένανδρος Ῥήτωρ), más conocido como Menandro de Laodicea (Μένανδρος ὁ Λαοδικεύς), fue un maestro de retórica griego de fines del siglo III d. C. Es autor de escolios a Demóstenes y Arístides, y se han transmitido atribuidos a él dos tratados (I y II), titulados Sobre discursos demostrativos (Περὶ Ἐπιδεικτικῶν: Perì epideiktikón). El primero se ocupa de la división de la retórica, la distinción entre elogio y encomio y las clases de himnos. Acaba de forma abrupta y puede ser obra de , aunque es cuestión no resuelta. El segundo es mucho más práctico, pues consiste en normas detalladas acerca de la composición de discursos privados y públicos según las distintas ocasiones lo requieren. Parece claro que I y II son de autores distintos, ya que mientras que en el primero se elogia la literatura clásica, el segundo no la menciona casi nunca. Ambos tratados serían de la época del emperador Diocleciano (284-305 d. C.) Lo más importante de ambas obras es la preciosa información que suministran sobre literatura griega y los gustos de aquella época, cómo se leía, qué se prefería etcétera. Por otra parte, el segundo aventura la primera definición conocida del ensayo moderno como "charla". (es)
- Menander Rhetor (Greek: Μένανδρος Ῥήτωρ), also known as Menander of Laodicea (Greek: Μένανδρος ὁ Λαοδικεύς), was a Greek rhetorician and commentator of the 3rd or 4th century AD. Two incomplete treatises on epideictic speeches have been preserved under his name, but it is generally considered that they cannot be by the same author. Bursian attributes the first to Menander, whom he placed in the 4th century, and the second to an anonymous rhetorician of Alexandria Troas, who possibly lived in the time of Diocletian. Others, from the superscription of the Paris manuscript, assign the first to Genethlius of Petra in Palestine. In view of the general tradition of antiquity, that both treatises were the work of Menander, it is possible that the author of the second was not identical with the Menander mentioned by the Suda; since the name is of frequent occurrence in later Greek literature. The first treatise, entitled Division of Epideictic Styles (Διαίρεσις τῶν Ἐπιδεικτικῶν), discusses the different kinds of epideictic speeches; the second, On Epideictic Speeches (Περὶ Ἐπιδεικτικῶν), has special titles for each chapter. Text in L Spengel's Rhetores graeci, iii. 329-446, and in C Bursian's "Der Rhetor Menandros und seine Schriften" in Abhandl. der bayer. Akad. der Wissenschaften, xvi. (1882); see also , Der Rhetor M. und die Scholien zu Demosthenes; JE Sandys, Hist. of Classical Scholarship (1906), i. 338; Wilhelm von Christ, Gesch. der griechischen Litteratur (1898), 550. (en)
- Ménandre le Rhéteur ou Ménandre de Laodicée est un rhéteur grec de l'Antiquité tardive (fin du IIIe siècle) sous le nom duquel nous sont parvenus deux traités intitulés (c'est-à-dire le genre de l'éloge et du compliment). Il avait ainsi édicté des règles pour l’éloge d’un souverain.
* Portail de la linguistique
* Portail de la Grèce antique (fr)
- Menandro Retore (in greco antico: Μένανδρος Ῥήτωρ, Ménandros Rhétōr; ... – IV secolo) è stato un retore greco antico. (it)
- Мена́ндр (греч. Μένανδρος, лат. Menander) — греческий ритор второй половины III столетия н. э., из Лаодикеи, предполагаемый составитель двух важных для софистического красноречия сочинений «De encomiis» (лучшее изд. — Конрада Бурсиана), из которых в настоящее время ему принадлежащим считают только одно. Некоторые учёные считают арабского софиста Генетлия автором одной из частей сочинения «De encomiis» Менандра. Составил комментарий к «Προγυμνάσματα» Минукиана. Разбор его речей Демосфена положил основание всем схолиям к произведениям этого оратора. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)