| rdfs:comment
| - In Plato's Symposium, Penae /ˈpiːˌniː/ ("deficiency" or "poverty" in Latin) or Penia /ˈpiːniə/ (Πενία; "deficiency" or "poverty" in Greek) was the personification of poverty and need. She married Porus at Aphrodite's birthday and was sometimes considered the mother of Eros. Her sisters are Amechania and Ptocheia. Penia was also mentioned by other ancient Greek writers such as Alcaeus (Fragment 364), Theognis (Fragment 1; 267, 351, 649), Aristophanes (Plutus, 414ff), Herodotus, Plutarch (Life of Themistocles), and Philostratus (Life of Apollonius). (en)
- Pénia (en grec ancien Πενία / Penía) est une déesse de la mythologie grecque qui représente « la pauvreté ». Elle est décrite par Platon dans Le Banquet comme étant dénuée de ressources tant matérielles qu'immatérielles. Elle est la « mère » d'Éros qu'elle conçoit avec le dieu Poros (l'opulence) le jour de naissance d'Aphrodite. (fr)
- Penìa è la dea, nonché la personificazione della povertà e del bisogno, nella mitologia greca. Si sposò con Poro al compleanno di Afrodite e fu la madre di Eros, il dio dell'amore. Aveva inoltre due sorelle Amechania e Ptocheia. (it)
- Пения (др.-греч. Πενία или Πενίη, «бедность») — персонаж древнегреческой литературы, персонификация бедности и нужды. Не имела в Греции культа, присутствия в искусстве и аутентичной мифологии, хотя фигурирует в генеалогиях, составленных ad hoc для аллегорических целей. Действующее лицо комедии Аристофана «Плутос» (489—618), диалога Лукиана «Тимон, или Мизантроп». В латинской литературе ей соответствуют Эгестас (Egestas), Паупертас (Paupertas), Инопия (Inopia). (ru)
- Pénia (português europeu) ou Pênia (português brasileiro)em grego: Πενία) , na mitologia grega era a personificação da pobreza. Segundo Platão, em O Banquete, Sócrates feito personagem teria ouvido Diotínia de Mantineia narrar que Pênia, a Pobreza, havia se unido a Poros, a Riqueza, e de ambos nascera Eros, deus do Amor. Esta versão veio a se constituir no mito de Pênia. (pt)
- Пе́нія (грец. Penia) — богиня, що уособлювала бідність. У народній міфології Пенія відсутня; у IV ст. до н. е. про неї згадували Арістофан і Платон. (uk)
- Pènia (en grec antic Πενία), era, segons la mitologia grega, la personificació de la Pobresa i la necessitat. Segons l'orfisme, era una filla de Thesis, una deessa ancestral, cosa que faria referència a l'antiguitat de la pobresa. (ca)
- Penia (altgriechisch Πενία Penía oder Πενίη Peníē) ist in der griechischen Mythologie die Göttin und Personifikation der Armut. Sie musste sich sogar den Samen des Poros (Gott des Überflusses) rauben, um Eros (röm. Cupido) zu gebären, der dann von Aphrodite aufgezogen wurde: – Platon, Symposion 203b–c. Übersetzung von Franz Susemihl. Sie galt als die Erfinderin der Künste und des Gewerbes. Bei Aristophanes erscheint sie als Gottheit und Schöpferin des arbeitsamen, dürftigen Mittelstandes, ebenso bei Lukian von Samosata. (de)
- Laŭ la helena mitologio, Penio (el la greka Πενία) estis dajmonino kiu personigis malriĉecon kaj bezono, kaj pro tio ŝi suferis malamon kaj marĝenon fare de la homoj. Ŝia nomo en la romia mitologio estis Paŭperto (Paupertas). (eo)
- Penia, greziar mitologian, pobrezia eta beharraren daimona zen, horren ondorioz, gizaki guztiek gorrotatua eta baztertua zelarik. (bazterkeria) eta (eskaletza) laguna zen, kontrakoak, jakina, Pluto (aberastasuna) eta (oparotasuna) zirelarik. Ezagutzen den senidetasun lotura bakarra, orfikoek emango zuten, Thesis protogenikoagandik jaio zela ziotenak, horrela, beraz, pobreziaren antzinatasuna aditzera emanez. (eu)
- Penia (en griego Πενία), en la mitología griega era la personificación de la humildad y la verdad, siendo por tanto odiada. Era compañera de Aporia (la dificultad), Amecania (el desamparo) y Ptokenia (la mendicidad), siendo lógicamente sus opuestas Pluto (la riqueza) y Eutenea (la prosperidad). La única filiación que se le conoce la darían los órficos, que decían que nació de la protogénica Thesis, dando a entender, pues, la antigüedad de la pobreza. En la mitología romana era llamada . (es)
|
| has abstract
| - Pènia (en grec antic Πενία), era, segons la mitologia grega, la personificació de la Pobresa i la necessitat. Segons l'orfisme, era una filla de Thesis, una deessa ancestral, cosa que faria referència a l'antiguitat de la pobresa. En parla Plató a El convit, on Sòcrates explica que va ser instruït en assumptes amorosos per Diotima, una sàvia dona de Mantinea. Diotima deia que després d'un convit en honor d'Afrodita, a les estances dels déus, Pènia hi va fer cap per demanar les sobres. Al pati va veure Poros adormit per haver begut massa. Va creure que era algú com ella, que es trobava en la seva mateixa situació, i va voler tenir un fill amb ell. Pènia es va unir a Poros i d'aquesta unió en va néixer Eros, (encara que les tradicions més corrents el fan fill d'Ares i d'Afrodita). En efecte, Eros, l'Amor, que segueix sempre Afrodita per haver nascut a casa seva en un dia consagrat a ella, en molts casos es revesteix de pobresa i tomba pels carrers. (ca)
- Penia (altgriechisch Πενία Penía oder Πενίη Peníē) ist in der griechischen Mythologie die Göttin und Personifikation der Armut. Sie musste sich sogar den Samen des Poros (Gott des Überflusses) rauben, um Eros (röm. Cupido) zu gebären, der dann von Aphrodite aufgezogen wurde: „Als nämlich Aphrodite geboren war, hielten die Götter einen Schmaus, und mit den anderen auch Poros, der Sohn der Metis. Als sie aber gespeist hatten, da kam Penia, um sich etwas zu erbetteln, da es ja festlich herging, und stand an der Türe. Poros nun begab sich, trunken vom Nektar – denn Wein gab es damals noch nicht –, in den Garten des Zeus und schlief in schwerem Rausche ein. Da macht Penia ihrer Bedürftigkeit wegen den Anschlag, ein Kind vom Poros zu bekommen: sie legt sich also zu ihm hin und empfing den Eros.“ – Platon, Symposion 203b–c. Übersetzung von Franz Susemihl. Sie galt als die Erfinderin der Künste und des Gewerbes. Bei Aristophanes erscheint sie als Gottheit und Schöpferin des arbeitsamen, dürftigen Mittelstandes, ebenso bei Lukian von Samosata. Ein Kult der Penia ist nicht belegt. Nach Claudius Aelianus soll sie in Gades einen Altar besessen haben. Herodot berichtet die Anekdote, dass Themistokles von den Bürgern von Andros Geld gefordert habe mit dem Hinweis, die Athener hätten zwei große Göttinnen, nämlich Peitho („Überredung“) und Ananke („Unausweichlichkeit“), worauf die Bürger von Andros antworteten, auch sie hätten große Göttinnen, nämlich Penia („Armut“) und Amechania („Unvermögen“). In der römischen Mythologie entspricht Penia die Egestas („Dürftigkeit“), die Paupertas („Armut“) bzw. die Inopia („Not“). (de)
- Laŭ la helena mitologio, Penio (el la greka Πενία) estis dajmonino kiu personigis malriĉecon kaj bezono, kaj pro tio ŝi suferis malamon kaj marĝenon fare de la homoj. Ŝia nomo en la romia mitologio estis Paŭperto (Paupertas). Kunuloj ŝiaj estis Aporio (Malfacileco) kaj ŝiaj fratinoj Ameĥanio (Senhelpeco) kaj Ptoĥejo (Almozado), do iliaj kontraŭaj dajmonoj estis Pluto (Riĉeco) kaj Eŭtenio (Prospero). priskribis ŝin kiel grava kaj nekontrolebra malbono, kiu submetas la popolojn. aldonis ke Penio estis konata de ĉiuj, eĉ de tiuj kiuj ne suferas ŝin. Laŭ li, la dajmonino neniam vizitis merkatojn kaj tribunalojn, ĉar sia kondico estas malsupera, kaj oni ĉiam disdegnis kaj malamis ŝin, ne gravas kion ŝi faras aŭ kie ŝi troviĝas. En sia teatraĵo Pluto, Aristofano rakontas kion povus okazi se oni malblindigus Riĉecon kaj malaperigus Penion. En ĝi, ŝi estas priskribita kiel la plej terura monstro el ĉiuj epokoj, sed ŝi respondas la atakon saĝe: se malriĉeco ne ekzistus, neniu emus labori nek klopodus plibonigi sian vivon; streĉoj antaŭenigi la socion, la metiojn kaj artojn ne plu troviĝus inter la homaro, kaj virteco, kiu malofte akompanas riĉulojn, simple malaperus de la mondo. Ankaŭ Herodoto, Plutarko kaj mencias Penion, sed ĉiam kun negativaj atributoj. Nur la orfeanoj menciis ŝian genealogion: laŭ ili, la patrino de Penio estis , simbolante per tio la antikvecon de malriĉeco. Tamen, la filozofo Platono priskribis postan legendon kiu anstataŭis tiun diinon per Metiso, la generanta povo. Do, Tesiso-Metiso iĝis patrino kaj de Penio kaj de Poro (kiu laŭ tiu legendo simbolas abundo). Ambaŭ diaĵoj ĉefrolis la alegorian miton pri deveno de la Amo: en festo honore al Afrodito, kiun ĉiuj gedioj partoprenis, Poro ebriiĝis kaj kuŝiĝis surplanke, en la korto. Tiam Penio venis peti la manĝo-restaĵojn, kaj pensis ke tiu dio suferis la samajn vivkondiĉojn ol ŝi. Tio igis Poron la nura alloga diaĵo por Penio, kaj el ilia unuiĝo naskiĝis Amo. Pro tio oni diras ke tiu sento ĉiam obeas Afroditon, ĉar naskiĝis dum tago dediĉita al ŝi, sed kutime Amo alivestiĝas en malriĉo kaj vagadas tra la stratoj. Kiel sia patrino, Amo kontraŭas riĉecon kaj bonfarton, kaj faras la homojn batali inter ili. (eo)
- Penia (en griego Πενία), en la mitología griega era la personificación de la humildad y la verdad, siendo por tanto odiada. Era compañera de Aporia (la dificultad), Amecania (el desamparo) y Ptokenia (la mendicidad), siendo lógicamente sus opuestas Pluto (la riqueza) y Eutenea (la prosperidad). La única filiación que se le conoce la darían los órficos, que decían que nació de la protogénica Thesis, dando a entender, pues, la antigüedad de la pobreza. Platón en El banquete presenta a seis personajes, y entre los invitados está Sócrates. Relata románticamente que cuando terminó una fiesta en honor a Afrodita a la que habían acudido todos los dioses, Penia acudió para pedir las sobras. Poro (el recurso), que personificaba la oportunidad y el ingenio para actuar, habiendo bebido demasiado se había tumbado en el patio para descansar y se había dormido. Penia lo vio y quiso tener un hijo con él, así que se acostó a su lado. De su unión nació el Amor (Eros), que si bien siempre sigue a Afrodita por haber nacido en su casa en un día a ella consagrado, en muchas ocasiones se reviste de pobreza y vaga por las calles. Como su padre, atenta contra la riqueza y el bienestar, haciendo que los hombres se peleen unos contra otros. En la mitología romana era llamada . (es)
- Penia, greziar mitologian, pobrezia eta beharraren daimona zen, horren ondorioz, gizaki guztiek gorrotatua eta baztertua zelarik. (bazterkeria) eta (eskaletza) laguna zen, kontrakoak, jakina, Pluto (aberastasuna) eta (oparotasuna) zirelarik. Ezagutzen den senidetasun lotura bakarra, orfikoek emango zuten, Thesis protogenikoagandik jaio zela ziotenak, horrela, beraz, pobreziaren antzinatasuna aditzera emanez. Platonek, modu erromantikoan, Afroditaren omenezko jai bat amaitu zenean, nora jainko guztiak joan ziren, Penia, soberakinen eskean joan zela kontatzen du. Poros, aukera edo abagunea eta egiteko irudimena pertsonifikatzen zuen daimona, gehiegi edan ondoren, patioan etzan zen atseden hartzeko. Peniak, Porosek zuen jarreragatik, hau egoera berean zegoela uste izan zuen, eta, antzerako pertsona bat aurkitu zuela ustez, berarekin seme bat izan nahi izan zuen. Bien elkartzetik, Eros edo Maitasuna jaio zen, Afrodita jarraitzen badu ere, honen etxean eta honen omenezko egun batean jaio izanagatik, askotan, pobreziaz estaltzen da, eta kalean noraezean ibiltzen da. Bere aitak bezala, aberastasuna eta ongizatearen aurka egiten du, gizonak, batzuk besteen kontra borrokaraziz. (eu)
- In Plato's Symposium, Penae /ˈpiːˌniː/ ("deficiency" or "poverty" in Latin) or Penia /ˈpiːniə/ (Πενία; "deficiency" or "poverty" in Greek) was the personification of poverty and need. She married Porus at Aphrodite's birthday and was sometimes considered the mother of Eros. Her sisters are Amechania and Ptocheia. Penia was also mentioned by other ancient Greek writers such as Alcaeus (Fragment 364), Theognis (Fragment 1; 267, 351, 649), Aristophanes (Plutus, 414ff), Herodotus, Plutarch (Life of Themistocles), and Philostratus (Life of Apollonius). (en)
- Pénia (en grec ancien Πενία / Penía) est une déesse de la mythologie grecque qui représente « la pauvreté ». Elle est décrite par Platon dans Le Banquet comme étant dénuée de ressources tant matérielles qu'immatérielles. Elle est la « mère » d'Éros qu'elle conçoit avec le dieu Poros (l'opulence) le jour de naissance d'Aphrodite. (fr)
- Penìa è la dea, nonché la personificazione della povertà e del bisogno, nella mitologia greca. Si sposò con Poro al compleanno di Afrodite e fu la madre di Eros, il dio dell'amore. Aveva inoltre due sorelle Amechania e Ptocheia. (it)
- Пения (др.-греч. Πενία или Πενίη, «бедность») — персонаж древнегреческой литературы, персонификация бедности и нужды. Не имела в Греции культа, присутствия в искусстве и аутентичной мифологии, хотя фигурирует в генеалогиях, составленных ad hoc для аллегорических целей. Действующее лицо комедии Аристофана «Плутос» (489—618), диалога Лукиана «Тимон, или Мизантроп». В латинской литературе ей соответствуют Эгестас (Egestas), Паупертас (Paupertas), Инопия (Inopia). (ru)
- Pénia (português europeu) ou Pênia (português brasileiro)em grego: Πενία) , na mitologia grega era a personificação da pobreza. Segundo Platão, em O Banquete, Sócrates feito personagem teria ouvido Diotínia de Mantineia narrar que Pênia, a Pobreza, havia se unido a Poros, a Riqueza, e de ambos nascera Eros, deus do Amor. Esta versão veio a se constituir no mito de Pênia. (pt)
- Пе́нія (грец. Penia) — богиня, що уособлювала бідність. У народній міфології Пенія відсутня; у IV ст. до н. е. про неї згадували Арістофан і Платон. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)