| rdfs:comment
| - La tierce picarde ou cadence picarde désigne dans un morceau en mode mineur un accord sur la tonique, où la tierce majeure est utilisée à la place de la tierce mineure dans le reste de la pièce. La tierce picarde est généralement utilisée dans l'accord conclusif. (fr)
- ピカルディの三度とは、短調の楽曲の最後が、本来の短調の主和音（i）にあたる短三和音でなく、同主調の長調の主和音（I）にあたる長三和音で終わること。ピカルディ3度、ピカルディ終止と呼ばれることもある。 音の操作としては本来の主和音よりも協和する長三和音で終了させることであり、効果としてはしばしば短調の暗い音響の中で最後だけがひときわ明るく豪華に響くことになる。例えば、イ短調の主和音はイ - ハ - ホであるが、この内の第三音（ハ）を半音上げて嬰ハとすると、イ長調の主和音イ - 嬰ハ - ホに一致する。この和音をイ短調の楽曲の最後に置く。よくある形は、一旦終止した後、さらに後付でアーメン終止を行い、ピカルディの三度を終止和音とする。 (ja)
- Tercja pikardyjska – podwyższona o pół tonu tercja mała akordu tonicznego, stanowiącego zakończenie utworu utrzymanego w tonacji molowej (w wyniku czego brzmi on jak akord durowy). Stosowanie w kompozycjach tercji pikardyjskiej, pozwalającej na uzyskanie efektu optymistycznego zakończenia utworu, było popularne w okresie baroku, szczególnie jako zakończenie fug minorowych. Często stosowana przez Bacha. Ten prosty środek harmoniczny był również wykorzystywany później, m.in. w estetyce socrealizmu przy zakończeniach pieśni masowych czy kantat panegirycznych (np. Aleksandra Aleksandrowa z 1938). (pl)
- Пікарді́йська те́рція (фр. Tierce de Picardie), також відома як пікардійський каданс — велика терція замість очікуваної малої в генеральній (фінальній) каденції західноєвропейських музичних творів XVI—XVIII століть. Термін введений в музичний словник Жан-Жаком Руссо (1768). Назва «пікардійська» досі не отримала задовільного пояснення. Не плутати з Вокальною формацією «Піккардійська Терція» (з подвійним «к»). (uk)
- Пикарди́йская те́рция (фр. tierce de Picardie) — большая терция вместо ожидаемой малой в генеральной (финальной) каденции западноевропейских музыкальных сочинений XVI-XVIII веков. Термин введён в музыкальном словаре Ж.-Ж. Руссо (1768). Этноним «пикардийская» до сих пор не получил удовлетворительного объяснения. (ru)
- Una tercera picarda (del francès tierce picarde) o tercera de Picardía, és un recurs harmònic usat en música clàssica. El terme "picarda" prové de la regió del nord de França, la Picardia, on aquest recurs era utilitzat en la música popular. La tercera picarda no necessàriament ha de fer-se servir al final d'una secció: pot trobar-se en qualsevol cadència perfecta o plagal on la tonalitat que predomina és menor. (ca)
- Unter picardischer Terz versteht man in der Musik die große Dur-Terz im Tonika-Schlussakkord eines musikalischen Abschnittes, der eigentlich in Moll steht. Der Molldreiklang galt bis zum Zeitalter der Renaissance, wie zum Beispiel Zarlino (1558) ausführt, als Dissonanz, und deshalb hat sich im Schlussakkord der vollkommene Durakkord als Aufhellung durchgesetzt. Hermann von Helmholtz schreibt in "Die Lehre von den Tonempfindungen": Hörbeispiel: Vergleich der Intervallgrößen (in Cent): (de)
- Una tercera de Picardía o tercera picarda (del francés tierce picarde) es un recurso armónico usado desde la música del Renacimiento, consistente en terminar en modo mayor una pieza que estaba en modo menor (o en cualesquiera otro modo). El término "Picardía" no se refiere a una cierta astucia sino a la región del norte de Francia donde este recurso era utilizado en la música popular. La tercera de Picardía no necesariamente debe emplearse al final de una sección: puede encontrarse en cualquier cadencia perfecta o plagal donde la tonalidad que predomina es menor. (es)
- A Picardy third, (/ˈpɪkərdi/; French: tierce picarde) also known as a Picardy cadence, is a major chord of the tonic at the end of a musical section that is either modal or in a minor key. This is achieved by raising the third of the expected minor triad by a semitone to create a major triad, as a form of resolution. Philosopher Peter Kivy writes: As a harmonic device, the Picardy third originated in Western music in the Renaissance era. (en)
- Een Picardische terts is de grote terts in het majeurslotakkoord van een muziekstuk dat verder in een mineurtoonsoort staat. Als bijvoorbeeld een stuk in e-mineur normaliter met de (kleine) drieklank e-g-b (de afstand van e naar g is een kleine terts) of een omkering daarvan zou eindigen, en in plaats van de e een gis (de afstand van e naar gis is een grote terts) gespeeld wordt, spreekt men van een Picardische terts; het stuk eindigt dan in E-majeur. De toonaard e-mineur wordt ook wel e-klein of e-kleine terts genoemd, terwijl E-majeur ook wel E-groot of E-grote terts heet. (nl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)