| rdfs:comment
| - Silver Age (Сере́бряный век) is a term traditionally applied by Russian philologists to the last decade of the 19th century and first two or three decades of the 20th century. It was an exceptionally creative period in the history of Russian poetry, on par with the Golden Age a century earlier. The term Silver Age was first suggested by philosopher Nikolai Berdyaev, but it only became customary to refer thus to this era in literature in the 1960s. In the Western world other terms, including Fin de siècle and Belle Époque, are somewhat more popular. In contrast to the Golden Age, female poets and writers influenced the movement considerably, and the Silver Age is considered to be the beginning of the formal academic and social acceptance of women writers into the Russian literary sphere. (en)
- Epoca d'argento della poesia russa è un termine tradizionalmente applicato, dai filologi russi, al periodo che va dall'ultimo decennio del XIX secolo e ai primi due o tre decenni del XX. (it)
- Срібна доба (рос. Серебряный век) — термін, що вживається в літературознавстві для характеристики межі XIX — XX ст. у російській літературі. Назву обрано за аналогією із «золотою добою» російської літератури, яку ототожнювали з XIX століттям, коли працювала низка російських літераторів від Пушкіна і Баратинського до Чехова та Лева Толстого. Частина Ренесансу 20 століття (uk)
- Сере́бряный век — название периода в истории русской поэзии, относящегося к концу XIX—началу XX веков, данное по аналогии с Золотым веком (начало XIX века). На авторство термина претендовали философ Николай Бердяев, поэты и критики Николай Оцуп, Владимир Маяковский. (ru)
- 白银时代（Silver Age）指的是1900-1920時期的俄國文學。此时俄国出现了现代主义诗歌创作的高峰，主要有象征主义、阿克梅派和未来主义三个现代主义诗歌流派和运动。也有研究者这一概念进一步扩大，用于形容这一时期出现的各种文学作品，甚至包括哲学、文化等作品。 (zh)
- L'anomenada Edat de Plata de la literatura russa (rus: Серебряный век; Serebrianii vek) abasta tradicionalment les dues primeres dècades del segle xx, de vegades incloent-hi el final del segle xix. Habitualment se l'anomena senzillament Edat de Plata de la poesia russa per haver estat particularment prolífica en aquest camp. El seu nom reflecteix l'edat d'or del segle anterior. El terme apareix per primer cop en l'obra de Nikolai Berdiàiev i és emprada per la poetessa Anna Akhmàtova en el seu , on es contrasten les dues èpoques, però només va començar a ser popular en la historiografia i filologia a partir de la dècada de 1960. En el món occidental es fan servir més sovint termes com Fin de siècle o Belle Époque per referir-se a l'ambient de l'època. Es caracteritza justament l'Edat de Pla (ca)
- Arĝenta epoko (ruse Серебряный век; Serebrjanij vek) estas termino tradicie aplikata fare de rusaj filologoj por la lasta jardeko de 19-a jarcento kaj la unuaj du ĝis tri jardekoj de la 20-a jarcento. Ĝi estis escepte krea periodo en la historio de ruslingva poezio, komparebla al la Ora epoko de la rusa poezio jarcenton antaŭe. La termino arĝenta epoko estis unue proponita de filozofo Nikolaj Berdjajev, sed nur proksimume en 1960 la termino amplekse ekuziĝis. En la kulturoj de okcidenta Eŭropo la sama periodo ricevis aliajn terminojn, inkluzive de la franclingvaj titoloj Fin de siècle kaj Belle Époque. (eo)
- Als Silbernes Zeitalter wird die Epoche der russischen Literatur von 1890–1930 (je nach Philologe) bezeichnet. Diese Zeit war in der russischen Dichtkunst außerordentlich fruchtbar, ähnlich dem Goldenen Zeitalter im Jahrhundert davor. In der westlichen Welt werden auch andere Bezeichnungen verwandt, nota bene Fin de siècle und Belle Epoque. (de)
|
| has abstract
| - L'anomenada Edat de Plata de la literatura russa (rus: Серебряный век; Serebrianii vek) abasta tradicionalment les dues primeres dècades del segle xx, de vegades incloent-hi el final del segle xix. Habitualment se l'anomena senzillament Edat de Plata de la poesia russa per haver estat particularment prolífica en aquest camp. El seu nom reflecteix l'edat d'or del segle anterior. El terme apareix per primer cop en l'obra de Nikolai Berdiàiev i és emprada per la poetessa Anna Akhmàtova en el seu , on es contrasten les dues èpoques, però només va començar a ser popular en la historiografia i filologia a partir de la dècada de 1960. En el món occidental es fan servir més sovint termes com Fin de siècle o Belle Époque per referir-se a l'ambient de l'època. Es caracteritza justament l'Edat de Plata com una barreja d'estils i influències que van de Baudelaire i el nietzschianisme fins al neokantisme, del misticisme a l'erotisme i del marxisme a idees reaccionàries. (ca)
- Arĝenta epoko (ruse Серебряный век; Serebrjanij vek) estas termino tradicie aplikata fare de rusaj filologoj por la lasta jardeko de 19-a jarcento kaj la unuaj du ĝis tri jardekoj de la 20-a jarcento. Ĝi estis escepte krea periodo en la historio de ruslingva poezio, komparebla al la Ora epoko de la rusa poezio jarcenton antaŭe. La termino arĝenta epoko estis unue proponita de filozofo Nikolaj Berdjajev, sed nur proksimume en 1960 la termino amplekse ekuziĝis. En la kulturoj de okcidenta Eŭropo la sama periodo ricevis aliajn terminojn, inkluzive de la franclingvaj titoloj Fin de siècle kaj Belle Époque. Kvankam la arĝenta epoko fakte komenciĝis kun la apero de la poemo "Versoj por la Belega Damo" de Aleksandr Blok, multaj erudiciuloj etendis la kronologian kadron por inkludi la verkaĵojn de la 1890-aj jaroj, komenciĝante per manifesto "Kun la lumo de la konscienco" (1890) de "Nikolai Minskij" (Николай Минский), la traktaĵo "Pri la kialoj por la malpliiĝo de la nuntempa rusa literaturo" (1893) de "Dmitrij Mereĵkovskij" (Дмитрий Мережковский), la almanako "Rusa simbolismo" (1894) de "Valerij Brjusov" (Валерий Брюсов), kaj poezio de "Konstantin Balmont" (Константин Бальмонт) kaj "Mirra Loĥvitskaja" (Мирра Лохвицкая). Komence de la 20-a jarcento – ne nur en la malaperonta Rusia Imperio - estis la periodo de ambaŭ sociaj kaj kulturaj malordoj kaj serĉoj. Realisma literatura prezento de la vivo ne plu kontentigis la aŭtorojn, kaj ilia malkontento rilate al la klasikaĵoj de la 19-a jarcento generis faskon da novaj literaturaj movadoj. Kvankam la arĝenta epoko estis regita de la artaj movadoj de rusa simbolismo (Русский символизм) kaj rusa futurismo (Русский футуризм, ambaŭ en pentrado, teatro, poezio kaj prozo), kaj aldone de Movado nomata poezio de "Akmeismo" (Акмеизм), "Adamismo" (Адамизм) aŭ "Gildo de Poetoj", multaj aliaj poeziaj lernejoj floris, kiel "Mistika Anarkiismo" (Мистический анархизм) aŭ Imagismo (Имажинизм): Ties anoj deklaris, ke la celo de arto estas krei bildojn, imagojn. La precipa literatura esprimilo por ili sekve estis metaforoj, ofte metaforaj ĉenoj kiuj asociigis diversajn elementojn de la bildoj laŭvortaj kaj figuraj. En la krea praktiko imagistoj karakteriziĝis aparte per ŝokaj, anarkiismaj motivoj, kaj stile la imagismo estis influita fare de la rusa futurismo. Fondintoj de tiu skolo konsideratas Anatolij Mariengof (Анатолий Мариенгоф), Vadim Ŝerŝeneviĉ (Вадим Шершеневич) kaj Sergej Jesenin (Сергей Есенин), kaj proksimas al ĝi ankaŭ Rurik Ivnev (Рюрик Ивнев) kaj Nikolaj Erdman (Николай Эрдман). Krome estis ankaŭ tiaj poetoj kiel Ivan Bunin kaj Marina Cvetajeva, kiuj rifuzis vicigi sin kun iu ajn el tiuj movadoj. Aleksandro Blok iĝis la ĉefa poeto, respektata de preskaŭ ĉiuj. La poeziaj karieroj de Anna Aĥmatova, Boris Pasternak kaj Osip Mandelŝtam, el kiuj ĉiuj ampleksis multajn jardekojn, estis ankaŭ lanĉitaj dum tiu periodo. La arĝenta epoko finiĝis post la rusia enlanda milito. La morto de Aleksandr Blok kaj la ekzekuto de Nikolaj Gumiljov (Никола́й Гумилёв), ambaŭ en 1921, samkiel la apero de la tre influa literatura kolektaĵo Mia fratino estas vivo de Boris Pasternak en 1922, markis la finon de la erao. La grandparte eksterlanden fuĝintaj aŭ forpelitaj rusiaj poetoj de antaŭaj jaroj, gviditaj fare de (Гео́ргий Ива́нов) en Parizo kaj Vladislav Ĥodaseviĉ (Владисла́в Фелициа́нович Ходасе́вич) en Berlino, foje nostalgie kaj sopire rerigardis al la arĝenta epoko. La laboro de la poetoj el la arĝenta epoko estis amplekse neglektata aŭ malpermesata fare de la aŭtoritatoj de Sovetunio, post la fino de la stalinisma epoko en 1954 iom malpli ol antaŭe, sed post la disfalo de Sovetunio ĝi estis revivigita kaj rememorigitaj pere de rusiaj kantaŭtoroj kiel Elena Frolova (Елена Фролова) kaj Larisa Novoselceva (Лариса Новосельцева). (eo)
- Als Silbernes Zeitalter wird die Epoche der russischen Literatur von 1890–1930 (je nach Philologe) bezeichnet. Diese Zeit war in der russischen Dichtkunst außerordentlich fruchtbar, ähnlich dem Goldenen Zeitalter im Jahrhundert davor. In der westlichen Welt werden auch andere Bezeichnungen verwandt, nota bene Fin de siècle und Belle Epoque. Als eigentlicher Startpunkt gelten zwar Alexander Bloks Verse von der schönen Dame, einige Wissenschaftler beziehen aber bereits Werke der 1890er Jahre ein, beginnend mit Nikolai Minskis Manifest Im Licht des Gewissens (1890), Dmitri Mereschkowskis Abhandlung Über die Gründe des Verfalls der zeitgenössischen russischen Literatur (1893) und Waleri Brjussows Almanach Russische Symbolisten (1894). Obwohl das Silberne Zeitalter von den Künstlerbewegungen des russischen Symbolismus, Akmeismus und Futurismus dominiert wurde, gab es unzählige andere Schulen der Dichtung, wie etwa den . Es gab auch Dichter wie Iwan Bunin oder Marina Zwetajewa, die es ablehnten, sich einer dieser Gruppen anzuschließen. Alexander Blok wurde der führende Dichter und war praktisch universell anerkannt. Die Dichterkarrieren von Anna Achmatowa, Boris Pasternak und Ossip Mandelstam, die alle noch Jahrzehnte andauern sollten, begannen während dieser Zeit. Das Silberne Zeitalter endete nach dem Russischen Bürgerkrieg und der aufkommenden Repression gegenüber Künstlern durch die Kommunisten. Bloks Tod und Nikolai Gumiljows Hinrichtung 1921, als auch das Erscheinen der höchst einflussreichen Pasternak-Sammlung Meine Schwester, das Leben (1922) markierten das Ende der Ära. Auf das Silberne Zeitalter schauten später emigrierte Dichter nostalgisch zurück, angeführt durch Georgi Iwanow in Paris und Wladislaw Chodassewitsch in Berlin. (de)
- Silver Age (Сере́бряный век) is a term traditionally applied by Russian philologists to the last decade of the 19th century and first two or three decades of the 20th century. It was an exceptionally creative period in the history of Russian poetry, on par with the Golden Age a century earlier. The term Silver Age was first suggested by philosopher Nikolai Berdyaev, but it only became customary to refer thus to this era in literature in the 1960s. In the Western world other terms, including Fin de siècle and Belle Époque, are somewhat more popular. In contrast to the Golden Age, female poets and writers influenced the movement considerably, and the Silver Age is considered to be the beginning of the formal academic and social acceptance of women writers into the Russian literary sphere. (en)
- Epoca d'argento della poesia russa è un termine tradizionalmente applicato, dai filologi russi, al periodo che va dall'ultimo decennio del XIX secolo e ai primi due o tre decenni del XX. (it)
- Срібна доба (рос. Серебряный век) — термін, що вживається в літературознавстві для характеристики межі XIX — XX ст. у російській літературі. Назву обрано за аналогією із «золотою добою» російської літератури, яку ототожнювали з XIX століттям, коли працювала низка російських літераторів від Пушкіна і Баратинського до Чехова та Лева Толстого. Частина Ренесансу 20 століття (uk)
- Сере́бряный век — название периода в истории русской поэзии, относящегося к концу XIX—началу XX веков, данное по аналогии с Золотым веком (начало XIX века). На авторство термина претендовали философ Николай Бердяев, поэты и критики Николай Оцуп, Владимир Маяковский. (ru)
- 白银时代（Silver Age）指的是1900-1920時期的俄國文學。此时俄国出现了现代主义诗歌创作的高峰，主要有象征主义、阿克梅派和未来主义三个现代主义诗歌流派和运动。也有研究者这一概念进一步扩大，用于形容这一时期出现的各种文学作品，甚至包括哲学、文化等作品。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)