| rdfs:comment
| - Шестилетний план (польск. Plan sześcioletni); (1950—1955) был вторым, после трёхлетнего плана (1947—1949), государственным планом в Польской Народной Республике. Был в основном сконцентрирован на развитии сектора тяжелой промышленности. (ru)
- 六年計畫是為了讓波蘭經濟迎合蘇維埃經濟所設計，以「新鑄造廠（Nowa Huta）」等重工業化計畫為其中心思想。該計畫於1950年7月21日在眾議院通過，儘管後來幾經修正，卻從未徹底完成。 為經深思熟慮的快速工業化結果，讓波蘭社會付出極大代價，由於如建築等其他領域的投資驟減，生活水準也跟著大幅低落。農業方面，當時的波蘭農民抗爭不斷，政府遂大力推廣集體制度。此一計畫是以類似的蘇維埃計畫為藍圖，其基調為特定的蘇維埃風格原則，如中央經濟規劃、限縮所謂的資本主義者元素，以及與其他東方集團國家緊密合作等。當時各大城市的周邊紛紛出現新市郊，吸引人口過剩的村莊居民前往。然而，同一時間，供給與需求間的失衡加深，日用品短缺成了常態，結果導致1950年代初期再度出現配給制度。 六年計畫唯一的實質成果為快速發展的重工業。然而，由於所有的國家基金都投入在造船廠、鋼鐵廠、化工廠及汽車工廠等，當時波蘭經濟的其他領域，如服務業與食品業等，依舊處於發展落後的狀態。 (zh)
- Six-Year Plan (1950–1955) was the second - after the Three-Year Plan (1947–1949) - centralized plan of the People's Republic of Poland. It concentrated on increasing the heavy industry sector. By 1950 the Polish government was dominated by Stalinist hardliners, such as Hilary Minc, and liberal economists responsible for creation of the Three-Year Plan were no longer influencing government policy. The Six-Year Plan, designed to bring the economy of Poland in line with the Soviet economy, concentrated on heavy industrialization, with projects such as Nowa Huta. The plan was accepted by the Sejm on July 21, 1950. Later on, it was modified several times, and never fully completed. (en)
- Plan sześcioletni (1950–1955, oficjalnie zwanym planem „budowy podstaw socjalizmu”) – następny po planie trzyletnim plan gospodarczy wprowadzony w powojennej Polsce. Plan przyjęto w formie ustawy uchwalonej przez Sejm Ustawodawczy w przeddzień Narodowego Święta Odrodzenia Polski 21 lipca 1950 r. (Dz.U. z 1950 roku, nr 37, poz. 344); podobnie jak późniejsze plany pięcioletnie był jednak wielokrotnie modyfikowany (rozwój przemysłu ciężkiego w związku z wojną koreańską) i tylko w części zrealizowany. Wiceprezes Rady Ministrów Hilary Minc podczas wystąpienia sejmowego (pl)
|
| has abstract
| - Six-Year Plan (1950–1955) was the second - after the Three-Year Plan (1947–1949) - centralized plan of the People's Republic of Poland. It concentrated on increasing the heavy industry sector. By 1950 the Polish government was dominated by Stalinist hardliners, such as Hilary Minc, and liberal economists responsible for creation of the Three-Year Plan were no longer influencing government policy. The Six-Year Plan, designed to bring the economy of Poland in line with the Soviet economy, concentrated on heavy industrialization, with projects such as Nowa Huta. The plan was accepted by the Sejm on July 21, 1950. Later on, it was modified several times, and never fully completed. Polish society paid a heavy price for badly thought-out and quick industrialization. Living standards were reduced, since investments in other fields, such as construction, were cut. In agriculture, the idea of collectivization was promoted, to the protests of Polish farmers. The plan was fashioned after similar Soviet plans, and was based on certain Soviet-style principles, such as central planning of economy, limiting the so-called Capitalist elements, and close cooperation with other Eastern Bloc nations. New urban districts were built in big cities, attracting residents of overpopulated villages. At the same time, however, the balance between supply and demand deepened, and shortages of basic products were common. As a result, rationing was re-introduced in the early 1950s. The only real achievement of the Six-Year Plan was quick development of heavy industry. At the same time, however, other fields of Polish economy, such as services and food industry, remained underdeveloped, as all state funds were directed at construction of shipyards, steel plants, chemical plants and car factories. Among major investments of the plan are:
* Skawina Aluminum Factory,
* development of Oswiecim Chemical Works (formerly Buna Werke),
* development of Zaklady Azotowe Kedzierzyn (formerly IG Farben Heydebreck),
* development of Synthetic Fibres Plant Stilon Gorzow Wielkopolski (formerly IG Farben-Werks Landsberg (Warthe)),
* Shoe Factory at Nowy Targ,
* Lenin Steelworks at Nowa Huta,
* Warsaw Steelworks,
* FSO Warszawa,
* FSC Lublin,
* FSC Star at Starachowice,
* Wierzbica Cement Plant,
* development of Jaworzno Power Station,
* development of Czestochowa Steelworks,
* development of Gdansk Shipyard (formerly Schichau-Werft and Danziger Werft),
* development of Szczecin Shipyard (formerly AG Vulcan Stettin). (en)
- Plan sześcioletni (1950–1955, oficjalnie zwanym planem „budowy podstaw socjalizmu”) – następny po planie trzyletnim plan gospodarczy wprowadzony w powojennej Polsce. Plan przyjęto w formie ustawy uchwalonej przez Sejm Ustawodawczy w przeddzień Narodowego Święta Odrodzenia Polski 21 lipca 1950 r. (Dz.U. z 1950 roku, nr 37, poz. 344); podobnie jak późniejsze plany pięcioletnie był jednak wielokrotnie modyfikowany (rozwój przemysłu ciężkiego w związku z wojną koreańską) i tylko w części zrealizowany. „Wysoka izbo, w dniu dzisiejszym Sejm Ustawodawczy kończy dyskusję nad sześcioletnim planem rozwoju gospodarczego i budowy podstaw socjalizmu w Polsce. Dyskusja ta ujawniła pełną jednomyślność stanowiącą odbicie jednomyślności społeczeństwa. Dzień dzisiejszy, w którym sejm uchwala projekt sześcioletniego planu jako ustawy będzie doniosłą datą w historii rozwoju naszego kraju”. Plan sześcioletni, jak mówił Bolesław Bierut, to program nie tylko gospodarczy, lecz równocześnie ideologiczny, polityczny, społeczno-ustrojowy. Plan, który stworzy mocne i niewzruszone podstawy nowego ustroju społecznego w Polsce – podstawy socjalizmu. Wiceprezes Rady Ministrów Hilary Minc podczas wystąpienia sejmowego (pl)
- Шестилетний план (польск. Plan sześcioletni); (1950—1955) был вторым, после трёхлетнего плана (1947—1949), государственным планом в Польской Народной Республике. Был в основном сконцентрирован на развитии сектора тяжелой промышленности. (ru)
- 六年計畫是為了讓波蘭經濟迎合蘇維埃經濟所設計，以「新鑄造廠（Nowa Huta）」等重工業化計畫為其中心思想。該計畫於1950年7月21日在眾議院通過，儘管後來幾經修正，卻從未徹底完成。 為經深思熟慮的快速工業化結果，讓波蘭社會付出極大代價，由於如建築等其他領域的投資驟減，生活水準也跟著大幅低落。農業方面，當時的波蘭農民抗爭不斷，政府遂大力推廣集體制度。此一計畫是以類似的蘇維埃計畫為藍圖，其基調為特定的蘇維埃風格原則，如中央經濟規劃、限縮所謂的資本主義者元素，以及與其他東方集團國家緊密合作等。當時各大城市的周邊紛紛出現新市郊，吸引人口過剩的村莊居民前往。然而，同一時間，供給與需求間的失衡加深，日用品短缺成了常態，結果導致1950年代初期再度出現配給制度。 六年計畫唯一的實質成果為快速發展的重工業。然而，由於所有的國家基金都投入在造船廠、鋼鐵廠、化工廠及汽車工廠等，當時波蘭經濟的其他領域，如服務業與食品業等，依舊處於發展落後的狀態。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)