| rdfs:comment
| - اعترفت السلطات الرومانية بالمسيحية كديانة منفصلة عن اليهودية قبل نهاية القرن الأول. مُنح هذا التمييز -الذي ربما قد تشكّل بالفعل من الناحية العملية في وقت نشوب حريق روما الكبير في عام 64- صفة رسمية من قبل الإمبراطور نيرفا حوالي عام 98 من خلال منح المسيحيين الإعفاء من دفع الضريبة اليهودية، وهي ضريبة سنوية مفروضة على اليهود. افترض بلينيوس الأصغر، عندما كان حاكمًا رومانيًا بديلًا في بيثينيا في عام 103، في رسائله إلى الإمبراطور تراجان أن المسيحيين ليسوا يهودًا لأنهم لا يدفعون الضريبة. أصبحت مملكة أرمينيا، مملكة عميلة رومانية تحكمها أسرة فرثية اسميًا، أول دولة تتبنى المسيحية كدين للدولة في عام 301. (ar)
- L'església estatal de l'Imperi Romà fou fundada el 27 de febrer del 380 per l'Edicte de Tessalònica, en el qual l'emperador Teodosi I establí el cristianisme nicè com a única religió autoritzada en tot l'imperi. A diferència de Constantí I, que amb el seu Edicte de Milà (313) havia promulgat la tolerància envers el cristianisme sense posar-lo per sobre de les altres religions, i la implicació del qual en assumptes de fe arribava fins al punt de convocar concilis de bisbes en els quals presidia les reunions, sense arribar a determinar la doctrina per si mateix, Teodosi establí una única doctrina cristiana, concretament la professada pels papes Damas I i Pere II d'Alexandria, com a religió oficial de l'Estat. (ca)
- La religión estatal del Imperio romano era la religión financiada por este y la que unía a tan diverso Imperio bajo una misma lealtad hacia el emperador de este. Esta religión no fue siempre la misma, siendo la primera la tradicional, la segunda una especie de henoteísmo monista solar y el cristianismo niceno como la definitiva. La adopción del Credo niceno fue decretada el 27 de febrero del año 380 por el Edicto de Tesalónica, en el cual el emperador Teodosio I el Grande lo reconocía como la versión ortodoxa del cristianismo. La Iglesia ortodoxa oriental y la Iglesia católica afirman estar en continuidad con la iglesia a la que Teodosio concedió el reconocimiento, pero no lo consideran específico del Imperio romano. (es)
- Kekristenan Nicea menjadi gereja negara Kekaisaran Romawi dengan dikeluarkannya Maklumat Tesalonika pada tahun 380 M, ketika Kaisar Theodosius I menjadikannya agama resmi Kekaisaran Romawi. Gereja Ortodoks Timur, Gereja Ortodoks Oriental, dan Gereja Katolik, masing-masing mengklaim sebagai kelanjutan historis dari gereja ini dalam bentuk aslinya, tetapi tidak mengidentifikasikannya dengan bentuk caesaropapisme yang diterapkan oleh kekaisaran tersebut di kemudian hari. Konstantinus I, melalui yang dikeluarkannya pada tahun 313 M, telah menetapkan toleransi bagi Kekristenan tanpa menempatkannya di atas agama-agama lain dan keterlibatannya dalam hal-hal terkait iman Kristiani meluas hingga menghimpun konsili-konsili para uskup yang bermaksud menetapkan doktrin dan mengorganisir mereka, tetap (in)
- The state church of the Roman Empire refers to the church approved by the Roman emperors after Theodosius I issued the Edict of Thessalonica in 380, which recognized the catholic orthodoxy of Nicene Christians in the Great Church as the Roman Empire's state religion. Most historians refer to the Nicene church associated with emperors in a variety of ways: as the catholic church, the orthodox church, the imperial church, the imperial Roman church, or the Byzantine church although some of those terms are also used for wider communions extending outside the Roman Empire. The Eastern Orthodox Church, Oriental Orthodoxy, and the Catholic Church all claim to stand in continuity from the Nicene church to which Theodosius granted recognition, but do not consider it to be a creation of the Roman Em (en)
- Les rapports entre l'Église et l’État dans l'Empire byzantin découlaient de la conception que se faisaient les Byzantins de leur empire, celui de la reproduction (mimesis) sur terre du royaume des cieux, Église et État n’étant que le recto et le verso d’une même médaille[pas clair]. Cet empire se voulait un empire universel englobant ou appelé à englober tous les peuples de la terre (l'oikouméné) lesquels devraient idéalement appartenir à la seule véritable Église chrétienne, l’Église orthodoxe. (fr)
- Romerska rikets statskyrka startades den 27 februari 380, genom ediktet i Thessaloníki, då kesjar Theodosius I gjorde nicaeansk kristendom till Romerska rikets statsreligion. Till skillnad från Konstantin I, som genom ediktet i Milano 313 tolererat kristendomen utan att sätta den högre än andra religioner och utan att själv bestämma doktrin, skapade Theodosius en ensam kristen doktrin, som han menade bekräftats av påve Damasus I och , som officiell statsreligion, något som följdes av förföljelserna mot hedningarna i romarriket. Första konciliet i Konstantinopel hölls 381, som han sammankallade, utfärdade att skulle få "äran efter biskopen av Rom, eftersom Konstantinopel är det nya Rom". (sv)
- A Igreja estatal do Império Romano foi fundada em 27 de fevereiro de 380 através do Édito de Tessalônica, no qual o Imperador Teodósio I fez, do cristianismo niceno, a única religião autorizada em todo o Império. Ao contrário de Constantino, que, com o Édito de Milão (313), havia estabelecido a tolerância ao cristianismo sem colocá-lo acima de outras religiões, e cujo envolvimento nos assuntos da fé chegava a ponto de convocar concílios de bispos nos quais ele presidia as reuniões, mas sem determinar a doutrina sozinho, Teodósio estabeleceu uma única doutrina cristã, que ele especificou como sendo a professada pelo papa Dâmaso I e o papa Pedro II de Alexandria, como a religião oficial estatal. (pt)
- Державна церква Римської імперії — історичний термін, що стосується нікейської церкви, пов'язаної з римськими імператорами після Солунського едикту в 380 році Феодосія I, який визнав нікейське християнство державною релігією Римської імперії. Більшість істориків посилаються на нікейську церкву, пов'язану з імператорами, різними способами: як католицька церква, православна церква, імператорська церква, імператорська римська церква або візантійська церква, хоча деякі з цих термінів також використовуються для більш широкого спілкування що виходить за межі Римської імперії. Східна православна церква, Орієнтальні православні церкви та Католицька церква стверджують, що є послідовниками Нікейської церкви, яку Феодосій визнав, але не вважають її творінням Римської імперії. (uk)
|
.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)