Supradialect (from Latin supra, "above", and Ancient Greek διάλεκτος, "discourse") is a linguistic term designating a dialectological category between the levels of language and dialect. It is used in two distinctive contexts, describing structural or functional relations within a particular language. As a structural category, supradialects designate the first level of dialectological subdivision within a language, as for example in the pluricentric Serbo-Croatian language, which is divided into three basic supradialects (Shtokavian, Kajkavian and Chakavian), with each of them being further divided into several dialects. As a functional category, supradialect designates a predominant dialectal form within a particular language, referring to the most commonly used variant of that language,
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Narzecze (pl)
- Supradialect (en)
- Наречие (диалектология) (ru)
- Наріччя (uk)
|
| rdfs:comment
| - Нарі́ччя — найбільша одиниця територіальної диференціації діалектів мови, що становить сукупність близьких за визначальними рисами діалектів/говорів, які в свою чергу є об'єднаннями субдіалектів/говірок. Структуровий зв'язок між всіма діалектичними підвидами наступний: мова → супрадіалект/наріччя → діалект/говір → субдіалект/говірка. (uk)
- Supradialect (from Latin supra, "above", and Ancient Greek διάλεκτος, "discourse") is a linguistic term designating a dialectological category between the levels of language and dialect. It is used in two distinctive contexts, describing structural or functional relations within a particular language. As a structural category, supradialects designate the first level of dialectological subdivision within a language, as for example in the pluricentric Serbo-Croatian language, which is divided into three basic supradialects (Shtokavian, Kajkavian and Chakavian), with each of them being further divided into several dialects. As a functional category, supradialect designates a predominant dialectal form within a particular language, referring to the most commonly used variant of that language, (en)
- Narzecze – odmiana językowa właściwa dla danej grupy użytkowników języka. Może to być synonim terminu dialekt, czyli określenie na różne niestandardowe, inne niż ogólnonarodowe formy języka, czy też ogólne określenie na każdą wyodrębnioną odmianę języka (o standardzie mowa wówczas jako o narzeczu ogólnym/kulturalnym). W ogólniejszym, potocznym znaczeniu termin „narzecze” funkcjonuje również jako synonim określeń „język” i „mowa”. Bywa traktowany jako neutralny zamiennik określeń „dialekt” i „język”. (pl)
- Наре́чие — крупное подразделение языка, объединяющее группу говоров (и даже диалектов), связанных между собою рядом общих явлений, неизвестных другим наречиям того же языка. Образование наречий бывает вызвано или существованием крупного областного центра, способствующего объединению части говоров языка, или слиянием в один язык близкородственных самостоятельных языков вследствие политического или культурного объединения народностей, говорящих на этих языках. (ru)
|
| differentFrom
| |
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| Link from a Wikipage to an external page
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| has abstract
| - Supradialect (from Latin supra, "above", and Ancient Greek διάλεκτος, "discourse") is a linguistic term designating a dialectological category between the levels of language and dialect. It is used in two distinctive contexts, describing structural or functional relations within a particular language. As a structural category, supradialects designate the first level of dialectological subdivision within a language, as for example in the pluricentric Serbo-Croatian language, which is divided into three basic supradialects (Shtokavian, Kajkavian and Chakavian), with each of them being further divided into several dialects. As a functional category, supradialect designates a predominant dialectal form within a particular language, referring to the most commonly used variant of that language, accepted in practice by the majority of its speakers as a basic tool of mutual interaction and communication. In that context, such supradialect also functions as an interdialect. (en)
- Narzecze – odmiana językowa właściwa dla danej grupy użytkowników języka. Może to być synonim terminu dialekt, czyli określenie na różne niestandardowe, inne niż ogólnonarodowe formy języka, czy też ogólne określenie na każdą wyodrębnioną odmianę języka (o standardzie mowa wówczas jako o narzeczu ogólnym/kulturalnym). W literaturze spotyka się również ujęcie, zgodnie z którym narzecze to odmiana języka o zasięgu szerszym niż dialekt i gwara. Niektórzy autorzy traktują to pojęcie jako jednostkę pośrednią między dialektem a gwarą, dialekt ujmując jako zespół narzeczy, a narzecze – jako zespół gwar. We współczesnym językoznawstwie polskim termin „narzecze” znajduje stosunkowo wąskie zastosowanie, spotykany jest głównie w opisie języków egzotycznych. Częściej jest spotykany w kontekście nienaukowym aniżeli w lingwistyce, np. w opowieściach podróżniczych. W dialektologii serbsko-chorwackiej termin narječje pozostaje w powszechnym użyciu, jako nadrzędny wobec terminu dijalekat. W słowackiej tradycji lingwistycznej określenia dialekt i nárečie traktowane są jako równoważne, choć niektórzy badacze jako dialekt rozumieją jednostkę większą niż nárečie. W ogólniejszym, potocznym znaczeniu termin „narzecze” funkcjonuje również jako synonim określeń „język” i „mowa”. Bywa traktowany jako neutralny zamiennik określeń „dialekt” i „język”. (pl)
- Нарі́ччя — найбільша одиниця територіальної диференціації діалектів мови, що становить сукупність близьких за визначальними рисами діалектів/говорів, які в свою чергу є об'єднаннями субдіалектів/говірок. Структуровий зв'язок між всіма діалектичними підвидами наступний: мова → супрадіалект/наріччя → діалект/говір → субдіалект/говірка. (uk)
- Наре́чие — крупное подразделение языка, объединяющее группу говоров (и даже диалектов), связанных между собою рядом общих явлений, неизвестных другим наречиям того же языка. Образование наречий бывает вызвано или существованием крупного областного центра, способствующего объединению части говоров языка, или слиянием в один язык близкородственных самостоятельных языков вследствие политического или культурного объединения народностей, говорящих на этих языках. В последнем случае языки, ранее самостоятельные, слившиеся в один язык, несмотря на это слияние и возникновение новых объединяющих их особенностей языка, продолжают сохранять и прежние различия между ними, выделяющие каждое из них в особое наречие. Такого происхождения, например, произошедшее на основе говоров Великого Новгорода северновеликорусское и базирующееся на говорах Курска и Рязани южновеликорусское наречия русского языка по терминологии XIX — начала XX века (южно-русское и северно-русское наречие, по терминологии диалектографов 1930-х годов и современных учебников по диалектологии), верхне- и нижненемецкое наречия немецкого языка. (ru)
|
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is differentFrom
of | |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
| is Wikipage redirect
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)