rdfs:comment
| - The woodchoppers of the Orne (Dutch: houthakkers van de Orne) were 10 Flemish soldiers during the First World War punished for their active or passive involvement in the Flemish Movement in the Belgian Army. They were removed from their platoons and moved to a penal military unit called the Special Forestry Platoon (Peloton Spécial Forestier) in 1918. In this penal military unit, stationed in Orne, Normandy in France, they had to work as woodchoppers as forced labour. They were required to work 12 hours a day in harsh living conditions, they were paid 1 Belgian franc each day. (en)
- De houthakkers van de Orne waren tien frontsoldaten in de Eerste Wereldoorlog die wegens hun Vlaamsgezindheid in 1918 van het oorlogsfront werden verwijderd en aan dwangarbeid onderworpen in een speciaal peloton, genaamd Peloton Spécial Forestier, in Orne, Normandië. Voor hun dwangarbeid, werkdagen van 12 uur, kregen de houthakkers 1 frank per dag en uitzonderlijk kregen ze een premie van negen tot vijftien frank per week van de bestuurder Henri Simonet. (nl)
|
has abstract
| - The woodchoppers of the Orne (Dutch: houthakkers van de Orne) were 10 Flemish soldiers during the First World War punished for their active or passive involvement in the Flemish Movement in the Belgian Army. They were removed from their platoons and moved to a penal military unit called the Special Forestry Platoon (Peloton Spécial Forestier) in 1918. In this penal military unit, stationed in Orne, Normandy in France, they had to work as woodchoppers as forced labour. They were required to work 12 hours a day in harsh living conditions, they were paid 1 Belgian franc each day. The 10 soldiers were Paul Davidts (oldest of the 10 and spokesperson of the group, lawyer and later acquitted by the court-martial, Lode Beets, Pol Bogaert (from Mechelen), Alfons De Schepper, Karel-Lodewijk De Schepper, Pieter Dox (from Lier, Born 7 May 1898), Ward Hermans (from Turnhout, writer), Maurits Geerardyn, Clement Ledegen and Frans Vannyvel. The attitude of the 10 soldiers was defined as defeatism by the French-speaking military leaders. Fearing that the soldiers would desert to the German forces they were sent deep into France to work as woodchoppers. (en)
- De houthakkers van de Orne waren tien frontsoldaten in de Eerste Wereldoorlog die wegens hun Vlaamsgezindheid in 1918 van het oorlogsfront werden verwijderd en aan dwangarbeid onderworpen in een speciaal peloton, genaamd Peloton Spécial Forestier, in Orne, Normandië. Voor hun dwangarbeid, werkdagen van 12 uur, kregen de houthakkers 1 frank per dag en uitzonderlijk kregen ze een premie van negen tot vijftien frank per week van de bestuurder Henri Simonet. De tien soldaten die naar Orne werden gestuurd waren: (oudste van de tien, advocaat en vrijgesproken door de krijgsraad), , (uit Mechelen), , , Pieter Dox (uit Lier, geboren 7 mei 1898), Ward Hermans (uit Turnhout, schrijver), Maurits Geerardyn, en . De houding van de tien frontsoldaten werd als defaitisme beschouwd en de legerleiding vreesde dat ze naar de vijand zouden overlopen. Ze werden daarom diep in Frankrijk aan het werk gezet als houthakkers. (nl)
|