This HTML5 document contains 123 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbpedia-dehttp://de.dbpedia.org/resource/
dbpedia-shhttp://sh.dbpedia.org/resource/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
yago-reshttp://yago-knowledge.org/resource/
n32http://www.thelatinlibrary.com/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
n34https://web.archive.org/web/20110608025155/https:/www.msu.edu/user/lewisbr4/980/
n35http://dbpedia.org/resource/File:
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
n23https://books.google.com/
n24https://global.dbpedia.org/id/
yagohttp://dbpedia.org/class/yago/
n27https://web.archive.org/web/20120212233642/http:/humanities.byu.edu/rhetoric/Primary%20Texts/
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
n10https://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Quintilian/Institutio_Oratoria/
dbpedia-svhttp://sv.dbpedia.org/resource/
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
dbpedia-pthttp://pt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fihttp://fi.dbpedia.org/resource/
n20http://viaf.org/viaf/
n29http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#
dbpedia-ithttp://it.dbpedia.org/resource/
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
dbpedia-frhttp://fr.dbpedia.org/resource/
dbphttp://dbpedia.org/property/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
n18http://www.hs-augsburg.de/~harsch/Chronologia/Lspost01/Quintilianus/
n22https://web.archive.org/web/20140408212905/http:/eserver.org/rhetoric/quintilian/
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
goldhttp://purl.org/linguistics/gold/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/
n30http://d-nb.info/gnd/

Statements

Subject Item
dbr:Institutio_Oratoria
rdf:type
yago:Product104007894 owl:Thing yago:Artifact100021939 yago:Work104599396 yago:Publication106589574 yago:WikicatBooksAboutTropes yago:PhysicalEntity100001930 yago:Whole100003553 yago:WikicatBooksAboutPersuasion yago:Object100002684 dbo:Book yago:Creation103129123 yago:Book106410904
rdfs:label
Institutos de Oratória Institutio Oratoria Institutio oratoria Institutio oratoria Institutio Oratoria Institution oratoire
rdfs:comment
A Instituição Oratória ou Sobre a formação do orador (em latim: Institutio Oratoria) é uma obra em doze volumes sobre retórica teórica e prática publicada pelo retórico romano Quintiliano cerca de 95. Durante os primeiros séculos após sua composição, a obra de Quintiliano foi muito influente sobre os educadores e estudiosos romanos, inclusive Jerônimo, Orígenes e Agostinho de Hipona. Pelo século V, a obra foi amplamente utilizava por , que absorveu as ideias de Quintiliano em seu A Arte da Retórica (Ars Rhetorica). Durante muitos séculos da Idade Média a obra permaneceu quase desconhecida, sendo apreciada somente por manuscritos mutilados ou truncados. Institutio Oratoria är en tolv volymer lång lärobok i retorikens teori och praktik, författad av den romerske retorikern Quintilianus och färdigställd omkring år 95. En avsevärd del av detta arbete berör naturligtvis retorikens tekniska aspekter, men verket behandlar även själva oratorns grundläggande utbildning och utveckling. Framför allt är det Cicero som Quintilianus framhåller som exempel på en mönstergill författare och orator. Le De institutione oratoria, (souvent traduit par De l'institution oratoire ou, simplement, par l’Institution oratoire au sens humaniste du terme, c'est-à-dire l'« éducation de l'orateur ») est un manuel en douze volumes sur la théorie et la pratique de la rhétorique. L'ouvrage est dû au rhéteur romain Quintilien. Rédigé vers l'an 92 de notre ère, il traite également de l'éducation fondamentale et du développement de l'orateur lui-même. L'Institutio oratoria ("La formazione dell'oratore") è l'opera maggiore di Marco Fabio Quintiliano e l'unica ad esserci pervenuta per intero. Dedicata a Marco Vitorio Marcello, funzionario della corte di Domiziano, per l'educazione del figlio Geta, l'opera (databile tra il 90 e il 96 d.C.), compendia l'esperienza di un insegnamento durato vent'anni (dal 70 a.C. al 90 a.C. ca). Il titolo dell'opera è da considerarsi espressione della volontà autoriale in quanto è contenuto nella lettera all'editore Trifone posta a premessa dell'opera stessa. Institutio Oratoria (English: Institutes of Oratory) is a twelve-volume textbook on the theory and practice of rhetoric by Roman rhetorician Quintilian. It was published around year 95 CE. The work deals also with the foundational education and development of the orator himself.
foaf:depiction
n29:Quintilian,_Institutio_oratoria_ed._Burman_(Leiden_1720),_frontispiece.jpg
dcterms:subject
dbc:Books_about_persuasion dbc:1st-century_Latin_books dbc:Books_about_tropes
dbo:wikiPageID
5271434
dbo:wikiPageRevisionID
1060252067
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Domitian dbr:Homeschooling dbr:Panegyric dbr:Atticism dbr:Emotion dbr:Caligula dbr:Augustus dbr:Figurative_analogy dbr:Hesiod dbr:English_language dbr:Sallust dbr:Morality dbr:Cicero_and_the_Roman_Republic dbr:Laughter dbr:Elocutio dbr:Cicero dbr:Rhetoric dbr:LacusCurtius dbr:Chrysippus dbr:Orator dbc:1st-century_Latin_books dbr:Eratosthenes dbr:Nature_and_art dbr:Philosophy dbr:EServer.org dbr:Silver_Latin dbr:Aristotle dbc:Books_about_tropes dbr:Ethos dbr:Asiatic_style dbr:Natural_order_(philosophy) dbr:Vespasian dbr:Quintilian dbr:Literary_criticism dbr:Trope_(linguistics) dbr:Inventio dbr:Dionysian_imitatio dbr:Memoria dbr:Leuven_University_Press dbr:Pathos dbr:Memorization dbr:Logos dbr:Figure_of_speech dbr:Pronuntiatio dbr:Dispositio n35:Quintilian,_Institutio_oratoria_ed._Burman_(Leiden_1720),_frontispiece.jpg dbc:Books_about_persuasion
dbo:wikiPageExternalLink
n10:home.html n18:qui_intr.html n22: n23:books%3Fid=BRJLzrav46oC n23:books%3Fid=BRJLzrav46oC&pg=PA157 n27:Quintilian.htm n32:quintilian.html n34:histrhet.html
owl:sameAs
freebase:m.06jq704 dbpedia-fr:Institution_oratoire dbpedia-de:Institutio_oratoria dbpedia-sv:Institutio_Oratoria n20:179401548 yago-res:Institutio_Oratoria n24:2nf6i wikidata:Q3010439 dbpedia-pt:Institutos_de_Oratória dbpedia-it:Institutio_oratoria n20:419158790510438850394 n20:7443159477991827990003 n20:3986159478051427990009 n20:6928152140000111100006 n30:4202573-4 dbpedia-fi:Puhujan_kasvatus dbpedia-sh:Obrazovanje_govornika_(Kvintilijan)
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:Sfn dbt:Reflist dbt:Cite_book dbt:Librivox_book dbt:Cite_Americana dbt:Short_description dbt:More_citations_needed dbt:Authority_control dbt:Italic_title
dbo:thumbnail
n29:Quintilian,_Institutio_oratoria_ed._Burman_(Leiden_1720),_frontispiece.jpg?width=300
dbp:author
Marcus Fabius QUINTILIANUS
dbp:title
Institutio Oratoria
dbo:abstract
A Instituição Oratória ou Sobre a formação do orador (em latim: Institutio Oratoria) é uma obra em doze volumes sobre retórica teórica e prática publicada pelo retórico romano Quintiliano cerca de 95. Durante os primeiros séculos após sua composição, a obra de Quintiliano foi muito influente sobre os educadores e estudiosos romanos, inclusive Jerônimo, Orígenes e Agostinho de Hipona. Pelo século V, a obra foi amplamente utilizava por , que absorveu as ideias de Quintiliano em seu A Arte da Retórica (Ars Rhetorica). Durante muitos séculos da Idade Média a obra permaneceu quase desconhecida, sendo apreciada somente por manuscritos mutilados ou truncados. No Reino da França do século XII, em meio a um renascimento clássico ocorrido nas escolas de Chartres e Bec, os Institutos receberam uma revitalização nas mãos de João de Salisbúria, que nos informa que foi instruído em Quintiliano sob tutela de Bernardo, Teodorico e Guilherme de Conches. Contudo, essa renovação perdurou somente até ca. 1225, quando a obra voltou a permanecer obscura. No século XV, Poggio Bracciolini, enquanto trabalhando como secretário papal no Concílio de Constança, descobriu um manuscrito completo de Quintiliano na Abadia de São Galo, um mosteiro beneditino fundado no século VIII, conhecido como centro regional de ensino e produção manuscrita, especializado em trabalhos de autores clássicos. Letrado em latim, Poggio tornou-se renomado entre os humanistas italianos como mestre copista, e numa carta de 15 de dezembro de 1416, escreveu a Guarino de Verona sobre suas descobertas em São Galo. Atualmente o manuscrito encontrado por Poggio encontra-se na Biblioteca Central de Zurique. Imediatamente após a descoberta de Poggio, o trabalho de Quintiliano adquiriu intenso ressurgimento. Sua primeira introdução moderna foi feita por Pietro Paolo Vergerio e uma epítome completa dos Institutos foi escrita por . Pelos séculos seguintes, numerosas versões impressas foram produzidas através da Europa, o que fez sua reputação igualar-se a de Virgílio e Cícero. Embora após o Renascimento seus seguidores esmoreceram, ele continuou a influenciar grande número de intelectuais como Martin Luther, Erasmo de Roterdã, Francis Bacon, John Locke, Alexander Pope, Samuel Johnson, Edward Gibbon, John Stuart Mill e . Destes, Hugh Blair foi crucial para manter Quintiliano em voga através da Idade Moderna por meio de seu "Conferências sobre Retórica e Belas Letras" (Lectures on Rhetoric and Belle Lettres). Le De institutione oratoria, (souvent traduit par De l'institution oratoire ou, simplement, par l’Institution oratoire au sens humaniste du terme, c'est-à-dire l'« éducation de l'orateur ») est un manuel en douze volumes sur la théorie et la pratique de la rhétorique. L'ouvrage est dû au rhéteur romain Quintilien. Rédigé vers l'an 92 de notre ère, il traite également de l'éducation fondamentale et du développement de l'orateur lui-même. L'Institutio oratoria ("La formazione dell'oratore") è l'opera maggiore di Marco Fabio Quintiliano e l'unica ad esserci pervenuta per intero. Dedicata a Marco Vitorio Marcello, funzionario della corte di Domiziano, per l'educazione del figlio Geta, l'opera (databile tra il 90 e il 96 d.C.), compendia l'esperienza di un insegnamento durato vent'anni (dal 70 a.C. al 90 a.C. ca). Il titolo dell'opera è da considerarsi espressione della volontà autoriale in quanto è contenuto nella lettera all'editore Trifone posta a premessa dell'opera stessa. Si tratta, dunque, di un vero e proprio manuale di pedagogia e retorica, emulazione del De oratore di Cicerone, considerato da Quintiliano in qualità di modello ideale di oratore e di trattatistica retorica. Institutio Oratoria är en tolv volymer lång lärobok i retorikens teori och praktik, författad av den romerske retorikern Quintilianus och färdigställd omkring år 95. En avsevärd del av detta arbete berör naturligtvis retorikens tekniska aspekter, men verket behandlar även själva oratorns grundläggande utbildning och utveckling. Framför allt är det Cicero som Quintilianus framhåller som exempel på en mönstergill författare och orator. Mycket går att uttyda av Quintilianus uttryckssätt och ämnesval. Att han residerar i aristokratins Rom framgår tydligt av den tillgivenhet han skänker det storstadsmässiga (urbanitas) och den ringaktning han visar det bondska (rusticitas). Att han arbetar som advokat i ett allt mer odemokratiskt romarrike förklarar den stora vikt han lägger vid retorikens juridiska genre, genus judiciale, och det ringa fokus han fäster vid retorikens politiska genre, genus deliberativum. Den politiska arenan stod låst för gemene man, men däremot fanns det värde i att lära sig anklaga respektive försvara i rättegångsmål. Quintilianus mest slående poäng beträffande den blivande oratorn är att denne framför allt bör utbildas i moral. Endast en god man (en så kallad vir bonus) kan bli talare. Detta var förmodligen en reaktion på de korrupta och utsvävande tider i vilka Quintilianus levde: talarens minskade roll kan han ha tillskrivit den allmänna moralens förfall. Endast en rättskaffens man, fri från olater, kunde koncentrera sig på vältalighetens fordrande studier. Institutio Oratoria gör inte anspråk på originalitet; Quintilianus hämtade från flertalet källor för att sammanställa sitt arbete. Denna eklekticism hindrade honom också från att strikt ansluta sig till någon särskild tankeskola i ämnet, även om Cicero sticker ut bland källorna och är den som figurerar allra mest. Quintilianus avvisade korta, enkla listor över regler – tydligen ansåg han att retorikens studie och konst inte kunde fattas så kort. Detta kan förklara längden på Institutio Oratoria, som består av tolv böcker. Institutio Oratoria står som ett av de främsta verken inom retoriken. Quintilianus organiserar retorikens utövande i fem föreskrifter: inventio (upptäckt av argument), dispositio (uppläggning av argument), elocutio (uttryck eller stil), memoria (memorering) och pronuntiatio (framförande). För varje föreskrift, i synnerhet de tre första, ger han en grundlig redogörelse av alla de element som måste beaktas och bemästras när man utvecklar och presenterar argument. Den uttömmande redogörelsen återspeglar hans långa erfarenhet som orator och lärare, och på många sätt kan arbetet ses som en den grekiska och romerska retorikens kulmination. Institutio Oratoria (English: Institutes of Oratory) is a twelve-volume textbook on the theory and practice of rhetoric by Roman rhetorician Quintilian. It was published around year 95 CE. The work deals also with the foundational education and development of the orator himself.
gold:hypernym
dbr:Textbook
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:Institutio_Oratoria?oldid=1060252067&ns=0
dbo:wikiPageLength
21843
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:Institutio_Oratoria