This HTML5 document contains 121 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

Prefix	IRI
dbpedia-de	http://de.dbpedia.org/resource/
dcterms	http://purl.org/dc/terms/
yago-res	http://yago-knowledge.org/resource/
dbo	http://dbpedia.org/ontology/
n10	http://home.uni-leipzig.de/muellerg/
foaf	http://xmlns.com/foaf/0.1/
n9	http://dbpedia.org/resource/File:
dbpedia-ca	http://ca.dbpedia.org/resource/
dbpedia-es	http://es.dbpedia.org/resource/
n14	http://www.smg.surrey.ac.uk/
n25	https://books.google.de/books%3Fhl=en&lr=&id=l_JG_COiraQC&oi=fnd&pg=PR15&dq=The+Syntax-Morphology+Interface:
n17	https://global.dbpedia.org/id/
dbpedia-he	http://he.dbpedia.org/resource/
yago	http://dbpedia.org/class/yago/
dbt	http://dbpedia.org/resource/Template:
n32	http://www.cambridge.org/catalogue/
dbpedia-ru	http://ru.dbpedia.org/resource/
dbpedia-uk	http://uk.dbpedia.org/resource/
rdfs	http://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
freebase	http://rdf.freebase.com/ns/
dbpedia-pl	http://pl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fi	http://fi.dbpedia.org/resource/
n23	http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
rdf	http://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
owl	http://www.w3.org/2002/07/owl#
wikipedia-en	http://en.wikipedia.org/wiki/
dbpedia-zh	http://zh.dbpedia.org/resource/
dbc	http://dbpedia.org/resource/Category:
dbp	http://dbpedia.org/property/
prov	http://www.w3.org/ns/prov#
xsdh	http://www.w3.org/2001/XMLSchema#
wikidata	http://www.wikidata.org/entity/
dbpedia-nl	http://nl.dbpedia.org/resource/
dbr	http://dbpedia.org/resource/
dbpedia-ja	http://ja.dbpedia.org/resource/

Statements

Subject Item

dbr:Syncretism_(linguistics)

rdf:type

yago:WikicatGrammaticalCases yago:Case106310945 yago:Abstraction100002137 yago:Group100031264 yago:GrammaticalCategory106309383 yago:Class107997703 owl:Thing yago:Collection107951464

rdfs:label

語形融合 Syncretism (linguistics) Sincretisme (lingüística) Sincretismo (lingüística) 語形融合 Syncretisme (taalkunde) Синкретизм (лингвистика) Synkretismus (Linguistik) Синкретизм (мовознавство) Synkretyzm przypadków

rdfs:comment

Синкрети́зм (греч. συγκρητισμός) в языкознании — постоянное объединение в одной форме нескольких значений или компонентов значения, разделённых между разными формами в случаях, соотносимых с данным, или на более ранних этапах истории языка. Синкретические формы могут трактоваться как многозначные (полифункциональные) или омонимичные. El sincretismo, en lingüística, es un fenómeno por el que dos o más valores morfosintácticos comparten la misma forma. Por ejemplo, en español, la 1.ª y 3.ª personas del singular son idénticas en varios tiempos verbales: así, cantaba puede implicar que el sujeto que canta sea yo, pero también él o ella; lo mismo pasa con cantaría, cante, cantara, cantase; estas formas proceden de formas latinas que sí distinguían ambas personas, pero la desaparición durante la formación del español, y otras lenguas romances, de varias consonantes finales características de la conjugación latina ha dado como resultado formas sincréticas. En morfología, el sincretismo es típico de las lenguas fusionales. No debe confundirse con el sincretismo cultural y religioso. У мовознавстві синкретизм (грец. συνκρητισμός — з’єднання) — формальне нерозрізнення, злиття в одній формі різнорідних мовних елементів. Явище синкретизму притаманне всім рівням мовної структури, однак на кожному з рівнів має специфічні особливості. Синкретизм пов’язаний, з одного боку, з нейтралізацією, з іншого — з процесами взаємоперехідності одиниць мови. На фонологічному рівні він збігається з нейтралізацією. На граматичному й лексично-семантичному рівнях явище синкретизму значно багатше і складніше. Тут поряд з інтеграцією двох чи більше значень в одній формі спостерігаємо перехідні, проміжні явища, що робить нечіткими й схематичними навіть найдокладніші класифікації лексично-граматичних класів, синтаксичних структур, лексично-семантичних варіантів слів. Synkretyzm przypadków, synkretyzm fleksyjny – zachodzące w językach fleksyjnych zjawisko przejmowania funkcji jednego przypadka deklinacji przez inny i będąca tego następstwem homonimia dwóch bądź kilku form fleksyjnych jednego leksemu. Dochodzi do tego na ogół na skutek zmian fonetycznych, w wyniku których formy obydwu przypadków stają się identyczne. Przykładem synkretyzmu jest przejęcie funkcji ablatywu (odpowiadającego na pytanie skąd?) przez dopełniacz z przyimkiem (od kogo? od czego?) w językach słowiańskich, w wyniku czego liczba przypadków została zredukowana do siedmiu. In linguistics, syncretism exists when functionally distinct occurrences of a single lexeme, morph or phone are identical in form. The term arose in historical linguistics, referring to the convergence of morphological forms within inflectional paradigms. In such cases, a former distinction has been 'syncretized'. The term syncretism is often used when a fairly regular pattern can be observed across a paradigm. Synkretismus ist das Zusammenfallen von Beugungsformen, im Deutschen beispielsweise dieselbe Endung bei verschiedenen Kasus. Morphologisch ausgedrückt sind Synkretismen Marker mit identischer Form, die unterschiedliche Werte eines Merkmales ausdrücken. Man unterscheidet zwischen innerparadigmatischen und transparadigmatischen Synkretismen, wobei innerparadigmatische Synkretismen innerhalb eines Flexionsaffix auftreten, während transparadigmatische Synkretismen in verschiedenen Paradigmen auftreten, wie z. B. das deutsche Suffix -en einerseits bei flektierten Adjektiven (vergleiche folgendes Beispiel), andererseits bei infiniten Verbformen wie „geh-en“. Im Folgenden beschränken wir uns auf innerparadigmatische Synkretismen. 語形融合（syncretism、形式合一、混合論、不同變化形式的合併）在語言學中，指出現當單一語素的功能性不同而形式上是相同的時之情況。本術語出現在歷史語言學中，指的是在曲折規範下之形態的融合。在這種情況下，以前的區別已經被"融合"掉了。 語形融合（ごけいゆうごう、syncretism）とは、1 つのパラダイムの中に、複数の同音の語形が体系的に存在することである。単に融合とも言う。 たとえば、ドイツ語のあらゆる動詞の現在時制のパラダイムにおいて、一人称複数形と三人称複数形は同音であり、文法的にもこれらの語形は一体となっている（後述）。このような場合、これらの語形は融合している、と言う。 In de linguïstiek verwijst de term syncretisme naar het versmelten van talige verschijningsvormen van veelal morfologische aard ofwel deflexie, in combinatie met het verdwijnen van de ermee corresponderende, afzonderlijke functie. In zijn algemeenheid komt dit neer op het veranderen van een synthetische taal in een meer analytische taal. Syncretisme werd in de als een belangrijk argument aangehaald voor de volkswijsheid dat talen de neiging hebben in de loop der tijden grammaticaal eenvoudiger te worden. En lingüística, el sincretisme és la identitat de forma de diferents formes morfològiques d'una paraula. Per exemple, en català, les formes acusativa i dativa dels pronoms "em" i "et" són idèntiques, mentre que "el/li" o "la/li" tenen formes diferents depenent de la funció gramatical del pronom. En llatí, el nominatiu i el vocatiu de la tercera declinació tenen la mateixa forma (e.g. rēx "rei" és alhora el nominatiu i el vocatiu singulars). De manera similar, en alemany, l'infinitiu, la primera persona del plural en present, i la tercera persona del plural present de gairebé tots els verbs tenen una forma idèntica (ex. nehmen "prendre", wir nehmen "prenem", sie nehmen "prenen").

foaf:depiction

n23:Eenheids-pluralislijn.png

dcterms:subject

dbc:Syncretism dbc:Linguistic_morphology

dbo:wikiPageID

5599006

dbo:wikiPageRevisionID

1088506091

dbo:wikiPageWikiLink

dbr:Homophone dbc:Syncretism dbr:English_language dbr:Isogloss n9:Eenheids-pluralislijn.png dbr:West_Germanic_languages dbr:Grammatical_case dbr:Ingvaeonic_languages dbr:Sibilants dbr:English_orthography dbr:Possessive dbr:Natural_class dbc:Linguistic_morphology dbr:Phonology dbr:Historical_linguistics dbr:Lexeme dbr:Nominative_case dbr:Finnic_languages dbr:Nouns dbr:Vocative_case dbr:Old_Dutch_language dbr:Morpheme dbr:Singular_nouns dbr:Dutch_language dbr:Bound_morpheme dbr:Old_High_German_language dbr:Old_English_language dbr:Voiced_consonants dbr:Voiceless_consonants dbr:Low_German_language dbr:Old_High_German dbr:Linguistics dbr:Genitive_case dbr:Latin_declension dbr:Estonian_language dbr:Accusative_case dbr:High_German_languages dbr:Morphology_(linguistics) dbr:Noun_class dbr:Phoneme dbr:Finnish_language dbr:Latin

dbo:wikiPageExternalLink

n10:mu52.pdf n14:personsyncretism%7Ctitle=Surrey n14:syncretism%7Ctitle=Surrey n25:+A+Study+of+Syncretism+Matthew+Baerman,+Dunstan+Brown+and+Greville+G.+Corbett&ots=AMzpqVc72L&sig=9-8eEWAVOvSMMvu7ArSb0VUFXNM%23v=onepage&q=The%20Syntax-Morphology%20Interface%3A%20A%20Study%20of%20Syncretism%20Matthew%20Baerman%2C%20Dunstan%20Brown%20and%20Greville%20G.%20Corbett&f=false n32:9780521821810%7Ctitle=The

owl:sameAs

dbpedia-ru:Синкретизм_(лингвистика) dbpedia-pl:Synkretyzm_przypadków dbpedia-fi:Synkretismi_(kielitiede) n17:vU3s freebase:m.0dvhv3 wikidata:Q2004759 dbpedia-ja:語形融合 yago-res:Syncretism_(linguistics) dbpedia-zh:語形融合 dbpedia-uk:Синкретизм_(мовознавство) dbpedia-es:Sincretismo_(lingüística) dbpedia-he:סינקרטיזם_(בלשנות) dbpedia-ca:Sincretisme_(lingüística) dbpedia-de:Synkretismus_(Linguistik) dbpedia-nl:Syncretisme_(taalkunde)

dbp:wikiPageUsesTemplate

dbt:Cite_book dbt:Refbegin dbt:Notelist dbt:Refend dbt:Reflist dbt:Short_description dbt:IPAc-en dbt:More_citations_needed dbt:Authority_control dbt:Angbr dbt:Unreferenced_section dbt:Efn

dbo:thumbnail

n23:Eenheids-pluralislijn.png?width=300

dbo:abstract

In linguistics, syncretism exists when functionally distinct occurrences of a single lexeme, morph or phone are identical in form. The term arose in historical linguistics, referring to the convergence of morphological forms within inflectional paradigms. In such cases, a former distinction has been 'syncretized'. The term syncretism is often used when a fairly regular pattern can be observed across a paradigm. Syncretism is a specific form of linguistic homophony. Homophony refers to any instance of two words or morphemes with the same pronunciation (form) but different meaning. Syncretism is a type of homophony that occurs within a specific paradigm in which the syntax would require separate forms. Accidental homophony does occur in paradigms, however, and linguist Sebastian Bank of the University of Leipzig makes the distinction between accidental homophony and syncretism in paradigms through natural classes. When a set of identical paradigmatic forms are connected by a feature in common, and a native speaker cannot tell the difference between the forms, this is said to be syncretism. Syncretism can arise through either phonological or morphological change. Baerman et al. call these two sources of syncretism "blind phonological change" and "morphosyntactic readjustment". In the case of phonological change, originally distinct forms change to be pronounced identically, so that their distinctness is lost. Such change can often be observed in the modern German verb paradigm: the infinitive nehmen 'to take' comes from Old High German neman, the first person plural declension nehmen comes from nemēm, and the third person plural nehmen comes from nemant. This is also an example of syncretism manifested in lexemes. Some scholars, according to Baerman et al., purport that blind phonological change should only be considered to yield homophony, not syncretism. This distinction between the two sources of syncretism is important in theory, but is harder to maintain de facto. In the case of morphological change, one form stops being used and is replaced by the other. This change can be exemplified by the syncretism in Latin's third-declension nouns, whose nouns take the same form in nominative and vocative cases. In de linguïstiek verwijst de term syncretisme naar het versmelten van talige verschijningsvormen van veelal morfologische aard ofwel deflexie, in combinatie met het verdwijnen van de ermee corresponderende, afzonderlijke functie. In zijn algemeenheid komt dit neer op het veranderen van een synthetische taal in een meer analytische taal. Syncretisme werd in de als een belangrijk argument aangehaald voor de volkswijsheid dat talen de neiging hebben in de loop der tijden grammaticaal eenvoudiger te worden. Daar het Proto-Indo-Europees negen naamvallen bezat (nominatief, accusatief, genitief, datief, ablatief, locatief, instrumentalis, vocatief en allatief) en geen enkele taal die eraan ontsproten is thans nog negen naamvallen heeft – in het extreemste geval, Engels, werden ze zelfs tot twee gereduceerd –, betekent dit dat een aantal syntactische functies waaraan morfologische vormen verbonden waren, samenvielen. Het Latijn heeft zo bijvoorbeeld de ablatief (en archaïsch de locatief) behouden, maar de instrumentalisfunctie werd onder datief en ablatief verdeeld. Omgekeerd hebben alle Germaanse talen de ablatief verloren, en absorbeerde de datief de locatief- en instrumentalisfuncties (het Oudengels bezat evenwel nog een instrumentalis). Een ander voorbeeld van syncretisme is het feit dat de werkwoordswijzen ten opzichte van het Proto-Indo-Europees samenvielen: waar aanvankelijk indicatief, imperatief, conjunctief, optatief en injunctief voorkwamen, hebben de Germaanse talen optatief en conjunctief samengevoegd, alsmede imperatief en injunctief (het Oudgrieks behield daarentegen de optatief). Ook het verdwijnen van een afzonderlijke vorm voor de dualis is een syncretistisch verschijnsel (het feit dat het Gotisch de dualis wit nog bezat, kan daarom, in het licht van syncretisme, archaïsch genoemd worden). Veralgemenisering van één of enkele vormen binnen een groter paradigma komt het vaakst voor bij de verschillende lange rijen van vervoegingen en verbuigingen. Bepaalde werkwoordsuitgangen kunnen hierdoor in de loop van de tijd afslijten en verdwijnen, hoewel de vormen afzonderlijk hun betekenis behouden. In dit geval is er uiteindelijk sprake van een nulmorfeem of - als de afslijting niet volledig is - van een nulallomorf. Bij syncretisme verandert een nulallomorf bijvoorbeeld gaandeweg in een nulmorfeem. Syncretisme gaat vrijwel altijd samen met vormverarming, tevens een voorbeeld van morfologische nivellering. Men kan het thans waarneembare verdwijnen van de mannelijke en onzijdige e-uitgang van de Duitse datief – bijvoorbeeld im Baume, nach Hause: klassieke vormen die zeldzaam worden – als een licht morfologisch syncretisme beschouwen, vermits het zelfstandig naamwoord nu voor drie naamvallen gelijk van vorm wordt. De Duitse grammatica is voor het overige nog vrij synthetisch. Momenteel is hier sprake van nulallomorfie bij de derde naamval, omdat het betreffende morfeem naar keuze weglaatbaar is. Het opsporen van syncretisme is van het allergrootste belang voor de reconstructie van de grammatica van oude talen, en dit allicht niet louter voor inflecterende taalfamilies. Synkretyzm przypadków, synkretyzm fleksyjny – zachodzące w językach fleksyjnych zjawisko przejmowania funkcji jednego przypadka deklinacji przez inny i będąca tego następstwem homonimia dwóch bądź kilku form fleksyjnych jednego leksemu. Dochodzi do tego na ogół na skutek zmian fonetycznych, w wyniku których formy obydwu przypadków stają się identyczne. Przykładem synkretyzmu jest przejęcie funkcji ablatywu (odpowiadającego na pytanie skąd?) przez dopełniacz z przyimkiem (od kogo? od czego?) w językach słowiańskich, w wyniku czego liczba przypadków została zredukowana do siedmiu. W synkretycznych formach fleksyjnych danego wyrazu następuje neutralizacja opozycji morfologicznych. W rezultacie zamiast oczekiwanych 14 (po siedem przypadków każdej liczby) mamy znacznie mniej formalnie różnych form fleksyjnych danego leksemu, np. paradygmaty rzeczownikowe mają w l. poj. nie więcej niż 6 różnych form, w l. mn. – nie więcej niż 5 różnych form. Liczba pojedyncza – 2 różne formy, liczba mnoga – 5 różnych form, razem – 7. 語形融合（ごけいゆうごう、syncretism）とは、1 つのパラダイムの中に、複数の同音の語形が体系的に存在することである。単に融合とも言う。 たとえば、ドイツ語のあらゆる動詞の現在時制のパラダイムにおいて、一人称複数形と三人称複数形は同音であり、文法的にもこれらの語形は一体となっている（後述）。このような場合、これらの語形は融合している、と言う。 En lingüística, el sincretisme és la identitat de forma de diferents formes morfològiques d'una paraula. Per exemple, en català, les formes acusativa i dativa dels pronoms "em" i "et" són idèntiques, mentre que "el/li" o "la/li" tenen formes diferents depenent de la funció gramatical del pronom. En llatí, el nominatiu i el vocatiu de la tercera declinació tenen la mateixa forma (e.g. rēx "rei" és alhora el nominatiu i el vocatiu singulars). De manera similar, en alemany, l'infinitiu, la primera persona del plural en present, i la tercera persona del plural present de gairebé tots els verbs tenen una forma idèntica (ex. nehmen "prendre", wir nehmen "prenem", sie nehmen "prenen"). El sincretisme pot sorgir a partir de canvis o bé fonològics o bé morfològics. En cas de canvi fonològics, terminacions que originalment eren diferents acabaren pronunciant-se igual, de manera que es perd la diferència. Així, en el cas de l'alemany, l'infinitiu nehmen deriva de l'alt alemany antic neman, la primera persona del plural nehmen deriva de nemēm, i la tercera persona del plural nehmen deriva de nemant. En cas de canvi morfològic, simplement passa que una forma deixa de ser utilitzada i és substituïda per l'altra: és el cas de l'exemple llatí, on el nominatiu simplement desplaçà el vocatiu a la tercera declinació. El sincretismo, en lingüística, es un fenómeno por el que dos o más valores morfosintácticos comparten la misma forma. Por ejemplo, en español, la 1.ª y 3.ª personas del singular son idénticas en varios tiempos verbales: así, cantaba puede implicar que el sujeto que canta sea yo, pero también él o ella; lo mismo pasa con cantaría, cante, cantara, cantase; estas formas proceden de formas latinas que sí distinguían ambas personas, pero la desaparición durante la formación del español, y otras lenguas romances, de varias consonantes finales características de la conjugación latina ha dado como resultado formas sincréticas. En morfología, el sincretismo es típico de las lenguas fusionales. No debe confundirse con el sincretismo cultural y religioso. Según la definición de Fernando Lázaro Carreter, el sincretismo se produce cuando una forma asume diversas funciones de otras formas. Se produjo, por ejemplo, cuando el caso ablativo primitivo latino, puramente separativo, asumió las funciones del caso instrumental y las del caso locativo indoeuropeos. Por eso se dice del ablativo que es un caso sincrético. De igual modo, el fonema que pervive en una oposición neutralizable, es un fonema sincrético.​ Para Luis Eguren y Olga Fernández Soriano, el sincretismo es el fenómeno que consiste en que un solo morfo exprese dos o más significados gramaticales correspondientes a morfemas distintos. Otro ejemplo de sincretismo en español sería el hecho de que la desinencia verbal –o (verbigracia am-o) aglutine distintas categorías flexivas sin que puedan aislarse para cada una de ellas segmentos fónicos diferenciados.​ 語形融合（syncretism、形式合一、混合論、不同變化形式的合併）在語言學中，指出現當單一語素的功能性不同而形式上是相同的時之情況。本術語出現在歷史語言學中，指的是在曲折規範下之形態的融合。在這種情況下，以前的區別已經被"融合"掉了。 У мовознавстві синкретизм (грец. συνκρητισμός — з’єднання) — формальне нерозрізнення, злиття в одній формі різнорідних мовних елементів. Явище синкретизму притаманне всім рівням мовної структури, однак на кожному з рівнів має специфічні особливості. Синкретизм пов’язаний, з одного боку, з нейтралізацією, з іншого — з процесами взаємоперехідності одиниць мови. На фонологічному рівні він збігається з нейтралізацією. На граматичному й лексично-семантичному рівнях явище синкретизму значно багатше і складніше. Тут поряд з інтеграцією двох чи більше значень в одній формі спостерігаємо перехідні, проміжні явища, що робить нечіткими й схематичними навіть найдокладніші класифікації лексично-граматичних класів, синтаксичних структур, лексично-семантичних варіантів слів. Синкрети́зм (греч. συγκρητισμός) в языкознании — постоянное объединение в одной форме нескольких значений или компонентов значения, разделённых между разными формами в случаях, соотносимых с данным, или на более ранних этапах истории языка. Синкретические формы могут трактоваться как многозначные (полифункциональные) или омонимичные. Синкретизмом также может называться кумуляция грамматических значений — выражение нескольких граммем различных грамматических категорий одним нечленимым показателем (например, в рус. зима окончание -а кумулятивно выражает значения именительного падежа и единственного числа). Synkretismus ist das Zusammenfallen von Beugungsformen, im Deutschen beispielsweise dieselbe Endung bei verschiedenen Kasus. Morphologisch ausgedrückt sind Synkretismen Marker mit identischer Form, die unterschiedliche Werte eines Merkmales ausdrücken. Man unterscheidet zwischen innerparadigmatischen und transparadigmatischen Synkretismen, wobei innerparadigmatische Synkretismen innerhalb eines Flexionsaffix auftreten, während transparadigmatische Synkretismen in verschiedenen Paradigmen auftreten, wie z. B. das deutsche Suffix -en einerseits bei flektierten Adjektiven (vergleiche folgendes Beispiel), andererseits bei infiniten Verbformen wie „geh-en“. Im Folgenden beschränken wir uns auf innerparadigmatische Synkretismen.

prov:wasDerivedFrom

wikipedia-en:Syncretism_(linguistics)?oldid=1088506091&ns=0

dbo:wikiPageLength

15383

foaf:isPrimaryTopicOf

wikipedia-en:Syncretism_(linguistics)