This HTML5 document contains 239 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbpedia-dehttp://de.dbpedia.org/resource/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
dbpedia-huhttp://hu.dbpedia.org/resource/
dbpedia-cahttp://ca.dbpedia.org/resource/
dbpedia-kohttp://ko.dbpedia.org/resource/
dbpedia-eshttp://es.dbpedia.org/resource/
dbpedia-eohttp://eo.dbpedia.org/resource/
n15https://global.dbpedia.org/id/
yagohttp://dbpedia.org/class/yago/
dbpedia-ruhttp://ru.dbpedia.org/resource/
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
dbpedia-svhttp://sv.dbpedia.org/resource/
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
dbpedia-plhttp://pl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-pthttp://pt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-cshttp://cs.dbpedia.org/resource/
dbpedia-lahttp://la.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fihttp://fi.dbpedia.org/resource/
dbpedia-nohttp://no.dbpedia.org/resource/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#
dbpedia-ithttp://it.dbpedia.org/resource/
dbpedia-frhttp://fr.dbpedia.org/resource/
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
dbphttp://dbpedia.org/property/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
goldhttp://purl.org/linguistics/gold/
dbpedia-nlhttp://nl.dbpedia.org/resource/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/
dbpedia-jahttp://ja.dbpedia.org/resource/

Statements

Subject Item
dbr:Tragédie_en_musique
rdf:type
yago:Cognition100023271 yago:Idea105833840 yago:Category105838765 yago:Part113809207 yago:Kind105839024 yago:Music107020895 yago:AuditoryCommunication107109019 yago:Relation100031921 yago:MusicGenre107071942 yago:PsychologicalFeature100023100 yago:WikicatOperaGenres dbo:MusicGenre yago:Word106286395 yago:Content105809192 yago:ExpressiveStyle107066659 yago:WikicatMusicGenres yago:WikicatMusicalForms yago:Genre105845332 yago:Concept105835747 yago:Form106290637 yago:Communication100033020 yago:LanguageUnit106284225 yago:WikicatTheatricalGenres yago:Abstraction100002137
rdfs:label
Tragédie lyrique Lirika tragedio Tragédie en musique Tragédie lyrique 叙情悲劇 Tragédie lyrique Tragédie lyrique Tragédie lyrique Tragédie en musique Tragédie en musique 서정 비극 Музыкальная трагедия Tragédie lyrique Tragédie lyrique Tragédie lyrique
rdfs:comment
Designa-se tragédie en musique (ou «tragédie lyrique», podendo surgir traduzido para português como "tragédia musical" ou "tragédia lírica") o género musical especificamente francês, em uso nos séculos XVII e XVIII, e cujas obras eram principalmente representadas no palco da Académie royale de musique de Paris, difundindo-se depois por outras cidades francesas e estrangeiras. La tragédie lyrique (appelée aussi tragédie en musique ou tragédie mise en musique) est un genre musical spécifiquement français, en usage au cours des XVIIe et XVIIIe siècles, principalement représenté sur la scène de l'Académie royale de musique de Paris, puis diffusé dans les autres grandes villes françaises et étrangères. La tragèdia lírica (en francès tragédie lyrique o tragédie en musique) és el tipus d'òpera francesa més important en el període que abasta des de Jean-Baptiste Lully fins a Rameau (1683-1764). Es pot distingir per la seva estructura en cinc actes i per la intensitat dramàtica i la serietat de la música. Durant el segle xviii la tragèdia lírica va influenciar la reforma operística de Jommelli, Traetta i Gluck. Habitualment, la tragèdia lírica anava precedida per un pròleg amb una funció política: focalitzar l'atenció en el monarca (Lluís XIV). Així eren mostrats al públic un seguit d'esdeveniments —verídics o imaginaris— relacionats amb la figura reial. Cal remarcar la unitat dramàtica que aconsegueix Lully en integrar gèneres anteriors, com ara la comèdia o el ballet. A més, destaca l'ús d 叙情悲劇（じょじょうひげき、抒情悲劇、フランス語: tragédie lyrique トラジェディ・リリック）または音楽悲劇（おんがくひげき、仏: tragédie en musique）は、ジャン＝バティスト・リュリがフランス・オペラに導入し、18世紀後半までその追随者によって作られた、オペラの1ジャンル。 Tragédie lyrique (Lyrisk tragedi) även kallas Tragédie en musique (Tonsatt tragedi) är den viktigaste genren inom den franska höviska barockoperan under 1600- och 1700-talen. Jean-Baptiste Lully utvecklade tragédie lyrique ur det franskaklassiska dramat, komedibaletten, och den italienska operan. Genren vidareutvecklades senare av Jean-Philippe Rameau. Ett tragédi lyrique-verk består av en prolog (som ofta anspelar på samtida tilldragelser vid hovet) och fem akter. Ämnet hämtades ur den antika grekiska eller romerska mytologin. Viktiga beståndsdelar i de här verken är de deklamatoriska monologerna, de korta ariorna och duetterna samt pantomim- och dansinlagorna (divertissements). Tragédie lyrique (Francouzská lyrická tragédie), také známá pod původním názvem Tragédie en musique (Hudební tragédie) je druh francouzské opery, který uvedl Jean-Baptiste Lully. Opery tohoto druhu jsou obvykle inspirovány příběhy klasické mytologie, nebo příběhy od Tassa, či Ariosta. Libreta nemusí mít tragický konec (z velké části jej opravdu nemají), ale atmosféra celé opery musí být noblesní a vznešená. Klasická tragédie lyrique má pět dějství. Dřívějším operám tohoto druhu předcházel zpravidla alegorický prolog, který během života krále Ludvíka XIV. oslavoval jeho ušlechtilé vlastnosti a statečnost ve válce. Tragédie lyrique (tragédie en musique, pastorale heroique) to gatunek francuskiej opery, kultywowany w epoce baroku i częściowo klasycyzmu. Forma ta nawiązywała po części do typu widowiska operowego wykształconego w Wenecji w poł. XVII wieku oraz do rodzimej we Francji tradycji baletu dworskiego. La lirika tragedio aŭ muzika tragedio estas specife franca operoĝenro de la malfrua 17-a kaj 18-a jarcentoj. Kiel inventinto de la lirika tragedio oni povas rigardi Jean-Baptiste Lully, kiu evoluigis ĉi tiun formon en la 1670-aj jaroj kune kun sia libretisto tiel, ke ĝi sin konservis esence ĝis malfrue en la 18-a jarcento. Ĝi fontis el eroj de la ballet-de-cour, de la pastoralo kaj de la maŝinteatro. La prezentado de lirika tragedio estis spektaklo, al kiu partoprenis multaj artoj: krom la muziko kaj la poezio tiuj estis la baleto, la kostumoj, la . Een tragédie lyrique, lyrische tragedie, ook wel tragédie mise en musique genaamd, was het belangrijkste operagenre aan het Franse hof van de 17e en 18e eeuw. Dit genre in de barokopera werd door Lully uit elementen van de Franse tragedie, het komedieballet, het ballet de cour en de Italiaanse opera ontwikkeld en voortgezet door Rameau. Die Tragédie lyrique oder Tragédie en musique ist eine Gattung der französischen Oper des späten 17. und 18. Jahrhunderts. Als Erfinder der Tragédie lyrique kann man Jean-Baptiste Lully betrachten, der diese Form in den 1670er Jahren zusammen mit seinem Librettisten Philippe Quinault in eine Form entwickelte, die sich im Wesentlichen weit ins 18. Jahrhundert hinein hielt. Sie speiste sich aus Elementen des ballet de cour, der Pastorale und des Maschinentheaters. Die Aufführung einer Tragédie lyrique war ein Spektakel, an denen viele Kunstformen beteiligt waren: neben der Musik und der Dichtung waren dies das Ballett, die Kostüme, die Bühnenbilder. Diese prunkvolle höfische Operngattung wird abgegrenzt zum eher bürgerlichen Drame lyrique im Vorfeld der französischen Revolution. 서정 비극(프랑스어: Tragédie en musique)은 역시 (프랑스어: tragédie lyrique)으로 알려져 있으며, 장바티스트 륄리가 창조하고 그의 추종자들이 18세기 중반까지 사용한 프랑스 오페라 장르이다. 이 장르의 오페라는 항상 고전 신화의 이야기나 이탈리아 작가인 타소나 아리오스토의 낭만 서사시를 기초로 한다. Tragédie en musique (French: [tʁaʒedi ɑ̃ myzik], musical tragedy), also known as tragédie lyrique (French: [tʁaʒedi liʁik], lyric tragedy), is a genre of French opera introduced by Jean-Baptiste Lully and used by his followers until the second half of the eighteenth century. Operas in this genre are usually based on stories from Classical mythology or the Italian romantic epics of Tasso and Ariosto. The stories may not necessarily have a tragic ending – in fact, most do not – but the works' atmospheres are suffused throughout with an affect of nobility and stateliness. The standard tragédie en musique has five acts. Earlier works in the genre were preceded by an allegorical prologue and, during the lifetime of Louis XIV, these generally celebrated the king's noble qualities and his prowess Con il termine tragédie lyrique si intende un genere dell'opera francese, che fu peraltro denominato, in origine, "tragédie en musique" o "tragédie (re)mise en musique", termini che rimasero assolutamente predominanti fino a tutta la prima metà del XVIII secolo, quando anche quello di tragédie lyrique cominciò in qualche modo ad imporsi. Per gran parte del XX secolo, quest'ultimo termine è stato quello preferito dai musicologi. Oggigiorno si tende invece a tornare alla più propria denominazione originaria di tragédie en musique. Музыкальная (или лирическая) трагедия (фр. tragédie Lyrique) — жанр французской оперы второй половины XVII — середины XVIII в., становление и расцвет её связаны с творчеством Жана-Батиста Люлли и его постоянного либреттиста Филиппа Кино. Благодаря Люлли опера заняла главенствующее место во французской музыке. Кроме Люлли наиболее значительным автором музыкальной трагедии считается Жан-Филипп Рамо, пять произведений которого считаются одними из лучших в этом жанре. La tragedia lírica («tragédie en musique» o «tragédie lyrique») es un género musical francés de los siglos xvii y xviii, que solía ser representado en la escena de la Académie royale de musique de París, y que después se difundió por otras ciudades francesas y extranjeras.
dcterms:subject
dbc:Tragédies_en_musique dbc:Opera_genres dbc:Opera_terminology
dbo:wikiPageID
1447627
dbo:wikiPageRevisionID
1106675591
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Scylla_(Gatti) dbr:David_et_Jonathas dbr:Callirhoé dbr:Torquato_Tasso dbr:Hippolyte_et_Aricie dbr:Camille,_reine_des_volsques dbr:Thétis_et_Pélée dbr:Jean-Baptiste_Lully dbr:Scylla_et_Glaucus dbr:Méléagre dbr:Marquis_de_Brassac dbr:Omphale_(Destouches) dbr:Hésione dbr:Jean-Marie_Leclair dbr:Paolo_Lorenzani dbr:Louis_Lacoste_(composer) dbr:Atys_(Lully) dbr:Ismène_et_Isménias dbr:Jephté dbr:Créuse_l'athénienne dbc:Tragédies_en_musique dbr:Méduse_(opera) dbr:Arion_(Matho) dbr:Michel_Montéclair dbr:Les_Boréades dbr:Télèphe dbr:Joseph_François_Salomon dbr:Nitétis dbr:Ariane_et_Bacchus dbr:Iphigénie_en_Tauride_(Campra) dbr:Vénus_et_Adonis dbr:Hippodamie dbr:Orphée_(Louis_Lully) dbr:Médée_(Charpentier) dbr:Achille_et_Polyxène dbr:Ariane_(Mouret) dbr:Classical_mythology dbr:Télémaque_(Campra) dbr:Télémaque_(Destouches) dbc:Opera_genres dbr:Énée_et_Lavinie_(Collasse) dbr:Énée_et_Lavinie_(Dauvergne) dbr:Céphale_et_Procris_(Jacquet_de_la_Guerre) dbr:Marin_Marais dbr:François_Francoeur dbr:Polyxène_et_Pirrhus dbr:Alcine dbr:Jean-Baptiste_Matho dbr:Castor_et_Pollux dbr:Bellérophon dbr:Achille_et_Déidamie dbr:Alcyone_(opera) dbr:Hypermnestre dbr:Tarsis_et_Zélie dbr:Toussaint_Bertin_de_la_Doué dbr:Scanderberg dbr:Jean-Baptiste_Stuck dbr:Rameau dbr:Ariosto dbr:Cadmus_et_Hermione dbr:Médée_et_Jason dbr:Armide_(Lully) dbr:Marc-Antoine_Charpentier dbr:Alceste_(Lully) dbr:Zoroastre dbr:Théagène_et_Chariclée dbr:Amadis_(Lully) dbr:Thésée_(Mondonville) dbr:Louis_XIV dbr:Renaud_(Desmarets) dbr:Phaëthon_(Lully) dbr:Théonoé dbr:Ajax_(Bertin_de_la_Doué) dbr:François_Bouvard dbr:Joseph-Nicolas-Pancrace_Royer dbr:French_opera dbr:André_Campra dbr:Biblis_(opera) dbr:Charles-Louis_Mion dbr:Circé_(Desmarets) dbr:Jean-Joseph_Mouret dbr:Canente_(Collasse) dbr:Jason_(opera) dbr:André_Cardinal_Destouches dbr:Canente_(Dauvergne) dbr:Philomèle dbc:Opera_terminology dbr:Didon_(Desmarets) dbr:Idoménée dbr:Jean-Benjamin_de_La_Borde dbr:Jean-Joseph_de_Mondonville dbr:Jupiter_vainqueur_des_Titans dbr:Bradamante_(opera) dbr:Dardanus_(opera) dbr:Pirithoüs_(opera) dbr:Manto_la_fée dbr:Thésée dbr:Charles-Hubert_Gervais dbr:Alcide_(opera) dbr:Johann_Christian_Bach dbr:Antoine_Dauvergne dbr:François_Rebel dbr:Diomède_(opera) dbr:Tancrède dbr:François_Colin_de_Blamont dbr:Amadis_de_Grèce dbr:Proserpine_(Lully) dbr:Pascal_Collasse dbr:Amadis_de_Gaule_(J._C._Bach) dbr:Jean-Philippe_Rameau dbr:Élisabeth_Jacquet_de_La_Guerre dbr:Ulysse_(Rebel) dbr:Roland_(Lully) dbr:Jean-Féry_Rebel dbr:Pirame_et_Thisbé dbr:Télégone dbr:Henri_Desmarets dbr:Hercule_mourant dbr:Léandre_et_Héro dbr:Astrée_(Collasse) dbr:Sémélé dbr:Médus dbr:Persée dbr:Bernard_de_Bury dbr:Orion_(Lacoste) dbr:Pyrrhus_(Royer) dbr:Polydore dbr:Isis_(Lully) dbr:Theobaldo_di_Gatti dbr:Marthésie dbr:Oronthée dbr:Cassandre_(opera) dbr:Sémiramis_(Destouches) dbr:Psyché_(opera) dbr:Polixène
owl:sameAs
dbpedia-ko:서정_비극 n15:54P4G dbpedia-la:Tragoedia_in_musica dbpedia-pt:Tragédie_en_musique dbpedia-de:Tragédie_lyrique dbpedia-ru:Музыкальная_трагедия dbpedia-hu:Tragédie_lyrique dbpedia-ja:叙情悲劇 dbpedia-eo:Lirika_tragedio dbpedia-no:Tragédie_lyrique dbpedia-fr:Tragédie_lyrique dbpedia-fi:Tragédie_lyrique dbpedia-pl:Tragédie_lyrique dbpedia-sv:Tragédie_lyrique dbpedia-es:Tragédie_en_musique dbpedia-ca:Tragédie_lyrique wikidata:Q908705 dbpedia-it:Tragédie_lyrique dbpedia-cs:Tragédie_lyrique freebase:m.052bg4 dbpedia-nl:Tragédie_lyrique
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:ISBN dbt:IPA-fr dbt:Short_description dbt:Opera_terms dbt:Opera_genres
dbo:abstract
La tragedia lírica («tragédie en musique» o «tragédie lyrique») es un género musical francés de los siglos xvii y xviii, que solía ser representado en la escena de la Académie royale de musique de París, y que después se difundió por otras ciudades francesas y extranjeras. Tragédie en musique (French: [tʁaʒedi ɑ̃ myzik], musical tragedy), also known as tragédie lyrique (French: [tʁaʒedi liʁik], lyric tragedy), is a genre of French opera introduced by Jean-Baptiste Lully and used by his followers until the second half of the eighteenth century. Operas in this genre are usually based on stories from Classical mythology or the Italian romantic epics of Tasso and Ariosto. The stories may not necessarily have a tragic ending – in fact, most do not – but the works' atmospheres are suffused throughout with an affect of nobility and stateliness. The standard tragédie en musique has five acts. Earlier works in the genre were preceded by an allegorical prologue and, during the lifetime of Louis XIV, these generally celebrated the king's noble qualities and his prowess in war. Each of the five acts usually follows a basic pattern, opening with an aria in which one of the main characters expresses their feelings, followed by dialogue in recitative interspersed with short arias (petits airs), in which the main business of the plot occurs. Each act traditionally ends with a divertissement, offering great opportunities for the chorus and the ballet troupe. Composers sometimes changed the order of these features in an act for dramatic reasons. La tragèdia lírica (en francès tragédie lyrique o tragédie en musique) és el tipus d'òpera francesa més important en el període que abasta des de Jean-Baptiste Lully fins a Rameau (1683-1764). Es pot distingir per la seva estructura en cinc actes i per la intensitat dramàtica i la serietat de la música. Durant el segle xviii la tragèdia lírica va influenciar la reforma operística de Jommelli, Traetta i Gluck. Habitualment, la tragèdia lírica anava precedida per un pròleg amb una funció política: focalitzar l'atenció en el monarca (Lluís XIV). Així eren mostrats al públic un seguit d'esdeveniments —verídics o imaginaris— relacionats amb la figura reial. Cal remarcar la unitat dramàtica que aconsegueix Lully en integrar gèneres anteriors, com ara la comèdia o el ballet. A més, destaca l'ús d'escenografies sovint amb artificis mecànics. Durant els vuitanta-cinc anys d'existència, el terme «tragèdia lírica» va ser emprat rarament per llibretistes o compositors. Gairebé tots els llibrets impresos abans de 1760 fan servir l'expressió tragédie o tragédie en musique. El mateix ocorre amb les composicions, amb variants com ara tragédie mise en musique. Uns anys després de prendre el control de l'Académie Royale de Musique i, en conseqüència, d'adquirir el monopoli de l'òpera francesa, Jean-Baptiste Lully va escriure la seva primera tragèdia, Cadmus et Hermione (1673). A partir d'aquí, va completar tretze tragèdies, totes excepte dues amb llibret de Philippe Quinault, amb la qual cosa va establir les característiques del gènere al llarg de gairebé cent anys. Музыкальная (или лирическая) трагедия (фр. tragédie Lyrique) — жанр французской оперы второй половины XVII — середины XVIII в., становление и расцвет её связаны с творчеством Жана-Батиста Люлли и его постоянного либреттиста Филиппа Кино. Благодаря Люлли опера заняла главенствующее место во французской музыке. Кроме Люлли наиболее значительным автором музыкальной трагедии считается Жан-Филипп Рамо, пять произведений которого считаются одними из лучших в этом жанре. Designa-se tragédie en musique (ou «tragédie lyrique», podendo surgir traduzido para português como "tragédia musical" ou "tragédia lírica") o género musical especificamente francês, em uso nos séculos XVII e XVIII, e cujas obras eram principalmente representadas no palco da Académie royale de musique de Paris, difundindo-se depois por outras cidades francesas e estrangeiras. La tragédie lyrique (appelée aussi tragédie en musique ou tragédie mise en musique) est un genre musical spécifiquement français, en usage au cours des XVIIe et XVIIIe siècles, principalement représenté sur la scène de l'Académie royale de musique de Paris, puis diffusé dans les autres grandes villes françaises et étrangères. Tragédie lyrique (Lyrisk tragedi) även kallas Tragédie en musique (Tonsatt tragedi) är den viktigaste genren inom den franska höviska barockoperan under 1600- och 1700-talen. Jean-Baptiste Lully utvecklade tragédie lyrique ur det franskaklassiska dramat, komedibaletten, och den italienska operan. Genren vidareutvecklades senare av Jean-Philippe Rameau. Ett tragédi lyrique-verk består av en prolog (som ofta anspelar på samtida tilldragelser vid hovet) och fem akter. Ämnet hämtades ur den antika grekiska eller romerska mytologin. Viktiga beståndsdelar i de här verken är de deklamatoriska monologerna, de korta ariorna och duetterna samt pantomim- och dansinlagorna (divertissements). 서정 비극(프랑스어: Tragédie en musique)은 역시 (프랑스어: tragédie lyrique)으로 알려져 있으며, 장바티스트 륄리가 창조하고 그의 추종자들이 18세기 중반까지 사용한 프랑스 오페라 장르이다. 이 장르의 오페라는 항상 고전 신화의 이야기나 이탈리아 작가인 타소나 아리오스토의 낭만 서사시를 기초로 한다. La lirika tragedio aŭ muzika tragedio estas specife franca operoĝenro de la malfrua 17-a kaj 18-a jarcentoj. Kiel inventinto de la lirika tragedio oni povas rigardi Jean-Baptiste Lully, kiu evoluigis ĉi tiun formon en la 1670-aj jaroj kune kun sia libretisto tiel, ke ĝi sin konservis esence ĝis malfrue en la 18-a jarcento. Ĝi fontis el eroj de la ballet-de-cour, de la pastoralo kaj de la maŝinteatro. La prezentado de lirika tragedio estis spektaklo, al kiu partoprenis multaj artoj: krom la muziko kaj la poezio tiuj estis la baleto, la kostumoj, la . La verko estas strukturita en muzika uverturo, prologo kaj kvin aktoj. Kiel uverturo Lully establis la formon nomitan franca, kiu konsistas el rapida mezparto enkadrigita per gravaj-solenaj partoj kun punktitaj ritmoj. La prologo laŭdas la regantan reĝon, kaj okazas ofte aludoj pri la aktuala politiko. Fine de la 18-a jarcento la lirika tragedio cedis al la pli graviĝanta franca komika opero; ĝin sukcedis la serioza opero den la granda opero. Jules Massenet denove uzis la ĝenronomon dum la jarccentoŝanĝo al la 20-a jarcento por siaj trakomponitaj operoj. Con il termine tragédie lyrique si intende un genere dell'opera francese, che fu peraltro denominato, in origine, "tragédie en musique" o "tragédie (re)mise en musique", termini che rimasero assolutamente predominanti fino a tutta la prima metà del XVIII secolo, quando anche quello di tragédie lyrique cominciò in qualche modo ad imporsi. Per gran parte del XX secolo, quest'ultimo termine è stato quello preferito dai musicologi. Oggigiorno si tende invece a tornare alla più propria denominazione originaria di tragédie en musique. Tragédie lyrique (Francouzská lyrická tragédie), také známá pod původním názvem Tragédie en musique (Hudební tragédie) je druh francouzské opery, který uvedl Jean-Baptiste Lully. Opery tohoto druhu jsou obvykle inspirovány příběhy klasické mytologie, nebo příběhy od Tassa, či Ariosta. Libreta nemusí mít tragický konec (z velké části jej opravdu nemají), ale atmosféra celé opery musí být noblesní a vznešená. Klasická tragédie lyrique má pět dějství. Dřívějším operám tohoto druhu předcházel zpravidla alegorický prolog, který během života krále Ludvíka XIV. oslavoval jeho ušlechtilé vlastnosti a statečnost ve válce. Každý z pěti aktů obvykle dodržuje základní vzorec; začíná árií, v níž jedna z hlavních postav vyjadřuje své pocity, následuje dialog, kdy se recitativ střídá s krátkými áriemi (petits airs),ve kterém dochází k hlavní zápletce. Každý akt tradičně končí tzv. divertissement, při které zpívá sbor (který je obecně hojně zastoupen) a na jevišti se odehrává baletní vystoupení. Skladatelé někdy změnili pořadí jednotlivých výstupů, většinou kvůli příběhu (který tak mohl v určitých případech lépe vyniknout). Een tragédie lyrique, lyrische tragedie, ook wel tragédie mise en musique genaamd, was het belangrijkste operagenre aan het Franse hof van de 17e en 18e eeuw. Dit genre in de barokopera werd door Lully uit elementen van de Franse tragedie, het komedieballet, het ballet de cour en de Italiaanse opera ontwikkeld en voortgezet door Rameau. De tragédie lyrique bestond uit een proloog, die meestal betrekking had op actuele gebeurtenissen aan het hof, en vijf bedrijven. De onderwerpen kwamen meestal uit de Griekse en Romeinse mythologie. Belangrijke bestanddelen van de tragédie lyrique zijn de korte aria's en duetten, de declamatorische monologen en de intermezzo's met dans en pantomime. Die Tragédie lyrique oder Tragédie en musique ist eine Gattung der französischen Oper des späten 17. und 18. Jahrhunderts. Als Erfinder der Tragédie lyrique kann man Jean-Baptiste Lully betrachten, der diese Form in den 1670er Jahren zusammen mit seinem Librettisten Philippe Quinault in eine Form entwickelte, die sich im Wesentlichen weit ins 18. Jahrhundert hinein hielt. Sie speiste sich aus Elementen des ballet de cour, der Pastorale und des Maschinentheaters. Die Aufführung einer Tragédie lyrique war ein Spektakel, an denen viele Kunstformen beteiligt waren: neben der Musik und der Dichtung waren dies das Ballett, die Kostüme, die Bühnenbilder. Diese prunkvolle höfische Operngattung wird abgegrenzt zum eher bürgerlichen Drame lyrique im Vorfeld der französischen Revolution. Das Werk beginnt mit einer französischen Ouvertüre, einer Form, die von Lully etabliert wurde. Sie besteht aus einem schnellen Mittelteil, der eingerahmt wird von gravitätischen Teilen mit punktierten Rhythmen. Es folgt ein Prolog mit einem Lob auf den regierenden König und oftmals mit Anspielungen auf die Tagespolitik, sowie anschließend fünf Akte. Gegen Ende des 18. Jahrhunderts wich unter Einfluss der Reformopern Christoph Willibald Glucks und Antonio Salieris die Tragédie lyrique der größer werdenden Bedeutung der Opéra comique und fand einen Nachfolger des „Seria“-Genres in der Grand opéra. Jules Massenet verwendete die Gattungsbezeichnung um die Wende zum 20. Jahrhundert für seine durchkomponierten Opern wieder. Tragédie lyrique (tragédie en musique, pastorale heroique) to gatunek francuskiej opery, kultywowany w epoce baroku i częściowo klasycyzmu. Forma ta nawiązywała po części do typu widowiska operowego wykształconego w Wenecji w poł. XVII wieku oraz do rodzimej we Francji tradycji baletu dworskiego. Twórcami tragedii lirycznej byli: Robert Cambert i Jean-Baptiste Lully. Cambert jako pierwszy wystawił w Paryżu operę w języku francuskim (1671), na skutek intryg Lully'ego wyjechał z Francji, a ambitny Włoch otrzymał od Ludwika XIV patent na przedstawienia operowe. W zamierzeniu Lully'ego ta forma opery miała być połączeniem literackich osiągnięć tragedii francuskiej (Pierre Corneille, Jean Baptiste Racine) oraz form wypracowanych przez kompozytorów i choreografów w przedstawieniach ballet de cour. Tragédie lyrique składała się z reguły z pięciu aktów poprzedzonych uwerturą (powtarzaną po prologu) i prologiem o tematyce alegorycznej. Prolog ten miał najczęściej formę panegiryku poświęconego królowi i nawiązywał często do aktualnych wydarzeń politycznych. W tematyce francuskich tragedii muzycznych przeważały motywy zaczerpnięte z mitologii grecko-rzymskiej oraz opracowania popularnych ówcześnie dzieł Torquato Tassa. Poszczególne akty składały się ze scen, w których przeważały dialogi i monologi ujęte w recytatywy, z częstymi zmianami metrum. Recytatywy te w rytmice i melodyce miały oddawać cechy charakterystyczne dla sposobu deklamacji praktykowanego w tym czasie podczas wystawiania tragedii mówionych. Krótkie arie o dwuczęściowej z reguły budowie, łączyły się z recyatywami bez przerw. W każdym z aktów libreciści zamieszczali zazwyczaj rozbudowane divertissement, złożone z tańców, scen pantomimicznych, chórów, ansamblów i krótkich arii. W przedstawieniach tych istotną rolę pełniły maszynerie teatralne oraz skomplikowana choreografia. Rzadkim zjawiskiem były arie z koloraturą w stylu włoskim. Dopiero w I poł. XVIII wieku styl ten zaczął przenikać do francuskiej tragedii muzycznej, głównie w dziełach Jean-Philippe Rameau. Forma, stylistyka i rozmach sceniczny tragedii lirycznej w znaczącym stopniu wpłynęły na twórczość operową niektórych kompozytorów epoki klasycyzmu muzycznego: Christopha Willibalda Glucka, Antonio Salieriego, Niccolò Piccinniego. W niewielkim stopniu zauważa się jej wpływ na niektóre dzieła sceniczne Mozarta. Poprzez twórczość Étienne-Nicolas Méhula i Luigiego Cherubiniego i Jean-François Lesueur'a, do pewnego stopnia odcisnęła również formalne piętno na niektórych elementach XIX-wiecznej grand opéra (sceny chóralne, balet, dramatyczne monologi nawiązujące do konwencji tragedii mówionej). W dziełach tych, ważną rolę odgrywały rozbudowane sceny z udziałem jednego lub kilku solistów śpiewających razem z chórem, co pogłębiało efekt dramatyczny i muzyczny. Taki zabieg kompozytorski stosowany z upodobaniem przez twórców XIX-wiecznych miał swoje źródło już we wcześniejszych dziełach Lully'ego, Rameau i Glucka. 叙情悲劇（じょじょうひげき、抒情悲劇、フランス語: tragédie lyrique トラジェディ・リリック）または音楽悲劇（おんがくひげき、仏: tragédie en musique）は、ジャン＝バティスト・リュリがフランス・オペラに導入し、18世紀後半までその追随者によって作られた、オペラの1ジャンル。
gold:hypernym
dbr:Genre
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:Tragédie_en_musique?oldid=1106675591&ns=0
dbo:wikiPageLength
7414
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:Tragédie_en_musique