This HTML5 document contains 202 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

Prefix	IRI
dbpedia-da	http://da.dbpedia.org/resource/
dbt	http://dbpedia.org/resource/Template:
dbpedia-no	http://no.dbpedia.org/resource/
wikipedia-en	http://en.wikipedia.org/wiki/
dbpedia-sv	http://sv.dbpedia.org/resource/
n50	http://ia.dbpedia.org/resource/
dbpedia-bg	http://bg.dbpedia.org/resource/
n22	http://hy.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fi	http://fi.dbpedia.org/resource/
dbr	http://dbpedia.org/resource/
dbpedia-et	http://et.dbpedia.org/resource/
dbpedia-he	http://he.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fr	http://fr.dbpedia.org/resource/
n13	http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
dcterms	http://purl.org/dc/terms/
rdfs	http://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
dbpedia-cs	http://cs.dbpedia.org/resource/
rdf	http://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
n28	http://d-nb.info/gnd/
n37	http://dbpedia.org/resource/File:
dbp	http://dbpedia.org/property/
dbpedia-eo	http://eo.dbpedia.org/resource/
xsdh	http://www.w3.org/2001/XMLSchema#
dbpedia-uk	http://uk.dbpedia.org/resource/
n33	https://archive.org/details/newprincetonency0000unse/page/
dbo	http://dbpedia.org/ontology/
dbpedia-sr	http://sr.dbpedia.org/resource/
dbpedia-pt	http://pt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-sk	http://sk.dbpedia.org/resource/
n45	https://archive.org/details/versificationmaj00wims/page/
dbpedia-ja	http://ja.dbpedia.org/resource/
dbc	http://dbpedia.org/resource/Category:
dbpedia-de	http://de.dbpedia.org/resource/
dbpedia-pl	http://pl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-br	http://br.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ru	http://ru.dbpedia.org/resource/
wikidata	http://www.wikidata.org/entity/
dbpedia-nl	http://nl.dbpedia.org/resource/
gold	http://purl.org/linguistics/gold/
n31	https://global.dbpedia.org/id/
dbpedia-sl	http://sl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-oc	http://oc.dbpedia.org/resource/
dbpedia-gd	http://gd.dbpedia.org/resource/
dbpedia-it	http://it.dbpedia.org/resource/
n10	http://wa.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ca	http://ca.dbpedia.org/resource/
prov	http://www.w3.org/ns/prov#
foaf	http://xmlns.com/foaf/0.1/
dbpedia-ko	http://ko.dbpedia.org/resource/
dbpedia-be	http://be.dbpedia.org/resource/
dbpedia-gl	http://gl.dbpedia.org/resource/
n35	https://archive.org/details/
freebase	http://rdf.freebase.com/ns/
dbpedia-es	http://es.dbpedia.org/resource/
dbpedia-io	http://io.dbpedia.org/resource/
owl	http://www.w3.org/2002/07/owl#

Statements

Subject Item

dbr:Alexandrine

rdf:type

owl:Thing

rdfs:label

アレクサンドラン Alexandrine Alexandrin Alessandrino (metrica) Александрійський вірш Alexandrijn Alejandrino Aleksandro (poetiko) Alexandrin Alexandriner Aleksandryn Александрийский стих Alexandrín 알렉상드랭 Verso alexandrino Vers alexandrí

rdfs:comment

アレクサンドラン（または十二音綴、フランス語: alexandrin、英語: alexandrine、イタリア語: alessandrino）は詩における韻律の行、つまり詩行（詩句）の一種。英語詩でも使われ、その場合はアレクサンドル格と訳される。アレクサンドランはバロック時代のドイツ文学や、近・現代のフランス語詩で一般的である。イギリス演劇でも、古い時代に使われることは多かったが、クリストファー・マーロウやウィリアム・シェイクスピアによって弱強五歩格にとって代わられた。 Alejandrino es el verso de catorce sílabas métricas compuesto de dos hemistiquios de siete sílabas con acento en la tercera y decimotercera sílaba. Entre ambos hemistiquios heptasílabos hay una cesura o pausa medial, que funciona como la pausa final de verso: no admite la sinalefa y hace equivalentes los finales agudos, llanos y esdrújulos según las reglas métricas del español. Alexandrine is a name used for several distinct types of verse line with related metrical structures, most of which are ultimately derived from the classical French alexandrine. The line's name derives from its use in the Medieval French Roman d'Alexandre of 1170, although it had already been used several decades earlier in Le Pèlerinage de Charlemagne. The foundation of most alexandrines consists of two hemistichs (half-lines) of six syllables each, separated by a caesura (a metrical pause or word break, which may or may not be realized as a stronger syntactic break): Der Alexandriner ist ein in der französischen Literatur entwickeltes und von dort in andere Literaturen übernommenes Versmaß. In der deutschen Dichtung war er vor allem im Barockzeitalter gängig. Es handelt sich im Deutschen um einen sechshebigen jambischen Reimvers mit je nach Versschluss 12 oder 13 Silben und einer Zäsur nach der sechsten Silbe, das heißt genau in der Mitte. ◡—◡—◡— ‖ ◡—◡—◡—(◡) Der Versschluss – auch Kadenz genannt – kann männlich oder weiblich sein; im Allgemeinen wird der regelmäßige Wechsel von männlichen und weiblichen Versschlüssen angestrebt. Александрийский стих (фр. Alexandrin) — французский двенадцатисложный стих с цезурой после шестого слога, с обязательными ударениями на шестом и двенадцатом слоге и с обязательным смежным расположением попеременно то двух мужских, то двух женских рифм. Название своё он (предположительно) получил от «Романа об Александре» (Roman d’Alexandre, 1180), который был написан как раз таким двенадцатисложным стихом. Aleksandryn – forma wierszowa, w której ostatnią akcentowaną sylabą przed średniówką jest sylaba szósta od początku wersu oraz szósta sylaba po średniówce, która jest jednocześnie ostatnią akcentowaną sylabą w wersie. W wielu miejscach podkreśla się, iż aleksandryn jest heksametrem jambicznym. W oryginalnym francuskim aleksandrynie obostrzenie takie nie występuje. Forma ta jest stosowana w utworach o charakterze heroicznym, np. w epopejach lub tragediach. Wiersz ten był popularny w poezji niemieckiej epoki baroku oraz w nowoczesnej poezji francuskiej. L'alessandrino o martelliano è un verso composto da due emistichi di almeno sei sillabe ciascuno, nei quali la sesta sillaba è accentata. Può coincidere o meno con un dodecasillabo. Nella metrica francese e occitana, l'alessandrino è un verso composto da un doppio esasillabo (hexasyllabe). Nella metrica italiana all'esasillabo corrisponde il settenario. Quindi l'alessandrino o martelliano può essere definito anche come un doppio settenario. In altre parole è formato da due parti giustapposte, ognuna delle quali è detta emistichio, indipendenti l'una dall'altra. Esso fa parte dunque della serie di "versi composti" della metrica italiana. Alcuni studiosi chiamano questo metro anche "tetradecasillabo". É um verso com 12 sílabas métricas. No contexto geral, é o segundo verso mais longo, em estrofes isométricas, sendo sueprado apenas pelos versos alexandrinos arcaicos, que têm quatorze sílabas. Conhecido também como Alexandrino Clássico ou Alexandrino Francês, está presente em poesias extremamente trabalhadas gramática e foneticamente, como as parnasianas, porém continuam e são utilizados largamente até os dias de hoje. Em Língua Portuguesa o verso Alexandrino Francês foi sistematizado por António Feliciano de Castilho e o primeiro poeta a utilizar esse verso em larga escala no Brasil foi Machado de Assis, ainda no período estético do Romantismo. Alexandrín je dvanáctislabičný (mužský) a třináctislabičný (ženský) rýmovaný verš tvořený jambickými stopami (jambický hexametr). Po šesté slabice následuje cézura (přerývka), která ale v české poezii není dodržována zcela důsledně. Alexandrínu hojně využívá stará poezie v románských jazycích i některé staré skladby české poezie. Svůj název získal podle starofrancouzské Alexandreidy. Ve francouzské literatuře se stal reprezentativním veršem klasicistní poezie a tragédie. Často se s ním setkáváme v sonetech. V české literatuře, kde představuje exkluzivní verš zdůrazňující rozdíl mezi poezií a prózou, byl užíván Otokarem Březinou, a právě proto Vítězslav Nezval napsal alexandrínem Smuteční hranu za Otokara Březinu. L'alexandrin est, en métrique française classique, un vers composé formé de deux hémistiches (ou sous-vers) de six syllabes chacun, soit un total de douze syllabes. Les deux hémistiches s'articulent à la césure, qui est le lieu de contraintes spécifiques. Alexandrin är ett sexfotat, jambiskt versmått med franskt ursprung. Raderna är parvis rimmade, växlande mellan kvinnliga och manliga rim, och har en cesur efter tredje versfoten. Een alexandrijn is in de Franse klassieke poëtische traditie een versregel van twee van ieder zes lettergrepen met in het midden een cesuur. In de Nederlandse (en in navolging daarvan bijvoorbeeld ook de Duitse) traditie is een alexandrijn eenzesvoetige jambische versregel, die uit zes jamben bestaat, met eventueel een cesuur na de derde. Ook als die zes jamben worden gevolgd door nog één onbeklemtoonde lettergreep (bijvoorbeeld vanwege het gebruik van vrouwelijk rijm) wordt nog steeds van een alexandrijn gesproken. 알렉상드랭(alexandrin) 혹은 12음절시(十二音節詩) 또는 알렉산더격 시행(-格詩行)은 프랑스 시 및 극문학의 주요 운율이다. El vers alexandrí o alexandrí és un vers d'art major de dicció greu i elevada, molt utilitzat per William Shakespeare, que dona gran retoricitat a la composició poètica, ja que és un vers complex. Com tots els versos d'art major no n'hi ha prou en disposar d'un nombre de síl·labes, sinó que cal una estructura interna del vers per tal de construir-lo. L'alexandrí equivalent en castellà o en italià té 14 síl·labes, perquè aquestes llengües compten les síl·labes dels versos de manera diferent que el català o el francès, que en tenen 12. Aleksandro (france alexandrin [alɛksɑ̃dʁɛ̃]) estas verso, kiu devenas el la franca poezio, sed estas uzata kun adaptoj ankaŭ en alilingvaj poezioj. Александрі́йський ві́рш — римований 12-складник із цезурою посередині, обов'язковим наголосом на 6-му і 12-му складах та чергуванням парних окситонних і парокситонних рим. Одна з форм вірша у французькій поезії, відомим прикладом якої є епічна поема «Роман про Александра Македонського» (12 ст.), хоча перші зразки спостерігалися раніше, в 11 ст. («Мандри Карла I Великого в Єрусалим та Константинополь»). Александрійський вірш став панівним віршем класицистичної трагедії (П'єр Корнель, Жан Расін). У російській поезії — це шестистопний ямб із цезурою після третьої стопи з римуванням аабб. Улюблений розмір Олександра Пушкіна (понад 2000 віршів).

foaf:depiction

n13:Victor_Hugo_by_Charles_Hugo,_c1850-55.jpg n13:Michael_Drayton00.jpg n13:Faerie_Queene_Title_Page.jpg n13:Alejandro_Magno_en_submarino.jpg n13:Jean_Antoine_de_Baïf.jpg

dcterms:subject

dbc:German_poetry dbc:Types_of_verses dbc:Polish_poetry dbc:French_poetry dbc:Spanish_poetry dbc:Czech_poetry dbc:Sonnet_studies

dbo:wikiPageID

2427

dbo:wikiPageRevisionID

1098033117

dbo:wikiPageWikiLink

dbr:Masculine_rhyme dbr:Henry_Howard,_Earl_of_Surrey dbr:Victor_Hugo dbr:Caesura dbr:Asterix_and_Cleopatra dbc:Polish_poetry dbr:Roman_d'Alexandre dbr:Iambic_pentameter dbc:Types_of_verses dbr:Martin_Opitz dbr:Heroic_couplet dbr:Sonnet dbr:Tragedy dbr:Juan_Ruiz dbr:William_Shakespeare dbr:Le_Pèlerinage_de_Charlemagne dbr:Alexander_Pope dbr:Philip_Sidney dbr:Karel_Hynek_Mácha dbr:Goliard dbc:French_poetry dbr:Essay_on_Criticism dbr:Bálint_Balassi dbr:Hemistich dbr:Book_of_Good_Love dbr:Verse_(poetry) n37:Alejandro_Magno_en_submarino.jpg dbr:Georg_Rudolf_Weckherlin dbr:Leofranc_Holford-Strevens dbr:John_Dryden dbr:French_alexandrine dbr:Jean-Antoine_de_Baïf dbc:Spanish_poetry dbr:Mester_de_clerecía dbr:Epic_poetry dbr:Michael_Drayton dbr:Jan_Kochanowski dbr:Fourteener_(poetry) dbr:Poly-Olbion dbr:Quatrain dbr:Syllable dbr:Edmund_Spenser dbr:Arte_mayor dbr:Robert_Browning dbr:Mikołaj_Rej dbr:Pléiade dbr:Blank_verse dbr:Couplet dbr:Daniel_Heinsius dbr:Heroic_verse dbr:Symbolism_(arts) dbr:Vers_libre dbr:Jan_van_der_Noot dbc:Czech_poetry dbr:Feminine_rhyme dbc:Sonnet_studies dbc:German_poetry dbr:Metre_(poetry) dbr:Syllabic_verse dbr:The_Faerie_Queene

dbo:wikiPageExternalLink

n33:30 n35:historyofeuropea00gasp n35:historyofspanish0000meri n35:versificationmaj00wims n45:100 n45:177 n35:englishversespec00alde

owl:sameAs

dbpedia-cs:Alexandrín n10:Zandrin dbpedia-be:Александрыйскі_верш dbpedia-it:Alessandrino_(metrica) dbpedia-gd:Alexandrine wikidata:Q211689 dbpedia-eo:Aleksandro_(poetiko) dbpedia-ja:アレクサンドラン dbpedia-io:Alexandrino n22:Ալեքսանդրյան_ոտանավոր dbpedia-uk:Александрійський_вірш dbpedia-pl:Aleksandryn dbpedia-es:Alejandrino dbpedia-gl:Alexandrino dbpedia-sr:Александринац_(шпанска_поезија) n28:4141823-2 dbpedia-ca:Vers_alexandrí dbpedia-sk:Alexandrín n31:21WFw dbpedia-he:חרוז_אלכסנדרוני dbpedia-de:Alexandriner dbpedia-pt:Verso_alexandrino dbpedia-da:Aleksandriner dbpedia-sv:Alexandrin dbpedia-no:Aleksandriner dbpedia-ru:Александрийский_стих dbpedia-oc:Alexandrin freebase:m.0zfk dbpedia-ko:알렉상드랭 dbpedia-sl:Aleksandrinec dbpedia-et:Aleksandriin n50:Alexandrino dbpedia-br:Aleksandrin dbpedia-bg:Александрин dbpedia-nl:Alexandrijn dbpedia-fr:Alexandrin dbpedia-fi:Aleksandriini

dbp:wikiPageUsesTemplate

dbt:Multiple_image dbt:Reflist dbt:Not_a_typo dbt:Other_uses dbt:Sfn dbt:Verse_translation dbt:Main_article dbt:Short_description dbt:Cite_book dbt:Cite_encyclopedia dbt:Authority_control

dbo:thumbnail

n13:Alejandro_Magno_en_submarino.jpg?width=300

dbp:caption

dbr:Victor_Hugo Title page of Spenser's Faerie Queene Title page of Drayton's Poly-Olbion dbr:Jean-Antoine_de_Baïf

dbp:footer

Spenser added one alexandrine to his iambic pentameter stanza; Drayton composed the longest work entirely in English alexandrines. Baïf is often credited with the reintroduction of the alexandrine in the mid-16th century. Hugo declared the classical alexandrine to have been "dislocated" by his use of the alexandrin ternaire.

dbp:height

369 2329 1536 1134

dbp:image

Victor Hugo by Charles Hugo, c1850-55.jpg Jean Antoine de Baïf.jpg Faerie Queene Title Page.jpg Michael Drayton00.jpg

dbp:totalWidth

400

dbp:width

1033 350 942 1469

dbo:abstract

アレクサンドラン（または十二音綴、フランス語: alexandrin、英語: alexandrine、イタリア語: alessandrino）は詩における韻律の行、つまり詩行（詩句）の一種。英語詩でも使われ、その場合はアレクサンドル格と訳される。アレクサンドランはバロック時代のドイツ文学や、近・現代のフランス語詩で一般的である。イギリス演劇でも、古い時代に使われることは多かったが、クリストファー・マーロウやウィリアム・シェイクスピアによって弱強五歩格にとって代わられた。 알렉상드랭(alexandrin) 혹은 12음절시(十二音節詩) 또는 알렉산더격 시행(-格詩行)은 프랑스 시 및 극문학의 주요 운율이다. Der Alexandriner ist ein in der französischen Literatur entwickeltes und von dort in andere Literaturen übernommenes Versmaß. In der deutschen Dichtung war er vor allem im Barockzeitalter gängig. Es handelt sich im Deutschen um einen sechshebigen jambischen Reimvers mit je nach Versschluss 12 oder 13 Silben und einer Zäsur nach der sechsten Silbe, das heißt genau in der Mitte. ◡—◡—◡— ‖ ◡—◡—◡—(◡) Der Versschluss – auch Kadenz genannt – kann männlich oder weiblich sein; im Allgemeinen wird der regelmäßige Wechsel von männlichen und weiblichen Versschlüssen angestrebt. Ein Beispiel aus Es ist alles eitel von Andreas Gryphius: Du si̱ehst, wohi̱n du si̱ehst,  ‖  nur E̱itelke̱it auf E̱rden.Was di̱eser he̱ute ba̱ut,  ‖  reißt je̱ner mo̱rgen e̱in,Wo je̱tzt noch Stä̱dte ste̱hn,  ‖  wird e̱ine Wi̱ese se̱in,Auf de̱r ein Schä̱ferski̱nd  ‖  wird spi̱elen mi̱t den He̱rden. Man unterscheidet besonders zwischen dem paargereimten heroischen Alexandriner, der den antiken Hexameter vertritt und bei dem häufig nach je vier Versen ein Sinneinschnitt zu spüren ist, und dem kreuzgereimten elegischen Alexandriner, der das antike elegische Distichon vertritt und für gewöhnlich in Strophen abgeteilt auftritt. Manchmal wird der Alexandriner irreführend auch als jambischer Hexameter bezeichnet — mit dem sechshebigen, antiken Hexameter, der aus mehreren Daktylen besteht, hat er jedoch in metrischer Hinsicht nichts zu tun. Alexandrine is a name used for several distinct types of verse line with related metrical structures, most of which are ultimately derived from the classical French alexandrine. The line's name derives from its use in the Medieval French Roman d'Alexandre of 1170, although it had already been used several decades earlier in Le Pèlerinage de Charlemagne. The foundation of most alexandrines consists of two hemistichs (half-lines) of six syllables each, separated by a caesura (a metrical pause or word break, which may or may not be realized as a stronger syntactic break): o o o o o o | o o o o o oo=any syllable; |=caesura However, no tradition remains this simple. Each applies additional constraints (such as obligatory stress or nonstress on certain syllables) and options (such as a permitted or required additional syllable at the end of one or both hemistichs). Thus a line that is metrical in one tradition may be unmetrical in another. Where the alexandrine has been adopted, it has frequently served as the heroic verse form of that language or culture, English being a notable exception. Een alexandrijn is in de Franse klassieke poëtische traditie een versregel van twee van ieder zes lettergrepen met in het midden een cesuur. In de Nederlandse (en in navolging daarvan bijvoorbeeld ook de Duitse) traditie is een alexandrijn eenzesvoetige jambische versregel, die uit zes jamben bestaat, met eventueel een cesuur na de derde. Ook als die zes jamben worden gevolgd door nog één onbeklemtoonde lettergreep (bijvoorbeeld vanwege het gebruik van vrouwelijk rijm) wordt nog steeds van een alexandrijn gesproken. De alexandrijn is genoemd naar de Roman d'Alexandre van . Hij werd in de Nederlandse poëzie de dominante vorm rond het jaar 1600 voor bijvoorbeeld toneel en veel dichtgenres. Pas gaandeweg werd hij vervangen door de zogeheten pentameter met vijf jamben in plaats van zes. Inmiddels wordt hij nog zelden toegepast (een recente uitzondering vormen de gedichten in de bunde 'Idyllen' van Ilja Leonard Pfeijffer). De Nederlandse alexandrijn is een voorbeeld van een hexameter en wordt ook wel heroïsch vers genoemd. VoorbeeldenIn ’t woest en eenzaam veld, begroeid met ruigt’ en heggen(Joost van den Vondel)De Zee, de Zee, klotst voort in eindeloze deining(Willem Kloos) L'alexandrin est, en métrique française classique, un vers composé formé de deux hémistiches (ou sous-vers) de six syllabes chacun, soit un total de douze syllabes. Les deux hémistiches s'articulent à la césure, qui est le lieu de contraintes spécifiques. Les métriciens du XIXe siècle ont cru pouvoir identifier deux formes d'alexandrin : le tétramètre, ou alexandrin classique, et le trimètre, forme particulière popularisée à l'époque romantique. On tend aujourd'hui à considérer que ces découpages rythmiques secondaires ne relèvent pas à proprement parler de la métrique et que, par conséquent, ils ne sauraient participer à la définition de l'alexandrin. On ne saurait en revanche se contenter de définir l'alexandrin comme un vers de douze syllabes : les composants de l'alexandrin sont les hémistiches, et les syllabes ne sont que les composants de l'hémistiche. On lit parfois que l'alexandrin compte douze pieds, mais le terme de « pied » est impropre dans le cadre de la versification française. Александрийский стих (фр. Alexandrin) — французский двенадцатисложный стих с цезурой после шестого слога, с обязательными ударениями на шестом и двенадцатом слоге и с обязательным смежным расположением попеременно то двух мужских, то двух женских рифм. Название своё он (предположительно) получил от «Романа об Александре» (Roman d’Alexandre, 1180), который был написан как раз таким двенадцатисложным стихом. Впервые александрийский стих встречается в конце XI века («Путешествие Карла Великого в Иерусалим и Константинополь»). Особенно он был распространён в период французской классической трагедии (Корнель, Расин). Ритмически александрийский стих характеризуется тем, что распадается на два полустишия по шесть слогов в каждом. В каждом полустишии имеется обычно два ударения — одно постоянное (на конце — «accent fixé»); различные комбинации этих ударений, дающих 36 фигур, и создают ритмическое движение александрийского стиха. Первоначально александрийский стих являлся чисто силлабическим стихом, но в результате длительной эволюции приобрёл отчётливое тоническое строение. У французских романтиков (В. Гюго и др.) александрийский стих характеризуется резкими нарушениями цезуры, передвигающейся направо и соответственно изменяющей расположение ударений. Alexandrín je dvanáctislabičný (mužský) a třináctislabičný (ženský) rýmovaný verš tvořený jambickými stopami (jambický hexametr). Po šesté slabice následuje cézura (přerývka), která ale v české poezii není dodržována zcela důsledně. Alexandrínu hojně využívá stará poezie v románských jazycích i některé staré skladby české poezie. Svůj název získal podle starofrancouzské Alexandreidy. Ve francouzské literatuře se stal reprezentativním veršem klasicistní poezie a tragédie. Často se s ním setkáváme v sonetech. V české literatuře, kde představuje exkluzivní verš zdůrazňující rozdíl mezi poezií a prózou, byl užíván Otokarem Březinou, a právě proto Vítězslav Nezval napsal alexandrínem Smuteční hranu za Otokara Březinu. É um verso com 12 sílabas métricas. No contexto geral, é o segundo verso mais longo, em estrofes isométricas, sendo sueprado apenas pelos versos alexandrinos arcaicos, que têm quatorze sílabas. Conhecido também como Alexandrino Clássico ou Alexandrino Francês, está presente em poesias extremamente trabalhadas gramática e foneticamente, como as parnasianas, porém continuam e são utilizados largamente até os dias de hoje. Em Língua Portuguesa o verso Alexandrino Francês foi sistematizado por António Feliciano de Castilho e o primeiro poeta a utilizar esse verso em larga escala no Brasil foi Machado de Assis, ainda no período estético do Romantismo. L'alessandrino o martelliano è un verso composto da due emistichi di almeno sei sillabe ciascuno, nei quali la sesta sillaba è accentata. Può coincidere o meno con un dodecasillabo. Nella metrica francese e occitana, l'alessandrino è un verso composto da un doppio esasillabo (hexasyllabe). Nella metrica italiana all'esasillabo corrisponde il settenario. Quindi l'alessandrino o martelliano può essere definito anche come un doppio settenario. In altre parole è formato da due parti giustapposte, ognuna delle quali è detta emistichio, indipendenti l'una dall'altra. Esso fa parte dunque della serie di "versi composti" della metrica italiana. Alcuni studiosi chiamano questo metro anche "tetradecasillabo". Александрі́йський ві́рш — римований 12-складник із цезурою посередині, обов'язковим наголосом на 6-му і 12-му складах та чергуванням парних окситонних і парокситонних рим. Одна з форм вірша у французькій поезії, відомим прикладом якої є епічна поема «Роман про Александра Македонського» (12 ст.), хоча перші зразки спостерігалися раніше, в 11 ст. («Мандри Карла I Великого в Єрусалим та Константинополь»). Александрійський вірш став панівним віршем класицистичної трагедії (П'єр Корнель, Жан Расін). У російській поезії — це шестистопний ямб із цезурою після третьої стопи з римуванням аабб. Улюблений розмір Олександра Пушкіна (понад 2000 віршів). Видозмінена форма александрійського вірша називається александрином: п'ятирядковий 13-складовий вірш, написаний шестистопним ямбом, римований за схемою абааб. До неї звертався І. Франко («Каменярі»). Александрійський вірш у класичному вигляді застосовував Микола Зеров (цикл «Александрійські вірші»): О. БургардтовіПід кровом сільських муз, в болотяній Лукрозі,Де розум і чуття — все спить в анабіозі,Живем ми, кинувши не Київ — Баальбек,Оподаль від розмов, людей, бібліотекМи сіємо пашню на неродюче лоно.Часами служимо владиці Аполлону,І тліє ладан наш на вбогім олтарі.Так в давній Ольбії захожі різьбяріСеред буденних справ і шкурної громадиВ душі плекали сон далекої ЕлладиІ для окружних орд, для скитів-дикунівРізьбили з мармуру невиданих богів. Alexandrin är ett sexfotat, jambiskt versmått med franskt ursprung. Raderna är parvis rimmade, växlande mellan kvinnliga och manliga rim, och har en cesur efter tredje versfoten. Aleksandryn – forma wierszowa, w której ostatnią akcentowaną sylabą przed średniówką jest sylaba szósta od początku wersu oraz szósta sylaba po średniówce, która jest jednocześnie ostatnią akcentowaną sylabą w wersie. W wielu miejscach podkreśla się, iż aleksandryn jest heksametrem jambicznym. W oryginalnym francuskim aleksandrynie obostrzenie takie nie występuje. Forma ta jest stosowana w utworach o charakterze heroicznym, np. w epopejach lub tragediach. Wiersz ten był popularny w poezji niemieckiej epoki baroku oraz w nowoczesnej poezji francuskiej. Nazwa aleksandryn pochodzi prawdopodobnie od francuskiego XII-wiecznego zbioru poematów o Aleksandrze Macedońskim napisanego przez truwera , a kontynuowanego przez Alexandre de Paris. Co do pochodzenia uważa się, że aleksandryn jest to iloczasowy asklepiadej mniejszy, który został w ten sposób zaadaptowany do poezji beziloczasowej jako wiersz sylabiczny. El vers alexandrí o alexandrí és un vers d'art major de dicció greu i elevada, molt utilitzat per William Shakespeare, que dona gran retoricitat a la composició poètica, ja que és un vers complex. Com tots els versos d'art major no n'hi ha prou en disposar d'un nombre de síl·labes, sinó que cal una estructura interna del vers per tal de construir-lo. L'alexandrí té 12 síl·labes i el més habitual és que es reparteixin en dos hemistiquis de 6 síl·labes, i cada hemistiqui funciona com un vers, és a dir, que si el primer acaba en paraula plana o esdrúixola no es comptarà o comptaran la darrera o darreres síl·labes, com si fos un hexasíl·lab: També podem trobar alexandrins formats a través de tres hemistiquis de quatre síl·labes, cosa que li dona un ritme molt sincopat. També hi ha alexandrins que no tenen cesura i que han d'accentuar obligatòriament la sisena síl·laba. Exemples d'aquests versos els trobaríem en poemes de Josep Carner que fou un gran experimentador en els versos; amb tot, són els del primer tipus els que tenen més tradició. L'alexandrí equivalent en castellà o en italià té 14 síl·labes, perquè aquestes llengües compten les síl·labes dels versos de manera diferent que el català o el francès, que en tenen 12. Rep el seu nom del Roman d'Alexandre (obra en francès antic d'Alexandre de Bernay, de vers 1180, escrita en aquest tipus de vers). L'alexandrí va ser introduït a la literatura catalana al segle XIII per Ramon Llull (Mallorca, c. 1232 - 1316). S'utilitza especialment per a poemes llargs o de caràcter narratiu. Aleksandro (france alexandrin [alɛksɑ̃dʁɛ̃]) estas verso, kiu devenas el la franca poezio, sed estas uzata kun adaptoj ankaŭ en alilingvaj poezioj. Alejandrino es el verso de catorce sílabas métricas compuesto de dos hemistiquios de siete sílabas con acento en la tercera y decimotercera sílaba. Entre ambos hemistiquios heptasílabos hay una cesura o pausa medial, que funciona como la pausa final de verso: no admite la sinalefa y hace equivalentes los finales agudos, llanos y esdrújulos según las reglas métricas del español.

gold:hypernym

dbr:Line

prov:wasDerivedFrom

wikipedia-en:Alexandrine?oldid=1098033117&ns=0

dbo:wikiPageLength

18927

foaf:isPrimaryTopicOf

wikipedia-en:Alexandrine