This HTML5 document contains 130 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbpedia-dehttp://de.dbpedia.org/resource/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
yago-reshttp://yago-knowledge.org/resource/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
n5http://dbpedia.org/resource/File:
dbpedia-eshttp://es.dbpedia.org/resource/
n14https://global.dbpedia.org/id/
yagohttp://dbpedia.org/class/yago/
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
dbpedia-ruhttp://ru.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ukhttp://uk.dbpedia.org/resource/
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
dbpedia-plhttp://pl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-pthttp://pt.dbpedia.org/resource/
n18http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
dbpedia-fahttp://fa.dbpedia.org/resource/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#
dbpedia-skhttp://sk.dbpedia.org/resource/
dbpedia-zhhttp://zh.dbpedia.org/resource/
dbpedia-frhttp://fr.dbpedia.org/resource/
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
dbphttp://dbpedia.org/property/
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/

Statements

Subject Item
dbr:BET_theory
rdf:type
yago:Explanation105793000 yago:Event100029378 yago:Application100949134 yago:Ability105616246 yago:Occupation100582388 yago:WikicatGasTechnologies yago:Know-how105616786 yago:Use100947128 yago:Process105701363 yago:Abstraction100002137 yago:HigherCognitiveProcess105770664 yago:Cognition100023271 yago:ScientificTheory105993844 yago:Profession100609953 yago:Theory105989479 yago:YagoPermanentlyLocatedEntity yago:WikicatScientificTechniques yago:WikicatScientificTheories yago:Activity100407535 yago:Act100030358 yago:Thinking105770926 yago:PsychologicalFeature100023100 yago:Technique105665146 yago:Technology100949619 yago:Method105660268
rdfs:label
Метод БЭТ Théorie Brunauer, Emmett et Teller Método de BET BET理论 BET-Messung Teoría BET Izoterma BET Метод БЕТ BET theory
rdfs:comment
Izoterma BET czyli izoterma Brunauera, Emmetta i Tellera – prosty model adsorpcji wielowarstwowej z fazy gazowej (pary) na powierzchni adsorbentu. W modelu zakłada się, że cząsteczki adsorbatu adsorbują się w sposób zlokalizowany, co oznacza, że nie mogą się przemieszczać po powierzchni dzięki silnym oddziaływaniom adsorbat-adsorbent (patrz izoterma Langmuira). Dzięki oddziaływaniom adsorbat-adsorbat (określonym poprzez wielkość ciepła skraplania adsorbatu) na zaadsorbowanych cząsteczkach mogą się „pionowo” adsorbować kolejne cząsteczki adsorbatu itd. Tak sformułowany model z reguły przewiduje adsorpcję wyższą niż obserwowana doświadczalnie. W ogólnym przypadku otrzymujemy równanie 3-parametrowe (ograniczenie grubości warstwy adsorpcyjnej do n-warstw, np. poprzez ograniczenia wynikające z Brunauer–Emmett–Teller (BET) theory aims to explain the physical adsorption of gas molecules on a solid surface and serves as the basis for an important analysis technique for the measurement of the specific surface area of materials. The observations are very often referred to as physical adsorption or physisorption. In 1938, Stephen Brunauer, Paul Hugh Emmett, and Edward Teller presented their theory in the Journal of the American Chemical Society. BET theory applies to systems of multilayer adsorption that usually utilizes a probing gas (called the adsorbate) that do not react chemically with the adsorptive (the material upon which the gas attaches to and the gas phase is called the adsorptive) to quantify specific surface area. Nitrogen is the most commonly employed gaseous adsorbate f BET 理论是由（Stephen Brunauer）、（Paul Hugh Emmett）和愛德華·泰勒（Edward Teller）在1938年提出的解释气体分子在固体表面吸附现象的理论，以他们发表在美国化学会志上的一篇论文为其建立的标志。该理论是对固体表面进行分析研究的重要理论基础。 Die BET-Messung ist ein Begriff für ein Analyseverfahren zur Größenbestimmung von Oberflächen, insbesondere poröser Festkörper, mittels Gasadsorption. Streng genommen handelt es sich nicht um eine Messung, sondern vielmehr um eine Methode der Oberflächenchemie, mit welcher die massenbezogene spezifische Oberfläche aus experimentellen Daten errechnet wird. „BET“ steht dabei für die Nachnamen der Entwickler des BET-Modells, Stephen Brunauer, Paul Hugh Emmett und Edward Teller, die die Theorie 1938 in ihren Grundzügen erstmals publizierten. O Método de BET ou ainda Teoria de Adsorção Multimolecular é uma teoria matemática com o objetivo de descrever a adsorção física de moléculas de gás sobre uma superfície sólida e serve como base para uma técnica de análise importante para medição de área superficial específica de um material. O método de BET foi desenvolvido por , e Edward Teller — B.E.T. Brunauer, Emmett, Teller — e publicado em 1938 em artigo intitulado "Adsorption of Gases in Multimolecular Layers" no Journal of the American Chemical Society. O método de BET é considerado uma extensão à , desenvolvida por Irving Langmuir em 1916. La théorie Brunauer, Emmett et Teller (BET) est une théorie qui a pour but d'expliquer l’adsorption physique des molécules de gaz sur une surface solide. Depuis 1914, le modèle utilisé était la théorie de Langmuir qui aboutissait à une relation très simple entre la quantité adsorbée et la concentration d'adsorbat dans la phase gazeuse. L'hypothèse majeure de cette théorie était que l'adsorption se fait sous la forme d'une monocouche de molécules adsorbées sur la surface de l'adsorbant. Dans le cas de la physisorption de molécules ayant une faible interaction avec l'adsorbant, il apparaissait évident qu'il était nécessaire de prendre en compte la formation d'une multicouche de molécules adsorbées. Метод БЭТ (англ. BET method) — метод математического описания физической адсорбции, основанный на теории полимолекулярной (многослойной) адсорбции. La teoría de Brunauer-Emmett-Teller (BET) tiene como objetivo explicar la adsorción física de las moléculas de gas en una superficie sólida y sirve como base para una técnica de análisis importante para la medición del área superficial específica de los materiales. En 1938, , y Edward Teller publicaron el primer artículo sobre la teoría BET en el Journal of the American Chemical Society.​ La teoría BET se aplica a los sistemas de adsorción multicapa y generalmente utiliza gases de prueba que no reaccionan químicamente con las superficies del material como adsorbatos para cuantificar el área superficial específica. El nitrógeno es el adsorbato gaseoso más utilizado para el sondeo de superficies mediante métodos BET. Por esta razón, el análisis BET estándar se realiza con mayor frecuencia a Метод БЕТ — метод визначення внутрішньої поверхні порисних тіл шляхом низькотемпературної адсорбції аргону з аргон-гелієвої суміші. Виконується на газовому хроматографі, наприклад, типу ЛХМ-80. У хімії поверхні — розроблений Брунером, Емметом та Теллером (БЕТ) метод вимірювання площі поверхні, в якому використовується адсорбція та конденсація азоту в порах при температурі рідкого азоту. Використовується також для визначення об'єму пор та їх розподілу за розмірами.
foaf:depiction
n18:BET-1.jpg n18:BET_Multilayer_Adsorption.svg
dcterms:subject
dbc:Physical_chemistry dbc:Gas_technologies dbc:Scientific_techniques
dbo:wikiPageID
2065886
dbo:wikiPageRevisionID
1112209354
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Langmuir_adsorption_model n5:BET_Multilayer_Adsorption.svg dbr:Clay dbr:Monolayer dbr:Catalysis dbr:Heat_of_vaporization dbr:Avogadro_number dbr:Air_permeability_specific_surface dbr:Liquefaction dbc:Physical_chemistry dbr:Capillary_condensation dbr:Catalyst dbr:Paul_H._Emmett dbr:Specific_surface_area dbr:Solid dbr:Activated_carbon dbr:Journal_of_the_American_Chemical_Society dbr:Silica_fume dbr:Limestone dbr:Concrete dbr:Adsorption dbr:Molecule dbr:Edward_Teller dbr:Molar_volume dbc:Gas_technologies dbr:Nitrogen dbr:Saturation_pressure dbr:Langmuir_equation dbr:Dynamic_equilibrium dbr:Porosity dbr:Liquid-nitrogen dbr:Calcination dbr:Surface_tension dbr:Cross_section_(physics) dbr:Materials_science dbr:Water dbr:Surface_science dbr:Fly_ash dbr:Mesoporous_material n5:BET-1.jpg dbr:C-S-H dbr:Area dbr:Stephen_Brunauer dbr:Cement dbr:Physisorption dbr:Calcium_silicate_hydrate dbc:Scientific_techniques dbr:Gas dbr:Physical_adsorption dbr:Mercury_intrusion_porosimetry dbr:Adsorption_isotherm
owl:sameAs
freebase:m.06jq00 wikidata:Q795838 dbpedia-es:Teoría_BET dbpedia-pt:Método_de_BET n14:4xVAi dbpedia-sk:BET_izoterma yago-res:BET_theory dbpedia-pl:Izoterma_BET dbpedia-fa:تئوری_بی‌ئی‌تی dbpedia-uk:Метод_БЕТ dbpedia-zh:BET理论 dbpedia-ru:Метод_БЭТ dbpedia-de:BET-Messung dbpedia-fr:Théorie_Brunauer,_Emmett_et_Teller
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:Short_description dbt:Citation_needed
dbo:thumbnail
n18:BET_Multilayer_Adsorption.svg?width=300
dbo:abstract
La teoría de Brunauer-Emmett-Teller (BET) tiene como objetivo explicar la adsorción física de las moléculas de gas en una superficie sólida y sirve como base para una técnica de análisis importante para la medición del área superficial específica de los materiales. En 1938, , y Edward Teller publicaron el primer artículo sobre la teoría BET en el Journal of the American Chemical Society.​ La teoría BET se aplica a los sistemas de adsorción multicapa y generalmente utiliza gases de prueba que no reaccionan químicamente con las superficies del material como adsorbatos para cuantificar el área superficial específica. El nitrógeno es el adsorbato gaseoso más utilizado para el sondeo de superficies mediante métodos BET. Por esta razón, el análisis BET estándar se realiza con mayor frecuencia a la temperatura de ebullición de N2 (77 K). También se utilizan adsorbatos de sondeo adicionales, aunque con menor frecuencia, lo que permite la medición del área de superficie a diferentes temperaturas y escalas de medición. Estos han incluido argón, dióxido de carbono y agua. El área de superficie específica es una propiedad dependiente de la escala, sin un valor verdadero único de área de superficie específica definible y, por lo tanto, las cantidades de área de superficie específica determinadas mediante la teoría BET pueden depender de la molécula de adsorbato utilizada y su sección transversal de adsorción.​ Die BET-Messung ist ein Begriff für ein Analyseverfahren zur Größenbestimmung von Oberflächen, insbesondere poröser Festkörper, mittels Gasadsorption. Streng genommen handelt es sich nicht um eine Messung, sondern vielmehr um eine Methode der Oberflächenchemie, mit welcher die massenbezogene spezifische Oberfläche aus experimentellen Daten errechnet wird. „BET“ steht dabei für die Nachnamen der Entwickler des BET-Modells, Stephen Brunauer, Paul Hugh Emmett und Edward Teller, die die Theorie 1938 in ihren Grundzügen erstmals publizierten. O Método de BET ou ainda Teoria de Adsorção Multimolecular é uma teoria matemática com o objetivo de descrever a adsorção física de moléculas de gás sobre uma superfície sólida e serve como base para uma técnica de análise importante para medição de área superficial específica de um material. O método de BET foi desenvolvido por , e Edward Teller — B.E.T. Brunauer, Emmett, Teller — e publicado em 1938 em artigo intitulado "Adsorption of Gases in Multimolecular Layers" no Journal of the American Chemical Society. O método de BET é considerado uma extensão à , desenvolvida por Irving Langmuir em 1916. Izoterma BET czyli izoterma Brunauera, Emmetta i Tellera – prosty model adsorpcji wielowarstwowej z fazy gazowej (pary) na powierzchni adsorbentu. W modelu zakłada się, że cząsteczki adsorbatu adsorbują się w sposób zlokalizowany, co oznacza, że nie mogą się przemieszczać po powierzchni dzięki silnym oddziaływaniom adsorbat-adsorbent (patrz izoterma Langmuira). Dzięki oddziaływaniom adsorbat-adsorbat (określonym poprzez wielkość ciepła skraplania adsorbatu) na zaadsorbowanych cząsteczkach mogą się „pionowo” adsorbować kolejne cząsteczki adsorbatu itd. Tak sformułowany model z reguły przewiduje adsorpcję wyższą niż obserwowana doświadczalnie. W ogólnym przypadku otrzymujemy równanie 3-parametrowe (ograniczenie grubości warstwy adsorpcyjnej do n-warstw, np. poprzez ograniczenia wynikające z wielkości porów lub rozmiaru przestrzeni międzyziarnowych). Po upraszczającym założeniu, że ilość warstw adsorpcyjnych może nie być niczym ograniczona, otrzymujemy 2-parametrowe klasyczne równanie BET. Pomimo prostoty niezbyt realistycznych założeń, model ten właśnie dzięki swej prostocie osiągnął wielki sukces, stając się podstawą metody oznaczania powierzchni ciał stałych (niezbyt dokładne określenie „powierzchnię właściwą określono metodą BET”), zalecaną przez ISO i powszechnie stosowaną. Równanie izotermy BET (dla nieskończenie wielu warstw adsorbatu): (postać klasyczna) (postać przekształcona) gdzie: * x = p/ps – ciśnienie względne (ps – ciśnienie pary nasyconej) * θ – tzw. pokrycie powierzchni (inaczej adsorpcja względna); w modelu adsorpcji wielowarstwowej należy je traktować jako wielkość statystyczną, która może być większa od 1 * am – pojemność monowarstwy * K – stała równowagi adsorpcji (najczęściej używa się tutaj symbolu C) Równanie izotermy BET dla n-warstw adsorbatu, postać klasyczna: gdzie: * n – maksymalna ilość warstw tworzących się przy adsorpcji Klasyczne równanie BET po przedstawieniu w postaci liniowej stanowi do dziś podstawę analizy powierzchni właściwej adsorbentów. Klasyczna liniowa forma równania BET: gdzie a i x są dostępne z doświadczenia. Dane adsorpcji (w metodzie standardowej wykorzystuje się dane adsorpcji azotu w temperaturze ciekłego azotu, tzn. 77-78K) wykreśla się we współrzędnych tego równania w zakresie ciśnień względnych x od 0,05 do 0,40. Jeżeli stwierdza się znaczącą nieliniowość ogranicza się stopniowo zakres ciśnień względnych aż do uzyskania liniowości, np. do 0,1–0,25. Na podstawie wartości parametrów dopasowania linii prostej do danych doświadczalnych wyznacza się parametry am i K. Z reguły parametr pojemności monowarstwy adsorpcyjnej, am, jest zgodny z innymi metodami (różnice rzadko przekraczają 20%). Stała równowagi adsorpcji K (lub C) wyznaczona tą metodą może mieć nawet wartość ujemną, co jest pozbawione sensu fizycznego i może być uważane za artefakt metody dopasowania. W rzeczywistości tego rodzaju rozbieżności mogą się pojawić w przypadku adsorbentów silnie niejednorodnych (heterogenicznych) lub mikroporowatych. Metoda BET nie jest w stanie prawidłowo opisać całego przebiegu izotermy adsorpcji dla takich danych, jednak prawidłowo oddaje przebieg izotermy w obszarze krytycznym dla wyznaczania am. Otrzymaną pojemność monowarstwy przelicza się na powierzchnię właściwą adsorbentu przy wykorzystaniu wartości tzw. powierzchni siadania cząsteczki azotu (σ = 0,162 nm2). Tak określoną powierzchnię właściwą często nazywa się też skrótowo adsorbentu. La théorie Brunauer, Emmett et Teller (BET) est une théorie qui a pour but d'expliquer l’adsorption physique des molécules de gaz sur une surface solide. Depuis 1914, le modèle utilisé était la théorie de Langmuir qui aboutissait à une relation très simple entre la quantité adsorbée et la concentration d'adsorbat dans la phase gazeuse. L'hypothèse majeure de cette théorie était que l'adsorption se fait sous la forme d'une monocouche de molécules adsorbées sur la surface de l'adsorbant. Dans le cas de la physisorption de molécules ayant une faible interaction avec l'adsorbant, il apparaissait évident qu'il était nécessaire de prendre en compte la formation d'une multicouche de molécules adsorbées. En 1938, Stephen Brunauer, Paul Hugh Emmett et Edward Teller publient pour la première fois un article présentant une extension de la théorie de Langmuir à une adsorption multicouche. Le principe est d'appliquer la méthode de Langmuir à chacune des couches de molécules adsorbées. Brunauer et ses co-auteurs aboutissent à l'équation suivante: dans laquelle est la pression partielle d'adsorbat à l'équilibre, est la pression de vapeur saturante de l'adsorbat à la température de l'expérience, est le volume de gaz adsorbé par gramme d'adsorbant, est le volume correspondant à une monocouche de molécules adsorbées, et est la constante BET qui est caractéristique de l'interaction entre l'adsorbat et l'adsorbant. Cette théorie est devenue la base de la méthode standard pour la mesure de la surface spécifique, que l'on nomme très souvent méthode BET . Метод БЕТ — метод визначення внутрішньої поверхні порисних тіл шляхом низькотемпературної адсорбції аргону з аргон-гелієвої суміші. Виконується на газовому хроматографі, наприклад, типу ЛХМ-80. У хімії поверхні — розроблений Брунером, Емметом та Теллером (БЕТ) метод вимірювання площі поверхні, в якому використовується адсорбція та конденсація азоту в порах при температурі рідкого азоту. Використовується також для визначення об'єму пор та їх розподілу за розмірами. Метод БЭТ (англ. BET method) — метод математического описания физической адсорбции, основанный на теории полимолекулярной (многослойной) адсорбции. BET 理论是由（Stephen Brunauer）、（Paul Hugh Emmett）和愛德華·泰勒（Edward Teller）在1938年提出的解释气体分子在固体表面吸附现象的理论，以他们发表在美国化学会志上的一篇论文为其建立的标志。该理论是对固体表面进行分析研究的重要理论基础。 Brunauer–Emmett–Teller (BET) theory aims to explain the physical adsorption of gas molecules on a solid surface and serves as the basis for an important analysis technique for the measurement of the specific surface area of materials. The observations are very often referred to as physical adsorption or physisorption. In 1938, Stephen Brunauer, Paul Hugh Emmett, and Edward Teller presented their theory in the Journal of the American Chemical Society. BET theory applies to systems of multilayer adsorption that usually utilizes a probing gas (called the adsorbate) that do not react chemically with the adsorptive (the material upon which the gas attaches to and the gas phase is called the adsorptive) to quantify specific surface area. Nitrogen is the most commonly employed gaseous adsorbate for probing surface(s). For this reason, standard BET analysis is most often conducted at the boiling temperature of N2 (77 K). Other probing adsorbates are also utilized, albeit less often, allowing the measurement of surface area at different temperatures and measurement scales. These include argon, carbon dioxide, and water. Specific surface area is a scale-dependent property, with no single true value of specific surface area definable, and thus quantities of specific surface area determined through BET theory may depend on the adsorbate molecule utilized and its adsorption cross section.
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:BET_theory?oldid=1112209354&ns=0
dbo:wikiPageLength
17161
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:BET_theory