This HTML5 document contains 377 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbpedia-dahttp://da.dbpedia.org/resource/
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
n31http://dbpedia.org/resource/Faust:
dbpedia-nohttp://no.dbpedia.org/resource/
dbpedia-svhttp://sv.dbpedia.org/resource/
n26http://dbpedia.org/resource/Friday_the_13th_Part_VI:
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
n54https://www.laphil.com/musicdb/pieces/3446/
n14http://dbpedia.org/resource/S:Sonnet:
dbpedia-fihttp://fi.dbpedia.org/resource/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/
n20http://www.projectwittenberg.org/etext/hymnals/tlh/
dbpedia-hrhttp://hr.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ethttp://et.dbpedia.org/resource/
dbpedia-hehttp://he.dbpedia.org/resource/
n50http://viaf.org/viaf/
dbpedia-frhttp://fr.dbpedia.org/resource/
n34http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
dbpedia-cshttp://cs.dbpedia.org/resource/
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
n25http://d-nb.info/gnd/
n32http://dbpedia.org/resource/Sweeney_Todd:
n38http://dbpedia.org/resource/File:
dbphttp://dbpedia.org/property/
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
n11https://diquotes.victoryvinny.com/quotes/
dbpedia-ukhttp://uk.dbpedia.org/resource/
dbpedia-idhttp://id.dbpedia.org/resource/
n56http://www.franciscan-archive.org/de_celano/opera/
dbpedia-lahttp://la.dbpedia.org/resource/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
dbpedia-vihttp://vi.dbpedia.org/resource/
dbpedia-pthttp://pt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-skhttp://sk.dbpedia.org/resource/
dbpedia-huhttp://hu.dbpedia.org/resource/
dbpedia-jahttp://ja.dbpedia.org/resource/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
dbpedia-plhttp://pl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-dehttp://de.dbpedia.org/resource/
dbpedia-thhttp://th.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ruhttp://ru.dbpedia.org/resource/
dbpedia-rohttp://ro.dbpedia.org/resource/
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
dbpedia-nlhttp://nl.dbpedia.org/resource/
n60https://global.dbpedia.org/id/
dbpedia-slhttp://sl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ithttp://it.dbpedia.org/resource/
n37https://web.archive.org/web/20210512053151/https:/www.laphil.com/musicdb/pieces/3446/
dbpedia-cahttp://ca.dbpedia.org/resource/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
dbpedia-nnhttp://nn.dbpedia.org/resource/
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
dbpedia-simplehttp://simple.dbpedia.org/resource/
n62http://musicbrainz.org/work/
dbpedia-zhhttp://zh.dbpedia.org/resource/
dbpedia-kohttp://ko.dbpedia.org/resource/
n13http://lt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fahttp://fa.dbpedia.org/resource/
dbpedia-glhttp://gl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-eshttp://es.dbpedia.org/resource/
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#
dbpedia-kahttp://ka.dbpedia.org/resource/

Statements

Subject Item
dbr:Dies_irae
rdf:type
owl:Thing
rdfs:label
Dies irae Dies irae Dies irae 震怒之日 Dies irae Dies irae Dies irae Dies irae Dies iræ Dies irae 怒りの日 Dies Irae Dies irae Vredens stora dag Dies irae Dies irae 진노의 날
rdfs:comment
Le Dies iræ (« Jour de colère » en latin), aussi appelé Prose des Morts, est une séquence (ou prose) médiévale chantée, adoptant la forme d'un(e) hymne liturgique. L'inspiration du poème est partiellement apocalyptique. Les prémices de cette séquence sont apparues dès le début du XIe siècle, la version actuelle datant du XIIIe siècle. C'est à cette époque et sous cet aspect qu'elle a été intégrée au corpus grégorien. Le Dies iræ a ensuite été chanté pendant des siècles dans la messe de Requiem (elle peut toujours l'être, mais n'est pas obligatoire, sauf lors de l'utilisation de la forme tridentine du rite romain). Dies irae (łac. „Dzień gniewu”) – napisana na przełomie XII i XIII wieku rymowana sekwencja. 《震怒之日》,亦可稱作《末日經》(拉丁語:Dies irae,拉丁語發音:[ˈdi.ɛs ˈi.rɛ]),是一首天主教的,收錄於《常用歌集》內。 Dies irae (lat. „Tag des Zorns“, häufig auch in der mittellateinischen Form Dies ire) ist der Anfang eines mittelalterlichen Hymnus über das Jüngste Gericht. Vom 14. Jahrhundert bis 1970 wurde er im römischen Ritus als Sequenz der Totenmesse gesungen und ist heute nur noch in der außerordentlichen Form des römischen Ritus Bestandteil des Requiems; außerdem kann er „ad libitum“ im Stundengebet des römischen Ritus an Allerseelen und in der letzten Woche des Kirchenjahres verwendet werden. Der Text wurde durch das Konzil von Trient (1545–1563) als fester Bestandteil des Requiems bestätigt. Als Autor wird traditionell Thomas von Celano angesehen, ein Freund und Biograph des hl. Franz von Assisi; diese Zuschreibung ist allerdings umstritten. Dies irae (лат., букв. «день гнева», имеется в виду день Страшного суда) — секвенция в католической мессе, один из самых популярных доныне григорианских распевов. 怒りの日(いかりのひ、ディエス・イレ、Dies irae)とは終末思想の一つで、キリスト教終末論において世界の終末、キリストが過去を含めたすべての人間を地上に復活させ、その生前の行いを審判し、神の主催する天国に住まわせ、永遠の命を授けられる者と地獄で永劫の責め苦を加えられる者に選別するとの教義、思想。または、それが行われる日。その様子については、新約最後の書、幻視者ヨハネによる『ヨハネの黙示録』(アポカリプス)に詳述されている。また、マタイによる福音書25章、第二テサロニケ1章、旧約のイザヤ63章にも記されている。ただし、ミサで用いられるラテン語の詞はの作詞と考えられ、聖書から直接とられた聖句ではない。 Dies Iræ ("Dia de Ira") é um famoso hino, em latim, do século XIII. Pensa-se que foi escrito por Tomás de Celano. Sua inspiração parece vir da Bíblia, Sofonias 1,15–16, da tradução para o latim da Vulgata. A métrica é troqueu. O uso principal é dentro da liturgia do réquiem, como Sequência, na tradicional missa católica para os mortos, mas também algumas outras igrejas como a anglicana usam o hino. É também um dos hinos, e geralmente a apoteose, do Requiem de Mozart, Verdi e dos contemporâneos Penderecki e Karl Jenkins, entre outros compositores. Dies irae ("Día de la ira") es un famoso himno latino del siglo XIII atribuido al franciscano Tomás de Celano (1200-1260), amigo y biógrafo de San Francisco de Asís. También se han considerado como posibles autores al papa Gregorio Magno, San Bernardo de Claraval o los frailes dominicos Umbertus y Frangipani. Suele considerarse el mejor poema en latín medieval, y difiere del latín clásico tanto por su acentuación (no cuantitativa) como por sus líneas en rima. El metro es trocaico. El poema describe el día del Juicio Final, con la última trompeta llamando a los muertos ante el trono divino, donde los elegidos se salvarán y los condenados serán arrojados a las llamas eternas.​ 〈진노의 날〉(라틴어: "Dies Irae" 디에스 이레[*])은 프란치스코회 수도사 또는 산타 사비나 성당의 가 지었다고 하는 라틴어 찬송가다. 늦어도 13세기부터 불렸으며, 어쩌면 더 오래되었을 수도 있다. 가사는 운율의 중세 라틴어 시이며, 구원받을 자들은 천국으로 가고 구원받지 못할 자들은 영원한 불길 속으로 던져지는 심판의 날 마지막 나팔소리를 묘사하고 있다. 천주교회의 진혼미사(레퀴엠)에서 불리는 것으로 유명하고, 많은 작곡가들이 〈진노의 날〉 가사를 위한 음을 지었다. 그 중 특히 모차르트와 베르디의 것이 유명하다. El Dies irae (llatí eclesiàstic: [ˈdi.es ˈire]; "dia d'ira") és una seqüència gregoriana atribuïda al franciscà Tomàs de Celano (1200 - c. 1265) que va ser biògraf de Sant Francesc d'Assís. Hi ha opinions que creueu que s'origina amb (d 1294), rector a l'estudi dominicà de Santa Sabina, el precursor de la Universitat Pontificia de Sant Tomàs d'Aquino, Angelicum a Roma.La seqüència data almenys del segle xiii, tot i que és possible que sigui molt més antiga, i algunes fonts atribueixen el seu origen a Gregori el Gran (d. 604), a Bernat de Claravall (1090–1153) o a Bonaventura ( 1221–1274). Dies iræ або Dies irae (читається: «ді́ес і́ре», лат. день гніву) — католицька секвенція. Написана імовірно у XIII столітті францисканцем . З 1570 (після Тридентської реформи) по 1962 (Другий Ватиканський собор) була обов'язковою частиною заупокійної меси. По реформі 1962 Dies irae може використовуватися на літургії годин, але не є обов'язковою.У класичному чині меси Dies irae розкладалася на кілька частин, кожна з яких називалася по перших словах відповідного фрагменту тексту. Таким чином терміном Dies irae називається не тільки вся секвенція, але і її перша частина. "Dies irae" (Ecclesiastical Latin: [ˈdi.es ˈi.re]; "the Day of Wrath") is a Latin sequence attributed to either Thomas of Celano of the Franciscans (1200–1265) or to Latino Malabranca Orsini (d. 1294), lector at the Dominican studium at Santa Sabina, the forerunner of the Pontifical University of Saint Thomas Aquinas (the Angelicum) in Rome. The sequence dates from the 13th century at the latest, though it is possible that it is much older, with some sources ascribing its origin to St. Gregory the Great (d. 604), Bernard of Clairvaux (1090–1153), or Bonaventure (1221–1274). Dies irae (latinsky „Den hněvu“) je slavný latinský hymnus ze třináctého století, jeho autorem byl italský františkán Tommaso da Celano (asi 1200 – asi 1260). Soudí se, že jde o nejlepší báseň,[zdroj?] napsanou ve středověké latině (středověká latina se liší od klasické latiny). Báseň je psaná v rýmovaných verších sylabotónickým trochejským veršem o čtyřech stopách (oproti klasickému časoměrnému verši většiny latinské literatury). Báseň popisuje den posledního soudu, troubení, které svolává duše před Boží trůn, kde budou spaseny nebo uvrženy do věčného ohně. Až do revize římskokatolického misálu v roce 1970 byla užívána jako sekvence při římskokatolickém rekviem. Il Dies irae, cioè «giorno dell'ira» (divina), è una sequenza in lingua latina, molto famosa, attribuita a Tommaso da Celano. Sono in molti a ritenerla una composizione poetica medievale tra le più riuscite. C'è un salto di stile rispetto al latino classico: il ritmo è accentuativo e non quantitativo, e i versi sono rimati con rima baciata (AAA, BBB, CCC) a eccezione delle ultime due strofe. Il metro è trocaico. Descrive il giorno del giudizio, l'ultima tromba che raccoglie le anime davanti al trono di Dio, dove i meritevoli saranno salvati e i malvagi condannati al fuoco eterno.Il Dies irae è una delle parti più note del requiem e quindi del rito per la messa esequiale previsto dalla messa tridentina. Dies irae (Latin Gerejawi: ; "Hari Kemurkaan") adalah sebuah petikan Latin yang diatribusikan kepada dari Fransiskan (1200 – s. 1265) atau kepada Latino Malabranca Orsini (w. 1294), lektor di studium Ordo Dominikan di Santa Sabina, pendahulu di Roma. Petikan tersebut telah ada setidaknya dari abad ketiga belas, meskipun petikan terebut diyakini berusia lebih tua, dengan beberapa sumber mengaitkan asal muasalnya kepada Santo Gregorius Agung (w. 604), Bernardus dari Clairvaux (1090–1153), atau Bonaventura (1221–1274). Dies irae (Nederlands: dag van toorn) zijn de beroemde eerste woorden van de sequentia uit de Latijnse mis der overledenen (Requiem) van de buitengewone vorm van de rooms-katholieke eredienst, waarmee ook meestal naar de gehele sequentia wordt verwezen. In de gewone vorm van de rooms-katholieke eredienst wordt het dies irae gezongen of gelezen als hymne in het Getijdengebed in de 34e week door het jaar. Ten gevolge van liturgische bepalingen van het Tweede Vaticaanse Concilie is het Dies irae echter formeel uit de rooms-katholieke dodenmis geschrapt. Dies irae, latin för "Vredens dag", är en psalmtext om yttersta domen. Den framförs i den version som finns i Den svenska psalmboken 1986 som en växelsång mellan församlingen och företrädesvis två körer, där körsekvensen börjar med titelraden Vredens stora dag och församlingssången börjar med titelraden En dag skall uppgå för vår syn. Vid psalmens första publicering ingick den latinska texten med inledningsorden Dies iræ, dies illa. Lacrimosa (latin för "tårfylld") är inledningsordet på en av verserna.
rdfs:seeAlso
dbr:Music_for_the_Requiem_Mass
foaf:depiction
n34:Dies_irae.gif n34:MemlingJudgmentCentre.jpg
dcterms:subject
dbc:Latin_religious_words_and_phrases dbc:13th-century_Christian_texts dbc:Catholic_liturgy dbc:Latin-language_Christian_hymns dbc:Judgment_in_Christianity dbc:Works_of_uncertain_authorship dbc:Book_of_Zephaniah dbc:Requiems dbc:13th-century_poems dbc:13th-century_Latin_literature
dbo:wikiPageID
183669
dbo:wikiPageRevisionID
1118734933
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Douay–Rheims_Bible dbr:The_Car dbr:Hans_Zimmer dbr:Marc-Antoine_Charpentier dbr:Ubik dbr:Frozen_II_(soundtrack) dbr:Second_Vatican_Council dbr:Citizen_Kane dbr:God dbr:Ottorino_Respighi dbr:Stephen_Sondheim dbr:Jules_Massenet dbr:Penitent_thief dbc:Latin_religious_words_and_phrases dbr:Trumpet dbr:Franz_Liszt dbr:Six_Pieces_for_Piano,_Op._118_(Brahms) dbr:All_Souls'_Day n14:_On_Hearing_the_Dies_Iræ_Sung_in_the_Sistine_Chapel dbr:Totentanz_(Adès) dbr:Bonaventure dbr:Latin_liturgical_rites dbr:Neume dbr:Middle_Ages dbr:Gregorian_chant dbr:Gabriel dbr:Johannes_Brahms dbr:Guy_Gross dbr:Rhapsody_on_a_Theme_of_Paganini dbr:Ambrose_Bierce dbr:Piano_Concerto_No._1_(Rachmaninoff) dbr:Roman_Rite dbr:Thomas_of_Celano dbr:Wendy_Carlos dbr:Jean-Baptiste_Lully dbr:Gottfried_Huppertz dbr:Walter_Scott dbr:The_Divine_Punishment dbr:Bernard_of_Clairvaux dbr:Into_the_Unknown_(Disney_song) dbr:Jan_Kasprowicz dbr:Mary_Magdalene dbr:Metropolis_(1927_film) dbr:Plainsong dbr:Roger_Zelazny dbr:Farscape dbr:Clare_of_Assisi dbr:Sergei_Rachmaninoff dbr:Santa_Sabina dbr:Doxology dbr:Ad_libitum dbr:Michael_Daugherty dbc:13th-century_Christian_texts dbr:Diamanda_Galás dbr:Jesus_and_the_woman_taken_in_adultery dbr:Anglican_Communion dbr:Bernd_Alois_Zimmermann dbr:Songs_and_Dances_of_Death dbr:Theme_(music) dbr:Jason_and_the_Argonauts_(1963_film) dbr:The_Mission_(1986_film) dbr:The_Mission_(soundtrack) n26:_Jason_Lives dbr:Vulgate dbr:Metropolis_Symphony dbr:Black_Angels_(Crumb) dbr:Symphony_No._2_(Rachmaninoff) dbr:Johannes_Ockeghem dbr:Assonance dbr:Beatific_vision dbr:Tridentine_Mass dbr:Pontifical_University_of_Saint_Thomas_Aquinas dbr:Charles_Gounod dbr:Christian_views_on_Hell dbr:Piano_Sonata_No._1_(Rachmaninoff) n31:_The_First_Part_of_the_Tragedy dbr:Isle_of_the_Dead_(Rachmaninoff) dbc:Catholic_liturgy dbr:Alexander_Kastalsky dbr:Jewish_liturgy dbr:Dead_Elvis_(composition) dbr:Franciscan dbr:Leitmotif dbr:Stephen_Schwartz_(composer) dbr:Alexander_Glazunov n32:_The_Demon_Barber_of_Fleet_Street dbr:Blood_Fire_Death dbr:Camille_Saint-Saëns dbr:Violin_Sonata_No._2_(Ysaÿe) dbr:Home_Alone_(soundtrack) dbr:Symphonic_Dances_(Rachmaninoff) dbr:Manfred_Symphony dbr:Mass_(liturgy) dbr:Faust_(opera) dbr:Archbishop dbr:John_Williams dbc:Judgment_in_Christianity dbr:Protestantism dbr:Stormwatch_(album) dbr:Nikolai_Myaskovsky dbr:Symphony_No._2_(Mahler) dbr:Charles-Valentin_Alkan dbr:Resurrection_of_the_dead dbr:Formal_equivalence dbr:Biblioteca_Nazionale_Vittorio_Emanuele_III dbr:Joseph_Haydn dbr:Personal_ordinariate dbc:Latin-language_Christian_hymns dbr:Lionel_Newman dbr:Piano_Concerto_No._4_(Rachmaninoff) dbr:Giovanni_Battista_Martini dbr:Jerry_Goldsmith dbc:Works_of_uncertain_authorship dbr:Symphony_No._6_(Myaskovsky) dbr:William_Josiah_Irons dbr:John_Newton dbr:Alan_Menken dbr:Last_Judgment dbr:Arthur_Honegger dbr:Bernard_Herrmann dbr:Kristen_Anderson-Lopez dbr:Passion_of_Jesus dbr:Symphony_No._1_(Rachmaninoff) dbr:Dmitri_Shostakovich dbr:Home_Alone dbr:Book_of_Zephaniah n38:Dies_irae.gif dbr:Catalectic dbc:Book_of_Zephaniah dbr:Dorian_mode dbr:Roman_Missal dbc:Requiems dbr:Gerald_Fried dbr:Stations_of_the_Cross dbr:Trinity dbr:Compulsion_(1959_film) dbr:Symphony_No._2_(Khachaturian) dbr:Robert_Lopez dbr:Pyotr_Ilyich_Tchaikovsky dbr:Le_Grand_Macabre dbr:Ève_(Massenet) dbr:Symphony_No._14_(Shostakovich) dbr:The_Phantom_of_the_Opera dbr:Harry_Manfredini dbr:Pope_Gregory_I dbr:Totentanz_(Liszt) dbr:The_Shining_(film) dbr:Thomas_Adès dbr:Catholic_Church dbr:The_Rock_(soundtrack) dbr:Mario_Castelnuovo-Tedesco n38:MemlingJudgmentCentre.jpg dbr:Franciscans dbr:Rachel_Elkind dbr:Book_of_Revelation dbr:The_Mephisto_Waltz dbr:Ernest_Bloch dbr:Requiem_Canticles dbr:Dominican_Order dbr:Canti_di_prigionia dbr:Teofil_Klonowski dbr:Engarandus_Juvenis dbr:Eugène_Ysaÿe dbr:Book_of_Life dbr:George_Crumb dbr:Annibale_Bugnini dbr:Requiem dbr:Ennio_Morricone dbr:Eric_Ball_(composer) dbr:Sequence_(musical_form) dbr:Jethro_Tull_(band) dbr:Vespers dbr:Incipit dbr:Metre_(poetry) dbr:Vítězslav_Novák dbr:Requiem_(Saint-Saëns) dbr:Staff_(music) dbr:The_Hunchback_of_Notre_Dame_(1996_film) dbr:Christ_the_King dbr:Requiem_(Verdi) dbr:Oscar_Wilde dbr:Requiem_(Berlioz) dbr:The_Lay_of_the_Last_Minstrel dbr:Hans_Huber_(composer) dbr:Requiem_(Mozart) dbr:True_Cross dbr:Lauds dbr:David dbc:13th-century_poems dbr:Absolution dbr:Trochee dbr:Orchestral_Suite_No._3_(Tchaikovsky) dbr:The_Bells_of_Notre_Dame dbr:Liturgy_of_the_Hours dbr:Philip_K._Dick dbr:Gustav_Mahler dbr:Medieval_Latin dbc:13th-century_Latin_literature dbr:Johann_Wolfgang_von_Goethe dbr:Donald_Grantham dbr:Goethe's_Faust dbr:Liturgy dbr:Musical_quotation dbr:The_Bells_(symphony) dbr:Unetanneh_Tokef dbr:The_Melvins dbr:Symphony_No._3_(Rachmaninoff) dbr:Kaikhosru_Shapurji_Sorabji dbr:Gaston_Leroux dbr:Leonard_Rosenman dbr:Antoine_Brumel dbr:Symphony_No._3_(Saint-Saëns) dbr:Accentual_verse dbr:Tiburtine_Sibyl dbr:Luigi_Dallapiccola dbr:The_Sheep_and_the_Goats dbr:The_Return_of_Dracula dbr:Gustav_Holst dbr:LA_Phil dbr:The_Planets dbr:Advent dbr:Nude_with_Boots dbr:Symphony_No._103_(Haydn) dbr:Bathory_(band) dbr:Latino_Malabranca_Orsini dbr:Aram_Khachaturian dbr:Hector_Berlioz dbr:Ernő_Dohnányi dbr:Throne_of_God dbr:Dynamic_and_formal_equivalence dbr:Suite_No._2_(Rachmaninoff) dbr:Modest_Mussorgsky dbr:György_Ligeti
dbo:wikiPageExternalLink
n11: n20:wrath.txt n37:sonata-in-a-minor-for-solo-violin-obsession-op-27-no-2 n54:sonata-in-a-minor-for-solo-violin-obsession-op-27-no-2 n56:diesirae.html
owl:sameAs
dbpedia-da:Dies_irae dbpedia-ka:Dies_Irae n13:Dies_irae dbpedia-es:Dies_irae dbpedia-sv:Vredens_stora_dag dbpedia-no:Dies_irae dbpedia-hu:Dies_irae dbpedia-it:Dies_irae dbpedia-et:Dies_irae dbpedia-nl:Dies_irae n25:4149749-1 dbpedia-sl:Dies_irae dbpedia-ko:진노의_날 dbpedia-ro:Dies_Irae dbpedia-simple:Dies_irae dbpedia-ca:Dies_irae dbpedia-id:Dies_irae wikidata:Q83771 dbpedia-uk:Dies_irae dbpedia-gl:Dies_irae dbpedia-ru:Dies_irae dbpedia-vi:Dies_irae dbpedia-zh:震怒之日 dbpedia-de:Dies_irae dbpedia-cs:Dies_irae dbpedia-pt:Dies_Irae dbpedia-ja:怒りの日 dbpedia-fr:Dies_iræ n50:191698372 n50:179603323 dbpedia-la:Dies_irae dbpedia-sk:Dies_irae_(hymnus) dbpedia-fa:روز_خشم_(نیایش_لاتین) dbpedia-nn:Dies_irae dbpedia-pl:Dies_irae dbpedia-he:דיאס_אירה dbpedia-hr:Dies_Irae n60:4zKWM dbpedia-th:วันพระพิโรธ n62:25d319f6-03a7-43f0-8c92-e18539c3c09a dbpedia-fi:Dies_irae
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:Short_description dbt:Thinsp dbt:Commons_category-inline dbt:Reflist dbt:Refn dbt:Other_uses dbt:Listen dbt:Use_dmy_dates dbt:Tridentine_Latin_Mass dbt:IPA-la dbt:Wikisource-inline dbt:Bibleverse dbt:See_also dbt:Cn dbt:Quote dbt:Cite_web dbt:Circa dbt:Authority_control dbt:Verse_translation dbt:Use_Oxford_spelling dbt:Poemquote
dbo:thumbnail
n34:MemlingJudgmentCentre.jpg?width=300
dbp:cs1Dates
y
dbp:date
May 2022
dbp:filename
Dies.irae.ogg
dbp:title
"Dies irae"
dbp:type
music
dbo:abstract
Dies irae (latinsky „Den hněvu“) je slavný latinský hymnus ze třináctého století, jeho autorem byl italský františkán Tommaso da Celano (asi 1200 – asi 1260). Soudí se, že jde o nejlepší báseň,[zdroj?] napsanou ve středověké latině (středověká latina se liší od klasické latiny). Báseň je psaná v rýmovaných verších sylabotónickým trochejským veršem o čtyřech stopách (oproti klasickému časoměrnému verši většiny latinské literatury). Báseň popisuje den posledního soudu, troubení, které svolává duše před Boží trůn, kde budou spaseny nebo uvrženy do věčného ohně. Až do revize římskokatolického misálu v roce 1970 byla užívána jako sekvence při římskokatolickém rekviem. Dies irae (Latin Gerejawi: ; "Hari Kemurkaan") adalah sebuah petikan Latin yang diatribusikan kepada dari Fransiskan (1200 – s. 1265) atau kepada Latino Malabranca Orsini (w. 1294), lektor di studium Ordo Dominikan di Santa Sabina, pendahulu di Roma. Petikan tersebut telah ada setidaknya dari abad ketiga belas, meskipun petikan terebut diyakini berusia lebih tua, dengan beberapa sumber mengaitkan asal muasalnya kepada Santo Gregorius Agung (w. 604), Bernardus dari Clairvaux (1090–1153), atau Bonaventura (1221–1274). Dies irae diasosiasikan dengan kematian selama hampir 800 tahun lalu. Nyanyian gereja yang digunakan oleh pastor-pastor Katolik sekitar abad ke-13 ini, biasa digunakan untuk keperluan massa, seperti upacara kematian atau pemakaman. Dies irae (Nederlands: dag van toorn) zijn de beroemde eerste woorden van de sequentia uit de Latijnse mis der overledenen (Requiem) van de buitengewone vorm van de rooms-katholieke eredienst, waarmee ook meestal naar de gehele sequentia wordt verwezen. In de gewone vorm van de rooms-katholieke eredienst wordt het dies irae gezongen of gelezen als hymne in het Getijdengebed in de 34e week door het jaar. Ten gevolge van liturgische bepalingen van het Tweede Vaticaanse Concilie is het Dies irae echter formeel uit de rooms-katholieke dodenmis geschrapt. 怒りの日(いかりのひ、ディエス・イレ、Dies irae)とは終末思想の一つで、キリスト教終末論において世界の終末、キリストが過去を含めたすべての人間を地上に復活させ、その生前の行いを審判し、神の主催する天国に住まわせ、永遠の命を授けられる者と地獄で永劫の責め苦を加えられる者に選別するとの教義、思想。または、それが行われる日。その様子については、新約最後の書、幻視者ヨハネによる『ヨハネの黙示録』(アポカリプス)に詳述されている。また、マタイによる福音書25章、第二テサロニケ1章、旧約のイザヤ63章にも記されている。ただし、ミサで用いられるラテン語の詞はの作詞と考えられ、聖書から直接とられた聖句ではない。 Dies iræ або Dies irae (читається: «ді́ес і́ре», лат. день гніву) — католицька секвенція. Написана імовірно у XIII столітті францисканцем . З 1570 (після Тридентської реформи) по 1962 (Другий Ватиканський собор) була обов'язковою частиною заупокійної меси. По реформі 1962 Dies irae може використовуватися на літургії годин, але не є обов'язковою.У класичному чині меси Dies irae розкладалася на кілька частин, кожна з яких називалася по перших словах відповідного фрагменту тексту. Таким чином терміном Dies irae називається не тільки вся секвенція, але і її перша частина. Dies irae (łac. „Dzień gniewu”) – napisana na przełomie XII i XIII wieku rymowana sekwencja. Dies irae (лат., букв. «день гнева», имеется в виду день Страшного суда) — секвенция в католической мессе, один из самых популярных доныне григорианских распевов. Dies Iræ ("Dia de Ira") é um famoso hino, em latim, do século XIII. Pensa-se que foi escrito por Tomás de Celano. Sua inspiração parece vir da Bíblia, Sofonias 1,15–16, da tradução para o latim da Vulgata. A métrica é troqueu. O uso principal é dentro da liturgia do réquiem, como Sequência, na tradicional missa católica para os mortos, mas também algumas outras igrejas como a anglicana usam o hino. É também um dos hinos, e geralmente a apoteose, do Requiem de Mozart, Verdi e dos contemporâneos Penderecki e Karl Jenkins, entre outros compositores. "Dies irae" (Ecclesiastical Latin: [ˈdi.es ˈi.re]; "the Day of Wrath") is a Latin sequence attributed to either Thomas of Celano of the Franciscans (1200–1265) or to Latino Malabranca Orsini (d. 1294), lector at the Dominican studium at Santa Sabina, the forerunner of the Pontifical University of Saint Thomas Aquinas (the Angelicum) in Rome. The sequence dates from the 13th century at the latest, though it is possible that it is much older, with some sources ascribing its origin to St. Gregory the Great (d. 604), Bernard of Clairvaux (1090–1153), or Bonaventure (1221–1274). It is a medieval Latin poem characterized by its accentual stress and rhymed lines. The metre is trochaic. The poem describes the Last Judgment, the trumpet summoning souls before the throne of God, where the saved will be delivered and the unsaved cast into eternal flames. It is best known from its use in the Roman Rite Requiem (Mass for the Dead or Funeral Mass). An English version is found in various Anglican Communion service books. The first melody set to these words, a Gregorian chant, is one of the most quoted in musical literature, appearing in the works of many composers. The final couplet, Pie Jesu, has been often reused as an independent song. Le Dies iræ (« Jour de colère » en latin), aussi appelé Prose des Morts, est une séquence (ou prose) médiévale chantée, adoptant la forme d'un(e) hymne liturgique. L'inspiration du poème est partiellement apocalyptique. Les prémices de cette séquence sont apparues dès le début du XIe siècle, la version actuelle datant du XIIIe siècle. C'est à cette époque et sous cet aspect qu'elle a été intégrée au corpus grégorien. Le Dies iræ a ensuite été chanté pendant des siècles dans la messe de Requiem (elle peut toujours l'être, mais n'est pas obligatoire, sauf lors de l'utilisation de la forme tridentine du rite romain). Dies irae, latin för "Vredens dag", är en psalmtext om yttersta domen. Den framförs i den version som finns i Den svenska psalmboken 1986 som en växelsång mellan församlingen och företrädesvis två körer, där körsekvensen börjar med titelraden Vredens stora dag och församlingssången börjar med titelraden En dag skall uppgå för vår syn. Vid psalmens första publicering ingick den latinska texten med inledningsorden Dies iræ, dies illa. Lacrimosa (latin för "tårfylld") är inledningsordet på en av verserna. Den latinska texten skrevs troligen av Thomas av Celano (död omkring 1255) på 1200-talet och översattes till svenska av Severin Cavallin 1882 med en senare bearbetning av Johan Bergman 1920 och Natanael Beskow samma år. Den svenska psalmtexten (församlingssången) skrevs enligt 1986 års psalmbok utifrån en bearbetning av Bartholomäus Ringwaldt 1582 och 1586 av den latinska texten som sedan blev översatt av Lorentz Springer 1676, Johan Olof Wallin och Olov Hartman 1978. Dess dramatiska framställning av yttersta domen är särskilt känd genom Mozarts och Verdis requiemmässor. Den medeltida hymnens melodi har använts av bland andra Franz Liszt i Totentanz – qui es in coelis, Paraphrase über 'Dies iræ', Hector Berlioz i Symfonie Fantastique och Requiem, Rachmaninov i De dödas ö och Variationer över ett tema av Paganini, György Ligeti, Mozart och Verdi i deras rekvier. Melodislingan är välanvänd i både klassisk musik och i filmmusik. Några skräckfilmer där den finns med i filmmusiken är t ex Djävulsbilen (The Car, 1977), Fredagen den 13:e del VI – Jason lever (1986) och The Shining (1980), och även så vitt skilda filmer som t ex Citizen Kane (1941) och Ensam hemma (1990). Beskows text blir fri för publicering 2023. Den tidigare, 1819, publicerade texten är fri från upphovsrättsligt skydd. Dies irae ("Día de la ira") es un famoso himno latino del siglo XIII atribuido al franciscano Tomás de Celano (1200-1260), amigo y biógrafo de San Francisco de Asís. También se han considerado como posibles autores al papa Gregorio Magno, San Bernardo de Claraval o los frailes dominicos Umbertus y Frangipani. Suele considerarse el mejor poema en latín medieval, y difiere del latín clásico tanto por su acentuación (no cuantitativa) como por sus líneas en rima. El metro es trocaico. El poema describe el día del Juicio Final, con la última trompeta llamando a los muertos ante el trono divino, donde los elegidos se salvarán y los condenados serán arrojados a las llamas eternas.​ Este himno se usaba como secuencia en la Misa de Réquiem del rito romano hasta 1970, pero no aparece en el Misal Romano de 1970. Il Dies irae, cioè «giorno dell'ira» (divina), è una sequenza in lingua latina, molto famosa, attribuita a Tommaso da Celano. Sono in molti a ritenerla una composizione poetica medievale tra le più riuscite. C'è un salto di stile rispetto al latino classico: il ritmo è accentuativo e non quantitativo, e i versi sono rimati con rima baciata (AAA, BBB, CCC) a eccezione delle ultime due strofe. Il metro è trocaico. Descrive il giorno del giudizio, l'ultima tromba che raccoglie le anime davanti al trono di Dio, dove i meritevoli saranno salvati e i malvagi condannati al fuoco eterno.Il Dies irae è una delle parti più note del requiem e quindi del rito per la messa esequiale previsto dalla messa tridentina. Compare anche nella liturgia delle ore (come inno alternativo per l'ultima settimana del tempo ordinario) in una versione riveduta, che tiene conto dell'illegittimità dell'identificazione da parte dell'esegesi medievale della figura di Maria Maddalena con l'adultera pentita. Probabilmente l'ispirazione dell'inno è biblica, dalla versione latina della Vulgata di Sofonia 1,15-16: 《震怒之日》,亦可稱作《末日經》(拉丁語:Dies irae,拉丁語發音:[ˈdi.ɛs ˈi.rɛ]),是一首天主教的,收錄於《常用歌集》內。 El Dies irae (llatí eclesiàstic: [ˈdi.es ˈire]; "dia d'ira") és una seqüència gregoriana atribuïda al franciscà Tomàs de Celano (1200 - c. 1265) que va ser biògraf de Sant Francesc d'Assís. Hi ha opinions que creueu que s'origina amb (d 1294), rector a l'estudi dominicà de Santa Sabina, el precursor de la Universitat Pontificia de Sant Tomàs d'Aquino, Angelicum a Roma.La seqüència data almenys del segle xiii, tot i que és possible que sigui molt més antiga, i algunes fonts atribueixen el seu origen a Gregori el Gran (d. 604), a Bernat de Claravall (1090–1153) o a Bonaventura ( 1221–1274). És un poema llatí medieval caracteritzat pel seu i les seves línies rimades. La mètrica és troqueu. El poema descriu el Judici Final. Una Trompeta convoca les ànimes davant el tron de Déu, on els justos seran salvats i els malvats seran llançats a les flames eternes. És més conegut pel seu ús en el Rèquiem (Missa de difunts) i es cantava durant les cerimònies d'enterrament. Una versió anglesa es troba a diversos llibres de serveis de la Comunió Anglicana. La primera melodia fixada en aquestes paraules, un cant gregorià, és una de les més citades de la literatura musical, que apareix a les obres de molts compositors. El cuplet final ha estat reutilitzat sovint com a cançó independent. Dies irae (lat. „Tag des Zorns“, häufig auch in der mittellateinischen Form Dies ire) ist der Anfang eines mittelalterlichen Hymnus über das Jüngste Gericht. Vom 14. Jahrhundert bis 1970 wurde er im römischen Ritus als Sequenz der Totenmesse gesungen und ist heute nur noch in der außerordentlichen Form des römischen Ritus Bestandteil des Requiems; außerdem kann er „ad libitum“ im Stundengebet des römischen Ritus an Allerseelen und in der letzten Woche des Kirchenjahres verwendet werden. Der Text wurde durch das Konzil von Trient (1545–1563) als fester Bestandteil des Requiems bestätigt. Als Autor wird traditionell Thomas von Celano angesehen, ein Freund und Biograph des hl. Franz von Assisi; diese Zuschreibung ist allerdings umstritten. 〈진노의 날〉(라틴어: "Dies Irae" 디에스 이레[*])은 프란치스코회 수도사 또는 산타 사비나 성당의 가 지었다고 하는 라틴어 찬송가다. 늦어도 13세기부터 불렸으며, 어쩌면 더 오래되었을 수도 있다. 가사는 운율의 중세 라틴어 시이며, 구원받을 자들은 천국으로 가고 구원받지 못할 자들은 영원한 불길 속으로 던져지는 심판의 날 마지막 나팔소리를 묘사하고 있다. 천주교회의 진혼미사(레퀴엠)에서 불리는 것으로 유명하고, 많은 작곡가들이 〈진노의 날〉 가사를 위한 음을 지었다. 그 중 특히 모차르트와 베르디의 것이 유명하다.
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:Dies_irae?oldid=1118734933&ns=0
dbo:wikiPageLength
41635
dbo:soundRecording
dbr:Dies_irae__Sound__1
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:Dies_irae