This HTML5 document contains 38 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
yago-reshttp://yago-knowledge.org/resource/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
n10https://global.dbpedia.org/id/
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
dbpedia-ukhttp://uk.dbpedia.org/resource/
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
n14http://ec.europa.eu/social/
dbpedia-plhttp://pl.dbpedia.org/resource/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
dbphttp://dbpedia.org/property/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/

Statements

Subject Item
dbr:European_Employment_Strategy
rdfs:label
European Employment Strategy Європейська стратегія зайнятості Europejska strategia zatrudnienia
rdfs:comment
Europejska strategia zatrudnienia – zbiór naczelnych zasad i priorytetów ukierunkowujących działania Unii Europejskiej na określone cele w zakresie polityki zatrudnienia. ESZ ma swój początek w traktacie amsterdamskim podpisanym przez przywódców krajów ówczesnej piętnastki podczas w dniach 20–21 listopada 1997. Powstanie Europejskiej strategii zatrudnienia ma swoje uzasadnienie w 15-milionowym bezrobociu w 1997, wzroście gospodarczym niepowodującym zwiększenia zatrudnienia oraz postępującej marginalizacji społecznej osób bezrobotnych. Została oparta na czterech filarach: Європейська стратегія зайнятості (англ. European Employment Strategy) — головний інструмент визначення загальносоюзних пріоритетів у сфері зайнятості та координації політики зайнятості держав-членів. Європейська стратегія зайнятості (ЄСЗ, ще відома під назвою «Люксембурзький процес») передбачена в новому розділі «Зайнятість» (раніше просто стаття) Амстердамського договору; Люксембурзький саміт в листопаді 1997 року запровадив ЄСЗ, не очікуючи доки Амстердамський договір набуде чинності (1999 р.). До Амстердамського договору співпраця на рівні ЄС в галузі зайнятості та ринку праці нічим не відрізнялася від міждержавного співробітництво в таких міжнародних організаціях, як ОБСЄ або Міжнародна організація праці. The 1997 Treaty of Amsterdam introduced the concept of a European Employment Strategy (EES), following on from the integrated strategy for employment launched at the Essen European Council in December 1994.
foaf:homepage
n14:main.jsp%3FcatId=101&langId=en
dcterms:subject
dbc:European_Union_economic_policy dbc:2003_in_the_European_Union dbc:1997_in_the_European_Union
dbo:wikiPageID
23190577
dbo:wikiPageRevisionID
931872567
dbo:wikiPageWikiLink
dbc:European_Union_economic_policy dbr:Europe_2020 dbc:1997_in_the_European_Union dbr:Full_employment dbr:European_Council dbr:Amsterdam_Treaty dbr:European_labour_law dbc:2003_in_the_European_Union dbr:Population_ageing dbr:Labour_economics dbr:Equal_opportunity dbr:EU_law
dbo:wikiPageExternalLink
n14:main.jsp%3FcatId=101&langId=en
owl:sameAs
yago-res:European_Employment_Strategy dbpedia-uk:Європейська_стратегія_зайнятості dbpedia-pl:Europejska_strategia_zatrudnienia n10:4jvAE freebase:m.064nvlr wikidata:Q5412548
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:Reflist
dbo:abstract
Europejska strategia zatrudnienia – zbiór naczelnych zasad i priorytetów ukierunkowujących działania Unii Europejskiej na określone cele w zakresie polityki zatrudnienia. ESZ ma swój początek w traktacie amsterdamskim podpisanym przez przywódców krajów ówczesnej piętnastki podczas w dniach 20–21 listopada 1997. Powstanie Europejskiej strategii zatrudnienia ma swoje uzasadnienie w 15-milionowym bezrobociu w 1997, wzroście gospodarczym niepowodującym zwiększenia zatrudnienia oraz postępującej marginalizacji społecznej osób bezrobotnych. Została oparta na czterech filarach: * zatrudnialność – w ramach tego filaru wprowadzono doradztwo zawodowe, ustawiczne kształcenie bezrobotnych, organizowanie kursów podnoszących lub zmieniających ich kwalifikacje tak, aby mieli oni szansę powrotu na rynek pracy; * przedsiębiorczość – zainicjowano zmiany w zasadach zakładania działalności gospodarczej, aby dać obywatelom UE swobodę działania i zwiększyć szansę na powstawanie nowych miejsc pracy; * zdolność adaptacyjna pracowników i pracodawców – filar ten ma na celu propagowanie elastycznych form zatrudnienia, nowoczesnych form zarządzania organizacją, przeprowadzanie szkoleń pracowników w celu podniesienia ich zdolności adaptacyjnych do zmieniającej się sytuacji rynkowej; * równość szans – dążenie do osób niepełnosprawnych oraz zrównanie szans kobiet i mężczyzn na rynku pracy. W obrębie tego filaru postulowano również konieczność przeprowadzania prób pogodzenia życia zawodowego z życiem rodzinnym. Drugim etapem ewolucji ESZ była jej nowelizacja 22 lipca 2003. Decyzją Rady 2003/578/EC (DzUWE nr L 197/13 z dn. 5.8.2003), nowymi głównymi celami w ramach polityki zatrudnienia UE stały się: 1. * pełne zatrudnienie, 2. * poprawa jakości i produktywności pracy, 3. * wzmocnienie spójności społecznej i integracji. Przyjęto również dziesięć szczegółowych wytycznych, które miały ukierunkować państwa członkowskie na realizację głównych celów: 1. * aktywne i prewencyjne działanie na rzecz bezrobotnych i biernych zawodowo, 2. * tworzenie miejsc pracy i przedsiębiorczość, 3. * promocja adaptacyjności i mobilności na rynku pracy, 4. * promocja rozwoju kapitału ludzkiego i kształcenia ustawicznego, 5. * wzrost podaży pracy i promowanie aktywnego starzenia się, 6. * polityka równości szans kobiet i mężczyzn na rynku pracy, 7. * wspieranie integracji i zwalczanie dyskryminacji osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji na rynku pracy, 8. * rozwijanie finansowych zachęt do podjęcia pracy, 9. * ograniczenie szarej strefy zatrudnienia, 10. * zmniejszenie regionalnych zróżnicowań w zatrudnieniu. Europejska strategia zatrudnienia musi być przestrzegana przez państwa członkowskie, ponieważ Rada Europejska cyklicznie ocenia postępy każdego z nich we Wspólnym raporcie zatrudniania, jednocześnie wytyczając ścieżki działań na przyszłość. Na podstawie tych wytycznych kraje UE są zobowiązane do utworzenia swoich planów działań na rzecz zatrudnienia. Європейська стратегія зайнятості (англ. European Employment Strategy) — головний інструмент визначення загальносоюзних пріоритетів у сфері зайнятості та координації політики зайнятості держав-членів. Європейська стратегія зайнятості (ЄСЗ, ще відома під назвою «Люксембурзький процес») передбачена в новому розділі «Зайнятість» (раніше просто стаття) Амстердамського договору; Люксембурзький саміт в листопаді 1997 року запровадив ЄСЗ, не очікуючи доки Амстердамський договір набуде чинності (1999 р.). До Амстердамського договору співпраця на рівні ЄС в галузі зайнятості та ринку праці нічим не відрізнялася від міждержавного співробітництво в таких міжнародних організаціях, як ОБСЄ або Міжнародна організація праці. Амстердамський договір проголосив зростання зайнятості одним з ключових завдань Європейського Союзу, настільки ж важливим, як і макроекономічні цілі зростання й стабільності; зобов'язала держави-члени зі Спільнотою працювати над розробкою узгодженої стратегії зайнятості та сприяти формуванню кваліфікованої, підготовленої, динамічної робочої сили, і такого ринку праці, що може швидко пристосовуватись до нових економічних обставин. Крім того, він запровадив принцип «головного потоку», згідно з яким при розробці всіх інших політик ЄС береться до уваги їхній вплив на зайнятість. Для реалізації європейської стратегії зайнятості Люксембурзький саміт розробив новий, так званий «відкритий метод координації», коли замість примусових постанов використовується добровільна співпраця і «м'які постанови». Комісія та Рада міністрів щороку аналізують політику зайнятості держав-членів і оприлюднюють «Спільний звіт». Далі Комісія пропонує, а Рада затверджує «Головні напрямки щодо зайнятості», на підставі яких країни ЄС розробляють національні «Плани дій щодо зайнятості». Допомагає Раді в цій роботі , також створений згідно з Амстердамським договором на заміну Комітету з зайнятості та ринку праці, створеного 1996 року. Комітет із зайнятості здійснює моніторинг політики держав членів у сфері зайнятості та ринків праці, сприяє її координації та висловлює свою думку. До нього входять по два представника від кожної держави-члена і два представника від Комісії. Відповідно до змін соціально-економічної ситуації, наступні Європейські Ради спрямовували і коригували ЄСЗ. Найважливішими в подальшому розвитку ЄСЗ стали Кардіффський саміт (червень 1998 р.), Кельнський (червень 1999 р.), Лісабонський (березень 2000 р.), Стокгольмський (жовтень 2000 р.) і Барселонський (березень 2002 р.). В Лісабоні була вироблена так звана «Лісабонська стратегія», ключовим елементом якої назвали Європейську стратегію зайнятості. Згідно з метою, визначеною в Лісабоні, до 2010 року загальна зайнятість в ЄС повинна сягнути 70 %. The 1997 Treaty of Amsterdam introduced the concept of a European Employment Strategy (EES), following on from the integrated strategy for employment launched at the Essen European Council in December 1994.
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:European_Employment_Strategy?oldid=931872567&ns=0
dbo:wikiPageLength
2059
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:European_Employment_Strategy