This HTML5 document contains 265 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbpedia-dahttp://da.dbpedia.org/resource/
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
dbpedia-nohttp://no.dbpedia.org/resource/
dbpedia-svhttp://sv.dbpedia.org/resource/
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
dbpedia-bghttp://bg.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fihttp://fi.dbpedia.org/resource/
n25http://hy.dbpedia.org/resource/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/
dbpedia-shhttp://sh.dbpedia.org/resource/
dbpedia-arhttp://ar.dbpedia.org/resource/
dbpedia-hehttp://he.dbpedia.org/resource/
dbpedia-frhttp://fr.dbpedia.org/resource/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
dbpedia-cshttp://cs.dbpedia.org/resource/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
dbphttp://dbpedia.org/property/
dbpedia-eohttp://eo.dbpedia.org/resource/
dbpedia-euhttp://eu.dbpedia.org/resource/
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
dbpedia-ukhttp://uk.dbpedia.org/resource/
dbpedia-lahttp://la.dbpedia.org/resource/
dbpedia-srhttp://sr.dbpedia.org/resource/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
dbpedia-pthttp://pt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-jahttp://ja.dbpedia.org/resource/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
dbpedia-dehttp://de.dbpedia.org/resource/
dbpedia-plhttp://pl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ruhttp://ru.dbpedia.org/resource/
yagohttp://dbpedia.org/class/yago/
dbpedia-rohttp://ro.dbpedia.org/resource/
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
dbpedia-nlhttp://nl.dbpedia.org/resource/
goldhttp://purl.org/linguistics/gold/
n40https://global.dbpedia.org/id/
yago-reshttp://yago-knowledge.org/resource/
dbpedia-ithttp://it.dbpedia.org/resource/
dbpedia-cahttp://ca.dbpedia.org/resource/
n18http://ast.dbpedia.org/resource/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
dbpedia-alshttp://als.dbpedia.org/resource/
dbpedia-zhhttp://zh.dbpedia.org/resource/
dbpedia-kohttp://ko.dbpedia.org/resource/
n30http://lt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fahttp://fa.dbpedia.org/resource/
dbpedia-trhttp://tr.dbpedia.org/resource/
n22http://arz.dbpedia.org/resource/
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
dbpedia-eshttp://es.dbpedia.org/resource/
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#

Statements

Subject Item
dbr:Neo-expressionism
rdf:type
yago:Group100031264 yago:Movement108464601 yago:WikicatArtMovements yago:Abstraction100002137 yago:ArtisticMovement108466643 yago:SocialGroup107950920 owl:Thing
rdfs:label
Neoexpressionismo alemão 신표현주의 Neofowizm Neue Wilde Neoekspresjonizm Неоекспресіонізм Nieuwe Wilden Neoespresionismo Neoexpresionismo Néo-expressionnisme Neoespressionismo Neo-expressionisme Неоэкспрессионизм Nouveaux Fauves Новые дикие Neoexpressionismus تعبيرية جديدة Neoexpressionisme 新表現主義 Neoexpressionism Novekspresionismo Neoexpresionismus 新表現主義 Neo-expressionism
rdfs:comment
Neoekspresjonizm, również nowoekspresjonizm, Nowa Ekspresja – trend w sztuce współczesnej, którego początki można odnaleźć w późnych latach 60., przeżywający swój rozkwit w latach 80. XX wieku. Powstał w kontraście do modnego wówczas minimalizmu, konceptualizmu i abstrakcji geometrycznej. Cechą charakterystyczną Neoekspresjonistów jest wyrażanie uczuć, posługiwanie się emocjami, ekspresją i intuicją. Obrazy są często formą collage'ów, malowane ekspresywnymi, silnymi, a czasem pozornie niedbałymi pociągnięciami pędzla. Przedstawiają żywe, agresywne i osobiste widzenie świata wyrażając raczej spontaniczne odczucia niż konkretne idee. Le néo-expressionnisme est un phénomène pictural qui a émergé vers la fin des années 1970 et qui est surtout caractéristique de la scène artistique occidentale des années 1980. Il s'est développé en Europe et en Amérique plus précisément aux États-Unis en réaction contre l'art conceptuel et minimaliste. 新表現主義（英語：Neo expressionism）是1970年代末至1980年代中期，在美國、義大利、德國等地流行的具象繪畫風格總稱。它的最大特征，是以粗糙紋路傳達強烈情感的具象表現，扭曲的形態和粗獷的筆觸，令人聯想到德國表現主義和抽象表現主義，因此得名。 不過，這種風格的名稱隨著國家和地區而有所不同，英國稱為新繪畫派（new painting），義大利稱為義大利超前衛藝術（transavangurdia），法國稱為自由具象派（figuration libre），美國稱為壞畫（bad painting）或新意象畫（new image painting），不過，國際間廣泛使用德國的「新表現主義」稱之。它在德國還稱為新野獸主義（new wilde）。 新表現主義的代表藝術家，德國有喬治·巴塞利茲、安森·基弗、約爾克·印門朵夫、潘可；義大利有法蘭西斯科·克雷蒙第、恩左·古基、山多拉·齊亞；英國有克里斯多佛·勒布倫等；法國有羅伯特孔巴斯等人；美國有朱莉恩·史納伯等人。這些藝術家的作品具有某種共通性，但並非是在風格上有顯而易見的統一感。 新表現主義（Neo-expressionism）は、1970年代後半から1980年代中ごろまで美術市場を支配した現代美術の様式である。ニュー・ペインティングとも呼ばれる。それまでのコンセプチュアル・アートやミニマル・アートの難解さにうんざりしていた美術界に熱狂的に受け入れられた。 1920年代のドイツ表現主義－エミール・ノルデ、マックス・ベックマン、ジョージ・グロス－そしてその源流であるフィンセント・ファン・ゴッホ、ジェームズ・アンソール、エドヴァルド・ムンクら－を再評価し、その後継者をもって任じていた。乱暴な筆触、原色の使用、対比配色など、技法的には抽象表現主義の影響も受けている。 主な画家は、ドイツの、アンゼルム・キーファー、アメリカのジャン・ミッシェル・バスキア、、ジュリアン・シュナーベル、イタリアの、サンドロ・キアなど。 Het neo-expressionisme is een hedendaagse kunststroming binnen de 20e-eeuwse schilderkunst in de late jaren van 1970 tot midden van de jaren 1980 die zich afzet tegen het minimalisme en conceptualisme van de jaren zestig en zeventig en breekt met het modernistische vooruitgangsdenken in de kunst. . Minder gebruikelijk wordt de benaming gebruikt voor beeldhouwkunst (bijvoorbeeld Anish Kapoor) en architectuur (bijvoorbeeld Frank Gehry, ). Het meest in het oog springende kenmerk is de terugkeer van de figuratie. Новые дикие (нем. Neue Wilde, Новые фовисты) — течение немецкого постмодернизма в живописи. Течение возникло на волне новой моды на экспрессионизм и фовизм (отсюда само название, напоминающее о фовистах как «старых диких»). Тяготели к импульсивной эмоциональности самовыражения, противостоящей концептуальному искусству или гиперреализму. Живопись, графика и скульптура «новых диких» (Г. Базелиц, А. Кифер, А. Пенк в Германии, , Дж. Шнабель в США) обычно сохраняя фигуративность, отличаются своеобразным «варварским лиризмом»(близким новейшим течениям поп-музыки), включает массу загадочных знаков, поэтому в Италии работы мастеров этого плана (Ф. Клементе, Э. Кукки, ) обозначают обычно как «искусство-шифр» (arte cifra). Нередко смыкается со стилем граффити. De Nieuwe Wilden (Duits: Neue Wilde) is de naam die wordt gebruikt voor een 20e-eeuwse, naoorlogse kunststroming ontstaan in Duitsland omtrent 1980. Een algemener benaming voor deze wereldwijde opleving van schilderkunst aan het begin van de jaren tachtig van de 20e eeuw was neo-expressionisme. Daartoe werden ook de Amerikaanse schilders Julian Schnabel en David Salle gerekend. Het ging om een nieuwe vorm van 'brutaal' expressionisme. Het was een kunstopvatting die met zijn spontane schildersgebaren niet beantwoordde aan de schoonheidsnormen van de gangbare conceptuele en minimalistische kunst. Op doeken van grote formaten uitten de kunstenaars hun sociaal onbehagen; hun afschuw voor alle vormen van hypocrisie en fascisme en hun woede tegenover de gevestigde structuren. El neoexpresionismo es un movimiento pictórico surgido a finales de los años sesenta y principios de los años setenta en Alemania, desde donde se extendió por el resto de Europa y Estados Unidos. Fuertemente vinculado a la transvanguardia italiana y la figuración libre francesa, este estilo surgió como una reacción contra el minimalismo y el arte conceptual que predominaron durante los años setenta. El neoexpresionismo se caracteriza por su agresividad, sus descarnados temas, la forma en que estos son tratados y el uso de imágenes fácilmente reconocibles como el cuerpo humano, generalmente dibujadas de manera muy burda. L'expression « Nouveaux Fauves » (ou Neue Wilde) désigne un groupe d'artistes qui, au début des années 1980, en Allemagne et en Autriche, ont développé une peinture violente, insouciante et hédoniste, constituant une forme de néo-expressionnisme allemand. Ils ont reçu cette appellation en référence aux Fauves français qui, à Paris au tout début du XXe siècle, ont développé une peinture excitante visuellement. Neofowizm lub neoabstrakcjonizm – kierunek w światowym malarstwie z końca lat 70., nawiązujący do doświadczeń fowizmu i abstrakcjonizmu. Grupa niemieckich malarzy (Rainer Fetting, , oraz ) złączyła się około 1978 r. pod wspólnym sztandarem niechęci do pop-artu, tworząc tzw. Neue Wilde (czyli „Nowi dzicy”). W swoim malarstwie nawiązywali do najlepszych lat niemieckiego ekspresjonizmu, a więc lat 1907–1915 – tworząc niezwykle żywo i brutalnie, ze szczyptą fowistycznego szaleństwa barwnego.W Hiszpanii na początku lat 80. nurt ten podjął , a w Polsce pod hasłem Nowa Ekspresja tworzyli m.in.: Jerzy Świątkowski, Cezary Staniszewski, Andrzej Cisowski, Maciej Dowgiałło, Janusz Mulak, Michał Kowalski, Grzegorz Śmigielski, Krzysztof Skarbek, grupa Gruppa, Zdzisław Nitka. O neoexpressionismo alemão, também conhecido como Neue Wilde é o movimento neoexpressionista alemão surgido nos anos 80, que buscava resgatar a pintura como meio de expressão e a identidade cultural alemã. Neoexpressionism, också kallad för nyexpressionism, var en konströrelse som dominerade konstmarknaden i Europa och USA från sent 1970-tal till mitten av 1980-talet. Det var ett återupplivande av expressionistiskt måleri. Rörelsen bestod mestadels av unga konstnärer som oftast målade figurativt, men ibland även abstrakt. Rörelsen var en motreaktion till de intellektuella rörelserna som minimalistisk och konceptuell konst, som de menade hade försummat konstens förmåga att aktivera fantasin, att uppfinna myten och att ge utlopp åt mänskliga känslor. Konstnärerna återvände istället till de romantiska motiven. El neoexpressionisme és un estil pictòric que va emergir cap a finals dels setanta del segle XX i va dominar el mercat artístic fins a mitjan anys vuitanta. S'inspira en l'obra dels pintors expressionistes alemanys Emil Nolde, Max Beckmann, George Grosz i altres artistes com ara James Ensor i Edvard Munch. A Alemanya sovint s'anomenava els neoexpressionistes ('Els nous salvatges'). A Itàlia l'estil rep el nom de Transavantguarda (més enllà de l'Avantguarda). Neoespresionismoa 1960eko hamarkadaren amaieran sortu zen pintura eta eskultura modernistaren edo hasierako postmodernoaren estiloa da. Neoespresionistei Transavantgarde, Junge Wilde edo Die Neue Wilden deitzen zitzaien herrialdeen arabera ("Basati berriak"; "Fauves berriak" hobeto beteko luke terminoaren esanahia. Izena Wolfgang Becker Akisgraneko museoko zuzendariak sortu zuen neoespresionismo alemaniarraren buruan zeuden margolarien taldeari erreferentzia egiteko). Subjektibotasun bizia eta materialen manipulazio zakarra ditu ezaugarri mugimendu honek. Neoespresionismo korronte horrek Espresionismo alemaniarraren eta Ipar Amerikako Espresionismo Abstraktuaren elementu formalak baliatzen ditu, sarritan eskala kolosalean egin ere. Pintzelkada nabarmentzen da, askotan keinu-itxurakoa eta z Novekspresionismo estas stilo de modernisma aŭ komenca postmodernisma pentrarto kaj skulptarto kiu aperis en la finaj 1970-aj jaroj. Novekspresionistoj estis foje nomataj Neue Wilden ('la novaj sovaĝuloj'). Ĝi estis karakterizata per intensa subjektiveco kaj akra manipulado de materialoj. Неоекспресіонізм — напрямок у сучасному мистецтві, що виник у європейських країнах в кінці 1970-их років як реакція на концептуальне і мінімалістське мистецтво, як прояв постмодернізму. Неоекспресіоністи повернули в мистецтво образність, фігуративність, живу і емоційну манеру, нерідко сповнену нервової напруги, яскраві та насичені кольори. Продовжує основний творчий принцип експресіонізму — відображення загостреного суб'єктивного світобачення, напругу емоцій, бурхливу реакцію на дегуманізацію суспільства, знеособлення в ньому людини. Незрідка ототожнюється з трансавангардом, Новою хвилею. Neo-expressionism is a style of late modernist or early-postmodern painting and sculpture that emerged in the late 1970s. Neo-expressionists were sometimes called Transavantgarde, Junge Wilde or Neue Wilden ('The new wild ones'; 'New Fauves' would better meet the meaning of the term). It is characterized by intense subjectivity and rough handling of materials. Neoexpresionismus je umělecké hnutí, zejména výtvarné, které má počátky v 60. a 70. letech 20. století a vrcholilo v letech osmdesátých. Splývá se širším proudem . Neoexpresionisté podle svých slov reagovali na křeč minimalismu, abstraktní malby a konceptualismu a vzdorovali jim částečným návratem k figurativní malbě a konkrétnu, ovšem s prvky hravosti a absurdity na straně jedné a morbidnosti a narušenosti očekávatelných křivek na straně druhé. Typické jsou barevné kontrasty či kolážové prvky. Neoexpresionisté se hlásili zejména k německému expresionismu ze začátku 20. století. Hnutí mělo v Německu také hlavní centrum, němečtí neoexpresionisté byli nazýváni Neue Wilde (Nové šelmy). Ve Francii se neoexpresionismus někdy nazývá Volná figurace (Figuration Libre), v Itálii transavantgarda. Ve Als Neue Wilde oder Neue Heftige werden Künstler bezeichnet, die in den frühen 1980er Jahren mit einer subjektiven, unbekümmerten und lebensbejahenden Malerei in Deutschland und Österreich an die Öffentlichkeit traten. Den Namen erhielten sie in Anlehnung an die französischen Fauves, die zu Beginn des 20. Jahrhunderts in Paris für Aufregung sorgten. التعبيرية (بالإنجليزية: Neo-expressionism)‏ مذهب الفن يستهدف، في المقام الأول، التعبير عن المشاعر أو العواطف والحالات الذهنية التي تثيرها الأشياء أو الأحداث في نفس الفنان، ويرفض مبدأ المحاكاة الأرسطية، تحذف صور العالم الحقيقي بحيث تتلاءم مع هذه المشاعر والعواطف والحالات، وذلك من طريق تكثيف الألوان، وتشويه الأشكال، واصطناع الخطوط القوية والمغايرات المثيرة.أشار الناقد جيرالد ويلز بأن المذهب التعبيرى هو أكثر مذهب فنى متأثر بالذاتية المفرطة. وترتبط التعبيرية بالفن الألماني في أواخر القرن التاسع عشر وأوائل القرن العشرين، على الرغم من أن ملامحها تتبدى في بعض الأعمال الفنية التي ترقى إلى العصر الوسيط. من أشهر ممثليها في الرسم فان غوخ (في مرحلة من مراحل حياته الفنية) وكوكوشك، وفي المسرح جورج كايزر وبرتولت بريشت ويوجين أونيل ، وفي الموسيقى ريتشارد شتراوس. وفي السينما فريتز لانغ. 신표현주의(新表現主義, neo-expressionism)는 1970년대 말에 모습을 드러낸 , 초기 그림, 조각의 스타일이다. 신표현주의자들은 Transavantgarde, Junge Wilde, Neue Wilden로 불린다. 강렬한 주관성과 물질의 거친 취급이 특징이다. 신표현주의는 1970년대의 개념 미술과 에 대한 반응으로 발전하였다. Il neoespressionismo è stato un movimento artistico, per lo più focalizzato sulla pittura, che nasce negli anni settanta del Novecento e si caratterizza per un deciso recupero della figura umana, spesso rappresentata sotto la lente deformata dell'inquietudine. Nonostante ciò, si tratta di un'immagine che si deteriora, si consuma e si dematerializza dietro il ruvido trattamento pittorico. Неоэкспрессионизм (Neo-expressionism) — направление в современной живописи, которое возникло в конце 1970-х и доминировало на арт-рынке до середины 1980-х. Неоэкспрессионизм возник в Европе как реакция на концептуальное и минималистическое искусство 1970-х. Неоэкспрессионисты вернули в искусство образность, фигуративность, живую и эмоциональную манеру, яркие, насыщенные цвета. Neoexpressionismus (gr. neo=neu, lat. expressio=Ausdruck) ist eine Stilrichtung in der Bildenden Kunst, die sich durch eine figürliche Malerei von expressiver Farbigkeit auszeichnet. Der Neoexpressionismus entstand Anfang der 1960er Jahre in Abkehr zum vorherrschenden Informel. Maßgeblich an der Entstehung beteiligt waren in Deutschland Meisterschüler der Kunstschulen in Ost- und West-Berlin wie Georg Baselitz und Eugen Schönebeck.
dcterms:subject
dbc:Postmodern_art dbc:1970s_in_art dbc:Contemporary_art_movements dbc:Modern_art dbc:Expressionism
dbo:wikiPageID
933193
dbo:wikiPageRevisionID
1122381968
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Enzo_Cucchi dbr:Hal_Foster_(art_critic) dbr:Erik_A._Frandsen dbr:Postmodern_art dbr:Transavantgarde dbr:Salomé_(artist) dbr:Bay_Area_Figurative_School dbc:Postmodern_art dbr:Christian_Lemmerz dbr:Robert_Combas dbr:René_Marcil dbr:Edvard_Munch dbr:Leon_Kossoff dbr:Danny_Minnick dbr:Inge_Ellegaard dbr:Kevin_Connor_(artist) dbr:Mimmo_Paladino dbr:Arnaldo_Roche_Rabell dbr:Miriam_Cahn dbr:Maria_Lassnig dbr:Rainer_Fetting dbr:Elvira_Bach dbr:Ursula_Reuter_Christiansen dbr:James_Ensor dbr:Philip_Guston dbr:Leiko_Ikemura dbr:Peter_Booth dbr:Leonard_Baskin dbr:Anselm_Kiefer dbr:Christopher_Brown_(artist) dbr:Vasiliy_Ryabchenko dbr:German_Expressionist dbr:Dorte_Dahlin dbr:Robert_Hughes_(critic) dbr:David_Hockney dbr:Wilhelm_Sasnal dbr:David_Salle dbr:Emil_Nolde dbr:Hervé_Di_Rosa dbr:Lyrical_Abstraction dbr:Ida_Applebroog dbr:Marwan_Kassab-Bachi dbr:Richard_Bosman dbr:Art_market dbr:Frank_Auerbach dbr:Peter_Robert_Keil dbr:Martin_Disler dbr:Markus_Lüpertz dbr:Max_Beckmann dbr:Leon_Golub dbr:Davida_Allen dbr:Minimal_art dbr:Elizabeth_Murray_(artist) dbr:A.R._Penck dbr:Julio_Galán dbr:Kevin_Larmee dbr:Chuck_Connelly dbr:Junge_Wilde dbr:Julian_Schnabel dbr:Ouattara_Watts dbr:Donald_Kuspit dbr:George_Grosz dbr:Lars_Nørgård dbr:Rodrigo_Franzão dbr:Luciano_Castelli dbr:Abstract_art dbr:Whitney_Museum dbr:Nina_Sten-Knudsen dbr:New_European_Painting dbr:Benjamin_Buchloh dbr:Conceptual_art dbr:Anti-intellectualism dbr:Mira_Schor dbc:1970s_in_art dbr:Francesco_Clemente dbc:Contemporary_art_movements dbr:Louisa_Chase dbc:Modern_art dbr:Postmodernism dbr:Michael_Hafftka dbr:Christopher_Le_Brun dbr:Expressionism dbr:Adriano_Nicot dbr:Pop_art dbr:Norris_Embry dbc:Expressionism dbr:Late_Modernism dbr:Claus_Carstensen dbr:Anette_Abrahamsson dbr:Ernst_Ludwig_Kirchner dbr:Marcus_Jansen dbr:Modern_Art dbr:Anti-feminism dbr:Donald_Baechler dbr:Ahmed_Al_Safi dbr:Georg_Baselitz dbr:Bhupen_Khakhar dbr:Ludwik_Konarzewski-junior dbr:Rémi_Blanchard dbr:Per_Kirkeby dbr:Achille_Bonito_Oliva dbr:Luis_Marín_(artist) dbr:Jorge_Rando dbr:Nabil_Kanso dbr:The_Hairy_Who dbr:Peter_Angermann dbr:Ebenezer_Sunder_Singh dbr:Jörg_Immendorff dbr:Jacques_Grinberg dbr:Jean-Michel_Basquiat dbr:Miquel_Barceló dbr:Sandro_Chia dbr:Kehnet_Nielsen dbr:Brett_Whiteley dbr:Marlene_Dumas dbr:Craig_Owens_(critic) dbr:Michael_Kvium dbr:Peris_Carbonell dbr:Daniel_Jouseff dbr:Noel_Rockmore dbr:Eric_Fischl dbr:Jennifer_Bartlett dbr:Lars_Ravn dbr:Peter_Howson dbr:Abstract_Expressionism
owl:sameAs
dbpedia-ko:신표현주의 dbpedia-ar:تعبيرية_جديدة yago-res:Neo-expressionism dbpedia-pl:Neoekspresjonizm dbpedia-pl:Neofowizm wikidata:Q650466 wikidata:Q589655 dbpedia-uk:Неоекспресіонізм dbpedia-nl:Nieuwe_Wilden n18:Neoespresionismu dbpedia-es:Neoexpresionismo dbpedia-eu:Neoespresionismo n22:التعبيريه_الجديده dbpedia-sv:Neoexpressionism dbpedia-sh:Neoekspresionizam n25:Նեոէքսպրեսիոնիզմ dbpedia-zh:新表現主義 dbpedia-fi:Uusekspressionismi n30:Neoekspresionizmas dbpedia-ro:Neoexpresionism dbpedia-de:Neoexpressionismus dbpedia-it:Neoespressionismo dbpedia-de:Neue_Wilde dbpedia-ru:Новые_дикие dbpedia-eo:Novekspresionismo dbpedia-cs:Neoexpresionismus dbpedia-la:Neoexpressionismus dbpedia-ja:新表現主義 dbpedia-fr:Nouveaux_Fauves n40:4n1Ah dbpedia-ru:Неоэкспрессионизм dbpedia-fa:نئواکسپرسیونیسم dbpedia-fr:Néo-expressionnisme dbpedia-da:Neoekspressionisme dbpedia-tr:Neo-Ekspresyonizm dbpedia-pt:Neoexpressionismo_alemão dbpedia-nl:Neo-expressionisme freebase:m.03r8n4 dbpedia-he:נאו-אקספרסיוניזם dbpedia-bg:Неоекспресионизъм dbpedia-bg:Нови_диви dbpedia-ca:Neoexpressionisme dbpedia-als:Neue_Wilde dbpedia-sr:Неоекспресионизам dbpedia-no:Nyekspresjonisme
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:Reflist dbt:Authority_control dbt:Short_description dbt:Westernart dbt:Main
dbo:abstract
Neoekspresjonizm, również nowoekspresjonizm, Nowa Ekspresja – trend w sztuce współczesnej, którego początki można odnaleźć w późnych latach 60., przeżywający swój rozkwit w latach 80. XX wieku. Powstał w kontraście do modnego wówczas minimalizmu, konceptualizmu i abstrakcji geometrycznej. Cechą charakterystyczną Neoekspresjonistów jest wyrażanie uczuć, posługiwanie się emocjami, ekspresją i intuicją. Obrazy są często formą collage'ów, malowane ekspresywnymi, silnymi, a czasem pozornie niedbałymi pociągnięciami pędzla. Przedstawiają żywe, agresywne i osobiste widzenie świata wyrażając raczej spontaniczne odczucia niż konkretne idee. Prekursorami ruchu byli: Georg Baselitz, Anselm Kiefer i A. Penck, Sandro Chia, Francesco Clemente, Julian Schnabel, . Neoekspresjonizm wzorował się na działalności niemieckiej grupy (Nowi Dzicy), działającej w ramach transawangardy. W Polsce do głównych postaci tego prądu należą: Zygmunt Magner, Krzysztof Skarbek, grupa Gruppa, grupa Koło Klipsa, LuXuS (Jerzy Kosałka, Paweł Jarodzki), Zdzisław Nitka, Marek Kamieński, Jerzy Świątkowski, Cezary Staniszewski, Janusz Mulak, Michał Kowalski, Grzegorz Śmigielski, Ludwik Konarzewski (junior). Novekspresionismo estas stilo de modernisma aŭ komenca postmodernisma pentrarto kaj skulptarto kiu aperis en la finaj 1970-aj jaroj. Novekspresionistoj estis foje nomataj Neue Wilden ('la novaj sovaĝuloj'). Ĝi estis karakterizata per intensa subjektiveco kaj akra manipulado de materialoj. Novekspresionismo disvolviĝis kiel reago kontraŭ konceptarto kaj minimumismo de la 1970-aj jaroj. Novekspresionistoj revenis al portretado de rekoneblaj objektoj, kiaj la homa korpo (kvankam foje laŭ abstrakta maniero), en akra kaj violenta emocia vojo, ofte uzante intensajn kolorojn. Ĝi estis klare inspirita de la pentristoj de germana ekspresionismo, kiaj Emil Nolde, Max Beckmann, George Grosz, Ernst Ludwig Kirchner, kaj Edvard Munch. Ĝi estis rilata ankaŭ al la usona pentrarto de la movadoj de Lirika Abstraktarto de la 1960-aj kaj 70-aj, de The Hairy Who en Ĉikago, la Bay Area Figurative School de la 50aj kaj 60aj, la pluigo de Abstrakta ekspresionismo, New Image Painting kaj antaŭjaoj de la Poppentrato. El neoexpresionismo es un movimiento pictórico surgido a finales de los años sesenta y principios de los años setenta en Alemania, desde donde se extendió por el resto de Europa y Estados Unidos. Fuertemente vinculado a la transvanguardia italiana y la figuración libre francesa, este estilo surgió como una reacción contra el minimalismo y el arte conceptual que predominaron durante los años setenta. El neoexpresionismo se caracteriza por su agresividad, sus descarnados temas, la forma en que estos son tratados y el uso de imágenes fácilmente reconocibles como el cuerpo humano, generalmente dibujadas de manera muy burda. El neoexpresionismo se inspira en el expresionismo alemán y sus exponentes, Emil Nolde, Max Beckmann, George Grosz, además de otros artistas con estilo altamente emotivo como James Ensor y Edvard Munch; igualmente se nutren del arte tradicional, especialmente el germánico: Durero, Bruegel, El Bosco, Rembrandt. De todas formas, al contrario que la transvanguardia italiana, los neoexpresionistas no rompen con el arte de su país inmediatamente anterior a ellos, aceptando como maestros grandes artistas de los setenta como, Joseph Beuys, Nam June Paik o Wolf Vostell. En Alemania, el director del museo de Aquisgrán, Wolfgang Becker, acuñó el término "Die Neue Wilden" (los Nuevos Salvajes, en referencia a los Salvajes de Franz Marc) para referirse al grupo de pintores que estaban a la cabeza del neoexpresionismo alemán. Algunos de los exponentes más importantes de este movimiento son: Georg Baselitz, Anselm Kiefer, Pedro Sandoval, Markus Lüpertz, Jorge Rando, Karl Horst Hödicke, Jörg Immendorff, , Sigmar Polke, , Volker Tannert, A. R. Penck y Peter Brötzmann, si bien este último más reconocido en el ámbito de su carrera musical como fundador de la escena libreimprovisadora en Europa (con influencias del expresionismo sonoro de Albert Ayler), su trabajo como artista plástico lo destaca en el nacimiento del movimiento Fluxus, en estrecha relación con Nam June Paik, Wolf Vostell, Allan Kaprow, Joshep Beuys... En una segunda generación, destacan los grupos " Heftige Malerei", compuesto por Rainer Fetting, Helmut Middendorf, y Salomé (seudónimo de Wolfgang Cihlarz); y "Mülheimer Freiheit", compuesto por , , y Jiří Georg Dokoupil. Estos grupos destacan por su agresividad temática y cromática, con colores fluorescentes y temática frecuentemente sexual. El neoexpresionismo destaca por obras de gran tamaño, con una técnica agresiva: el "dripping", pinceladas gestuales aplicadas violentamente sobre la tela. Generalmente son obras figurativas, aunque sin rechazar la abstracción. Utilizan gamas cromáticas amplias, con intensos contrastes cromáticos. Es el primer movimiento de posguerra alemán que se enfrenta a su propia historia, asumiendo el vacío de la época nazi, a la cual ironizan y ridiculizan. En Estados Unidos, específicamente en Nueva York, se difundió con gran éxito la obra de los neoexpresionistas alemanes, ejerciendo una gran influencia sobre los artistas neoyorquinos, los cuales retoman este estilo; sin embargo, en los Estados Unidos los artistas desarrollan planteamientos estéticos muy diferentes unos de otros, creando una obra menos homogénea que la alemana. Entre los artistas estadounidenses destacan Basquiat y Haring, que combinaban la agresividad con el humor y la ironía. Utilizaban generalmente colores básicos muy saturados, formando manchas planas o, en el caso de Haring, líneas y contornos muy definidos. Aunque fue un movimiento de corta duración, este gozó de una gran popularidad en su momento, en parte gracias a la fuerte promoción que recibió por parte de gente importante dentro del medio artístico de la época. Neoexpressionism, också kallad för nyexpressionism, var en konströrelse som dominerade konstmarknaden i Europa och USA från sent 1970-tal till mitten av 1980-talet. Det var ett återupplivande av expressionistiskt måleri. Rörelsen bestod mestadels av unga konstnärer som oftast målade figurativt, men ibland även abstrakt. Rörelsen var en motreaktion till de intellektuella rörelserna som minimalistisk och konceptuell konst, som de menade hade försummat konstens förmåga att aktivera fantasin, att uppfinna myten och att ge utlopp åt mänskliga känslor. Konstnärerna återvände istället till de romantiska motiven. Als Neue Wilde oder Neue Heftige werden Künstler bezeichnet, die in den frühen 1980er Jahren mit einer subjektiven, unbekümmerten und lebensbejahenden Malerei in Deutschland und Österreich an die Öffentlichkeit traten. Den Namen erhielten sie in Anlehnung an die französischen Fauves, die zu Beginn des 20. Jahrhunderts in Paris für Aufregung sorgten. De Nieuwe Wilden (Duits: Neue Wilde) is de naam die wordt gebruikt voor een 20e-eeuwse, naoorlogse kunststroming ontstaan in Duitsland omtrent 1980. Een algemener benaming voor deze wereldwijde opleving van schilderkunst aan het begin van de jaren tachtig van de 20e eeuw was neo-expressionisme. Daartoe werden ook de Amerikaanse schilders Julian Schnabel en David Salle gerekend. Het ging om een nieuwe vorm van 'brutaal' expressionisme. Het was een kunstopvatting die met zijn spontane schildersgebaren niet beantwoordde aan de schoonheidsnormen van de gangbare conceptuele en minimalistische kunst. Op doeken van grote formaten uitten de kunstenaars hun sociaal onbehagen; hun afschuw voor alle vormen van hypocrisie en fascisme en hun woede tegenover de gevestigde structuren. Neo-expressionism is a style of late modernist or early-postmodern painting and sculpture that emerged in the late 1970s. Neo-expressionists were sometimes called Transavantgarde, Junge Wilde or Neue Wilden ('The new wild ones'; 'New Fauves' would better meet the meaning of the term). It is characterized by intense subjectivity and rough handling of materials. Neo-expressionism developed as a reaction against conceptual art and minimal art of the 1970s. Neo-expressionists returned to portraying recognizable objects, such as the human body (although sometimes in an abstract manner), in a rough and violently emotional way, often using vivid colors. It was overtly inspired by German Expressionist painters, such as Emil Nolde, Max Beckmann, George Grosz, Ernst Ludwig Kirchner, James Ensor and Edvard Munch. It is also related to American Lyrical Abstraction painting of the 1960s and 1970s, The Hairy Who movement in Chicago, the Bay Area Figurative School of the 1950s and 1960s, the continuation of Abstract Expressionism, precedents in Pop Painting, and New Image Painting: a vague late 1970s term applied to painters who employed a strident figurative style with cartoon-like imagery and abrasive handling owing something to Neo-Expressionism. The New Image Painting term was given currency by a 1978 exhibition entitled New Image Painting held at the Whitney Museum. Neoexpresionismus je umělecké hnutí, zejména výtvarné, které má počátky v 60. a 70. letech 20. století a vrcholilo v letech osmdesátých. Splývá se širším proudem . Neoexpresionisté podle svých slov reagovali na křeč minimalismu, abstraktní malby a konceptualismu a vzdorovali jim částečným návratem k figurativní malbě a konkrétnu, ovšem s prvky hravosti a absurdity na straně jedné a morbidnosti a narušenosti očekávatelných křivek na straně druhé. Typické jsou barevné kontrasty či kolážové prvky. Neoexpresionisté se hlásili zejména k německému expresionismu ze začátku 20. století. Hnutí mělo v Německu také hlavní centrum, němečtí neoexpresionisté byli nazýváni Neue Wilde (Nové šelmy). Ve Francii se neoexpresionismus někdy nazývá Volná figurace (Figuration Libre), v Itálii transavantgarda. Ve Spojených státech silné pozice neměl a byl proto někdy chápán jako evropská vzpoura proti aktuálnímu módnímu americkému umění. Příklon k figurativní malbě a konkrétním tvarům vyvolal velmi pozitivní reakci publika, které bylo abstrakcí avantgardistů již unaveno, což zase vyvolalo útoky modernistů na neoexpresionisty a obviňování z komerční vypočítavosti. Představiteli neoexpresionismu byli , , Jean-Michel Basquiat, Francesco Clemente, , David Hockney, , Jörg Immendorff, Anselm Kiefer, , , , , či Julian Schnabel. V Česku například , Vladimír Skrepl, , Jiří David či Stanislav Diviš. التعبيرية (بالإنجليزية: Neo-expressionism)‏ مذهب الفن يستهدف، في المقام الأول، التعبير عن المشاعر أو العواطف والحالات الذهنية التي تثيرها الأشياء أو الأحداث في نفس الفنان، ويرفض مبدأ المحاكاة الأرسطية، تحذف صور العالم الحقيقي بحيث تتلاءم مع هذه المشاعر والعواطف والحالات، وذلك من طريق تكثيف الألوان، وتشويه الأشكال، واصطناع الخطوط القوية والمغايرات المثيرة.أشار الناقد جيرالد ويلز بأن المذهب التعبيرى هو أكثر مذهب فنى متأثر بالذاتية المفرطة. وترتبط التعبيرية بالفن الألماني في أواخر القرن التاسع عشر وأوائل القرن العشرين، على الرغم من أن ملامحها تتبدى في بعض الأعمال الفنية التي ترقى إلى العصر الوسيط. من أشهر ممثليها في الرسم فان غوخ (في مرحلة من مراحل حياته الفنية) وكوكوشك، وفي المسرح جورج كايزر وبرتولت بريشت ويوجين أونيل ، وفي الموسيقى ريتشارد شتراوس. وفي السينما فريتز لانغ. Неоэкспрессионизм (Neo-expressionism) — направление в современной живописи, которое возникло в конце 1970-х и доминировало на арт-рынке до середины 1980-х. Неоэкспрессионизм возник в Европе как реакция на концептуальное и минималистическое искусство 1970-х. Неоэкспрессионисты вернули в искусство образность, фигуративность, живую и эмоциональную манеру, яркие, насыщенные цвета. В современном неоэкспрессионизме как инструмент экспрессивизации применяется не только варьирование линий и форм, но и варьирование цвета и фактуры, то есть всего, что имеется в изображении. В него включаются и абстракционистские фрагменты — и как формальный эстетический компонент, и как средство раскрытия образа. L'expression « Nouveaux Fauves » (ou Neue Wilde) désigne un groupe d'artistes qui, au début des années 1980, en Allemagne et en Autriche, ont développé une peinture violente, insouciante et hédoniste, constituant une forme de néo-expressionnisme allemand. Ils ont reçu cette appellation en référence aux Fauves français qui, à Paris au tout début du XXe siècle, ont développé une peinture excitante visuellement. 신표현주의(新表現主義, neo-expressionism)는 1970년대 말에 모습을 드러낸 , 초기 그림, 조각의 스타일이다. 신표현주의자들은 Transavantgarde, Junge Wilde, Neue Wilden로 불린다. 강렬한 주관성과 물질의 거친 취급이 특징이다. 신표현주의는 1970년대의 개념 미술과 에 대한 반응으로 발전하였다. Неоекспресіонізм — напрямок у сучасному мистецтві, що виник у європейських країнах в кінці 1970-их років як реакція на концептуальне і мінімалістське мистецтво, як прояв постмодернізму. Неоекспресіоністи повернули в мистецтво образність, фігуративність, живу і емоційну манеру, нерідко сповнену нервової напруги, яскраві та насичені кольори. Продовжує основний творчий принцип експресіонізму — відображення загостреного суб'єктивного світобачення, напругу емоцій, бурхливу реакцію на дегуманізацію суспільства, знеособлення в ньому людини. Незрідка ототожнюється з трансавангардом, Новою хвилею. 新表現主義（Neo-expressionism）は、1970年代後半から1980年代中ごろまで美術市場を支配した現代美術の様式である。ニュー・ペインティングとも呼ばれる。それまでのコンセプチュアル・アートやミニマル・アートの難解さにうんざりしていた美術界に熱狂的に受け入れられた。 1920年代のドイツ表現主義－エミール・ノルデ、マックス・ベックマン、ジョージ・グロス－そしてその源流であるフィンセント・ファン・ゴッホ、ジェームズ・アンソール、エドヴァルド・ムンクら－を再評価し、その後継者をもって任じていた。乱暴な筆触、原色の使用、対比配色など、技法的には抽象表現主義の影響も受けている。 主な画家は、ドイツの、アンゼルム・キーファー、アメリカのジャン・ミッシェル・バスキア、、ジュリアン・シュナーベル、イタリアの、サンドロ・キアなど。 Neoespresionismoa 1960eko hamarkadaren amaieran sortu zen pintura eta eskultura modernistaren edo hasierako postmodernoaren estiloa da. Neoespresionistei Transavantgarde, Junge Wilde edo Die Neue Wilden deitzen zitzaien herrialdeen arabera ("Basati berriak"; "Fauves berriak" hobeto beteko luke terminoaren esanahia. Izena Wolfgang Becker Akisgraneko museoko zuzendariak sortu zuen neoespresionismo alemaniarraren buruan zeuden margolarien taldeari erreferentzia egiteko). Subjektibotasun bizia eta materialen manipulazio zakarra ditu ezaugarri mugimendu honek. Neoespresionismo korronte horrek Espresionismo alemaniarraren eta Ipar Amerikako Espresionismo Abstraktuaren elementu formalak baliatzen ditu, sarritan eskala kolosalean egin ere. Pintzelkada nabarmentzen da, askotan keinu-itxurakoa eta zabala. Mugimenduak iraupen laburra izan zuen. Новые дикие (нем. Neue Wilde, Новые фовисты) — течение немецкого постмодернизма в живописи. Течение возникло на волне новой моды на экспрессионизм и фовизм (отсюда само название, напоминающее о фовистах как «старых диких»). Тяготели к импульсивной эмоциональности самовыражения, противостоящей концептуальному искусству или гиперреализму. Живопись, графика и скульптура «новых диких» (Г. Базелиц, А. Кифер, А. Пенк в Германии, , Дж. Шнабель в США) обычно сохраняя фигуративность, отличаются своеобразным «варварским лиризмом»(близким новейшим течениям поп-музыки), включает массу загадочных знаков, поэтому в Италии работы мастеров этого плана (Ф. Клементе, Э. Кукки, ) обозначают обычно как «искусство-шифр» (arte cifra). Нередко смыкается со стилем граффити. Дистанцируясь от концептуализма и минимализма, «Новые дикие» возвращаются к фигуративности, цвету, экспрессивности, спонтанным методам создания произведений, апеллируют к фовизму, живописи Анри Матисса. Другие творческие источники — немецкий экспрессионизм и многообразные формы современной субкультуры. Движение «Новых диких» возникло в конце 70-х годов XX века в Германии. Одной из его первых акций стала организация выставки «Новый дух в живописи» (Лондон, 1981), объединившей произведения молодых художников и их предшественников — Пабло Пикассо, Ф. Бэкона, Э. Уорхола, Д. Хокни. Целью выставки был новый взгляд на искусство живописцев старшего поколения, соответствующий постмодернистской установке на творческое освоение художественного наследия прошлого. Эту линию продолжила следующая выставка — «Дух времени» (Берлин, 1982), чьей целью было освещение актуальных эстетических, теоретических и психологических проблем на материале живописи прошлого и настоящего. Сверхзадача «Новых диких» — обновление художественного видения в духе новой фигуративности, порой посредством эстетического шока. Георг Базелиц при экспонировании переворачивает свои полотна ради дестабилизации привычного зрительского взгляда на картину, выявления её глубинной структуры. Используя данные теории информации, А. Пенк создает авторские знаки исторического развития человечества. Тематика картин Ансельма Кифера, Йорга Иммендорфа, связана со спецификой исторической, политической и культурной жизни Германии (роль мифов и истории в немецком национальном сознании). В 1987 году от «Новых диких» отделилось новое направление — , основателями которого стали и Петер Класхорст. Il neoespressionismo è stato un movimento artistico, per lo più focalizzato sulla pittura, che nasce negli anni settanta del Novecento e si caratterizza per un deciso recupero della figura umana, spesso rappresentata sotto la lente deformata dell'inquietudine. Nonostante ciò, si tratta di un'immagine che si deteriora, si consuma e si dematerializza dietro il ruvido trattamento pittorico. Le néo-expressionnisme est un phénomène pictural qui a émergé vers la fin des années 1970 et qui est surtout caractéristique de la scène artistique occidentale des années 1980. Il s'est développé en Europe et en Amérique plus précisément aux États-Unis en réaction contre l'art conceptuel et minimaliste. O neoexpressionismo alemão, também conhecido como Neue Wilde é o movimento neoexpressionista alemão surgido nos anos 80, que buscava resgatar a pintura como meio de expressão e a identidade cultural alemã. Neofowizm lub neoabstrakcjonizm – kierunek w światowym malarstwie z końca lat 70., nawiązujący do doświadczeń fowizmu i abstrakcjonizmu. Grupa niemieckich malarzy (Rainer Fetting, , oraz ) złączyła się około 1978 r. pod wspólnym sztandarem niechęci do pop-artu, tworząc tzw. Neue Wilde (czyli „Nowi dzicy”). W swoim malarstwie nawiązywali do najlepszych lat niemieckiego ekspresjonizmu, a więc lat 1907–1915 – tworząc niezwykle żywo i brutalnie, ze szczyptą fowistycznego szaleństwa barwnego.W Hiszpanii na początku lat 80. nurt ten podjął , a w Polsce pod hasłem Nowa Ekspresja tworzyli m.in.: Jerzy Świątkowski, Cezary Staniszewski, Andrzej Cisowski, Maciej Dowgiałło, Janusz Mulak, Michał Kowalski, Grzegorz Śmigielski, Krzysztof Skarbek, grupa Gruppa, Zdzisław Nitka. Tematem prac neofowistycznych są zwykle ludzie, często ukazani w konwencji pornograficznej lub agresywnej prowokacji. Artyści powracają do wątków historycznych i mitycznych, przy czym ich celem jest jak największe zbrutalizowanie danych tematów – zaakcentowanie tkwiącego w rzeczywistości cierpienia i przemocy. Na wystawie Zeitgeist („Duch czasu”) z 1982 r. malarze niemieccy przedstawili światu ich wizję współczesnego życia w mieście, pełnego gwałtu i drastyczności. Technika malarska jest również agresywna – prace bywają niedokończone, pospiesznie i niestarannie kadrowane, a farba wyciskana bezpośrednio z tubki układa się w wyraziste pasma kontrastujących barw. Het neo-expressionisme is een hedendaagse kunststroming binnen de 20e-eeuwse schilderkunst in de late jaren van 1970 tot midden van de jaren 1980 die zich afzet tegen het minimalisme en conceptualisme van de jaren zestig en zeventig en breekt met het modernistische vooruitgangsdenken in de kunst. . Minder gebruikelijk wordt de benaming gebruikt voor beeldhouwkunst (bijvoorbeeld Anish Kapoor) en architectuur (bijvoorbeeld Frank Gehry, ). Het meest in het oog springende kenmerk is de terugkeer van de figuratie. In de jaren tachtig had het neo-expressionisme zijn bloeiperiode, met de Neue Wilden en de Italiaanse transavantgarde. De eerste expositie die de stroming, met succes, voor het voetlicht bracht, vond plaats in 1980, in de galerie van Paul Maenz in Keulen, met de titel Mülheimer Freiheit und interessante Bilder aus Deutschland. Onder de deelnemende kunstenaars waren Walter Dahn, Jiri Georg Dokoupil en Albert Oehlen. El neoexpressionisme és un estil pictòric que va emergir cap a finals dels setanta del segle XX i va dominar el mercat artístic fins a mitjan anys vuitanta. S'inspira en l'obra dels pintors expressionistes alemanys Emil Nolde, Max Beckmann, George Grosz i altres artistes com ara James Ensor i Edvard Munch. A Alemanya sovint s'anomenava els neoexpressionistes ('Els nous salvatges'). A Itàlia l'estil rep el nom de Transavantguarda (més enllà de l'Avantguarda). Neoexpressionismus (gr. neo=neu, lat. expressio=Ausdruck) ist eine Stilrichtung in der Bildenden Kunst, die sich durch eine figürliche Malerei von expressiver Farbigkeit auszeichnet. Der Neoexpressionismus entstand Anfang der 1960er Jahre in Abkehr zum vorherrschenden Informel. Maßgeblich an der Entstehung beteiligt waren in Deutschland Meisterschüler der Kunstschulen in Ost- und West-Berlin wie Georg Baselitz und Eugen Schönebeck. 新表現主義（英語：Neo expressionism）是1970年代末至1980年代中期，在美國、義大利、德國等地流行的具象繪畫風格總稱。它的最大特征，是以粗糙紋路傳達強烈情感的具象表現，扭曲的形態和粗獷的筆觸，令人聯想到德國表現主義和抽象表現主義，因此得名。 不過，這種風格的名稱隨著國家和地區而有所不同，英國稱為新繪畫派（new painting），義大利稱為義大利超前衛藝術（transavangurdia），法國稱為自由具象派（figuration libre），美國稱為壞畫（bad painting）或新意象畫（new image painting），不過，國際間廣泛使用德國的「新表現主義」稱之。它在德國還稱為新野獸主義（new wilde）。 新表現主義的代表藝術家，德國有喬治·巴塞利茲、安森·基弗、約爾克·印門朵夫、潘可；義大利有法蘭西斯科·克雷蒙第、恩左·古基、山多拉·齊亞；英國有克里斯多佛·勒布倫等；法國有羅伯特孔巴斯等人；美國有朱莉恩·史納伯等人。這些藝術家的作品具有某種共通性，但並非是在風格上有顯而易見的統一感。 這股潮流會同時在各地興起，最大的原因在於對低限藝術、觀念藝術的反彈。許多年輕藝術家厭惡它們近似支配性的禁慾、自製性格，企圖恢復神話性、原始性、歷史性、情愛、國家等傳統主題。於是，除了強烈傾向訴諸激烈直接的具象表現外、表現媒體都選擇繪畫和雕刻，而且作品都偏大型化。特別是，這股潮流在德國之所以具有極大影響力，也是因為德國原本就有濃厚的表現主義傳統，再加上在納粹政權下，許多傑出作品被污名化稱之為頹廢藝術，且在二次世界大戰后，受到長期的文化壓抑。
gold:hypernym
dbr:Style
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:Neo-expressionism?oldid=1122381968&ns=0
dbo:wikiPageLength
7987
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:Neo-expressionism