This HTML5 document contains 217 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
dbpedia-elhttp://el.dbpedia.org/resource/
dbpedia-svhttp://sv.dbpedia.org/resource/
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
n38http://www.poesies.net/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/
dbpedia-hrhttp://hr.dbpedia.org/resource/
n27http://viaf.org/viaf/
n37http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
dbpedia-frhttp://fr.dbpedia.org/resource/
n26http://mzn.dbpedia.org/resource/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
n36http://musicbrainz.org/artist/
dbpedia-kkhttp://kk.dbpedia.org/resource/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
n34http://d-nb.info/gnd/
n15http://dbpedia.org/resource/File:
dbphttp://dbpedia.org/property/
dbpedia-eohttp://eo.dbpedia.org/resource/
dbpedia-euhttp://eu.dbpedia.org/resource/
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
dbpedia-ukhttp://uk.dbpedia.org/resource/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
n14https://books.google.com/
dbpedia-pthttp://pt.dbpedia.org/resource/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
n49http://data.bibliotheken.nl/id/thes/
dbpedia-plhttp://pl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-dehttp://de.dbpedia.org/resource/
n23http://ckb.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ruhttp://ru.dbpedia.org/resource/
yagohttp://dbpedia.org/class/yago/
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
goldhttp://purl.org/linguistics/gold/
n46http://poemsintranslation.blogspot.in/search/label/
dbpedia-nlhttp://nl.dbpedia.org/resource/
n22https://global.dbpedia.org/id/
dbpedia-ithttp://it.dbpedia.org/resource/
dbpedia-cahttp://ca.dbpedia.org/resource/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
n41http://bs.dbpedia.org/resource/
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
dbpedia-kohttp://ko.dbpedia.org/resource/
dbpedia-behttp://be.dbpedia.org/resource/
n25http://arz.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fahttp://fa.dbpedia.org/resource/
dbpedia-eshttp://es.dbpedia.org/resource/
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#

Statements

Subject Item
dbr:Théophile_de_Viau
rdf:type
yago:WikicatBisexualMen yago:WikicatFrenchSatirists yago:Humorist110191943 yago:Wikicat17th-centuryPoets yago:Writer110794014 yago:Poet110444194 yago:Man110287213 yago:Person100007846 yago:Object100002684 yago:WikicatSonneteers yago:Communicator109610660 yago:WikicatLGBTPoets yago:Sonneteer110625000 yago:Whole100003553 yago:Adult109605289 yago:Male109624168 yago:Wikicat17th-centuryDramatistsAndPlaywrights yago:Disbeliever110015897 yago:WikicatBaroqueWriters yago:LivingThing100004258 yago:WikicatLetterWriters yago:WikicatLGBTWritersFromFrance yago:WikicatWriters owl:Thing dbo:Person yago:Wikicat17th-centuryFrenchWriters yago:WikicatFrenchDramatistsAndPlaywrights yago:PhysicalEntity100001930 yago:Wikicat17th-centuryFrenchNovelists yago:Prisoner110476086 yago:WikicatFrenchPoets yago:YagoLegalActor yago:Novelist110363573 yago:YagoLegalActorGeo yago:Correspondent109966554 yago:WikicatFrenchAtheists yago:WikicatFrenchPeople yago:Entertainer109616922 yago:WikicatFrenchLetterWriters yago:CausalAgent100007347 yago:WikicatPrisonersSentencedToDeath yago:Satirist110552742 yago:Dramatist110030277 yago:NonreligiousPerson109625789 yago:Organism100004475 yago:WikicatPre-19th-centuryLGBTPeople yago:Atheist109820044 yago:WikicatFrench-languageWriters yago:Unfortunate109630641 yago:WikicatLGBTDramatistsAndPlaywrights yago:WikicatBisexualWriters
rdfs:label
Théophile de Viau Théophile de Viau Théophile de Viau Théophile de Viau Théophile de Viau Théophile de Viau Théophile de Viau Теофіль де Віо Τεοφίλ ντε Βιώ 테오필 드 비오 Théophile de Viau Вио, Теофиль де Théophile de Viau Théophile de Viau Théophile de Viau Théophile de Viau
rdfs:comment
Théophile de Viau (Clairac, 1590 – Parigi, 25 settembre 1626) è stato un poeta e drammaturgo francese. 테오필 드 비오(Théophile de Viau, 1590~1629)는 프랑스의 시인이자 극작가이다. 동시대 작가 프랑수아 드 말레르브보다도 더 널리 읽혔음에도 불구하고 17세기 후반의 고전주의 작가들에게 비판받아 잊혀졌으며, 후대에 와서야 바로크와 계열의 작가로 재평가받았다. 잠시 루이 13세의 비호를 받기도 했으나 일생동안 추방, 옥살이, 사형선고 등을 겪었는데, 이는 예수회를 풍자하는 작품을 쓰고, 그 성품이 동성애적, 반종교적이라는 죄명하에서였다. 그러나 이러한 탄압은 사상적이라기보다는 정치적 알력에 기인한다는 것이 현대의 주된 해석이다. Théophile de Viau (Clairac, Agen, 1590 - París, 25 de setembre de 1626) fou un poeta i dramaturg barroc francès. Molt llegit al segle XVII, va ser oblidat arran de les crítiques dels autors clàssics abans de ser redescobert al segle xix per Théophile Gautier. Théophile de Viau (1590 – 25 September 1626) was a French Baroque poet and dramatist. Théophile de Viau, né entre mars et mai 1590 à Clairac, en Agenais et mort le 25 septembre 1626 à Paris, est un poète et dramaturge français. Poète le plus lu au XVIIe siècle, il sera oublié à la suite des critiques des Classiques, avant d'être redécouvert par Théophile Gautier. Depuis le XXe siècle, Théophile de Viau est défini comme un auteur baroque et libertin. Les témoignages de ses contemporains convergent également pour indiquer que Théophile de Viau était bisexuel. Теофиль де Вио (фр. Théophile de Viau, между мартом и маем 1590, Клерак-ан-Ажнэ — 25 сентября 1626, Париж), обыкновенно называемый просто Теофилем, — французский писатель XVII века, переводчик, поэт и драматург; представитель либертинажа. Теофі́ль де Віо́ — (фр. Théophile de Viau, 1590 р — 1626 р) — французький поет і драматург доби Бароко, представник . Забутий класицистами, однак через два століття віднайдений Теофілем Готьє, Теофіль (як його зазвичай називали) був найпопулярнішим поетом XVII ст., оспівував радість земного життя та особисту свободу. Théophile de Viau (ur. w 1590 w Clairac, zm. 25 września 1626 w Paryżu) – francuski poeta i dramaturg. Théophile de Viau, född 1590, död den 25 september 1626, var en fransk författare (ofta benämnd endast med sitt förnamn). de Viau fick i Paris jesuiterna till fiender på grund av sin satiriska penna och sin kalvinska bekännelse. Anklagad som upphovsman till lättfärdiga poem, måste han vistas i landsflykt 1619-21, blev anklagad ånyo och dömd till döden, men benådades med landsflykt. de Viaus tragedi Pyrame et Thisbé (1617) är skriven i det yppiga spanskitalienska , som var på modet mellan och Corneille. I sina oden och epistlar visar han inte sällan goda ingivelser, och hans prosa (i försvarsskriften Apologie, i Fragments d’une histoire comique med mera) är för sin tid framstående. Diktsamlingen Le parnasse satyrìque (1623) utgavs under de Viaus namn. de Viaus arbeten var en tid bortåt myc Théophile de Viau (Clairac, perto de Agen em Lot-et-Garonne, França, 1590 - Paris, 25 de Setembro de 1626) foi um poeta e dramaturgo barroco francês. Educado como huguenote, Théóphile de Viau participou nas guerras protestantes em Guyenne de 1615 a 1616, ao serviço do Conde de Candale. Foi perdoado depois de terminada a guerra e acabou por se tornar num brilhante poeta da corte real. Théophile de Viau foi redescoberto pelos românticos franceses do século XIX. Théophile de Viau (* 1590 in Clairac; † 25. September 1626 in Paris) war ein französischer Schriftsteller. Zu seiner Zeit sehr erfolgreich, geriet er gegen 1700 in Vergessenheit und wurde erst im 19. Jahrhundert von den Romantikern wiederentdeckt. Viau war jüngerer Sohn aus einer protestantischen Adelsfamilie und besuchte kalvinistische Schulen in Montauban und in Leiden (Holland). Théophile de VIAU (naskiĝis en en 1590; mortis en Parizo la 25-an de septembro 1626), estis franca poeto kaj dramisto de la 17-a jarcento. Théophile de Viau frantses poeta izan zen (Clairac, 1590 - Paris, 1626ko irailaren 25a). Ο Τεοφίλ ντε Βιώ (γαλλικά: Théophile de Viau) (1590 - 1626) ήταν Γάλλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Παρόλο που προστατεύονταν από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΓ΄, έζησε στην εξορία και φυλακίστηκε: κατηγορήθηκε για τα άσεμνα ποιήματά του, τα ελευθεριακά ήθη και την προσωπική του ζωή του καθώς και για το αντιθρησκευτικό πνεύμα του. Καταδικάστηκε σε θάνατο για ελευθεριασμό, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. Από τον 20ό αιώνα, η λογοτεχνική κριτική έχει κατατάξει τον ντε Βιώ στους μπαρόκ και ελευθεριακούς συγγραφείς της γαλλικής λογοτεχνίας του 17ου αιώνα. Théophile de Viau (Clairac, Agen, 1590 - París, 25 de septiembre de 1626) fue un poeta y dramaturgo barroco francés. Muy leído en el siglo XVII, fue olvidado a raíz de las críticas de los autores clásicos antes de ser redescubierto en el siglo XIX por Théophile Gautier.
foaf:depiction
n37:Théophile_de_Viau.jpg
dcterms:subject
dbc:17th-century_LGBT_people dbc:17th-century_French_male_writers dbc:17th-century_French_poets dbc:Baroque_writers dbc:1626_deaths dbc:LGBT_dramatists_and_playwrights dbc:French_letter_writers dbc:Bisexual_writers dbc:French_LGBT_poets dbc:Sonneteers dbc:French_satirists dbc:17th-century_letter_writers dbc:17th-century_French_novelists dbc:1590_births dbc:Bisexual_men dbc:Huguenots dbc:17th-century_French_dramatists_and_playwrights
dbo:wikiPageID
2738779
dbo:wikiPageRevisionID
1092310520
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Elegies dbr:Royal_court dbr:Agen dbr:Lucilio_Vanini dbr:François_de_Malherbe dbr:Libertine dbr:Huguenot n15:Théophile_de_Viau.jpg dbr:Lot-et-Garonne dbr:Epicurus dbr:Huguenot_rebellions dbr:Dramatist dbr:Guyenne dbc:17th-century_French_poets dbc:17th-century_French_male_writers dbr:Clairac dbr:Salvator_Rosa dbc:Baroque_writers dbr:Baroque dbc:1626_deaths dbr:Satirical dbr:Ode dbr:Toulouse dbc:LGBT_dramatists_and_playwrights dbr:Romanticism dbc:French_LGBT_poets dbc:Bisexual_writers dbc:French_letter_writers dbc:Sonneteers dbr:Conciergerie dbr:Roberto_Rossellini dbr:Château_de_Chantilly dbr:Jesuits dbc:17th-century_letter_writers dbr:Poet dbc:French_satirists dbc:17th-century_French_novelists dbc:Bisexual_men dbr:Sonnets dbc:1590_births dbr:Pyramus_and_Thisbe dbr:Henri_II_de_Montmorency dbc:Huguenots dbr:Notre_Dame_de_Paris dbr:Immortality_of_the_soul dbc:17th-century_French_dramatists_and_playwrights dbc:17th-century_LGBT_people
dbo:wikiPageExternalLink
n14:books%3Fid=btRYR7D_37gC&pg=PA222 n38:viau.html n46:Th%C3%A9ophile%20de%20Viau
owl:sameAs
dbpedia-fa:تئوفیل_دو_ویو dbpedia-ko:테오필_드_비오 freebase:m.0802zf dbpedia-pt:Théophile_de_Viau dbpedia-nl:Théophile_de_Viau dbpedia-uk:Теофіль_де_Віо dbpedia-eu:Théophile_de_Viau n22:4H9kE n23:تێئۆفیل_دو_ڤیۆ dbpedia-fr:Théophile_de_Viau n25:ثيوفيل_د_ڤياو n26:تئوفیل_دو_ویئو n27:93355098 dbpedia-eo:Théophile_de_Viau dbpedia-pl:Théophile_de_Viau dbpedia-de:Théophile_de_Viau dbpedia-ca:Théophile_de_Viau dbpedia-it:Théophile_de_Viau dbpedia-el:Τεοφίλ_ντε_Βιώ n34:140693688 n34:174167954 dbpedia-kk:Теофиль_де_Вио n36:1dd71e38-7b5c-416f-a5ce-d8eb64e28fd4 dbpedia-hr:Théophile_de_Viau n41:Théophile_de_Viau dbpedia-es:Théophile_de_Viau dbpedia-be:Тэафіль_дэ_Віё dbpedia-sv:Théophile_de_Viau dbpedia-ru:Вио,_Теофиль_де wikidata:Q462644 n34:118626825 n49:p071416544
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:EB1911 dbt:Sfn dbt:Refend dbt:Reflist dbt:Refbegin dbt:Snd dbt:Authority_control dbt:Internet_Archive_author dbt:Citation dbt:Librivox_author
dbo:thumbnail
n37:Théophile_de_Viau.jpg?width=300
dbp:page
786
dbp:volume
26
dbp:wstitle
Théophile
dbo:abstract
Théophile de Viau (Clairac, Agen, 1590 - París, 25 de septiembre de 1626) fue un poeta y dramaturgo barroco francés. Muy leído en el siglo XVII, fue olvidado a raíz de las críticas de los autores clásicos antes de ser redescubierto en el siglo XIX por Théophile Gautier. Desde el siglo XX es definido como autor barroco y libertino. El testimonio de sus contemporáneos converge también en indicar que fue bisexual. Aunque una vez lo protegió el rey Luis XIII, vivió en el exilio y fue encarcelado al ser acusado de irreligión y homosexualidad, usándose como prueba los poemas obscenos que escribió para el Parnasse satyrique y su amor por Jacques Vallée, señor des Barreaux, y aunque fue condenado a muerte por libertinaje, logró escapar. Théophile de Viau, né entre mars et mai 1590 à Clairac, en Agenais et mort le 25 septembre 1626 à Paris, est un poète et dramaturge français. Poète le plus lu au XVIIe siècle, il sera oublié à la suite des critiques des Classiques, avant d'être redécouvert par Théophile Gautier. Depuis le XXe siècle, Théophile de Viau est défini comme un auteur baroque et libertin. Les témoignages de ses contemporains convergent également pour indiquer que Théophile de Viau était bisexuel. Bien qu’un moment protégé du roi Louis XIII, il a vécu en exil et a été emprisonné : on lui reprochait, sur la base de poèmes obscènes qu'il avait écrits pour le Parnasse satyrique et son amour pour Jacques Vallée, sieur des Barreaux, d'avoir des relations homosexuelles et un esprit irréligieux. Il fut condamné à mort pour libertinage mais réussit à fuir. Théophile de VIAU (naskiĝis en en 1590; mortis en Parizo la 25-an de septembro 1626), estis franca poeto kaj dramisto de la 17-a jarcento. Théophile de Viau (Clairac, Agen, 1590 - París, 25 de setembre de 1626) fou un poeta i dramaturg barroc francès. Molt llegit al segle XVII, va ser oblidat arran de les crítiques dels autors clàssics abans de ser redescobert al segle xix per Théophile Gautier. Des del segle XX és definit com a autor barroc i llibertí. El testimoniatge dels seus contemporanis convergeix també en indicar que va ser bisexual. Encara que una vegada el va protegir el propi rei Lluís XIII, va viure a l'exili i va ser empresonat en ser acusat de irreligió i homosexualitat, usant-se com a prova els poemes obscens que va escriure pel Parnasse satyrique i el seu amor per Jacques Vallée, senyor des Barreaux, i encara que va ser condemnat a mort per llibertinatge, va aconseguir escapar. Théophile de Viau, född 1590, död den 25 september 1626, var en fransk författare (ofta benämnd endast med sitt förnamn). de Viau fick i Paris jesuiterna till fiender på grund av sin satiriska penna och sin kalvinska bekännelse. Anklagad som upphovsman till lättfärdiga poem, måste han vistas i landsflykt 1619-21, blev anklagad ånyo och dömd till döden, men benådades med landsflykt. de Viaus tragedi Pyrame et Thisbé (1617) är skriven i det yppiga spanskitalienska , som var på modet mellan och Corneille. I sina oden och epistlar visar han inte sällan goda ingivelser, och hans prosa (i försvarsskriften Apologie, i Fragments d’une histoire comique med mera) är för sin tid framstående. Diktsamlingen Le parnasse satyrìque (1623) utgavs under de Viaus namn. de Viaus arbeten var en tid bortåt mycket uppburna. De bildar inledningen till den preciösa litteraturriktningen. De utgavs i 3 band 1626 (flera upplagor). Théophile de Viau (Clairac, perto de Agen em Lot-et-Garonne, França, 1590 - Paris, 25 de Setembro de 1626) foi um poeta e dramaturgo barroco francês. Educado como huguenote, Théóphile de Viau participou nas guerras protestantes em Guyenne de 1615 a 1616, ao serviço do Conde de Candale. Foi perdoado depois de terminada a guerra e acabou por se tornar num brilhante poeta da corte real. Théophile conheceu as ideias deEpicuro de Samos através do filósofo italiano (que viria a ser acusado de heresia e prática de magia, e queimado vivo em Toulouse em 1619) questionando a imortalidade da alma. A sua religião, as suas convicções libertinas e a sua homossexualidade, de Viau foi banido de França em 1619, tendo que viajar para Inglaterra. Em 1622, uma colectânea de poemas , "Le Parnasse satyrique", foi publicada com o seu nome, embora muitos dos poemas tivessem outros autores, e de Viau foi acusado pelos Jesuítas em 1623 e condenado a aparecer descalço na Catedral de Notre Dame de Paris e a ser queimado vivo. Como de Viau estava foragido, a sentença foi executada com uma efígie. Quando finalmente foi apanhado, em fuga para Inglaterra, foi encarcerado durante dois anos na Conciergerie, uma prisão de Paris. O julgamento de de Viau originou discussão acalorada nos meios académicos e literários, tendo sido publicados 55 panfletos a favor e contra de Viau. A sentença acabou por ser aliviada para exílio perpétuo e de Viau passou os últimos meses de vida em Chantilly sob a protecção do Duque de Montmorency. A obra de De Viau inclui uma peça "Les Amours tragiques de Pyrame et Thisbé" (encenada em 1621), que conta a história de Pyramus e Thisbe. Escreveu ainda vários poemas satíricos, sonetos, odes e elegias. O estilo poético de De Viau recusava a lógica das regras classicistsa de François de Malherbe e manteve-se ligada as imagens barrocas e emocionais da Renascença tardia, como na sua ode "Un corbeau devant moi croasse", que descreve uma cena fantástica de trovoada, serpentes e fogo (tal como o quadro de Salvator Rosa). Dois dos seus poemas são petições melancólicas ao rei sobre o tema da sua encarceração e exílio, e este tom de tristeza está também bem marcado na ode "On Solitide" que combina motivos clássicos com uma elegia sobre o poeta no meio de uma floresta. Théophile de Viau foi redescoberto pelos românticos franceses do século XIX. Théophile de Viau (ur. w 1590 w Clairac, zm. 25 września 1626 w Paryżu) – francuski poeta i dramaturg. Ο Τεοφίλ ντε Βιώ (γαλλικά: Théophile de Viau) (1590 - 1626) ήταν Γάλλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Παρόλο που προστατεύονταν από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΓ΄, έζησε στην εξορία και φυλακίστηκε: κατηγορήθηκε για τα άσεμνα ποιήματά του, τα ελευθεριακά ήθη και την προσωπική του ζωή του καθώς και για το αντιθρησκευτικό πνεύμα του. Καταδικάστηκε σε θάνατο για ελευθεριασμό, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. Από τον 20ό αιώνα, η λογοτεχνική κριτική έχει κατατάξει τον ντε Βιώ στους μπαρόκ και ελευθεριακούς συγγραφείς της γαλλικής λογοτεχνίας του 17ου αιώνα. 테오필 드 비오(Théophile de Viau, 1590~1629)는 프랑스의 시인이자 극작가이다. 동시대 작가 프랑수아 드 말레르브보다도 더 널리 읽혔음에도 불구하고 17세기 후반의 고전주의 작가들에게 비판받아 잊혀졌으며, 후대에 와서야 바로크와 계열의 작가로 재평가받았다. 잠시 루이 13세의 비호를 받기도 했으나 일생동안 추방, 옥살이, 사형선고 등을 겪었는데, 이는 예수회를 풍자하는 작품을 쓰고, 그 성품이 동성애적, 반종교적이라는 죄명하에서였다. 그러나 이러한 탄압은 사상적이라기보다는 정치적 알력에 기인한다는 것이 현대의 주된 해석이다. Théophile de Viau (* 1590 in Clairac; † 25. September 1626 in Paris) war ein französischer Schriftsteller. Zu seiner Zeit sehr erfolgreich, geriet er gegen 1700 in Vergessenheit und wurde erst im 19. Jahrhundert von den Romantikern wiederentdeckt. Viau war jüngerer Sohn aus einer protestantischen Adelsfamilie und besuchte kalvinistische Schulen in Montauban und in Leiden (Holland). Als der junge Adelige, der er war, wurde er Offizier und kämpfte 1615, in einer der immer wieder noch aufflackernden kriegerischen Auseinandersetzungen zwischen Protestanten und Katholiken, zunächst auf protestantischer Seite gegen die Armee des jungen Königs Ludwig XIII. Wenig später machte er seinen Frieden mit diesem, um in Paris Zugang zum Hof und zur guten Gesellschaft zu erhalten und leichter Mäzene zu finden. Ab 1619 hatte er jedoch Schwierigkeiten mit den Jesuiten, die ihn als unchristlichen Libertin (Freidenker), aber auch als sittenlosen Lebemann denunzierten. Er zog es vor, vorübergehend aus Paris zu verschwinden. 1620 kämpfte Viau in der königlichen Armee gegen die Protestanten. 1622 konvertierte er auch offiziell zum Katholizismus. De facto war und blieb er jedoch Libertin und Epikureer (Anhänger des die Lust und den Genuss bejahenden griechischen Philosophen Epikur). Vielleicht spielte hierbei seine mutmaßliche Homosexualität eine Rolle, die ihn letztlich sowohl bei Katholiken wie bei Protestanten Außenseiter sein ließ und ihm die Prekarität und Flüchtigkeit der menschlichen Existenz besonders bewusst machte. Als Lyriker, der er hauptsächlich war, orientierte sich Viau formal an Malherbe, akzeptierte aber nicht dessen Nüchternheit und quasi kunsthandwerkliche Feilerei, sondern ließ der Phantasie und der Spontaneität der Gefühle und Gedanken freieren Lauf. Ein Sammelband seiner thematisch vielfältigen und oft sehr persönlich wirkenden Lyrik erschien erstmals 1621 als Œuvres poétiques, traf ganz offenbar den Zeitgeschmack und erlebte mehrere erweiterte Auflagen, wobei die letzte, nach Viaus Tod erschienene, noch rd. 90-mal (!) nachgedruckt wurde. Auch als Dramatiker war Viau erfolgreich mit Les amours de Pyrame et de Thisbé (1621), einem Stück um die Liebe der Nachbarskinder Pyramus und Thisbe, die von beiden Familien und dazu dem König als Nebenbuhler behindert wird und im irrtümlichen doppelten Selbstmord endet. Das Stück wurde zwischen 1623 und 1698 73-mal nachgedruckt. 1623 floh Viau wiederum aus Paris, als ihm ein anonymes erotisches Gedicht mit homosexueller Pointe zugeschrieben wurde. In Abwesenheit wurde er zum Scheiterhaufen verurteilt und, nach seiner Verhaftung sowie einem nochmaligen, zweijährigen, demütigenden Prozess, 1625 zu einer Verbannung aus Paris „begnadigt“. Offensichtlich wollte man ein Exempel an ihm statuieren, um die anderen Libertins zu disziplinieren, mochte aber angesichts des großen öffentlichen Für und Wider, das der Prozess erregte, nicht bis zum Äußersten gehen. Viau wurde von Freunden in der Provinz aufgenommen, starb jedoch mit 36 Jahren an den gesundheitlichen Folgen der Haft, kurz nachdem ihm die Rückkehr nach Paris erlaubt worden war. Zu seinen Lebzeiten hochgeschätzt, verfiel die Dichtung Viaus später dem Verdikt der Malherbe-Schule, deren Vorstellungen sich durchsetzten. Erst die Romantiker gaben ihm seinen Platz als einem der besten Lyriker des 17. Jahrhunderts zurück. Теофі́ль де Віо́ — (фр. Théophile de Viau, 1590 р — 1626 р) — французький поет і драматург доби Бароко, представник . Забутий класицистами, однак через два століття віднайдений Теофілем Готьє, Теофіль (як його зазвичай називали) був найпопулярнішим поетом XVII ст., оспівував радість земного життя та особисту свободу. Théophile de Viau frantses poeta izan zen (Clairac, 1590 - Paris, 1626ko irailaren 25a). Теофиль де Вио (фр. Théophile de Viau, между мартом и маем 1590, Клерак-ан-Ажнэ — 25 сентября 1626, Париж), обыкновенно называемый просто Теофилем, — французский писатель XVII века, переводчик, поэт и драматург; представитель либертинажа. Théophile de Viau (1590 – 25 September 1626) was a French Baroque poet and dramatist. Théophile de Viau (Clairac, 1590 – Parigi, 25 settembre 1626) è stato un poeta e drammaturgo francese.
gold:hypernym
dbr:Poet
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:Théophile_de_Viau?oldid=1092310520&ns=0
dbo:wikiPageLength
5218
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:Théophile_de_Viau