This HTML5 document contains 180 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbpedia-dahttp://da.dbpedia.org/resource/
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
dbpedia-nohttp://no.dbpedia.org/resource/
dbpedia-svhttp://sv.dbpedia.org/resource/
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
n28http://hy.dbpedia.org/resource/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/
dbpedia-arhttp://ar.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ethttp://et.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fyhttp://fy.dbpedia.org/resource/
dbpedia-hehttp://he.dbpedia.org/resource/
n16http://tl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-frhttp://fr.dbpedia.org/resource/
n26http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
dbpedia-cshttp://cs.dbpedia.org/resource/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
n19http://dbpedia.org/resource/File:
dbphttp://dbpedia.org/property/
dbpedia-eohttp://eo.dbpedia.org/resource/
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
dbpedia-ukhttp://uk.dbpedia.org/resource/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
dbpedia-jahttp://ja.dbpedia.org/resource/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
dbpedia-dehttp://de.dbpedia.org/resource/
dbpedia-plhttp://pl.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ruhttp://ru.dbpedia.org/resource/
yagohttp://dbpedia.org/class/yago/
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
goldhttp://purl.org/linguistics/gold/
dbpedia-nlhttp://nl.dbpedia.org/resource/
yago-reshttp://yago-knowledge.org/resource/
n34https://global.dbpedia.org/id/
dbpedia-ithttp://it.dbpedia.org/resource/
dbpedia-cahttp://ca.dbpedia.org/resource/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
dbpedia-nnhttp://nn.dbpedia.org/resource/
dbpedia-trhttp://tr.dbpedia.org/resource/
dbpedia-eshttp://es.dbpedia.org/resource/
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#

Statements

Subject Item
dbr:Venetian_School_(music)
rdf:type
yago:Abstraction100002137 yago:School108276720 yago:Organization108008335 yago:Collective108056601 yago:YagoPermanentlyLocatedEntity yago:YagoLegalActor yago:YagoLegalActorGeo yago:SocialGroup107950920 yago:EducationalInstitution108276342 yago:WikicatMusicalCollectives dbo:Organisation yago:WikicatCompositionSchools yago:Enterprise108056231 yago:Group100031264 yago:Institution108053576
rdfs:label
Venetiaanse School (muziekgeschiedenis) Venedigskolan (musik) Venecia Skolo Венецианская школа музыки Escola veneciana ヴェネツィア楽派 Venezianische Schule Scuola veneziana Венеційська школа (музика) المدرسة البندقية (موسيقى) Szkoła wenecka Escuela veneciana (música) Benátská škola (hudba) École vénitienne (musique) Venetian School (music)
rdfs:comment
La Venecia Skolo estis muzika tendenco de komponistoj de la renesanca muziko, kiu lokis en Venecio ekde meze de la 16-a jarcento ĝis la 17-a jarcento. Fondinto: Adrian Willaert. Pliaj grvaj skolanoj: Cipriano de Rore, , Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli kaj Claudio Monteverdi. في تاريخ الموسيقى، المدرسة البندقية مصطلح يستخدم لوصف الملحنين الذين عملوا في مدينة البندقية من حوالي 1550 إلى حوالي 1610، ويصف أيضًا الموسيقى التي أنتجوها. كانت المؤلفات البندقية متعدد الجوقات من أواخر القرن السادس عشر من بين الأحداث الموسيقية الأكثر شهرة في أوروبا، وكان تأثيرها على الممارسة الموسيقية في دول أخرى هائلًا. كانت الابتكارات التي أدخلتها المدرسة البندقية بالإضافة إلى التنمية المعاصرة للمونودي والأوبرا في فلورنسا محددة لنهاية موسيقى عصر النهضة وبداية . Die Venezianische Schule war eine Strömung von Komponisten der Renaissance, die in Venedig ansässig war und über viele Jahrzehnte, von der Mitte des 16. Jahrhunderts bis ins 17. Jahrhundert hinein, europaweite Auswirkungen hatte. Als Begründer gilt der gebürtige Niederländer Adrian Willaert. Weitere bedeutende Komponisten der Venezianischen Schule waren Cipriano de Rore, Giovanni Croce, Claudio Merulo, Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli und Claudio Monteverdi. Венеці́йська шко́ла (італ. scuola veneziana) — термін, що в історії музики використовується для опису композиторів, які працювали у Венеції з 1550 до 1610 року; а також позначає їх музику. Венеційські поліхоральні композиції XVI століття були найважливішим музичним феноменом в Європі і мали надзвичайний вплив на європейську музику цього періоду. Новації введені венеціанською школою, разом з тогочасним розвитком монодії та опери у Флоренції репрезентують кінець Музики Відродження та початок музики бароко. La Escuela Veneciana en música es un término usado para describir los compositores (así como su obra) que trabajaron en Venecia en el período comprendido entre 1550 y 1610 aproximadamente. Las composiciones policorales venecianas de fines del siglo XVI fueron eventos famosos en su época y de gran influencia en la práctica musical de otros países. Conjuntamente con el desarrollo de la monodia y la ópera en Florencia, las innovaciones de la escuela veneciana marcan la transición de la música renacentista al barroco musical. Terminem szkoła wenecka określa się styl muzyki tworzonej przez kompozytorów czynnych w Wenecji w latach od około 1550 do około 1610. Weneckie kompozycje polichóralne końca XVI wieku należały do najbardziej znanych wydarzeń muzycznych w Europie, a ich wpływ na praktykę muzyczną w innych krajach był ogromny. Innowacje wprowadzone przez szkołę wenecką w dużej mierze określają koniec renesansu w muzyce i początek baroku. ヴェネツィア楽派（ヴェネツィアがくは）は、イタリアのヴェネツィアで、16世紀中期から17世紀初頭にかけてのルネサンス音楽、バロック音楽の作曲家たちである。この楽派が音楽史に残した業績は、二つの聖歌隊と2台のオルガンを用いた二重合唱（複合唱 cori spezzati）の技法の開発である。この技法は、協奏曲のひな形となる。二重合唱の発展と、フィレンツェでのモノディとオペラの誕生により、ルネサンス音楽は終わりを告げ、バロック音楽が始まった。 Venedigskolan inom musik avser flamländska och italienska tonsättare verkande i 1500-talets Venedig. Den hade sina rötter i nederländska skolan, och tävlade med romerska skolan. Venedigskolan grundades av Adrian Willaert 1527 som arbetade som maestro di cappella i Markuskyrkan i Venedig. Rörelsen var viktig för utveckling av polyfonisk körteknik med bland annat ekoeffekter och mäktig klang. Skolan har även utvecklat 5-stämiga madrigaler a cappella med avancerad kromatik som ledde utvecklingen ifrån modala musikformer. Andrea Gabrieli och Claudio Merulo introducerade instrumentmusikformer som toccata, , canzona och sonata. Under sekelskiftet 1500/1600 hade tyska tonsättare som Jacobus Gallus (även känd som Handl), Michael Praetorius och Hans Leo Hassler stort inflytande, varav benämning Deu L'escola veneciana (de música) és un terme usat per descriure els compositors que van treballar a Venècia en el període comprès aproximadament entre 1550 i 1610. Les composicions policorals venecianes de finals del segle xvi van ser molt famoses en la seva època i van influir en músics d'altres països. La mateixa denominació d'«escola veneciana» s'utilitza també per referir-se a altres expressions artístiques venecianes (sobretot de pintura) d'una època molt més extensa. Benátská škola je označení pro hudební tradici, která se rozvinula v Benátkách (dnes v Itálii, tehdy v Benátské republice) v renesanční epoše, zhruba v letech 1550–1610. Ke škole patřili hudební skladatelé Giovanni Gabrieli, Adrian Willaert, Andrea Gabrieli, Cipriano de Rore, Claudio Merulo nebo Gioseffo Zarlino. Tvořili zvláště varhanní hudbu, madrigaly a motety. Soustředili se kolem baziliky svatého Marka, jejíž větší množství oddělených kůrů umožnilo přejít od klasické polyfonie, vícehlasosti, k polychorálnosti, tedy vícesborové technice. Někdy se hovoří o tzv. benátském vícesborovém stylu. Prvním, kdo tento princip využil, byl Adrian Willaert, který se stal maestro di cappella v chrámu svatého Marka v roce 1527 a zůstal jím až do své smrti v roce 1562. Oproti franko-vlámské škole, půso Nella storia della musica la scuola veneziana è un termine usato per descrivere i primi compositori operanti a Venezia dal 1550 al 1610; essa descrive inoltre la musica da loro prodotta. Венецианская школа музыки (итал. Scuola veneziana) — направление композиторского искусства в Венеции в эпохи Возрождения и раннего барокко. Венецианская школа музыки развивалась на протяжении нескольких десятилетий, с середины XVI и вплоть до середины XVII столетия и имела общеевропейское значение. Основателем её считается работавший в Италии фламандец Адриан Вилларт. Среди других композиторов, которых традиционно причисляют к венецианской школе, Чиприано де Роре, Джованни Кроче, Клаудио Меруло, Андреа Габриели, Джованни Габриели, Клаудио Монтеверди, Джованни Бассано. De Venetiaanse School was een stroming van componisten in de Renaissance die in de periode van ca. 1550 tot 1610 in Venetië werkzaam waren. De eerste componist uit deze school was de Vlaming Adriaan Willaert. Later belangrijke componisten waren Annibale Padovano, Cypriano de Rore, , Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli en Claudio Monteverdi. L’école vénitienne désigne, en musique, les compositeurs de la Renaissance actifs à Venise de 1550 à 1610, connus notamment pour leur recours à la polychoralité. In music history, the Venetian School was the body and work of composers working in Venice from about 1550 to around 1610, many working in the Venetian polychoral style. The Venetian polychoral compositions of the late sixteenth century were among the most famous musical works in Europe, and their influence on musical practice in other countries was enormous. The innovations introduced by the Venetian school, along with the contemporary development of monody and opera in Florence, together define the end of the musical Renaissance and the beginning of the musical Baroque.
foaf:depiction
n26:San_Marco_(evening_view).jpg
dcterms:subject
dbc:Italian_music_history dbc:Renaissance_music dbc:17th_century_in_the_Republic_of_Venice dbc:Venetian_Renaissance dbc:Baroque_music dbc:Composition_schools dbc:Venetian_School_(music) dbc:Culture_of_the_Republic_of_Venice dbc:Italian_Baroque dbc:Music_in_Venice dbc:16th_century_in_the_Republic_of_Venice
dbo:wikiPageID
855518
dbo:wikiPageRevisionID
1090182892
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Padua dbr:France dbr:Gioseffo_Guami dbc:Renaissance_music dbr:Gioseffo_Zarlino dbc:Italian_music_history dbr:Vincenzo_Bellavere dbr:Dutch_School_(music) dbr:Eleanor_Selfridge-Field dbc:Venetian_Renaissance dbr:Adrian_Willaert dbr:Jan_Pieterszoon_Sweelinck dbr:Giovanni_Bassano dbc:17th_century_in_the_Republic_of_Venice dbr:Music_history dbc:Baroque_music dbr:Opera dbr:Roman_School dbr:Renaissance_music dbr:Baldassare_Donato dbr:Giulio_Cesare_Martinengo n19:San_Marco_(evening_view).jpg dbr:Jacques_Buus dbr:Mantua dbr:Florence dbr:Giovanni_Croce dbr:Neapolitan_School dbr:Claudio_Merulo dbr:Denis_Arnold dbr:Dieterich_Buxtehude dbr:Milan dbr:Polychoral dbr:Naples dbc:Venetian_School_(music) dbr:Johann_Sebastian_Bach dbr:Feast_of_Saint_Mark dbr:Girolamo_Dalla_Casa dbc:Culture_of_the_Republic_of_Venice dbc:Composition_schools dbr:Monody dbr:Venetian_polychoral_style dbr:St_Mark's_Basilica dbr:Costanzo_Porta dbr:Ferrara dbr:Girolamo_Diruta dbr:Flanders dbr:Sack_of_Rome_(1527) dbc:Italian_Baroque dbr:Andrea_Gabrieli dbr:Printing dbr:Instrumentation_(music) dbc:16th_century_in_the_Republic_of_Venice dbr:Dynamics_(music) dbr:Baroque_music dbr:Cipriano_de_Rore dbc:Music_in_Venice dbr:Pythagoras dbr:Annibale_Padovano dbr:Manfred_Bukofzer dbr:Giovanni_Gabrieli dbr:Nicola_Vicentino dbr:Pope_Leo_X dbr:Venice dbr:Gustave_Reese
owl:sameAs
dbpedia-uk:Венеційська_школа_(музика) dbpedia-he:האסכולה_הוונציאנית dbpedia-fy:Fenetsjaanske_Skoalle dbpedia-nl:Venetiaanse_School_(muziekgeschiedenis) n16:Paaralang_Veneciano_(musika) dbpedia-sv:Venedigskolan_(musik) freebase:m.03hm0c dbpedia-et:Veneetsia_koolkond dbpedia-pl:Szkoła_wenecka wikidata:Q612039 dbpedia-es:Escuela_veneciana_(música) dbpedia-cs:Benátská_škola_(hudba) dbpedia-it:Scuola_veneziana dbpedia-ca:Escola_veneciana n28:Վենետիկյան_դպրոց dbpedia-ar:المدرسة_البندقية_(موسيقى) dbpedia-de:Venezianische_Schule dbpedia-eo:Venecia_Skolo n34:4oD1V dbpedia-tr:Venedik_Okulu yago-res:Venetian_School_(music) dbpedia-nn:Den_venetianske_skulen dbpedia-ja:ヴェネツィア楽派 dbpedia-fr:École_vénitienne_(musique) dbpedia-da:Den_venetianske_skole dbpedia-ru:Венецианская_школа_музыки dbpedia-no:Den_venetianske_skole
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:Composition_schools dbt:Renaissance_music_sidebar dbt:Venetian_School_(music) dbt:Refimprove dbt:Unreferenced_section dbt:Reflist dbt:ISBN dbt:Div_col dbt:Div_col_end dbt:Short_description
dbo:thumbnail
n26:San_Marco_(evening_view).jpg?width=300
dbo:abstract
L'escola veneciana (de música) és un terme usat per descriure els compositors que van treballar a Venècia en el període comprès aproximadament entre 1550 i 1610. Les composicions policorals venecianes de finals del segle xvi van ser molt famoses en la seva època i van influir en músics d'altres països. La mateixa denominació d'«escola veneciana» s'utilitza també per referir-se a altres expressions artístiques venecianes (sobretot de pintura) d'una època molt més extensa. Conjuntament amb el desenvolupament de la monodia i l'òpera a Florència, les innovacions de l'escola veneciana marquen la transició de la música renaixentista a la barroca. La Venecia Skolo estis muzika tendenco de komponistoj de la renesanca muziko, kiu lokis en Venecio ekde meze de la 16-a jarcento ĝis la 17-a jarcento. Fondinto: Adrian Willaert. Pliaj grvaj skolanoj: Cipriano de Rore, , Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli kaj Claudio Monteverdi. L’école vénitienne désigne, en musique, les compositeurs de la Renaissance actifs à Venise de 1550 à 1610, connus notamment pour leur recours à la polychoralité. Die Venezianische Schule war eine Strömung von Komponisten der Renaissance, die in Venedig ansässig war und über viele Jahrzehnte, von der Mitte des 16. Jahrhunderts bis ins 17. Jahrhundert hinein, europaweite Auswirkungen hatte. Als Begründer gilt der gebürtige Niederländer Adrian Willaert. Weitere bedeutende Komponisten der Venezianischen Schule waren Cipriano de Rore, Giovanni Croce, Claudio Merulo, Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli und Claudio Monteverdi. Die Venezianische Schule leistete in der Orgel-Toccata und anderen rein instrumentalen Gattungen bedeutende Beiträge zur Emanzipation der Instrumentalmusik; musikgeschichtlich überaus wichtig ist auch das Konzept des Musizierens im gesamten Raum durch die Entwicklung der so genannten Venezianischen Mehrchörigkeit. Stilistisch ist die Venezianische Schule durch Erkundung der Chromatik und Abzielen auf starke Kontraste sowohl in der Dynamik als auch in der Klangfarbe gekennzeichnet. Venedigskolan inom musik avser flamländska och italienska tonsättare verkande i 1500-talets Venedig. Den hade sina rötter i nederländska skolan, och tävlade med romerska skolan. Venedigskolan grundades av Adrian Willaert 1527 som arbetade som maestro di cappella i Markuskyrkan i Venedig. Rörelsen var viktig för utveckling av polyfonisk körteknik med bland annat ekoeffekter och mäktig klang. Skolan har även utvecklat 5-stämiga madrigaler a cappella med avancerad kromatik som ledde utvecklingen ifrån modala musikformer. Andrea Gabrieli och Claudio Merulo introducerade instrumentmusikformer som toccata, , canzona och sonata. Under sekelskiftet 1500/1600 hade tyska tonsättare som Jacobus Gallus (även känd som Handl), Michael Praetorius och Hans Leo Hassler stort inflytande, varav benämning Deutschvenezianer. Något senare kom Heinrich Schütz (c:a 1585 - 1672), elev till Giovanni Gabrieli, att bli den mest kände representanten den tysk-venetianska stilen. Företrädare: * * * Giovanni Croce * Giovanni Gabrieli * Andrea Gabrieli * Claudio Merulo * * Cipriano de Rore * * Adrian Willaert (grundare) * Gioseffo Zarlino Venedigskolan brukar även avse operatonsättare verkande i Venedig under 1600/1700-talet som: * Claudio Monteverdi * Francesco Cavalli * Marc'Antonio Cesti La Escuela Veneciana en música es un término usado para describir los compositores (así como su obra) que trabajaron en Venecia en el período comprendido entre 1550 y 1610 aproximadamente. Las composiciones policorales venecianas de fines del siglo XVI fueron eventos famosos en su época y de gran influencia en la práctica musical de otros países. Conjuntamente con el desarrollo de la monodia y la ópera en Florencia, las innovaciones de la escuela veneciana marcan la transición de la música renacentista al barroco musical. Венеці́йська шко́ла (італ. scuola veneziana) — термін, що в історії музики використовується для опису композиторів, які працювали у Венеції з 1550 до 1610 року; а також позначає їх музику. Венеційські поліхоральні композиції XVI століття були найважливішим музичним феноменом в Європі і мали надзвичайний вплив на європейську музику цього періоду. Новації введені венеціанською школою, разом з тогочасним розвитком монодії та опери у Флоренції репрезентують кінець Музики Відродження та початок музики бароко. ヴェネツィア楽派（ヴェネツィアがくは）は、イタリアのヴェネツィアで、16世紀中期から17世紀初頭にかけてのルネサンス音楽、バロック音楽の作曲家たちである。この楽派が音楽史に残した業績は、二つの聖歌隊と2台のオルガンを用いた二重合唱（複合唱 cori spezzati）の技法の開発である。この技法は、協奏曲のひな形となる。二重合唱の発展と、フィレンツェでのモノディとオペラの誕生により、ルネサンス音楽は終わりを告げ、バロック音楽が始まった。 في تاريخ الموسيقى، المدرسة البندقية مصطلح يستخدم لوصف الملحنين الذين عملوا في مدينة البندقية من حوالي 1550 إلى حوالي 1610، ويصف أيضًا الموسيقى التي أنتجوها. كانت المؤلفات البندقية متعدد الجوقات من أواخر القرن السادس عشر من بين الأحداث الموسيقية الأكثر شهرة في أوروبا، وكان تأثيرها على الممارسة الموسيقية في دول أخرى هائلًا. كانت الابتكارات التي أدخلتها المدرسة البندقية بالإضافة إلى التنمية المعاصرة للمونودي والأوبرا في فلورنسا محددة لنهاية موسيقى عصر النهضة وبداية . De Venetiaanse School was een stroming van componisten in de Renaissance die in de periode van ca. 1550 tot 1610 in Venetië werkzaam waren. De eerste componist uit deze school was de Vlaming Adriaan Willaert. Later belangrijke componisten waren Annibale Padovano, Cypriano de Rore, , Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli en Claudio Monteverdi. Na de Sacco di Roma nam de culturele betekenis van Rome af en werden andere Italiaanse steden, waaronder Venetië, belangrijker. De grote ruimte van de San Marcobasiliek vereiste een geheel andere manier van componeren dan de polyfone stijl van de Franco-Vlaamse School. Verder eiste het concilie van Trente een goede verstaanbaarheid van de muziek, hetgeen ook een belemmering voor de polyfone stijl was. De componisten gingen nu experimenteren met de ruimte van de San Marcobasiliek en stelden meerdere koren en groepen instrumentalisten op verschillende plaatsen in de kerk op. Hierdoor ontstond de voor de Venetiaanse muziek kenmerkende meerkorigheid met cori spezzati. Voor het eerst in de geschiedenis van de westerse muziek gingen nu ook dynamiek (geluidsterkte) en klankkleur een rol spelen in de compositie (denk bijvoorbeeld aan de beroemde Sonata pian e forte van Giovanni Gabrieli). Ook speelde de Venetiaanse School een belangrijke rol bij de emancipatie van de instrumentale muziek, die zich tot die tijd nauwelijks van de vocale muziek onderscheidde. De Venetiaanse School had een grote invloed op de vroege barokmuziek in geheel Europa. Vooral uit Duitsland kwamen veel componisten naar Venetië om hier les te nemen. De bekendste hiervan is Heinrich Schütz, in wiens werk de invloed van de Venetiaanse dubbelkorigheid duidelijk hoorbaar is. In music history, the Venetian School was the body and work of composers working in Venice from about 1550 to around 1610, many working in the Venetian polychoral style. The Venetian polychoral compositions of the late sixteenth century were among the most famous musical works in Europe, and their influence on musical practice in other countries was enormous. The innovations introduced by the Venetian school, along with the contemporary development of monody and opera in Florence, together define the end of the musical Renaissance and the beginning of the musical Baroque. Nella storia della musica la scuola veneziana è un termine usato per descrivere i primi compositori operanti a Venezia dal 1550 al 1610; essa descrive inoltre la musica da loro prodotta. Benátská škola je označení pro hudební tradici, která se rozvinula v Benátkách (dnes v Itálii, tehdy v Benátské republice) v renesanční epoše, zhruba v letech 1550–1610. Ke škole patřili hudební skladatelé Giovanni Gabrieli, Adrian Willaert, Andrea Gabrieli, Cipriano de Rore, Claudio Merulo nebo Gioseffo Zarlino. Tvořili zvláště varhanní hudbu, madrigaly a motety. Soustředili se kolem baziliky svatého Marka, jejíž větší množství oddělených kůrů umožnilo přejít od klasické polyfonie, vícehlasosti, k polychorálnosti, tedy vícesborové technice. Někdy se hovoří o tzv. benátském vícesborovém stylu. Prvním, kdo tento princip využil, byl Adrian Willaert, který se stal maestro di cappella v chrámu svatého Marka v roce 1527 a zůstal jím až do své smrti v roce 1562. Oproti franko-vlámské škole, působící ve stejné době, kladla benátská škola větší důraz na harmonii. Přesunu mnoha umělců do Benátek napomohlo sacco di Roma, tedy vyplenění Říma, v roce 1527. Do Benátek přicházelo ale v té době i mnoho umělců ze severu Evropy, což však nakonec způsobilo spory. V 60. letech 16. století se v benátské škole vydělily dvě skupiny: jedna vedená , která preferovala severské vlivy a podporovala příchod cizinců, a proti ní skupina vedená Gioseffo Zarlinem, tehdejším maestrem di cappella, která trvala na willaertovské vícesborovosti a na tom, že převahu si musí udržet místní umělci. Tření mezi oběma skupinami vyvrcholilo v roce 1569 dramatickým veřejným konfliktem mezi Donatem a Zarlinem během svátku svatého Marka. Nakonec zvítězila skupina upřednostňující místní umělce a byla tak ukončena dominance zahraničních hudebníků v Benátkách, z nichž mnoho poté odešlo. V 80. letech 20. století stáli v čele školy Andrea a Giovanni Gabrieli, kteří skládali rozsáhlá díla pro více sborů (tradičně), ale nově také pro skupiny dechových a smyčcových nástrojů a varhan. Tato díla jsou první v Evropě, která zahrnují dynamiku, a patří mezi první, která obsahují specifické pokyny pro souborové instrumentace. To později ovlivnilo barokní tvůrce, včetně Johanna Sebastiana Bacha. Terminem szkoła wenecka określa się styl muzyki tworzonej przez kompozytorów czynnych w Wenecji w latach od około 1550 do około 1610. Weneckie kompozycje polichóralne końca XVI wieku należały do najbardziej znanych wydarzeń muzycznych w Europie, a ich wpływ na praktykę muzyczną w innych krajach był ogromny. Innowacje wprowadzone przez szkołę wenecką w dużej mierze określają koniec renesansu w muzyce i początek baroku. Były dwa ważne czynniki, które wpłynęły na powstanie szkoły weneckiej. Pierwszym i najważniejszym była architektura wspaniałej bazyliki św. Marka w Wenecji, z jej wyjątkowym wnętrzem z dwoma chórami muzycznymi położonymi naprzeciwko siebie. Z powodu obszerności wnętrza bazyliki konieczne było rozwinięcie stylu muzycznego wykorzystującego pogłos, zamiast próbującego z nim walczyć. W ten sposób powstał wenecki styl polichóralny, którego cechami charakterystycznymi były: rozwój stylu koncertującego, monumentalne utwory wokalno-instrumentalne o dużej obsadzie, z wyrazistymi partiami instrumentalnymi. Grupy chóralne oraz instrumentów muzycznych w jednych momentach współzawodniczące ze sobą, w innych współgrające, jednoczone były przez dźwięk organów. Pierwszym kompozytorem, który słynął z wykorzystania tego efektu był Adrian Willaert, maestro di cappella bazyliki św. Marka od 1527 aż do śmierci w 1562. Gioseffo Zarlino, jeden z najbardziej wpływowych teoretyków muzyki swego czasu nazwał Willaerta "nowym Pitagorasem". Wpływ Willaerta nie tylko jako kompozytora, ale również jako nauczyciela, był głęboki. Drugim czynnikiem, który miał wpływ na rozwój twórczości muzycznej, był druk. Na początku XVI wieku Wenecja stała się ważnym centrum drukarstwa muzycznego. Przybywali tu kompozytorzy z całej Europy, aby czerpać korzyści z nowego wynalazku, który w tym czasie liczył zaledwie dziesięć lat. W Wenecji pojawiło się wielu twórców z Europy północnej (szczególnie Flamandowie i Francuzi), którzy mieli opinię najbardziej utalentowanych w Europie. Szczytem rozkwitu szkoły weneckiej były lata 80. XVI wieku, gdy Andrea Gabrieli ze swoim uczniem i bratankiem Giovannim Gabrielim stworzyli ogromną liczbę dzieł na wiele chórów, grup instrumentów dętych i smyczkowych oraz organy. Dzieła te były pierwszymi, które zawierały wskazówki wykonawcze dotyczące dynamiki i jednymi z pierwszych zawierających dokładną instrumentację. W tym czasie organistami w bazylice byli m.in. Claudio Merulo i Girolamo Diruta, których styl wykonawczy i dzieła teoretyczne miały wpływ na następne pokolenia muzyków w północnej Europie, osiągając kulminację w twórczości Jana Pieterszoona Sweelincka, Dietricha Buxtehudego i J.S. Bacha. Określenie szkoła wenecka jest czasem używane w odróżnieniu od współczesnej jej , której muzyka miała inny charakter. Innymi ważnymi ośrodkami aktywności muzycznej tego czasu we Włoszech były Florencja, Ferrara, Padwa, Mantua i Mediolan. Венецианская школа музыки (итал. Scuola veneziana) — направление композиторского искусства в Венеции в эпохи Возрождения и раннего барокко. Венецианская школа музыки развивалась на протяжении нескольких десятилетий, с середины XVI и вплоть до середины XVII столетия и имела общеевропейское значение. Основателем её считается работавший в Италии фламандец Адриан Вилларт. Среди других композиторов, которых традиционно причисляют к венецианской школе, Чиприано де Роре, Джованни Кроче, Клаудио Меруло, Андреа Габриели, Джованни Габриели, Клаудио Монтеверди, Джованни Бассано. Венецианская школа внесла значительный вклад в развитие инструментальной музыки — в органных токкатах и в других чисто инструментальных музыкальных формах. Важнейшей её новинкой, вошедшей в историю музыки, стала концепция музицирования в помещениях путём развития так называемой многохорности, в отличие от полифонии «первой практики» (prima prattica), что послужило стимулом к рождению нового стиля «кончертато» (seconda prattica, «вторая практика»), для которого типично разделение соло и аккомпанемента, их противопоставление, начиная с вокальной музыки (Клаудио Монтеверди) и заканчивая музыкой инструментальной («соната»). Для музыки венецианской школы характерны особое внимание хроматизму и сильные контрасты в динамике и в инструментальных тембрах.
gold:hypernym
dbr:Body
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:Venetian_School_(music)?oldid=1090182892&ns=0
dbo:wikiPageLength
7483
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:Venetian_School_(music)